Σήμερα που υπάρχει η τάση της συναδέλφωσης των λαών, μήπως τα δόγματα ευνοούν τη διαίρεση;

Είναι ευχής έργον όλοι οι άνθρωποι να ζούμε με ειρήνη και να μας χαρακτηρίζει ο αλληλοσεβασμός. Η πραγματική ειρήνη χρειάζεται και την αγάπη. Γιατί, αν έχουμε την ειρήνη των όπλων και δεν έχουμε και την αγάπη, τότε θα συνεχισθεί ο πόλεμος με άλλα μέσα.

Μπορεί να υπάρξει ειρήνη, όταν οι ισχυροί λαοί ανάλογα με τα συμφέροντά τους επιβάλλουν τη θέλησή τους στους αδύνατους λαούς και τους εκμεταλλεύονται οικονομικά; Πραγματική συναδέλφωση χωρίς το Θεό δεν μπορεί να υπάρξει. Πως μπορεί να συνδυασθεί ή να συνυπάρξει η αγάπη  προς τους εχθρούς, που διδάσκει το Ευαγγέλιο, με το τζιχάντ, τον ιερό δηλ. πόλεμο του Κορανίου;

Ανάλογα με την πίστη σου καθορίζεις και τη ζωή σου. Μόνο η σωστή πίστη δημιουργεί σωστή- «κατά Θεόν» ζωή. Όταν μαθαίνεις λανθασμένα τα θεωρήματα των μαθηματικών, ποτέ δεν πρόκειται να λύσεις μαθηματικές ασκήσεις. Έτσι και στη θρησκεία, η λάθος διδασκαλία για το Θεό δίνει λάθος στάσεις ζωής.

Εμείς οι Ορθόδοξοι χριστιανοί δεχόμαστε τους αιρετικούς ως παραπλανημένα παιδιά του Θεού. Δε δεχόμαστε τη διδασκαλία τους. Δεν μπορούμε να πούμε και μπράβο στους «μάρτυρες του Ιεχωβά» που δε δέχονται τη θεότητα του Χριστού. Ή, πώς να αισθανθείς γνήσιος αδελφός με τους αιρετικούς, όταν με χίλιους δυο τρόπους πασχίζουν να παρασύρουν τα μέλη της οικογενείας σου στην αίρεσή τους;

Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ.195), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου