Το εύγλωττο θαύμα του πεύκου με τον αχειροποίητο Σταυρό

Ο σεβάσμιος γέροντας Γερβάσιος Παρασκευόπουλος, επεκτείνοντας στο μέγιστο τη φροντίδα για τα παιδιά, μεριμνούσε να έχουν την παιδική τους εξοχή. Έδινε εντολή στους κατηχητές και τις κατηχήτριες να εξέρχονται στην εξοχή με τα παιδιά του Κατηχητικού Σχολείου προς σωματική και πνευματική αναψυχή, ώστε αυτά να έρχονται σε επαφή με το πράσινο και το καθαρό οξυγόνο της υπαίθρου.

Ο γέροντας είχε ένα σπίτι μαζί με τον αδελφό του Παύλο, στην περιοχή του Προφήτου Ηλιού Πατρών. Αγόρασε και μία έκταση τριών περίπου στρεμμάτων για τα παιδιά, ώστε να μπορούν να έχουν περισσότερο χώρο στη διάθεσή τους για τα παιχνίδια τους.

Και ερχόμαστε τώρα στο περιστατικό, το οποίο συγκλόνισε την πόλη των Πατρών και όλο τον χριστιανικό κόσμο ανά το πανελλήνιο. Την 17^η Φεβρουαρίου του 1929, ο π. Γερβάσιος είχε εκδράμει στον Προφήτη Ηλία με

τα κεντρικά Κατηχητικά Σχολεία αρρένων. Τέλεσε την Θεία Λειτουργία στο ναό, στον οποίο έψαλε παιδική χορωδία.

Ακολούθως, τα παιδιά εξήλθαν από το Ναό στο ύπαιθρο, έφαγαν το πρωινό τους και χαίρονταν με τα παιχνίδια τους. Είχαν ειδοποιηθεί όλοι, ότι εντός ολίγου θα ετελείτο ο αγιασμός και θα φυτεύονταν δενδρύλλια, φυτώρια πεύκων. Πράγματι, ανέβηκε σε ένα βάθρο ο σεβαστός γέρων και εψάλη ο αγιασμός.

Μετά το τέλος του αγιασμού, έλαβαν όλοι οι μαθητές των Κατηχητικών Σχολείων από ένα δενδρύλλιο πεύκου και, καθοδηγούμενοι από τους μεγαλυτέρους, το φύτευσαν. Ο δε γέροντας φύτευσε ένα δένδρο, πλησίον του ναού του Προφήτου Ηλιού.

Στην ομιλία του προς τα παιδιά ο σεβαστός Γέροντας υπογράμμισε την αξία των δενδροφυτεύσεων και προσέθεσε ότι όλοι προέβησαν σε μία καθ’ όλα άριστη πράξη και ότι θα λάβουν αμοιβή πραγματική από τον Θεό γι’ αυτήν.

Παρήλθαν από τότε τριάντα έτη. Κατά τον μήνα Ιούλιο του 1960 κόπηκε ένα πεύκο θαλλερό, μάλλον αυτό που βρισκόταν πλησίον του Ιερού Ναού, εκείνο που φυτεύθηκε, όπως λένε οι αυτόπτες, από τον Γέροντα, για τις ανάγκες του κατηχητικού σχολείου.

Και τότε κατάπληκτοι οι ξυλοκόποι διαπίστωσαν, ότι στον κορμό του πεύκου και σε ύψος 1,5-2 μέτρων από το έδαφος σχηματιζόταν ένας Σταυρός, με ακριβείς καλλιτεχνικές διαστάσεις, σαν να είχε σχηματίσει αυτόν τον Σταυρό το χέρι του τελειότερου ζωγράφου.

Συνέβη το απόγευμα εκείνο (20/7/1960), όταν μεταφέρθηκε η είδηση αυτή στον Γέροντα να βρίσκομαι μαζί του. Αμέσως ο Γέροντας επελήφθη του θέματος. Έδωσε εντολή να κοπεί το τμήμα του κορμού του πεύκου στο οποίο αποτυπωνόταν ο σταυρός και το υπόλοιπο πεύκο να καεί και οι ρίζες του να κοπούν μέχρι βάθος και να καούν κι αυτές. Αυτό το έπραξε, για να μη μετατραπεί το άψυχο δένδρο σε σημείο προσκυνήσεως και φτάσουμε σε σημείο να προσκυνούμε είδωλα.

Ακολούθως, το τμήμα του πεύκου στο οποίο αποτυπωνόταν ο σταυρός, ζωγραφισμένος με καλλιτεχνική τελειότητα, κόπηκε σε τεμάχια κυκλικά, τα οποία μπήκαν σε κορνίζες και με την άδεια του Μητροπολίτη Πατρών (ο οποίος έλαβε από την Ιερά Σύνοδο, στην οποία κατέφυγε αναφέροντας το γεγονός, σχετική γραπτή άδεια, εκδοθείσα κατά το έτος 1962) επετράπη η προσκύνηση του αχειροποιήτου Τιμίου Σταυρού.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, έχουμε στην ελληνική, αλλά και στην οικουμενική Ορθοδοξία αχειροποίητο Σταυρό, προσκυνούμενο ως θεοσημεία, με τον οποίο δοξάζεται το Όνομα του κινούμενου υπέρ τα φυσικά Θεού μας, που σε εξαιρετικές περιπτώσεις ποιεί θαυμαστά έργα ως Δημιουργός των πάντων.

Όλοι είδαν αυτή τη θαυμαστή θεοσημεία ως ευλογία του έργου που διενεργήθηκε από τον Άγιο πατέρα μας Γερβάσιο, ο οποίος τιμήθηκε και με αυτόν τον τρόπο από τον πανάγαθο Πατέρα.

Πολλά θαύματα μαρτυρούνται ότι συνέβησαν από αυτόν το Σταυρό, μέσω του οποίου και εμείς είδαμε εξ αρχής το έργο και τα μεγαλεία που επιτελούνται δι’ αυτού από τον Δεσπότη Χριστό. Γι’ αυτό και δοξάζουμε απαύστως το υπερευλογημένο Όνομα Αυτού.

 

Πηγή: Μητροπολίτου πρ. Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης ΙΕΡΟΘΕΟΥ «Αρχιμανδρίτης Γερβάσιος Παρασκευόπουλος (1877-1964) – φωταυγείς παράγραφοι από τον βίον και την πολιτείαν αυτού».

Μετάφραση στη δημοτική: Ιστολόγιο Μακκαβαίος