Προσκύνημα σέ μοναστήρι. Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν

Α

ποφάσισε κάποτε ὁ μακάριος νά πάει γιά νά προσευχηθεῖ στόν παραθαλάσσιο ναό τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Φωκᾶ.  Μέ τήν εὐκαιρία ἐκείνη, θά ἔκανε κι ἕνα προσκύνημα στά μοναστήρια πού εἶν’ ἐκεῖ γύρω, καί θά ἔπαιρνε τίς εὐχές τῶν ἁγίων πατέρων πού ζοῦσαν σ’ αὐτά.

 Μέ πῆρε λοιπόν κι ἐμένα καί κατεβήκαμε μαζί στό λιμάνι του Βοσπόρου.  Μπῆκαμε σ’ ἕνα πλοῖο καί σέ λίγο σαλπάραμε.

Περνούσαμε ἀπ’ τά μέρη τῶν Καλῶν, ὅταν οἱ ναῦτες ἄρχισαν νά τραγοῦδᾶνε καί νά αἰσχρολογοῦν μεταξύ τους. Ἐγώ ταράχτηκα  πολύ ἀκούγοντάς του, μά ὁ ὅσιος ἦταν γυρισμένος στά δεξιά τοῦ πλοίου, ἀγνάντευε τή θάλασσα καί χαμογελοῦσε εὐχαριστημένα. Σ’ ὅλο τό ταξίδι δέν εἶπε κουβέντα, μόνο πού κουνοῦσε ἀδιόρατα τά χείλη του, σάν κάτι νά μουρμούριζε.

Ὅταν βράδιασε, μᾶς ἔβγαλαν σέ μιά τοποθεσία πού λέγεται Ἀχύρας, γιά νά ξεκουραστοῦμε λίγο ἀπό τό ταξίδι. Ὁ Νήφων δέν φαινόταν καθόλου νά προσεύχεται, ὅπως συνήθιζε, ἀλλ’ ἀδιάκοποα σάλευτα τά χείλη καί χαμολγελοῦσε ἐλαφρά

Ὅσες φορές οἱ ναῦτες ἑτοίμαζαν τραπέζι, καλοῦσαν κι ἐμᾶς νά φᾶμε μαζί τους.  Καί ὁ δίκαιος, μή θέλοντας νά φανερώσεει τήν ἐγκράτειά του, πήγαινε στό τραπέζι τους κι ἔτρωγε ἀπ’ ὅλα τά φαγητά. Αὐτό ἄλλωστε, συνήθιζε πάντα νά κάνει, νά τρώει «πᾶν τὸ παριθέμενον μηδὲν ἀνακρίνων», ὅπως συμβουλέει ὁ μακάριος Παῦλος⁶². Ὅταν ὅμως βρισκόταν μόνος στέ κελλί του, ἡ δίαιτά του ἦταν διαφορετική, πολύ λιτή καί ἀσκητική.

Ἐκεῖνο τό βράδυ λοιπόν, σάν κοιμήθηκαν οἱ ναῦτες, τόν ρώτησα:

-Πάτερ, γιατί, ὅταν ταξιδεύαμε, σ’ ἔβλεπα χαμογελαστό κι εὐχαριστημένο, ἐνῶ μάλιστα οἱ ναῦτες τραγουδοῦσαν ἄπρεπα;

-Πές μου, παιδί μου, ἀπικρίθηκε, πῶς νά μήν εἶμαι εὐχαριστήμένος καί χαρούμενος, ἀφοῦ , ἀπό τήν ὥρα πού μπήκαμε σ’ αὐτό τό πλοῖο, ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός δέν ἔφυγε καθόλου ἀπό κοντά μας; Τόν ἔβλεπα συνέχεια νά πορεύεται δίπλα μας, πάνω στή θάλασσα, καί νά μᾶς προστατεύει. Μέ κοίταζε, μοῦ χαμολεγοῦσε στοργικά, Τοῦ χαμολγελοῦσα κι ἐγώ...Ἔχε θάρρος καί χαρά λοιπόν, παιδί μου !  Ὁ Χριστός εἶναι πάντα κοντά μας, σάν πολυεύσπλαχνος καί πανάγαθος!

Ἀφοῦ πήγαμε στό ναό τοῦ ἁγίου Φωκᾶ, ὅπου προκσυνήσαμε καί προσευχηθήκαμε, περιοδεύσαμε καί σέ πολλά κοινόβια. Ἀπολαύσαμε τούς σεβάσμιους ναούς τους.  Πήραμε πλούσιες τίς ἅγιες εὐεχές τῶν ὁσίων πατέρων, πού ἀγωνίζονταν ἐκεῖ θεάρεστα. Κι ἔπειτα γυρίσαμε στήν πόλη μας.  

Ἕνας Ἀσκητής Ἐπίσκοπος

Ὅσιος Νήφων  Ἐπίσκοπος Κωνσταντιανῆς

 (σελ.130-131)

Ἱερὰ Μονή Παρακλήτου

Ὠρωπος Ἀττικῆς 2004