Ο Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης για τρεις μήνες θα είναι εφημέριος στον Ι.Ν. Αγ. Σπυρίδωνος Τριανδρίας

Ευχάριστα νέα από τη Θεσσαλονίκη! Ο αγωνιστής ιερέας π. Νικόλαος Μανώλης αναλαμβάνει πάλι εφημεριακά καθήκοντα έπειτα από 14 μήνες απαγόρευσης. Έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στα σχέδια του Θεού, ελπίζουμε ότι η δυσμενής αυτή μετάθεση του δοκιμαζόμενου κληρικού θα είναι ψυχωφελής και καρποφόρα για τους ενορίτες του Αγ. Σπυρίδωνος. Τίποτα δεν γίνεται χωρίς λόγο. Από τα ανθρωπίνως δυσάρεστα παράγονται οι πιο γλυκείς πνευματικοί καρποί. Ακολουθεί η ανακοίνωση από το ιστολόγιο "Κατάνυξις" και επιστολή του ίδιου του π. Νικολάου:

Με εντολή της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, ο πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης αποσπάται για τρείς μήνες στον Ι.Ν. Αγ. Σπυρίδωνος Τριανδρίας Θεσσαλονίκης όπου θα επιτελεί πλήρως τα εφημεριακά του καθήκοντα. Διατηρεί την οργανική του θέση στον Ιερό Βυζαντινό Ναό Προφήτου Ηλιού Θεσσαλονίκης, στον οποίο συν Θεώ θα επιστρέψει στα μέσα περίπου του Μαϊου 2015. Η απόσπασή του γίνεται στα πλαίσια της κάλυψης λατρευτικών αναγκών της Ι.Μ. Θεσσαλονίκης.

Σε ερώτηση σχετική προς τον π. Νικόλαο, λάβαμε την εξής απάντηση:

 

«Έχουν περάσει ακριβώς 14 μήνες από την στιγμή που αναιτίως μου στερήθηκε το δικαίωμα να αναλαμβάνω εφημερία στον Ναό μου που έχω οργανική θέση και υπηρετώ 25 χρόνια. Έχω να νιώσω εφημέριος 14 μήνες, να συμπεριφερθώ σαν εφημέριος, να αισθανθώ έτσι, με ότι συνεπάγεται αυτό για έναν ιερέα της Εκκλησίας της Ελλάδος. 

Για τον κοινό νου, εφημερία σημαίνει, ελεύθερη, απρόσκοπτη τέλεση των λατρευτικών και ιερατικών πράξεων· θεία Λειτουργία, Όρθρος, Εσπερινός, Αγρυπνίες, παρακλήσεις κτλ., σε ένα πλαίσιο χρονικό όπου ο κάθε ιερέας-εφημέριος εκφράζεται στην ενορία του με την προσφορά του αυτήν. Έχει υποχρεώσεις και δικαιώματα τα οποία του τα παρέχει η Εκκλησία. 

Όταν ο ιερέας έχει ακώλυτη ιεροσύνη, η εφημερία είναι αυτονόητη. Αν ο ιερέας τελεί υπό το καθεστώς αργίας ή επιτιμίου τότε η εφημεριακή του δραστηριότητα έχει περιορισμούς και εμπόδια. Προσωπικά δίχως κάποια τιμωρία αλλά και δίχως κάποια δικαιολογία, βίωσα μια εξόχως προβληματική εφημερία από κάθε άποψη.  

Η άτυπη, αναίτια, πρωτοφανής αυτήν κατάσταση που διήρκησε τόσο καιρό, υπήρξε σαφώς θέλημα Κυρίου. Μέσα μου δε νιώθω καμία διάθεση οργής. Νιώθω απλά διάθεση αποδόσεως δικαιοσύνης. Πιστεύω όχι μόνον στη δικαιοσύνη στην άλλη ζωή, ελπίζω και παλεύω για την δικαιοσύνη και σε αυτήν.

Αισθάνομαι όμως ικανοποίηση και θέλω να το εκφράσω αυτό, για το γεγονός πως είμαι ο μόνος ιερέας στην ελλαδική Εκκλησία, εξ όσων γνωρίζω, που υπέστη ένα τέτοιο ιδιότυπο πειρασμό. Δοξάζω τον Θεό και ευχαριστώ τον Προφ. Ηλία! 

Η δοκιμασία υπήρξε σκληρή, αλλά με δυνάμωσε στην Πίστη, ένωσε σφιχτά τους δεσμούς στην οικογένειά μου, μας δίδαξε τρόπους να διδάσκουμε Ορθοδοξία κάτω από αντίξοες συνθήκες, με πολεμική γύρω μας. Όμως ο Χριστός ήταν αισθητός, μας δυνάμωνε, δεν μας άφησε να λυγίσουμε.

Η περίοδος αυτή της ιδιότυπης εξορίας με βοήθησε να αγαπήσω περισσότερο την ενορία μου και να στερεωθεί μέσα μου μια γενναία απόφαση. Από τον Προφήτη Ηλία δεν φεύγω με την θέλησή μου, θα φύγω μόνον ως συνταξιούχος ή  καθαιρεμένος ή νεκρός.

Σήμερα στον Άγιο Σπυρίδωνα όπου παρουσιάστηκα, ένιωσα μια συγκίνηση. Παρουσιάστηκα να αναλάβω τα εφημεριακά μου καθήκοντα!  Ελπίζω να τιμήσω την νέα μου αποστολή. Θέλω να ευχαριστήσω τους ιερείς του Ναού και τους νέους ενορίτες μου για την υποδοχή τους. Ελπίζω να έχουμε μια τέλεια συνεργασία στους τρεις αυτούς μήνες, προς Δόξαν Θεού.

Ένα τελευταίο να πω, να παρακαλέσω τον άγιο Σπυρίδωνα, τον αντιαιρετικό αυτόν άγιο, αντιπαπικό και ξεκάθαρα αντιοικουμενιστή. Να με δυναμώσει στον αγώνα κατά του Οικουμενισμού και της πανθρησκείας.

Σας ευχαριστώ».