Όταν οι πρόγονοι των δανειστών συμπεριφέρονταν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο...

Ακολουθούν δύο αποσπάσματα από το βιβλίο «Εις έναντι μυρίων», που αναφέρονται στη σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας, όπου οι Δυτικοί για να πιέσουν τους Ορθοδόξους να δεχθούν τις απαιτήσεις του, σταμάτησαν να τους παρέχουν τα απαραίτητα για τη διαβίωσή τους παρά τις υποσχέσεις τους. 

Κάτι παρόμοιο με αυτό που ζούμε τις τελευταίες μέρες, όπου με κλειστές τράπεζες, με ένα κράτος να υπολειτουργεί και με την απειλή της πείνας, οι φτωχοί -και το χειρότερο διχασμένοι- Έλληνες καλούνται να αποφασίσουν αν θα συνεχίσουν να σκύβουν δουλικά το κεφάλι στο σιωνιστικό τέρας της Ε.Ε.

1) Τα φλουριά του Πάπα εξαγοράζουν τις συνειδήσεις των ενδεών και λιποψυχησάντων

Σε τέτοια φτώχεια βρίσκονταν οι μη λατινοφρονήσαντες Έλληνες, ώστε τα ρούχα τους και άλλα αναγκαία αντικείμενά τους πουλούσαν ή έβαζαν ως ενέχυρο, για να οικονομήσουν τα απαραίτητα προς το ζην. Δεν αποδιδόταν σε αυτούς το συμφωνηθέν σιτηρέσιο από τους Λατίνους για να δεχθούν εξ ανάγκης την ένωση και να υπογράψουν τον όρο της ενώσεως, όπως και έγινε.

Προς τη μη απόδοση του σιτηρεσίου συνεργούσε και ο κακόκτροπος μέγας πρωτοσύγκελος Γρηγόριος, όπως ο ίδιος ομολογούσε χωρίς ντροπή, ενώπιον του Μητροπολίτου Νικομηδείας Μακαρίου και του μεγάλου Σακελλαρίου (Συρόπουλος σελ. 226).

Γνωρίζοντας, λοιπόν, την μεγάλη φτώχεια στην οποία περιήλθαν οι δικοί μας, ο Μητροπολίτης Μυτιλήνης Δωρόθεος είπε στους Λατίνους:

-                     Αν θέλει ο Πάπας, ας μου δώσει μερικά φλουριά για να τα δώσω εγώ ως ευεργεσία του Πάπα σε κάποια πρόσωπα, τα οποία γνωρίζω ότι θα πείσω εύκολα να υπογράψουν τον όρο της ενώσεως κατ’ αυτόν τον τρόπο.

Έμαθε ο Πάπας αυτό το σχέδιο του Δωροθέου  και διέταξε να δώσουν σε αυτόν 200 φλουριά, τα οποία εκείνος μοίρασε σε κάποιους από τους υποδεέστερους αρχιερείς. Έδωσε, επίσης, 9 φλουριά στον μεγάλο Σκευοφύλακα Θεόδωρο Ξανθόπουλο, 12 φλουριά στον Αμβρόσιο, ενώ ο Νικομηδείας εκτός από όσα πήρε από τον Μυτιλήνης, έλαβε άλλα 18 φλουριά από τον Πάπα.

Τους δε μεγάλο Χαρτοφύλακα Μιχαήλ τον Βαλσαμώνα, τον μέγα Εκκλησιάρχη Σίλβεστρο τον Συρόπουλο και τον Πρωτέκδικο Γεώργιο τον Καππαδόκη, τους πίεσε ο βασιλιάς μέσω του Φιλανθρωπινού να υπογράψουν τον όρο της ενώσεως.

2)  Αφού συμπληρώθηκε η έκθεση πίστεως από τους λατινόφρονες και εστάλη στους Λατίνους, δεν άρεσε πάλι σε εκείνους, αλλά ζήτησαν επιπλέον εξηγήσεις σε δώδεκα κεφάλαιά της, δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι είναι επιτακτική ανάγκη να δώσουν αρκετές, σαφείς και καθαρές εξηγήσεις, ή αλλιώς να δεχθούν τη δική τους έκθεση που είχαν στείλει νωρίτερα.

Ο βασιλιάς και οι δικοί του, λαμβάνοντας αυτή την απάντηση των Λατίνων, βρέθηκαν σε δύσκολη θέση και για πολλές ημέρες την κρατούσαν μυστική, συσκεπτόμενοι στο μεταξύ με ποιο τρόπο θα χειρισθούν την υπόθεση. Όμως, πάλι ο «ουρανός» του Πάπα έκλεισε για πολύ καιρό και δεν «έβρεχε» το συμφωνημένο σιτηρέσιο, οργισμένος από την σκληρότητα των Ανατολικών. Πέρασαν τέσσερις μήνες και επανειλημμένα οι Ανατολικοί ζητούσαν τα οφειλόμενα σαν ζητιάνοι, αλλά ούτε καν απάντηση δεν έπαιρναν. Μόλις και συγκατάνευσαν να τους δώσουν σιτηρέσιο όταν είδαν ότι κινδυνεύουν να πεθάνουν από την πείνα,  αλλά όχι των τεσσάρων οφειλόμενων μηνών, αλλά μόλις δύο μηνών. Σε εκείνη τη διανομή ο Καμεράριος του Πάπα, επίσκοπος Κορώνης Χριστόφορος, δίδοντας τα φλουριά είπε:

- Ας πεταχτεί και τούτο το ψυχικό του Πάπα σαν να έπεφτε στη θάλασσα!

Λέγοντας αυτά, πρόσταξε να μη δοθεί τίποτα στον Εφέσου, διότι όπως υποστήριζε «τρώει σαν τον Ιούδα τον άρτο του Πάπα, αλλά εναντιώνεται και εχθραίνεται αυτόν».  Είπε μάλιστα, ότι πρέπει καλύτερα να του δοθεί σχοινί για κρέμασμα! Έτσι μίλησε κατά του δικαίου εκείνος ο φαύλος!

 

Πηγή: «Εις έναντι μυρίων - ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός και οι αγώνες του», μοναχού Καλλίστου Ζωγράφου Αγιορείτου Εφεσίου, επιμ. Δημητρίου Παναγόπουλου.

Μετάφραση στη δημοτική: Ιστολόγιο Μακκαβαίος