Περὶ τῆς ἀπομακρύνσεως τοῦ Ἐσταυρωμένου ἀπὸ τὸ Ἱερὸν Βῆμα εἰς Κύπρον

Γράφει ὁ κ. Νικόλαος Μάρκου

  “Τόν Σταυρόν σου Χριστὲ προσκυνοῦμεν καὶ τὴν ἁγίαν σου Ἀνάστασιν ὑμνοῦμεν καὶ δοξάζομεν”.

  Εἶναι ἀξιοσημείωτο ὅτι ἤδη ἀπὸ τὸ 2022, μία νέα καὶ σκανδαλώδης καινοτομία ἐμφανίστηκε σὲ ὁρισμένους Ἱεροὺς Ναοὺς τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας (σὲ Ἑλλάδα καὶ Κύπρο). Ὁ πρωτεργάτης Μητροπολίτης Περιστερίου Γρηγόριος στὴν Ἑλλάδα, μόλις ἀνέλαβε καθήκοντα, ἀμέσως ξεκίνησε τὶς καινοτομίες. Αὐτὸ ποὺ μᾶς προξένησε ἔκπληξη, ἦταν ὅτι παρόμοια περιστατικὰ ἀκολούθησαν σχεδὸν ταυτόχρονα καὶ στὴν Κύπρο, ἐνῶ ἡ κακοδοξία αὐτὴ γίνεται πιὰ «συστηματική».

Δυστυχῶς, στὴν Κύπρο, ἔχει παρατηρηθεῖ σὲ ὁρισμένες Ἐκκλησίες νὰ ἔχουν ἀπομακρύνει τὸν Ἐσταυρωμένο ἀπὸ τὸ Ἱερὸ Βῆμα κατὰ τὴν περίοδο 2022-2025. Οἱ εὐσεβεῖς πιστοί, μόλις ἀντίκρυσαν τὸ φοβερὸ αὐτὸ θέαμα, τὰ πνευματικά τους αἰσθητήρια ἀντέδρασαν καὶ ζήτησαν ἐξηγήσεις ἀπὸ τοὺς Ἱερεῖς καὶ Ἀρχιερεῖς. Οἱ δικαιολογίες ποὺ δόθηκαν ἦταν καὶ εἶναι ἀνεπαρκεῖς, μὲ χροιὰ δυτικοῦ ὀρθολογισμοῦ καὶ οὐσιαστικὰ χωρὶς θεολογικὴ βάση. Ἡ σιωπὴ εἰδικὰ στὴν Λεμεσό, κρύβει ἕνα κοσμικὸ φόβο ὑπὸ τὸν «φόβο τῶν ἰουδαίων» καὶ τῶν «λευκῶν» διώξεων.

Ὅμως σήμερα, στὶς ἔσχατες μέρες, ἡ καρδιὰ μας ἄλλο μᾶς πληροφορεῖ, ἡ  ἀνορθόδοξη αὐτὴ πράξη ἔχει ἄλλη διάσταση: αὐτὴ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ ἐπιδιώκει «συστηματικὰ» τὴν ἀφαίρεση τῆς ὀρθόδοξης παράδοσης, κομμάτι-κομμάτι ἀπὸ τοὺς Ὀρθόδοξους Ἱεροὺς Ναοὺς καὶ τὴν νόθευση τῆς πίστης μας.

Ἀναδιπλώνεται μία περίτεχνη ἀλλοίωση τῆς Ἀλήθειας, ποὺ θὰ πρέπει νὰ προφυλαχθοῦμε: αὐτὴ τοῦ «Χριστιανισμοῦ Ξένου Σταυροῦ (χξστ)», ὅπως μᾶς προειδοποίησαν καὶ οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας. Σήμερα βιώνουμε σταδιακὰ νὰ ἀπομακρύνεται, ὁ Ἐσταυρωμένος ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης καὶ ἔπειτα τί ἔρχεται; ἀπομάκρυνση καὶ τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ ἐπάνω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα; Δυστυχῶς ἀντικρύσαμε καὶ δύο (2) τουλάχιστον τέτοια περιστατικὰ στὴν Λεμεσό.

Ὥστε νέοι ἀθεόφοβοι εἰκονομάχοι ἀναδύονται στὶς μέρες μας! Διώκουν τὸν ἴδιο τὸν Ἐσταυρωμένο Χριστό, τὸν Κύριό μας καὶ Θεό μας, ἀλλὰ διώκουν καὶ τὰ πιστὰ παιδιά Του, ποὺ ἐπέλεξαν νὰ ὑπερ­ασπιστοῦν τὴν παράδοση τῶν πατέρων μας (Α΄ Κορ. 1,23) καὶ ὁμολογοῦν Χριστὸν Ἐσταυρωμένο! (Β΄ Θεσ. 2,15).

Τὰ ἐπιχειρήματα ἀπομάκρυνσης κατὰ τὸ δοκοῦν εἶναι τόσο ἀλγεινὰ ποὺ δὲν μποροῦν κἄν νὰ λεχθοῦν (μόνο διὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθές: ἄλλοι μᾶς εἶπαν ὅτι εἶναι εἴδωλο! ἄλλοι ὅτι τοὺς ἐμποδίζει στὸν χῶρο τοῦ Ἱεροῦ! ἄλλοι ὅτι εἶναι μία συνήθεια τῶν τελευταίων 150 ἐτῶν μόνο! ἄλλοι ὅτι δὲν εἶναι κάτι σοβαρὸ νὰ ἀσχολούμαστε! κ.ἄ.)

Δηλαδὴ, καλοί μας ἀθεόφοβοι ἀδελφοί, τὰ 150 χρόνια δὲν εἶναι ἀρκετὰ νὰ ἀποτελοῦν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας; τὴν παράδοση τοῦ Ἐσταυρωμένου δὲν σᾶς τὴν παρέδωσαν οἱ σύγχρονοι Ἅγιοι Πατέρες μας; δὲν λάβατε καὶ ἐσεῖς τὴν Ἱερωσύνη σας ὑπὸ τὴν ὄψη τοῦ Ἐσταυρωμένου Κυρίου μας ἐπὶ τοῦ Ἱεροῦ Βήματος;

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος μᾶς πληροφορεῖ στὰ Σημεῖα τῶν Καιρῶν τὸ 1987 «…τὸ ἀποπλανᾶν, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτοὺς (Μᾶρκ. 13) – Θὰ πλανεθοῦν, αὐτοὶ ποὺ τὰ ἑρμηνεύουν μὲ τὸ μυαλὸ»· καὶ στοὺς Λόγους Β’, Πνευματικῆς Ἀφύπνισης «Σήμερα προσπαθοῦν νὰ γκρεμίσουν τὴν πίστη, γι’ αὐτὸ ἀφαιροῦν σιγὰ-σιγὰ ἀπὸ καμμιὰ πέτρα, γιὰ νὰ σωριασθεῖ τὸ οἰκοδόμημα τῆς πίστεως. Ὅλοι ὅμως εὐθυνόμαστε γιὰ τὸ γκρέμισμα αὐτό· ὄχι μόνον αὐτοὶ πού ἀφαιροῦν τὶς πέτρες καὶ τὸ γκρεμίζουν, ἀλλά καὶ ὅσοι βλέπουμε νὰ γκρεμίζεται καὶ δὲν προσπαθοῦμε νὰ τὸ ὑποστυλώσουμε».

Ὁ πατὴρ Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος μᾶς τονίζει ὅτι «ὅπως λέγει ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος, ἡ ἀσφάλεια τῆς ἐκκλησίας εἶναι ὁ σταυρός, μὲ μίαν ὅμως διαφορά. Οἱ πιστοὶ νὰ προβάλουν τὸν σταυρόν, τὴν σταυρικὴ ζωὴ καὶ τὴ σταυρικὴ θεολογία. Διότι ἂν ἐγὼ ἀπιστῶ, δὲν προβάλλω τὴν σταυρικὴ ζωή, ἀλλὰ τὴν ἄνετη καὶ τὴν πλούσια, ἂν ἐγὼ δὲν προβάλλω τὴν σταυρικὴ θεολογία, ἀλλὰ μία θεολογία ξένη, ἀλλότρια, νόθη, δὲν εἶμαι ἐγὼ πιστὸς καὶ τότε δὲν μπορῶ νὰ λέγω ὅτι προβάλλω τὴν Ἐκκλησία. Προβάλλομαι ἐγώ. Ἡ Ἐκκλησία μένει πάντοτε ἡ ἴδια. Θὰ προβάλλω, λοιπόν, θὰ τὸ πῶ διὰ τρίτη φορά, θὰ προβάλλω τὸν σταυρόν, ποὺ σημαίνει θὰ προβάλλω τὴν σταυρικὴ ζωὴ καὶ τὴν σταυρικὴ θεολογία».

Ὁ Ἐσταυρωμένος, ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης ἀποτελεῖ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας! Τὸ ἐπισημαίνουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας, ὅπως ὁ Ἅγιος Συμεὼν ἀπὸ τὸν 15ο αἰώνα, ὅπως ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, Ἅγιος Ἰάκωβος Τσαλίκης, Ἐφραὶμ τῆς Ἀριζόνα τὸν 21ο αἰώνα, ἐνῶ μόλις πρόσφατα τὸν Μάρτιο 2025 ἐπικυρώθηκε καὶ μὲ ἐπίσημη ἀπόφαση τῆς Διαρκῆς Ἱερᾶς Συνόδου (ΔΙΣ) τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Ποιὸς μπορεῖ νὰ τὰ ἀμφισβητήσει ὅλα αὐτά; Δηλαδὴ ὅλοι αὐτοὶ οἱ παλαιοὶ καὶ σύγχρονοι πατέρες μας ἦταν καὶ αὐτοὶ λάθος, ὅπως ὑπονοεῖτε; Μὴ γένοιτο!

Μία ἀπαραίτητη διασαφήνιση, ἀσφαλῶς καὶ ἄλλο εἶναι ὅταν σὲ μία μικρὴ Ἐκκλησία, λόγω περιορισμένου χώρου, ὡς ἐξαίρεση νὰ μὴν ἔχει τὸν Ἐσταυρωμένο ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης, καὶ ἄλλο ὅταν βρίσκεται ἤδη ὁ Ἐσταυρωμένος ἐντός τοῦ Ἱεροῦ καὶ κατὰ σύμπτωση; μετὰ τὸ 2022 νὰ Τὸν ἐκβάλουν ἀπὸ τὸ πιὸ Ἱερὸ μέρος τοῦ Ναοῦ.

Ὡς πιστὸς λαός, δὲν ἔχουμε ἄλλη ἐπιλογὴ ἀπὸ τὴν δίκαιη διαμαρτυρία καὶ συλλογὴ ὑπογραφῶν, ὥστε νὰ τεθεῖ τὸ ζήτημα στὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Κύπρου, γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τῆς τάξης, ὅπως ἔγινε καὶ στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδας.

Κλείνοντας, θὰ μείνουμε στὰ πρόσφατα λόγια δύο Ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας μας:

Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος «δὲν χωρίζονται ὁ Σταυρὸς ἀπὸ τὸν Ἐσταυρωμένο, οὔτε ἡ Σταύρωση ἀπὸ τὴν Ἀνάσταση, ἐνῶ οἱ κακόδοξες διδασκαλίες ποὺ συνόδευσαν τὴν ἀπομάκρυνση τοῦ Ἐσταυρωμένου ἀποτελοῦν ἐπιρροὲς ἀπὸ τὴ δυτικὴ θεολογία».

Μητροπολίτης πρ. Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας Ἀμβρόσιος «διὰ τῆς Ἀποφάσεως Ὑμῶν πρὸς ἀπομάκρυνσιν τοῦ Ἐσταυρωμένου ἐκ τοῦ Ἱεροῦ Βήματος διαπράττετε τὰ κάτωθι κανονικὰ ἀδικήματα, διὰ τὰ ὁποῖα καὶ καθίστασθε ἔνοχος:

α) Ἀλλοίωσις τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ἡμῶν Παραδόσεως, καθ’ ὅσον ὁ Τίμιος Σταυρὸς εὑρίσκεται ἀπὸ αἰώνων εἰς τὴν θέσιν αὐτήν, ἤτοι εἰς τὸ ἱερὸν Βῆμα, καὶ εἰς ὅλα τὰ μήκη καὶ τὰ πλάτη τοῦ Πλανήτου μας, ὅπου ὑπάρχουν Ναοὶ τῆς Ὀρθοδοξίας!

β) Ἀθέτησις καὶ καταπάτησις τῶν ὑποσχέσεων, τὰς ὁποίας δεδώκαμεν κατὰ τὴν ὥραν τῆς εἰς Ἀρχιερέα χειροτονίας μας, ὅτι δηλ. θὰ διατηρήσωμεν ἕκαστος τὴν ἐκκλησιαστικὴν Παράδοσιν «μηδὲν προστιθείς, μηδὲν ἀφαιρῶν, μηδὲν μεταβάλλων, μήτε τῶν Δογμάτων, μήτε τῶν Παραδόσεων…».

γ) Σκανδαλισμὸς τῆς συνειδήσεως τῶν πιστῶν τῆς Ἐκκλησίας τέκνων».

 

«Τὰ δημοσίως λεγόμενα καὶ πραττόμενα, δημοσίως νὰ ἐλέγχωνται» (ΕΠΕ 23, 393).

 πηγή:  orthodoxostypos.gr