Σχίσματα καὶ διαμάχαι!

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

3 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2025

Ἀπόστολος: Α΄ Κορ. α΄ 10-17

Εὐαγγέλιον: Ματθ. ιδ΄ 14-22

Ἦχος: βαρύς.- Ἑωθινόν: Η΄

 

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

«Μεμέρισται ὁ Χριστός;»

Σχίσματα καὶ διαμάχαι!

  Ἀφ’ ἧς στιγμῆς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἦλθεν ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς ἐπὶ τῆς γῆς, προκειμένου νὰ σώσῃ τὸν ἄνθρωπον ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας καὶ δείξῃ εἰς τοῦτον τὴν ὁδόν τῆς σωτηρίας, ὁ αἰώνιος ἐχθρὸς τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ὁ πανοῦργος καὶ μισάνθρωπος διάβολος, ἐκινεῖτο καὶ ἐνήργει ἀρνητικῶς εἰς τὸ

σωτήριον τοῦτο ἔργον! Ὣς τότε εἰς τὸν Παράδεισον τῆς τρυφῆς, – ὅτε ἐξηπάτησε τοὺς πρώτους ἐκείνους ἀνθρώπους, συκοφαντῶν καὶ διαβάλλων τὴν Θείαν ἐντολήν, – οὕτω καὶ ὅτε ἦτο ὁ Κύριος ἀναμέσον τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς ἀκολούθους αἰῶνας καὶ εἰς πάσας τὰς γενεάς, ἐδημιούργει ἐμπόδια καὶ προσεπάθει νὰ ἀποτρέψῃ τὸν ἄνθρωπον ἐκ τῆς Ἀληθείας! Ἄλλοτε διὰ τῶν Γραμματέων καὶ Φαρισαίων, οἵτινες εἶχον καταλυτικὴν ἐπίδρασιν εἰς τοὺς Ἑβραίους διὰ τῆς διδασκαλίας των, καὶ ἄλλοτε διὰ τῆς κρατικῆς ἐξουσίας τῶν Ρωμαίων, οἵτινες, ὡς εἰδωλολάτραι, κατεφέροντο κατὰ παντὸς ὅστις θὰ ἀντέλεγεν εἰς τὰ δόγματά των, προσ­επάθει (ὁ διάβολος) νὰ κρημνίσῃ τὴν διδασκαλίαν τοῦ Κυρίου!

  Καὶ ἀργότερον ὅμως, ὅτε ὁ Κύριος εἶχεν ἀναληφθεῖ καὶ εἶχε στείλει τὸ Πανάγιον Πνεῦμα, καὶ ἡ Ἐκκλησία ἠγωνίζετο νὰ ὀρθοποδήσῃ, ἐπαρουσιάζοντο ἐκεῖνοι οἵτινες διέψευδον τὸ κήρυγμα τῶν Ἀποστόλων καὶ προέβαλον τὸ ψεῦδος ὡς ἀλήθειαν! Χαρακτηριστικὸν παράδειγμα ἐν προκειμένῳ εἶναι ὁ μάγος καὶ ψευδοπροφήτης ᾿Ιουδαῖος, «ᾧ ὄνομα Βαριησοῦς… ζητῶν διαστρέψαι τὸν ἀνθύπατον ἀπὸ τῆς πίστεως. Σαῦλος δέ, …ἀτενίσας πρὸς αὐτὸν εἶπεν· ὦ πλήρης παντὸς δόλου καὶ πάσης ραδιουργίας, υἱὲ διαβόλου, ἐχθρὲ πάσης δικαιοσύνης, οὐ παύσῃ διαστρέφων τὰς ὁδοὺς Κυρίου τὰς εὐθείας; Καὶ νῦν ἰδοὺ χεὶρ Κυρίου ἐπὶ σέ, καὶ ἔσῃ τυφλὸς μὴ βλέπων τὸν ἥλιον ἄχρι καιροῦ» (Πράξ. ΙΓ΄ 6-12)!

  Καὶ μετὰ τὴν Ἀποστολικὴν περίοδον ὅμως, δὲν ἔπαυσαν νὰ ἀναφύωνται κατὰ καιρούς, αἱρετικοὶ καὶ πάσης φύσεως διεστραμμένοι πρὸς τὴν Ἀλήθειαν τοῦ Κυρίου, περὶ τῶν ὁποίων προεμήνυσε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον διὰ τοῦ Παύλου πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου ὅτι: «Ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν» (Πράξ. Κ΄ 29-30)!

 

«Πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες,  ἐγώ εἰμι ὁ Χριστός, καὶ πολλοὺς πλανήσουσι» (Ματθ. ΚΔ΄ 5)!

  Ὡς δὲ εἶναι φυσικὸν καὶ αὐτονόητον, ἡ ὅλη προσπάθεια τῶν πολεμίων τῆς Ἀληθείας, ἐστρέφετο κατὰ τοῦ Χριστοῦ! Τὸ εἶχε προείπει τοῦτο βεβαίως ὁ Κύριος, ὀλίγον πρὸ τοῦ Πάθους Του˙ μάλιστα μὲ τὰ ὡς ἄνω, ἰδιαιτέρως χαρακτηριστικὰ λόγια! Καὶ ὄντως˙ πολλοί πάρα πολλοί, ἐνεφανίσθησαν κατὰ καιρούς, εἰς τὸ προσκήνιον τῆς ἱστορίας, – οὐ μὴν δὲ καὶ ἕως τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν ἡμῶν, – οἵτινες ἰσχυρίσθησαν ὅτι οὗτοι εἶναι ὁ Χριστός, καὶ ὄντως, ἐπλάνησαν καὶ ἔτι πλανῶσι πολλούς! Ἀκριβῶς, πρὸς τοῦτο καὶ ἵνα προλάβῃ ὁ Κύριος ταύτην τὴν παραχάραξιν καὶ ἀλλοίωσιν τοῦ Τιμίου Ὀνόματός Του, εἶχε προείπει εἰς τοὺς μαθητάς Του, ὅτι θὰ πρέπῃ νὰ κηρύττωσι τὸ Εὐαγγέλιον, ὅπως ἀκριβῶς τοὺς τὸ παρέδωκε, χωρὶς τὴν παραμικρὰν ἀλλοίωσιν! «Διδάσκοντες αὐτούς (τὰ ἔθνη) τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» (Ματθ. ΚΗ΄ 20)!

  Τοῦτο ἀκριβῶς, ἀδελφοί μου, διακρίνει ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, ὡς ἠκούσαμεν σήμερον ἐκ τοῦ ἱεροῦ Ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος, εἰς τὸ ἐν Κορίνθῳ ποίμνιόν του! Διακρίνει ἔριδας καὶ σχίσματα μὲ ἐπίκεντρον τὸν Χριστόν! Ἕτεροι ἐκ τούτων τῶν Κορινθίων χριστιανῶν, ἤθελον τὸν Χριστόν, ὀλίγον «διαφορετικόν» ἀπ’ ἐκεῖνον ὅνπερ ἐδίδασκεν ὁ Παῦλος, καὶ ἕτεροι «προσέθετον», καὶ ἕτεροι «ἀφῂρουν», – ὡς τοῦτο βλέπομεν γινόμενον ἕως σήμερον, ὅτε, ὁ καθείς, μηδὲ ἐξαιρουμένων καὶ πολλῶν ἐκκλησιαστικῶν ἡγητόρων, διδάσκουσι τὸν Χριστὸν καὶ τὴν Ἐκκλησίαν Του, κατὰ τὰς ἰδίας προθέσεις των – καὶ συνέχεον τὰς συνειδήσεις τῶν πιστῶν! Εἶχον δημιουργήσει οἱ τοιοῦτοι Κορίνθιοι, φατρίας (ὀπαδικὰς ὁμάδας) καὶ προέβαινον καὶ εἰς ἐπεισόδια καὶ ταραχάς, ἐντάσσοντες ἑαυτούς, οἱ μὲν ὡς ἀκόλουθοι τοῦ Παύλου, ἕτεροι δὲ τοῦ Ἀπολλώ, ἄλλοι τοῦ Κηφᾶ, ἕτεροι δὲ τοῦ Χριστοῦ!

 

Ἡ μαρτυρία τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας!

  Οὗτοι οἱ Ἅγιοι, φίλοι μου ἀναγνῶσται, πέραν τοῦ ὅτι εὑρίσκονται καὶ ἀναπαύονται πλησίον τοῦ Κυρίου, προβάλλονται ὑπὸ τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, διὰ νὰ δείξωσιν εἰς ἡμᾶς «τὴν ὁδὸν τὴν ἀπάγουσαν εἰς τὴν ζωήν», ἥντινα ἐβάδισαν καὶ οὗτοι καὶ εὐφραίνονται ἐν τῷ Παραδείσῳ! Ἐὰν ἀναδιφήσωμεν τὰς βιογραφίας των καὶ ἐντρυφήσωμεν εἰς τὸν τρόπον, διὰ τοῦ ὁποίου ἐπολιτεύθησαν εἰς τοῦτον τὸν μάταιον κόσμον, θὰ διαπιστώσωμεν ὅτι ἡγίασαν οὗτοι, οὐχὶ διὰ τὴν τελειότητα καὶ ἀναμαρτησίαν των, οὔτε, βεβαίως, διὰ τῶν «κατορθωμάτων» των, – νηστείας, προσευχάς, ἀγρυπνίας, μαρτύριον, κ. ἄ. – ἀλλὰ διὰ τῆς πλήρους ἀγάπης καὶ ἀφοσιώσεως καὶ ἐξαρτήσεως, θὰ ἐλέγον, ἐκ τοῦ Χριστοῦ! Οὗτοι οἱ Ἅγιοι εἶναι ἐκεῖνοι, οἵτινες ἐπίστευσαν εἰς τὸν Χριστόν, ὄχι, βεβαίως, μὲ τὴν «πίστιν» ἐκείνην τὴν ἐπιπολαίαν καὶ ἀνύπαρκτον, ἥντινα ἐπικαλοῦνται πολλοὶ σήμερον, ἀλλὰ μὲ τὴν γνησίαν καὶ οὐσιώδη ἐκείνην, διὰ τὴν ὁποίαν ὡμίλησεν ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, πρὸς τὸν Φαρισαῖον Νικόδημον, εἰς τὴν νυκτερινήν των ἐκείνην συνάντησιν καὶ συζήτησιν! «Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ἰωάν. Γ΄ 16-21)!

  Αὕτη ἡ Πίστις εἶναι ἡ σώζουσα! Ἐκείνη ἥτις, δὲν ἀρκεῖται «εἰς μίαν ἀνωτέραν δύναμιν», ὡς ἀκούομεν συχνάκις, οὔτε ἀναφέρεται εἰς «ἕνα Χριστόν» τὸν ὁποῖον ἐπιθυμεῖ εἷς ἕκαστος! Ἡ Πίστις, τὴν ὁποίαν ἐδίδαξεν ὁ Χριστὸς καὶ ἥτις ἔτι κηρύττεται ὑπὸ τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἡμῶν, καὶ εἶναι αὕτη ἡ βεβαία σωτήριος ὁδός, εἶναι ἡ πίστις ἐκείνη ἥτις φέρει τὸν πιστόν, εἰς τὴν νηπιακὴν ἐκείνην κατάστασιν, τὴν ὁποίαν ἐπήνεσεν, ἀλλὰ καὶ ὑπέδειξεν ὁ Ραββί! «Ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Ὅστις οὖν ταπεινώσει ἑαυτὸν ὡς τὸ παιδίον τοῦτο, οὗτός ἐστιν ὁ μείζων ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. ΙΗ΄ 3-4)! Ταύτην τὴν Πίστιν εἶχον οἱ Ἅγιοι καὶ εἰς τοῦτον τὸν Χριστόν, ἐπίστευον!

 

Πιστεύομεν εἰς τὸν Χριστόν!

  Ὄχι εἰς ἀνθρώπους, ὅσον καλοὶ καὶ ἐνάρετοι καὶ ἂν εἶναι! Πιστεύομεν εἰς τὸν Χριστόν, ὡς Ἐκεῖνος μᾶς ἐδίδαξε καὶ ὡς Ἐκεῖνος μᾶς ἀπεκαλύφθη καὶ ὡς Ἐκεῖνος μᾶς ἐκάλεσε καὶ ἔτι μᾶς καλεῖ! Πιστεύομεν εἰς τὴν Ἁγίαν Αὐτοῦ Ἐκκλησίαν καὶ εἰς ὅσα Αὕτη διδάσκει καὶ διακηρύττει! Διὰ ταύτης τῆς Πίστεως ἐλπίζομεν καὶ παρακαλοῦμεν τὸν Σωτῆρα, ἵνα σώσῃ καὶ ἐλεήσῃ ἡμᾶς εἰς τὴν αἰώνιον Αὐτοῦ Βασιλείαν! Ἀμήν!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

πηγή: orthodoxostypos.gr