Ο π. Νικόδημος Chilembwe, Ορθόδοξος κληρικός από το Blantyre του Μαλάουι, βρέθηκε αυτό το καλοκαίρι στην Ελλάδα, για να πραγματοποιήσει προσκύνημα στο Άγιον Όρος και να εντρυφήσει στην Ορθόδοξη πνευματικότητα. Εκμεταλλευόμενοι την παρουσία του, του ζητήσαμε να μας μιλήσει για την Ορθοδοξία στη μικρή αυτή χώρα της Ανατολικής Αφρικής.
Πριν από 7 χρόνια, ήμουν Προτεστάντης στο θρήσκευμα και μεταφραστής στο επάγγελμα. Μου άρεσε να διαβάζω και να μεταφράζω κείμενα από τα αγγλικά στα τσιτσέουα, την αυτόχθονα γλώσσα του Μαλάουι. Μια μέρα, καθώς διέσχιζα την πόλη, συνάντησα ανεγερμένη μια Ορθόδοξη εκκλησία. Το θέαμα με παραξένευσε. Έμοιαζε κάπως με τζαμί, αλλά ο σταυρός έδειχνε ότι ήταν κάτι το χριστιανικό. Η περιέργεια με ώθησε να μπω μέσα και να παρατηρήσω το εσωτερικό του. Μπερδεύτηκα. Παρ’ όλο που ήμουν πιστός Προτεστάντης, ο χώρος ήταν πρωτόγνωρος για μένα. Ένα δέος με κατέλαβε.
Ξαφνικά, από τη βόρεια πλευρά του ναού, είδα μια μαύρη φιγούρα να με πλησιάζει. Ήθελα να τρέξω και να ξεφύγω, αλλά ένας Ορθόδοξος ιερέας με σταμάτησε. Ήταν ο π. Ερμόλαος Ιατρού. «Ποιος είσαι εσύ; Τι σε έκανε να έρθεις εδώ;», με ρώτησε. «Ήθελα να μάθω κάποια πράγματα γι’ αυτή την εκκλησία» του είπα και άρχισα να κάνω ερωτήσεις. Μετά από αρκετή συζήτηση, του ζήτησα να με δεχθεί για κατήχηση.
Όταν πέρασε λίγος καιρός, ο π. Ερμόλαος ρώτησε με τι ασχολούμαι επαγγελματικά. Μόλις του είπα ότι είμαι μεταφραστής, μου πρότεινε μια μικρή θέση στο μεταφραστικό και εκτυπωτικό γραφείο της Ιεραποστολής. Αυτό ήρθε σαν θείο δώρο για μένα. Παράλληλα, μου έδωσε μια στοίβα βιβλίων σχετικά με την Ορθόδοξη πίστη, για να τα μελετήσω στο σπίτι. Σιγά-σιγά, μερικοί φίλοι μου ενδιαφέρθηκαν και θέλησαν να έρθουν κι αυτοί για κατήχηση. Βαπτίστηκα μετά από ένα χρόνο. Η οικογένειά μου ήταν αρχικά δύσκολο να κατανοήσει τη μεταστροφή μου, αλλά με τη χάρη του Θεού αυτό άλλαξε.
Την Πρωτομαγιά του 2009 χειροτονήθηκα ιερέας. Αυτό ήταν μια νέα ευλογία και ευκαιρία για μένα να γνωρίσω καλύτερα τα της πίστης μου. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν τα μαθαίνουμε ποτέ όλα. Συνεχώς μαθαίνουμε και νέα πράγματα.
Τότε, μου ανατέθηκε η διακονία του κατηχητή. Με τον καιρό, κατάλαβα ότι τα δόγματα της Αγίας μας Εκκλησίας είναι πολύ δυνατά, γιατί κατάγεται από την Αποστολική Εποχή, από την εποχή της Αγίας Γραφής. Δεν είναι σαν τις άλλες εκκλησίες που ξεφύτρωσαν ξαφνικά από το πουθενά, χωρίς ρίζα.
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, όταν προσευχόμαστε, το νιώθουμε ότι προσευχόμαστε. Οι προτεστάντες δεν ξέρουν τίποτα για τα μυστήρια. Ούτε για την Αγία Τριάδα δε μιλάνε. Το βάπτισμα το κάνουν μόνο με ράντισμα και όχι όπως διδάσκει η Αγία Γραφή. Οι πάστορές μας φοβούνταν μη βραχούν με το νερό. Δεν έχουν την εξομολόγηση, δεν έχουν πνευματικό. Αλλά όταν κανείς θελήσει να συναντήσει έναν Πρόεδρο, πρέπει να ακολουθήσει κάποιο πρωτόκολλο. Έτσι κι εμείς πρέπει να τηρούμε το πρωτόκολλο που έθεσε ο Θεός για την άφεση των αμαρτιών μας.
Αυτή είναι η αληθινή Πίστη. Κι οι σοβαροί άνθρωποι το συνειδητοποιούν αυτό, άσχετα αν στο τέλος πιστεύουν στην Ορθοδοξία. Δυστυχώς, η Ορθοδοξία είναι πολύ νέα στη χώρα μου. Συνεχώς με ρωτούν «πού ήταν αυτοί οι άνθρωποι τόσους αιώνες;». Δύσκολο ερώτημα. Τους απαντώ ότι αυτό ήταν το σχέδιο του Θεού.
Σήμερα υπάρχουν 2.000 άνθρωποι που έχουν βαπτιστεί Ορθόδοξοι και πολλοί που παρακολουθούνται και κατηχούνται τουλάχιστον για ένα χρόνο.
Η κυριότερη δραστηριότητά μας είναι η κατήχηση. Πρέπει να ταξιδεύουμε από την πόλη στα χωριά. Η μετακίνηση είναι δύσκολη. Δεν έχουμε βενζίνη, μένουμε στο δρόμο. Έχουμε 25 ενορίες σε όλη την επικράτεια, με εξαίρεση το πιο βορεινό μέρος της χώρας, αλλά οι 10 εξ αυτών δεν έχουν Ιερό Ναό.
Παράλληλα, ασκούμε και φιλανθρωπικό έργο. Προσπαθούμε να παρέχουμε καθαρό νερό, γιατί το Μαλάουι αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα με την ύδρευση. Ήδη έχουμε ανοίξει πάνω από 20 πηγάδια. Επιπλέον, προσπαθούμε να ταΐζουμε 300 ορφανά παιδιά κάθε μέρα. Πολύ δύσκολο έργο! Πολλές φορές δεν έχουμε τίποτα να τους δώσουμε και σκεφτόμαστε μήπως πρέπει να σταματήσουμε. Αλλά αφού ξεκινήσαμε, αυτό θα ήταν σαν προδοσία για αυτά τα παιδιά. Ελπίζουμε στο Θεό και συνεχίζουμε το έργο μας.
Προσπαθούμε επίσης τακτικά να επισκεφτόμαστε τις φυλακές. Τους πηγαίνουμε δώρα, τους κατηχούμε. Έχουμε ήδη κάποιες ομάδες φυλακισμένων. Δεν έχουμε βαπτίσει όμως κανέναν. Αλλά για κάθε φυλακή έχουμε ορίσει μια επιτροπή που τους επισκέπτονται και τους κατηχούν. Επίσης, θέλουμε να οργανώσουμε πνευματικές συναντήσεις για τις γυναίκες, αλλά μέχρι στιγμής δεν τα έχουμε καταφέρει.
Ευτυχώς, υπάρχουν μερικοί πιστοί με μεγάλο ζήλο για τη διάδοση της πίστης μας. Έχουμε στείλει έξι πιστούς στην Κένυα, για να σπουδάσουν στο ιερατικό σεμινάριο εκεί. Μόλις τελειώσουν και εφόσον κληθούν από το Θεό, θα τους κάνουμε ιερείς. Υπάρχουν επίσης και κάποιοι σοβαροί κατηχητές, που τους στέλνουμε στα χωριά για κατηχήσεις. Κάθε εβδομάδα τους προσκαλούμε και τους διδάσκουμε στο φροντιστήριο κατηχητών. Τους τονίζουμε να μη διδάξουν τίποτα που να μην υπάρχει μέσα στα Ορθόδοξα βιβλία τους, να μη λένε πράγματα που τα βγάζουν από το μυαλό τους. Αν δεν μπορούν να απαντήσουν σε κάποια ερώτηση, τότε να μην απαντάνε καθόλου, αλλά να συμβουλεύονται τα βιβλία τους. Καλύτερα να τους διαβάσουν μια απάντηση από μέσα και μετά να την εξηγήσουν.
Το εκτυπωτικό και μεταφραστικό κέντρο της Ιεραποστολής μας είναι μια δύσκολη και απαιτητική εργασία. Πρέπει να βρούμε σπουδαγμένους ανθρώπους που ξέρουν καλά αγγλικά. Δυστυχώς δεν έχουμε κανέναν Ορθόδοξο κατάλληλο για να κάνει μεταφράσεις. Έχουμε ήδη μεταφράσει τη Θεία Λειτουργία και κάποια μυστήρια. Έχουμε μοιράσει σε κάθε πιστό ένα βιβλιαράκι για να διαβάζει και να καταλαβαίνει τη Θεία Λειτουργία. Τώρα μεταφράζουμε τα Μηναία. Οι περισσότεροι πιστοί μας παρακολουθούν και τον Όρθρο και τον Εσπερινό και το Απόδειπνο.
Η διαδικασία της μετάφρασης είναι πολύ κουραστική και πολυδάπανη. Οι καλοί μεταφραστές θέλουν καλό μισθό. Απαιτούνται πολλά χρηματα, γιατί δε θέλουμε κάποιον που ασχολείται με τις μεταφράσεις ως μερική απασχόληση, καθώς τότε η ποιότητα και η ταχύτητα των μεταφράσεων δε θα είναι καλή. Αν κάτι είναι πολύ καινούργιο για τους μεταφραστές, τότε έρχονται σε μένα και τους το εξηγώ.
Εύχομαι να αυξήσω τη γνώση που έχω για το Θεό. Δεν είμαι ικανοποιημένος. Πρόσφατα ήμουν στην Ιερά Μονή Καρακάλλου και προβληματίστηκα. Άραγε, πόσο πιο δύσκολο είναι για έναν έγγαμο κληρικό στον κόσμο να σωθεί; Διάβασα και το βιβλίο του αγίου Ιωσήφ του Ησυχαστή και κατάλαβα ότι δεν ξέρω πολλά πράγματα, είμαι πολύ πίσω στη γνώση του Θεού. Θέλω να είμαι πολύ κοντά στον πνευματικό μου και άλλους σοφούς ανθρώπους για να πλουτίζω τη ζωή μου με την αλήθεια. Και αυτή την αλήθεια να τη μοιράζομαι με τους ανθρώπους και έτσι να κληρονομήσουμε την αιώνια ζωή, που μόνο η Ορθόδοξη πίστη μπορεί να προσφέρει. Το όραμά μου είναι να γίνω άγιος και να οδηγήσω τις ψυχές των ανθρώπων στο Χριστό.
π. Νικόδημος Chilembwe
http://ierapostoles.gr/?p=6828Father Nicodemus Chilembwe, Orthodox clergyman from Blantyre, Malawi, happened to be in Greece this summer in order to make a pilgrimage to the Holy Mount Athos and delve into Orthodox spirituality. Taking advantage of his presence, we asked him to talk to us about Orthodoxy in this small country in East Africa.
7 years ago I was a Protestant in religion and a translator in profession. I liked to read and translate texts from English into Chichewa, the native language of Malawi. One day, as I was crossing the city, my eyes fell upon an Orthodox church. I found the spectacle rather strange. In some way it looked like a mosque, but the cross indicated that it was something related to Christianity. Curiosity prompted me to go in and observe its interior. I got confused. Although I was a faithful Protestant, that place was totally unfamiliar to me. A deep sense of awe came over me.
Suddenly, I saw a black figure approaching me from the north side of the church. I wanted to run away, but an Orthodox priest stopped me. It was Fr. Ermolaos Iatrou. “Who are you? What made you come here?” he asked. “I wanted to know some things about this church,” I said and started to ask questions. After some discussion, I asked him to accept me for catechesis.
Some time later, Fr. Ermolaos asked me what I did professionally. Once I told him that I was a translator, he suggested that I should work in the translation and printing office of the Mission. It came as a blessing to me. At the same time, he gave me a stack of books on the Orthodox faith to study at home. Little by little, some of my friends were interested in what I was doing and wanted to come for catechesis themselves. I was baptized one year later. Initially, it was difficult for my family to understand my conversion, but by the grace of God that changed.
On May Day 2009 I was ordained priest. This was a blessing as well as a new opportunity for me to get to know my faith better. In the Orthodox Church we can never learn it all. We always learn something new.
Then, I was assigned the ministry of catechesis. In time, I came to realize that the doctrines of our Holy Church are very strong because Orthodoxy originated in the Apostolic Age, the age of the Bible. It is not like the other churches that sprang up suddenly out of nowhere, without roots.
In the Orthodox Church, when we pray, we feel the power of the prayer. The protestants know nothing about the Holy Mysteries. Neither do they talk about the Holy Trinity. They perform baptism just by sprinkling with water and not according to the teachings of the Bible. Our pastors were afraid of getting wet with the water. They do not practice the Sacrament of Confession, neither do they have a spiritual father. However, when one wants to meet a President, one has to follow a protocol. Likewise, we should keep the protocol set by God for the remission of our sins.
This is true Faith. And the people who are serious eventually come to realize that, whether they turn to Orthodoxy or not. Unfortunately, Orthodoxy is something new for my country. They constantly ask me, “Where have these people been for so many centuries?” This is a difficult question to answer. My reply is that it was God’s plan.
Today there are 2,000 people who have already been baptized Orthodox and many others who are being monitored and catechized for at least one year.
Our main activity is catechesis. Naturally, this involves a lot of traveling from the city to the villages. Getting around is really difficult. Problems like having no petrol or getting stuck on the road are very common. We have 25 parishes across the country, with the exception of the northernmost part, but so far we have only managed to erect a Sacred Church in 10 of them.
Moreover, we do charity work as well. We do everything in our power to provide access to clean water because Malawi faces a big problem regarding water supply. We have already drilled over 20 water wells. Besides, we strive to provide food for 300 orphans on a daily basis, a task which is very difficult to accomplish! Many times we have nothing to give them; it is then that the thought of giving up crosses our minds. But since we started, it would be like an act of betrayal towards these children. We hope in God and continue our work.
We also try to visit prisons regularly. We give the prisoners gifts and also preach and catechize them. Some groups have already been formed but until now there have been no baptisms. On our part, we have designated a committee to visit and catechize the inmates in every prison. We also wish to organize spiritual meetings for women, but so far we have not managed to realize that.
Fortunately, there are some believers who are characterized by great zeal for the propagation of our faith. We have sent six of them to Kenya to study at the Theological Seminary there. Once they have finished and if called by God, they will be ordained priests. There are also some earnest catechists who are sent to the villages for catechesis. Every week we invite them and teach them at the school for Catechists. We instruct them not to teach anything that is not included in the Orthodox books, and certainly not to improvise. If they cannot respond to a certain question, they should not say anything, but instead, consult their books, read the proper answer and then explain it.
Running the printing and translation center of our mission is a difficult and demanding job. We need to find educated persons with a very good knowledge of English. Unfortunately we have no Orthodox people available who would be eligible to undertake the translation task. We have already translated the services of the Divine Liturgy and of some Sacraments. We have provided every believer with a booklet to read and understand the Divine Liturgy. We are currently translating the Menaea. Most believers attend the Matins, the Vespers and the Compline.
The translation process is a very tedious and costly task for our Mission. Good translators ask for a good salary, too. Thus a lot of money is required, as we do not need someone who only deals with translations part-time, because then the quality of the translation will be substandard and the translation rates slower. If something is unfamiliar or new to the translators, they come to me and I explain it to them.
I hope to increase in my knowledge of God. I am not pleased with myself. Recently I was in the Holy Monastery of Karakalou. There I had the chance to do some meditation and I wondered how much more difficult it is for a married clergyman who lives in the world to be saved. I read the book on Elder Joseph the Hesychast and I realized that I did not know many things and that my knowledge of God was limited. I want to be very close to my spiritual father and other devout brothers in order to fill my life with the truth. I also want to be able to share this truth with all the people so that we can inherit eternal life, which only the Orthodox faith can attain. My vision is to become holy myself and lead people’s souls to Christ.
Fr. Nicodemus Chilembwe
http://orthodoxmission.org.gr/2014/11/fr-nicodemus-chilembwe-indigenous-missionary/http://orthodoxmission.org.gr/contribute/donate/
http://ierapostoli.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας