Ἡ σωτηρία ἡμῶν διὰ τῆς Ἱερωσύνης τοῦ Χριστοῦ!

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥ/ΣΕΩΣ (Γ΄ ΝΗΣΤ.)

23 ΜΑΡΤΙΟΥ 2025

Ἀπόστολος: Ἑβρ. δ΄ 14 – ε΄ 6

Εὐαγγέλιον: Μᾶρκ. η΄ 34 – θ΄ 1

Ἦχος: πλ. β΄.-Ἑωθινόν: ΣΤ΄

 

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

«… Σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα
κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ …» (Ἑβρ. Ε΄ 6).

 

Ὁ Μέγας Ἀρχιερεὺς καὶ οἱ ἀρχιερεῖς τῶν Ἑβραίων!

  Ἡ σημερινὴ Ἀποστολικὴ περικοπή, φίλοι μου ἀναγνῶσται, εἶναι τμῆμα τῆς πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου! Εἶναι ἡ ἀναφορά, ἀλλὰ καὶ ἡ σύγκρισις, μεταξὺ τοῦ Μεγάλου καὶ Πρώτου,

καθ’ αὐτό, Ἀρχιερέως, δηλαδὴ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ τῶν ἀπογόνων ἐκείνων τοῦ Ἀαρών, οἵτινες καθιερώθησαν ὡς ἀρχιερεῖς ὑπὸ τοῦ ἰδίου τοῦ Θεοῦ, καθ’ ὅσον ὁ Ἑβραϊκὸς λαὸς ἐπορεύετο διὰ τῆς Σιναϊτικῆς ἐρήμου, πρὸς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας, τὴν «ρέουσαν μέλι καὶ γάλα»! Εἶναι οἱ κληρονομικῷ δικαιώματι, κατασταθέντες ἀρχιερεῖς, οἵτινες προσέφερον, «δῶρά τε καὶ θυσίας ὑπὲρ ἁμαρτιῶν, μετριοπαθεῖν δυνάμενοι τοῖς  ἀγνοοῦσι καὶ πλανωμένοις, ἐπεὶ καὶ αὐτοὶ περίκεινται ἀσθένειαν», – ὡς ἠκούσαμεν εἰς τὴν ἐν λόγῳ περικοπήν, – καὶ οἱ ὁποῖοι δὲν ἠδυνήθησαν, ἵνα σώσωσι τοὺς ἀνθρώπους ἐκ τῆς καταδυναστείας τοῦ Ἅδου!

  Ταύτην τὴν σωτηρίαν, μόνος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ἐπέτυχε, διὰ τῆς ἑκουσίου θυσίας Αὐτοῦ, ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ εἰς τὸν Γολγοθᾶ, ὅτε διὰ τοῦ ἰδίου πανακηράτου Αἵματος, «διέρρηξε τὸ χειρόγραφον τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν» καὶ «ἐξηγόρασεν ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου τῷ Σταυρῷ προσηλωθεὶς καὶ τῇ λόγχῃ κεντηθείς», ὡς ψάλλει ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία κατὰ τὰς ἡμέρας τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος!

«Κληρονομικῷ δικαιώματι» καὶ Θείῳ δικαιώματι!

  Ὡς ἤδη ἀνεφέραμεν, οἱ ἀρχιερεῖς τῶν Ἑβραίων, ἔλαβον τὴν ἀρχιερωσύνην, οὐχὶ διὰ τῆς ἰδίας αὐτῶν προσπαθείας καὶ θελήσεως, ἀλλά, – ὡς μᾶς διευκρίνησε σήμερον ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, – διὰ θείας ἐπιλογῆς! Ὁ Ἀρχιερεὺς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἁπλῶς προσφέρει «δῶρά τε καὶ θυσίας ὑπὲρ ἁμαρτιῶν καθὼς περὶ τοῦ λαοῦ, οὕτω καὶ περὶ ἑαυτοῦ ἐπεὶ καὶ αὐτὸς περίκειται ἀσθένειαν»! Προσφέρει, καὶ ἐξιλεώνει τὸν Θεόν, χωρὶς ὅμως νὰ δύναται καὶ νὰ συγχωρῇ τὰς ἁμαρτίας! Ἄλλωστε, πῶς θὰ ἠδύνατο τὸ τοιοῦτον, ἐφ’ ὅσον εἶναι καὶ ὁ ἴδιος ἁμαρτωλός; Τοῦτο, ἀκριβῶς, ἐνεργοῦσαν ἅπαντες οἱ Ἑβραῖοι ἀρχιερεῖς, οἱ ἀπόγονοι τοῦ Ἀαρών! Μέχρις ἐκεῖ, ἠδύναντο νὰ «φθάσωσι», ἐφ’ ὅσον ἡ ἁμαρτία ἐκυριάρχει καὶ οὐδεὶς ἠδύνατο νὰ τὴν «νικήσῃ» καὶ κατορθώσῃ, ἵνα μείνῃ ἄτρωτος ὑπ’ αὐτῆς! Προσφέρουσι δῶρα καὶ παρακαλοῦσι τὸν Θεὸν διὰ θυσιῶν, ἵνα ὁ Κύριος «κατανοήσῃ» τὴν ἀδυναμίαν των καὶ συγχωρήσῃ ! Ἡ ἁμαρτία, ὅμως βασιλεύει, καὶ ὁ Παράδεισος παραμένει κεκλεισμένος, καὶ πάντες ὅσοι «κοιμῶνται», – ἅγιοί τε καὶ ἁμαρτωλοί, δίκαιοι καὶ ἀσεβεῖς, προφῆται καὶ ψευδοπροφῆται, – πορεύονται εἰς τὸν Ἅδην˙ τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου! Οὐδεὶς ἐξηρέθη, ἐκ τῶν πρὸ Χριστοῦ δικαίων, οὐδὲ κἂν αὐτὸς οὗτος ὁ Τίμιος Πρόδρομος!

  Ὁ Κύριος, ὅμως, – οὐχὶ «κληρονομικῷ δικαιώματι», ἀλλά, – διὰ τῆς πρὸς ἡμᾶς συμπαθείας καὶ ἀφοῦ «ἐνεδύθη» τὴν ἀδύναμον καὶ εὐάλωτον εἰς τὴν ἁμαρτίαν σάρκα ἡμῶν, καὶ κρατήσας ταύτην ἀναμάρτητον, ἔγινεν ὁ Ἀρχιερεὺς τοῦ νέου Ἰσραὴλ τῆς χάριτος˙ ὁ Ἀρχιερεὺς ὁ «δυνάμενος συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν», ἐφ’ ὅσον διῆλθεν διὰ τῆς ἁμαρτίας, ἀλλ’ ἔμεινεν ἄτρωτος ὑπ’ αὐτῆς! Ὁ Μέγας καὶ Μόνος Ἀρχιερεύς, ὅστις ἄφησεν εἰς ἡμᾶς αὐτὴν ταύτην τὴν ἰδικήν Του ἱερωσύνην, «καὶ αὐτὸς ἔδωκε τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους, πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ» (Ἐφεσ. Δ΄ 11-12)! Ἀπώτερος σκοπὸς τοῦ Κυρίου ἡμῶν καὶ Πρώτου Ἀρχιερέως, εἶναι «μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ» (Ἔνθ’ ἀνωτ.)!

Ἡ σωτηρία ἡμῶν διὰ τῆς Ἱερωσύνης τοῦ Χριστοῦ!

  Συνεπῶς, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί μου, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἄφησεν εἰς ἡμᾶς τὴν ἰδικήν Του Ἱερωσύνην, τὴν σώζουσαν εἰς ζωὴν αἰώνιον, καὶ διὰ τῶν ἀμέσων διαδόχων Του, – τῶν Ἀποστόλων, τῶν Προφητῶν, τῶν Εὐαγγελιστῶν, τῶν Ποιμένων καὶ Διδασκάλων, – μᾶς καταρτίζει καὶ μᾶς ἑτοιμάζει, ὅπως «δικαιωθέντες τῇ ἐκείνου χάριτι κληρονόμοι γενώμεθα κατ’ ἐλπίδα ζωῆς αἰωνίου» (Τίτ. Γ΄ 7)!

  Σωτηρία ἄνευ Ἱερωσύνης, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ! Διὰ νὰ τὸ εἴπωμεν δὲ ἁπλούστερον, δὲν ὑπάρχει οὔτε δυνατότης, ἀλλ’ οὔτε κἂν ἐλπὶς διὰ νὰ ἐπιτύχωμεν τὴν κληρονομίαν τῆς Οὐρανίου Βασιλείας! Μόνον μέσῳ τῶν ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΘΕΝΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ, καὶ διὰ τῶν σωτηριωδῶν Μυστηρίων, τῆς Μετανοίας καὶ Ἐξομολογήσεως, ἀλλὰ καὶ τῆς Θείας Εὐχαριστίας καὶ Μεταλήψεως, ἐλπίζομεν ἢ μᾶλλον ἔχομεν τὴν βεβαιότητα τῆς Αἰωνίου ζωῆς καὶ μακαριότητος! Τὸν τοιοῦτον τρόπον καὶ τὰ τοιαῦτα πρόσωπα, ἐπέλεξεν ὁ Ἀρχηγὸς τῆς Πίστεώς μας, προκειμένου νὰ ζήσωμεν μετ’ Αὐτοῦ αἰωνίως!

  Εἶναι, πρὸς τοῦτο, ἄκρως ἀποκαλυπτικὴ περὶ τούτου τοῦ θέματος, ἡ γνωστὴ Παραβολὴ τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου! Ὁ Σαμαρείτης (ὁ Κύριος) δὲν θεραπεύει πλήρως τὸν τραυματίαν Ἰουδαῖον (καθένα ἐξ ἡμῶν)! Τὸν περιποιεῖται προχείρως, καὶ ἀφοῦ τὸν φέρει εἰς τὸ Πανδοχεῖον (τὴν Ἐκκλησίαν), τὸν παραδίδει εἰς τὰς χεῖρας καὶ τὴν μέριμναν τοῦ Πανδοχέως (τοῦ ἱερέως Πνευματικοῦ)! Ἐκεῖ, μετὰ τοῦ ἱερέως «διαπραγματεύεται» ὁ Κύριος, (θὰ ἐλέγομεν), τὴν σωτηρίαν ἑνὸς ἑκάστου ἐξ ἡμῶν! Εἰς τὰς χεῖρας τούτου, καταθέτει τὰ δύο δηνάρια (τὰ σωτηριώδη Μυστήρια), καὶ εἰς τοῦτον καὶ πάλιν ὑπόσχεται ὅτι θὰ ἐπανέλθῃ, ἵνα ἐξοφλήσῃ, «ὅ,τι ἂν προσδαπανήσῃ» διὰ τὴν ὑγείαν τοῦ τραυματίου (εἰς τὴν δευτέραν Του παρουσίαν, ὅτε μέλλει «ἀποδοῦναι ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ»)! Συνεπῶς, ἂς σιωπήσουν οἱ «κοάζοντες» καὶ σπείροντες προσωπικὰς καὶ ἀνοήτους ἐκτιμήσεις, ὅτι δῆθεν ὁ Κύριος θὰ σώσῃ τοὺς πάντας ἢ ἔτι χειρότερον, ὅτι ἀρκεῖ καὶ μόνη ἡ «πίστις», (ποία «πίστις», ἆραγε; πάντως, ὄχι ἡ Πίστις τὴν ὁποίαν ἐπαγγέλεται ἡ Ἐκκλησία μας) ἵνα μᾶς χαρίσῃ τὴν ποθουμένην σωτηρίαν!

Ὁ ἀγὼν τοῦ πειρασμοῦ!

   Ναί, ἀγωνίζεται καὶ ὁ διάβολος! Ἀγωνίζεται, οὐχὶ ἀσφαλῶς διὰ τὴν σωτηρίαν του, ἀλλὰ διὰ τὴν ἰδικήν μας κόλασιν καὶ τιμωρίαν! Τὸ κατηραμένον ἔργον του, τὸ ὁποῖον ἤρχισεν ἐκεῖ εἰς τὸν Παράδεισον τῆς τρυφῆς, ὅτε ἐξηπάτησε τοὺς δύο πρωτοπλάστους, συνεχίζει καὶ θὰ συνεχίζῃ ἕως τῆς συντελείας τῶν αἰώνων! Εἷς δὲ ἐκ τῶν πρώτων στόχων του, εἶναι ἡ κατάρριψις τοῦ κύρους καὶ τῆς θείας ἀξίας τῶν κληρικῶν! Ἅπασα αὕτη ἡ πολεμική, ἥτις ἐνεργεῖται συστηματικῶς καὶ πολυειδῶς, κυρίως ἐδῶ εἰς τὴν Ὀρθόδοξον πατρίδα μας, δὲν εἶναι οὔτε τυχαία, ἀλλ’ οὔτε καὶ μικρὰ καὶ ἀσήμαντος! Κατέφερε καὶ καταφέρει ἀκόμη, – συνεργούντων καὶ τῶν ἰδικῶν μας ἐπιπολαιοτήτων, – ἵνα μειώσῃ τὸ ὕψιστον καὶ τεράστιον τῆς Ἁγίας Ἱερωσύνης, καὶ ἀπομακρύνει ἐκ τῆς Ἐκκλησίας, κόσμον πολὺν καὶ κυρίως τοὺς νέους!

   Μικρά, ὅμως θὰ εἶναι ἡ χαρὰ καὶ ἐπιτυχία του! Ἡ νίκη θὰ ἔλθῃ διὰ τοῦ «ἐσφαγμένου ἀρνίου»˙ ἡ Ἁγία μας Πίστις θὰ καθαίρῃ καὶ θὰ συντρίβῃ πᾶν ἐμπόδιον καὶ ἠθικὸν ἀνάχωμα, καὶ ἡ συντριβή του θὰ εἶναι κροτώδης καὶ αἰωνία! Ὁ «Ἱερεὺς κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ», θὰ καταισχύνῃ πᾶσαν προσδοκίαν τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, καὶ ὁ θρίαμβος θὰ εἶναι τεράστιος!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

πηγή:  orthodoxostypos.gr