Ἡ ἄγκυρα τῆς ψυχῆς!

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

30 ΜΑΡΤΙΟΥ 2025

Ἀπόστολος: Ἑβρ. στ΄ 13 – 20

Εὐαγγέλιον: Μᾶρκ. θ΄ 17 – 31

Ἦχος: βαρύς.-Ἑωθινόν: Ζ΄

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

«ἣν (τὴν ἐλπίδα) ὡς ἄγκυραν ἔχομεν τῆς ψυχῆς ἀσφαλῆ τε καὶ βεβαίαν καὶ εἰσερχομένην εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος» (Ἑβρ. ΣΤ΄ 19).

 

Ἡ ἄγκυρα τῆς ψυχῆς!

  Εἶναι γνωστόν, φίλοι μου ἀναγνῶσται, ὅτι ἕνα ἀπὸ τὰ ἀναγκαιότερα, ἀλλὰ καὶ ἀποτελεσματικότερα ἐξαρτήματα εἰς κάθε πλεούμενον, ἀπὸ τὰ μικρὰ πλοιάρια ἕως καὶ τὰ τεράστια ὑπερωκεάνια, εἶναι ἡ ἄγκυρα! Εἰς κάθε κίνδυνον ὅστις ἀπειλεῖ τὰ μέσα ταῦτα, ἅτινα καὶ κόσμον μεταφέρουσι, ἀλλὰ καὶ

ἀνεφοδιασμοὺς ὑπερακτίων χωρῶν καὶ κρατῶν διεκπεραιώνουσι, ἡ ἄγκυρα εἶναι τὸ ἀπαραίτητον ἐκεῖνο ἐξάρτημα, τὸ ὁποῖον καὶ προστατεύει τὸ πλεούμενον ὄχημα, ἀλλὰ καὶ ἐγγυᾶται τὴν ἀσφάλειαν εἰς τοὺς ναυτιλομένους!

  Ἀναφορὰν εἰς τὴν ἄγκυραν, κάμνει σήμερον εἰς τὸ Ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα, ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν, ὅστις δεικνύει μεταφορικῶς, τὴν ἐλπίδα ἡμῶν εἰς τὰς Θείας ὑποσχέσεις καὶ ἐπαγγελίας, ὡς ἀσφαλῆ ἄγκυραν καὶ ἐγγύησιν σωτηρίας! Λέγει συγκεκριμένως, ὅτι ὁ Ἅγιος Θεός, κάποτε ὑπεσχέθη καὶ «ὤμοσε καθ’ ἑαυτοῦ», εἰς τὸν δίκαιον πατριάρχην Ἀβραάμ! Ἡ ὑπόσχεσις αὕτη ἀφεώρα εἰς τὸ ὅτι ὁ ἄτεκνος Πατριάρχης ἀλλὰ καὶ ἡ στεῖρα σύζυγός του, θὰ ἀπέκτων τέκνον, ἐκ τοῦ ὁποίου θὰ ἐπλήθυνεν ὁ Κύριος τὴν γενεὰν ἐκείνην ἐκ τῆς ὁποίας θὰ προήρχετο τὸ Ἑβραϊκὸν ἔθνος! Εἶναι ἰδιαιτέρως χαρακτηριστικὴ ἐκείνη ἡ ὑπόσχεσις, ἥντινα καὶ ἐπραγματοποίησεν ὁ Κύριος πολὺ ἀργότερον, καὶ ὅτε ἡ ἡλικία τῶν δύο τούτων συζύγων ἦτο ἀσύμβατος μὲ τὴν ἀπόκτησιν τέκνου!

  Ἐπίστευσεν ὅμως ὁ δίκαιος Ἀβραὰμ εἰς τὴν ὑπόσχεσιν τοῦ Θεοῦ καὶ ἔχων ὡς ἄγκυραν τὴν βεβαιότητα ὅτι… «ἀδύνατον ψεύσασθαι Θεόν», ἐπέτυχεν ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον τοῦ ἐφαίνετο, – ὡς προανεφέραμεν, – ἀδύνατον καὶ ἀνέφικτον! Ἡ «ἄγκυρα», ἥτις   συν­ήθως ρίπτεται εἰς τὸν βυθὸν τῆς θαλάσσης, ἐν προκειμένῳ ἐρρίφθη εἰς τὸν θρόνον τοῦ Θεοῦ, καὶ ἠσφάλισεν, ἀλλὰ καὶ ἐδικαίωσε τὸν Ἀβραάμ!

 

«Ἡ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει» (Ρωμ. Ε΄ 5)!

  Εἰς ταύτην τὴν ἀσφαλῆ «ἄγκυραν», τὴν ἐλπίδα, δηλαδή, εἰς τὰς Θείας ἐπαγγελίας καὶ ὑποσχέσεις, ἠσφαλίσθησαν ἅπαντες οἱ δίκαιοι τῆς πρὸ Χριστοῦ ἐποχῆς, ἀλλὰ καὶ ἅπαντες οἱ ἅγιοι τῆς μετὰ Χριστόν, τοιαύτης! Ἐπιλεκτικῶς καὶ μόνον, θὰ ἀναφέρωμέν τινα παραδείγματα, διότι ὁ χρόνος ἀλλὰ καὶ ὁ χῶρος μᾶς περιορίζει!

  Ἀκολουθοῦντες τήν, ἐν προκειμένῳ, ἀναφορὰν τοῦ θείου Παύλου ἐκεῖ εἰς τὸ ἑνδέκατον κεφάλαιον τῆς, πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολῆς, διακρίνομεν τὸν «πρωτομάρτυρα» τῆς ἐλπίδος ταύτης, τὸν δίκαιον Ἄβελ, ὅστις «πλείονα θυσίαν… παρὰ Κάϊν προσήνεγκε τῷ Θεῷ»! Ἀμέσως εἰς τὴν συνέχειαν, βλέπομεν τὸν δίκαιον Ἐνώχ, τὸν Νῶε, τὸν Ἀβραὰμ καὶ τὴν Σάρραν, τὸν Ἰσαάκ, τὸν Ἰακώβ, τὸν Ἰωσήφ, τὸν Μωϋσῆν, τὴν πόρνην Ραάβ, καί… «ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ Ἰεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν»! Ἅπαντες οὗτοι ἀνεδείχθησαν δίκαιοι, καθ’ ὅσον ἤλπιζον εἰς τὰς Θείας ἐπαγγελίας καὶ ὑποσχέσεις, καὶ αἱ ἐλπίδες των ἐγίνοντο πίστεις ἀκλόνητοι! Διὰ ταύτην τὴν Πίστιν, πολλοὶ ἐκ τούτων ἐθυσιάσθησαν καὶ ἐφυλακίσθησαν καὶ «κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· …ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, …ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς» (Ἑβρ. ΙΑ΄ 30-40)!

  Διὰ τῆς αὐτῆς «ἀγκύρας», τῆς ἐλπίδος δηλαδή, τῶν ὅσων ἐδίδαξε καὶ ὑπεσχέθη ὁ Ἱδρυτὴς καὶ Ἀρχηγὸς τῆς Πίστεως ἡμῶν, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστός, ἔχομεν καὶ εἰς τὴν μετὰ Χριστὸν ἐποχήν, πλήθη Ἁγίων, ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, μαρτύρων τε καὶ ὁσίων καὶ νεομαρτύρων, «Ἀποστόλων, κηρύκων, Εὐαγγελιστῶν, ὁμολογητῶν, διδασκάλων», οἵτινες ἔχοντες ἐστηρι­γμένην τὴν ἐλπίδα καὶ Πίστιν των εἰς τὴν Θείαν Διδασκαλίαν τοῦ Θεανθρώπου Ραββί, πορεύονται τὴν ἐπίγειον ταύτην ζωήν, διὰ στερήσεων καὶ βίας καὶ μαρτυρίων, «ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς Πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν»! Εἶναι ἐκεῖνοι, οἵτινες ἔθεσαν ὑπεράνω παντὸς κοσμικοῦ καὶ ὑλικοῦ θελγήτρου, ἀκόμη καὶ αὐτῆς τῆς ἐπιγείου καὶ προσκαίρου ζωῆς των, τὴν αἰωνίαν μακαριότητα ἐν τῇ Βασιλείᾳ τῶν Οὐρανῶν, ἣν «ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν Αὐτόν» (Κορ. Β΄ 9)!

 

Ὑπάρχει σήμερον, ἆραγε, ἡ «ἄγκυρα»;

  Ἀγαπητοί μου φίλοι καὶ ἀναγνῶσται, τὸ ἐρώτημα τοῦτο, δὲν εἶναι ρητορικόν! Οὔτε, ἡ ἀπάντησις εἰς τοῦτο, θεωρεῖται αὐτονόητος! Οὔτε, ἀκόμη, ἐπιτρέπεται ἵνα ἀπαντήσωμεν εἰς τοῦτο μὲ ἐπιπολαιότητα καὶ ἀδιαφορίαν! Ὡς τότε, εἰς τοὺς Ἁγίους καὶ Δικαίους, τοὺς ὁποίους προανεφέραμεν, τὸ ἐν προκειμένῳ θέμα καὶ ἡ ἐπὶ τούτου ἀπάντησις, ἐθεωρεῖτο καίριον καὶ ζωτικῆς σημασίας, οὕτω καὶ σήμερον, – θὰ ἔλεγον, μάλιστα, εἰς πολὺ μεγαλύτερον βαθμόν, – ὀφείλει νὰ μᾶς ἀπασχολήσῃ ἰδιαιτέρως!

   Ἡ ἐποχὴ εἰς τὴν ὁποίαν, ἐπέτρεψεν ὁ Κύριος νὰ ἐπιβιώνωμεν, εἶναι ἀναμφισβητήτως ἐποχὴ ἀπολύτου ἀπομακρύνσεως ἀπὸ τὰς διδασκαλίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ἵνα μὴ εἴπω, ἔτι χειρότερον, ὅτι ἡ σημερινὴ ἐποχή, μᾶλλον διαστρέφει καὶ παραχαράσσει τὰς ὡς ἄνω διδασκαλίας! Ἕνα, ἄκρως, ἀντίχριστον καὶ διαστροφικὸν πνεῦμα, κυριαρχεῖ, ἀναμεμειγμένον μὲ ἀθεϊστικὰς καὶ οἰκουμενιστικὰς προσμείξεις καὶ θεωρίας, καὶ ἐπιχειρεῖ ἵνα «κατακρημνίζῃ» καὶ συκοφαντῇ, ὅ,τι Ἅγιον καὶ Ὀρθόδοξον καὶ Σωτήριον!

  Ὁ ἀπώτερος, σκοπός, ἀσφαλῶς τοῦ τοιούτου ἀθεϊστικοῦ καὶ βλασφήμου ρεύματος, εἶναι, βεβαίως, ὁ ἀποσυντονισμὸς καὶ ἡ «θολούρα», – ὡς ἔλεγε σύγχρονος Ἅγιος γέροντας, – καὶ ἡ ἀπομάκρυνσις ἀπὸ τὸν Λόγον τοῦ Κυρίου!

  Ἡ «ἄγκυρα» ἀσφαλῶς ὑπάρχει, ἀλλὰ καὶ θὰ ὑπάρχῃ. Ἴσως, ὅμως, πλέον καίριον εἶναι τὸ ἐρώτημα: Ἔχομεν καταλάβει ὅτι πνιγόμεθα; Διότι, ἐὰν τοῦτο δὲν τὸ ἀντιληφθῶμεν, δὲν πρόκειται νὰ ἀναζητήσωμεν τήν «ἄγκυραν»! Ἡ «ἄγκυρα» ὑπάρχει, καὶ εἴθε νὰ τὴν θέλωμεν καὶ νὰ τὴν ἀναζητῶμεν, προκειμένου καὶ εἰς τὴν ζωὴν ταύτην νὰ πορευώμεθα ἐν ἀσφαλείᾳ καὶ βεβαιότητι, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν μέλλουσαν νὰ καταπλεύσωμεν καὶ προσαράξωμεν «εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος», «ἐν τῇ φαιδρᾷ πανηγύρει τῶν πρωτοτόκων ἐν τοῖς οὐρανοῖς» καὶ ἀξιωθῶμεν νὰ παρακαθήσωμεν ὡς συνδαιτημόνες, εἰς τὸ Οὐράνιον Δεῖπνον, τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν! Ἀμήν!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

πηγή:  orthodoxostypos.gr