Λίγα χρόνια
μετά το σχίσμα (Ορθοδοξίας-Παπισμού) άρχισαν οι σταυροφορίες με τη γνωστή κατάληξη, την άλωση της Κωνσταντινούπολης
το 1204 μ.Χ.
Όπου οι σταυροφόροι ίδρυσαν στην ανατολή
κρατίδια, π.χ. στην Κύπρο, οι λατίνοι καταπίεζαν
τους ορθοδόξους να δεχθούν τις δογματικές και λατρευτικές θέσεις του Πάπα.
Με τις σταυροφορίες ο Πάπας προσπάθησε να επεκτείνει τη δικαιοδοσία του έως και
την ανατολή. Τις σταυροφορίες δεν τις ακολούθησαν μόνο θρησκευόμενοι πιστοί,
αλλά και τυχοδιώκτες, πλιατσικολόγοι και αμαρτωλές γυναίκες. Με την πτώση της
Κων/πολης το
1204 μ.Χ. φάνηκε άμεσα στους ανατολικούς η διαφθορά των δυτικών:
σφαγές, κλοπές ιερών λειψάνων, ιερών εικόνων, αρχαίων αγαλμάτων (π.χ. τα άλογα
του αγίου Μάρκου στη Βενετία), λεηλασίες, βανδαλισμοί και βεβηλώσεις ναών,
κατάργηση του Ορθοδόξου Πατριάρχου και εγκαθίδρυση λατίνου Πατριάρχου.
Κι όταν
ανακτήθηκε από τους βυζαντινούς η Κωνσταντινούπολη το 1261 μ.Χ., δε μπόρεσε το
ανατολικό χριστιανικό κράτος να ορθοποδήσει και κατακτήθηκε τελικά από τους
Τούρκους το 1453 μ.Χ.
Δεκατρείς προσπάθειες έγιναν επί Βυζαντίου
για την ένωση ανατολικής και δυτικής εκκλησίας και απέτυχαν, γιατί ο Πάπας
και οι βασιλείς της δύσης ήθελαν να κυριαρχήσουν θρησκευτικά και πολιτικά στην
ανατολή.
Λίγα χρόνια
πριν την τελική πτώση της Κων/πολης το 1453 μ.Χ. στους Τούρκους, έγινε η
ενωτική σύνοδος της Φερράρας-Φλωρεντίας το 1438-9. Αν και τότε πιεζόμενοι από
τον Αυτοκράτορα της Κων/πολης υπέγραψαν οι ορθόδοξοι επίσκοποι (εκτός από τον άγιο Μάρκο τον Ευγενικό) την ένωση των
εκκλησιών δεχόμενοι τις ρωμαιοκαθολικές θέσεις, οι παπικοί δε βοήθησαν στην αποτροπή της τουρκικής επέλασης.
Από το βιβλίο
«Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως»
(σελ.201-202), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας