Μνήμη Ιερομάρτυρα Παύλου Ντε Μπαγιέστερ (4 Φεβρουαρίου)

Ὁ κατά κόσμον Φραγκίσκος Ντέ Μπαγιέστερ, γεννήθηκε στή Βαρκελώνη τῆς Ἱσπανίας τό 1927, σέ αὐστηρή ρωμαιοκαθολική οἰκογένεια. Ἀπό μικρός ἀγάπησε τό Χριστό καί θέλησε νά γίνει ἱερέας. Γράφτηκε στό τάγμα τοῦ Ἁγίου Φραγκίσκου καί σπούδασε στή φιλοσοφική σχολή τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Βαρκελώνης.
Ὄντας ἕνας φιλομαθέστατος ἱεροσπουδαστής μελέτησε ἐντατικά τά πατερικά κείμενα. Κατά τή διάρκεια αὐτῶν τῶν μελετῶν ἄρχισαν νά τοῦ δημιουργοῦνται ἀμφιβολίες γιά τό δόγμα τοῦ παπισμοῦ. Τελικά ἀποφάσισε νά γίνει Ὀρθόδοξος, ἀναγνωρίζοντας ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μοναδική ἀλήθεια. Τούς λόγους γιά τούς ὁποίους μεταστράφηκε ἀναφέρει στό βιβλίο του «Ἡ Μεταστροφή μου εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν», τό ὁποῖο ἐκδόθηκε τό 1954 στήν Ἀθήνα στά ἑλληνικά.
Τή μεταστροφή τοῦ Φραγκίσκου διαδέχθηκε ἡ ἐγκατάστασή του στήν Ἑλλάδα γιά θεολογικές σπουδές στό πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν. Ἀσπαζόμενος τήν Ὀρθοδοξία ἔλαβε τό νέο ὄνομα, Παῦλος.

Τό 1953 χειροτονήθηκε διάκονος καί πρεσβύτερος στή Μητρόπολη Θεσσαλονίκης καί τόν ἑπόμενο χρόνο προχειρίστηκε ἀρχιμανδρίτης. Ἔπειτα, συνέχισε τίς θεολογικές του σπουδές στή Χάλκη, ἀπό ὅπου καί ἀποφοίτησε τό 1958. Ὅταν ὁ Μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς Ἰάκωβος τόν γνώρισε στό Φανάρι, τόν ἐκτίμησε πολύ.
Γιά τό λόγο αὐτό, τόν κάλεσε νά ὑπηρετήσει στήν Ἀρχιεπισκοπή Ἀμερικῆς. Ὁ Παῦλος ἤξερε νά μιλάει πολλές γλῶσσες καί σέ συνδυασμό μέ τήν ὑψηλή θεολογική του μόρφωση, θά ἦταν πολύ χρήσιμος γιά τό Ἱεραποστολικό ἔργο στήν ἀμερικανική ἤπειρο.
Πράγματι ὁ ἀρχιμανδρίτης ἀκολούθησε τόν Ἀρχιεπίσκοπο καί ἐγκαταστάθηκε στήν Πόλη τοῦ Μεξικοῦ, ὅπου τοῦ ἀνατέθηκε νά διακονήσει. Ἐκεῖ ἐπιδόθηκε μέ ζῆλο στό ἱεραποστολικό ἔργο φέρνοντας μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ θαυμαστά ἀποτελέσματα. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἰάκωβος ἐκτιμώντας τό ἔργο του, τόν ὅρισε Ἀρχιεπισκοπικό Ἐπίτροπο στό Μεξικό καί στήν Κεντρική Ἀμερική, τό 1966. Παράλληλα, δίδασκε καί στό Πανεπιστήμιο τοῦ Μεξικοῦ. Ἔγραψε διάφορα βιβλία καί μετέφρασε τή Θεία Λειτουργία στήν ἱσπανική γλώσσα.
Πάντα δίπλα στούς διάσπαρτους Ὀρθοδόξους της Κεντρικῆς Ἀμερικῆς ἀλλά καί στούς ἑτερόδοξους καί ἀλλοπίστους, ὁ   πατήρ Παῦλος, δέν παρέλειπε νά διαφημίζει τήν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας, ἀκόμα καί ἀπό τηλεοπτικά μέσα. Τό γεγονός αὐτό ἐξόργιζε τούς ἐχθρούς της Ὀρθοδόξου Πίστεως καί ἰδιαίτερα τούς παπικούς, πού ἔβλεπαν ἕνα πρώην «δικό τους» νά ὑπερασπίζεται μέ θέρμη ἕνα ἄλλο δόγμα.
Στίς 15 Μαρτίου 1970, ὁ πατήρ Παῦλος χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος Ναζιανζού. Ὡς Ἐπίσκοπος πλέον, συνέχισε τό θεάρεστο ποιμαντικό του ἔργο.

Στίς 4 Φεβρουαρίου τοῦ 1984, ἕνας 70χρονος ρωμαιοκαθολικός Μεξικανός, πρώην στρατιωτικός, δολοφόνησε τόν Ἱεραπόστολο. Μπορεῖ ὁ ἱερομάρτυρας νά σώπασε, ἀλλά ἡ ζωή του καί τά βιβλία τοῦ φωνάζουν ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ΄. Κατεπλάγη Ἰωσήφ

Λαμπροφόρε ἀθλητά, Ὀρθοδοξίας ὁ ἀστἠρ, ἀνεδείχθης ἐπί γῆς ἀπολωλότων ὁ φωστήρ, τῶν κακοδόξων μαχόμενος τήν πλάνην∙
Παῦλε Ναζιανζοῦ ὁσιώτατε, μάρτυς τοῦ Χριστοῦ ὑπερένδοξε∙
σύν τοῖς ἁγίοις πᾶσι παρίστασαι τῶ Πλαστουργῶ και Δεσπότη. Διό μη παύση Χριστώ πρεσβεύων ὑπέρ τῶν ανυμνούντων σε.

Απόσπασμα από το βιβλίο 

Χαραλάμπους Χ. Άνδραλη

Νεομάρτυρες της Ορθοδοξίας στον 20ό και 21^ο αιώνα

Ἐπιμέλεια κειμένου  Αναβάσεις

Διαβάστε περισσότερα πατώντας  Νεομάρτυρες της Ορθοδοξίας στον 20ό και 21ο αιώνα