Μήπως ο τρόπος Εξομολόγησης των καθολικών είναι πιο σωστός;

Στην εξομολόγηση των καθολικών, όπου ο πνευματικός δε βλέπει και δε γνωρίζει τον εξομολογούμενο, έχουμε κάτι παράλληλο με την ψεύτικη εξομολόγηση εκείνων, που δήθεν εξομολογούνται απευθείας στο Θεό. Ο Χριστός, όμως, δεν ίδρυσε τέτοιου είδους εξομολόγηση, αλλά την άμεση εξομολόγηση λέγοντας μετά την Ανάστασή Του στους μαθητές Του αυτοί να συγχωρούν τις αμαρτίες. Στην αρχή μάλιστα, προτού επικρατήσει η μυστική συγχώρεση από τους ιερείς, είχαμε δημόσια Εξομολόγηση των χριστιανών.

Όταν ο πνευματικός δε γνωρίζει το παρελθόν του εξομολογούμενου και την τωρινή του ψυχική κατάσταση, δεν μπορεί να τον συμβουλεύσει σωστά. Άλλο είναι να έπεσε πρώτη φορά σε μία αμαρτία κι άλλο είναι να πέφτει επανειλημμένα και χωρίς αναστολές. Αν τυχόν ο εξομολογούμενος έχει αδικηθεί από τη ζωή ή έχει ψυχολογικά προβλήματα, ο πνευματικός πρέπει να γνωρίζει λεπτομερώς το όλο ζήτημα και να συμπεριφέρεται ανάλογα, δηλ. με πολλή αγάπη και επιείκεια.

Ο άνθρωπος είναι πρόσωπο και θέλει να βλέπει προς την όψη (πρόσωπο=προς όψη) του συνανθρώπου. Το πρόσωπο σε στηρίζει, το χαμόγελο σε γεμίζει, η εκτίμηση σε ωθεί να αγωνισθείς για το καλό.

Τόσο πολύ έχει αλλοιωθεί η Εξομολόγηση εκτός της Ορθοδοξίας, που γίνεται σήμερα και μέσω internet, κι ας είναι ο πνευματικός στην άλλη άκρη του κόσμου. Επίσης, τείνει να αντικατασταθεί η Εξομολόγηση με μία ψυχολογική διαδικασία, όπου οι συγκεντρωμένοι χριστιανοί ενεργούν ένα σιωπηλό έλεγχο της συνείδησης.

Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ. 198-199), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου