ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ
23 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025
Ἀπόστολος: Α΄ Κορ. η΄ 8 – θ΄ 2
Εὐαγγέλιον: Ματθ. κε΄ 31 – 46
Ἦχος: β΄.-Ἑωθινόν: Β΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
«ἁμαρτάνοντες εἰς τοὺς ἀδελφούς… εἰς Χριστὸν ἁμαρτάνετε» (Α΄ Κορ. Η΄ 12).
Ἁμαρτία!
Πρᾶξις, κατάστασις, συμφορά, ἄπειρον κακόν! Εἰς ταύτας τὰς τέσσαρας ἐκφάνσεις, δυνάμεθα ἵνα προσδιορίσωμεν τὴν ἁμαρτίαν! Ἡ πρώτη λέξις δεικνύει ὅτι ἡ ἁμαρτία εἶναι μία πρᾶξις ἥτις πράσσεται,
εἴτε διὰ τῶν ἔργων, εἴτε διὰ τῶν λόγων, εἴτε, ἀκόμη, καὶ διὰ τῶν λογισμῶν! Εἶναι ἡ ἁμαρτία, μία πρᾶξις ἐχθρικὴ καὶ ἀλαζονικὴ πρὸς τὸν Θεὸν καὶ τὸν Νόμον Του, καὶ ὁ ἁμαρτωλὸς διὰ τῆς ἁμαρτίας δεικνύει τὴν ἀποστροφήν του πρὸς τὸν Πανάγαθον Κύριον! Εἶναι ἡ πρᾶξις ἐκείνη ἡ ἐπαναστατική, ἥτις ἔχει σκοπόν, νὰ «ταπεινώσῃ» τὸν Νομοθέτην καὶ νὰ προβάλῃ τὸ εἴδωλον τοῦ ἁμαρτωλοῦ!Ὅμως ἡ ἁμαρτία εἶναι καὶ κατάστασις! Ἀφ’ ὅτου, αὕτη, ἔγινε πρᾶξις, ἔγινε καὶ ἀποδεκτή! Αὕτη εἶναι ἡ φύσις τῆς ἁμαρτίας! Ἅπαξ καὶ πραγματωθῇ, ἐν συνεχείᾳ ἐπιχειρεῖ ἵνα ἐγκατασταθῇ! «Ἡ μία ἁμαρτία θὰ φέρῃ τὴν ἄλλη», λέγουσιν οἱ θεῖοι Πατέρες, καὶ οὕτω, ἀρχίζει εἷς φαῦλος κύκλος! Ἂς προσέξωμεν, ἐπὶ παραδείγματι, εἰς τὸ προπατορικόν, λεγόμενον, ἁμάρτημα! Ἅπαξ καὶ ὁ Διάβολος ἠπάτησε τὴν Εὔαν, ἐπηκολούθησε σωρεία ἄλλων ἁμαρτιῶν! Παρέσυρεν αὕτη τὸν Ἀδάμ˙ ἐκρύβησαν καὶ ἀπεσκίρτησαν ἀπὸ τοῦ Θεοῦ˙ ἐψεύσθησαν˙ ἠλαζονεύθησαν˙ ἐπέρριψαν εἰς ἀλλήλους καὶ εἰς Αὐτὸν Τοῦτον τὸν Κύριον τὰς εὐθύνας τῆς πτώσεώς των˙ δὲν μετενόησαν!
Ἅπασαι αὗται αἱ πτώσεις, συνιστῶσι τὴν ἁμαρτίαν ὡς συμφοράν! Καὶ ὄντως, δὲν ὑπῆρξε ποτὲ μεγαλυτέρα συμφορά, ἀπὸ ταύτην τὴν προπατορικὴν ἁμαρτίαν! Ἡ πτῶσις αὕτη, δὲν σημαίνει μόνον τὴν παράβασιν τῆς Θείας ἐντολῆς, ἀλλὰ ἀποβαίνει κατάστασις θανάτου, διαρκὴς καὶ μόνιμος! Δὲν ἐκπίπτουσι οὗτοι, μόνον πρὸς στιγμήν, ἐκ τοῦ Παραδείσου τῆς τρυφῆς, ἀλλὰ ἡ ἔκπτωσις εἶναι ὁριστικὴ καὶ ἀμετάκλητος, οὐ μόνον δι’ αὐτοὺς τοὺς ἰδίους, ἀλλὰ καὶ διὰ σύμπαν τὸ ἀνθρώπινον γένος! Ἀκόμη καὶ ὅταν ὁ Παντοδύναμος Θεὸς καὶ Κύριος ἦλθεν εἰς τὴν γῆν καὶ ἐσταυρώθη καὶ ἔχυσε τὸ Πανάγιον Αἷμά Του διὰ τὰς τῶν ἀνθρώπων ἁμαρτίας, συνεχώρησε καὶ ἐξήλειψε ταύτας, ἀλλὰ ἡ ροπὴ πρὸς τὴν ἁμαρτίαν συνέχισε νὰ ὑπάρχῃ, καὶ ὁ ἄνθρωπος σώζεται πλέον, διὰ τῶν σωστικῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας!
Εἶναι, ὅμως, ὡς προείπομεν, ἡ ἁμαρτία ἄπειρον κακόν! Δὲν εἶναι μόνον μία πρᾶξις ἀμελητέα, ὡς θέλομεν συνήθως νὰ τὴν ἐκτιμῶμεν! Δὲν εἶναι, ἀκόμη, κάποιο ἔστω κακόν, τὸ ὁποῖον ἔχει τὰς ἐπιπτώσεις του, μόνον ἐπὶ τοῦ ἁμαρτάνοντος! Τὸ κακὸν τῆς ἁμαρτίας, ὅπερ καὶ τὸ συνιστᾷ ὡς ἄπειρον, εἶναι ὅτι πάντοτε αὕτη ἡ κατάρατος ἁμαρτία, ζητεῖ ὡς θεραπείαν της τὸ Αἷμα τοῦ Θεοῦ! «Τὸ αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ καθαρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας» (Α΄ Ἰωάν. Α΄ 7)! Ἡ τοιαύτη «ἀπαίτησις» καθιστᾷ τὴν οἱανδήποτε ἁμαρτίαν, κακὸν ὅπερ «ἐγγίζει» τὸν ἴδιον τὸν Θεόν!
Αἱ συνέπειαι τῆς ἁμαρτίας καὶ οἱ ἀποδέκται των!
Ὡς ἤδη εἴπομεν, ἡ ἁμαρτία, ἑκάστη ἁμαρτία, δὲν «περιορίζεται» μόνον ὡς μία ἀσήμαντος πρᾶξις, ἢ ἀκόμη καὶ ὡς μία παράβασις τοῦ Θείου Θελήματος, ἀλλὰ αἱ συνέπειαί της ἐγγίζουσι κατὰ κυριολεξίαν τὸν ἴδιον τὸν Θεόν, ὅστις, ὡς καὶ πάλιν εἴπομεν προσφέρει τὸ ἴδιον Αὑτοῦ Αἷμα, «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωὴν τὴν αἰώνιον»! Διὰ τῆς ἁμαρτίας, ὅμως, δημιουργοῦμεν γύρω μας καὶ τὴν ἀπόλυτον καταστροφήν! Διὰ τῆς ἁμαρτίας τῶν πρωτοπλάστων, «ἐπαιδεύθη» καὶ παιδεύεται ἀκόμη, ἅπαν τὸ ἀνθρώπινον γένος! Ἀκόμη, διὰ τῶν ἁμαρτιῶν τῶν γονέων, «κληρονομοῦνται» εἰς τὰ τέκνα, τὰ θανάσιμα ἐκεῖνα «σπέρματα», ἅτινα ἐπηρεάζουσι καθοριστικῶς τὴν πορείαν των εἰς τὴν ζωήν των! Συνεπῶς, «ἀποδέκται», τῆς, ἐκ τῆς ἁμαρτίας, καταστροφῆς ταύτης, εἶναι, πέραν τῶν ἰδίων τῶν ἁμαρτανόντων, καὶ πολλοὶ ἀκόμη ἄλλοι! Καὶ ἡμεῖς μέν, κατὰ λογικὴν συνέπειαν «ἄξια ὧν ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν»˙ ὅμως, ἐπιφορτίζομεν καὶ τοὺς ἐπιγόνους ἡμῶν, οἵτινες κληρονομοῦσιν τὴν ἁμαρτωλότητά μας!
Ὅμως, ἀκόμη περισσότερον, φρικτοτέρα συνέπεια ἑκάστης ἁμαρτίας ἡμῶν, ἐπιπίπτει ἐπ’ Αὐτὸν τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν! «Εἰς Χριστὸν ἁμαρτάνομεν», κατὰ τὸν Ἀποστολικὸν λόγον ὅντινα ἑρμηνεύομεν! Δηλαδή, – καὶ εἰς τοῦτο συμφωνοῦσιν ἅπαντες οἱ ἑρμηνευταὶ καὶ θεῖοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, – ἑκάστη ἁμαρτία ἡμῶν, εἶναι καὶ εἷς, ἐπὶ πλέον, σταυρικὸς θάνατος τοῦ Χριστοῦ! Τοῦτο, βεβαίως, ὑπὸ τὴν ἔννοιαν τῆς ἰδικῆς μας προθέσεως καὶ ἐπιθυμίας, καὶ οὐχί, ἀσφαλῶς, ὅτι ὁ Κύριος. ἐνοχλεῖται ἢ ὑποφέρει, ἐκ τῶν ἰδικῶν μας ἁμαρτιῶν, ἢ «ἔχει ἀνάγκην» τὴν ἰδικήν μας ἀναμαρτησίαν καὶ ἀρετήν! «Εἰς Χριστὸν ἁμαρτάνομεν», ὅπως ἠκούσαμεν σήμερον κατὰ τὴν Κυριακὴν τῆς Ἀπόκρεω, εἰς τὸ ἱερὸν Εὐαγγελικὸν κείμενον, ὅπου, ὁ Δίκαιος Κριτής, ἀπευθυνόμενος εἰς ἅπαντας τοὺς κρινομένους – δικαίους τε καὶ ἀδίκους, – θὰ εἴπῃ: «Ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι (ἢ οὐκ ἐδώκατέ μοι) φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, (ἢ οὐκ ἐποτίσατέ με) ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, (ἢ οὐ συνηγάγετέ με) γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, (ἢ οὐ περιεβάλετέ με) ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με (ἢ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με)»! Εἰς τὸ ἄκουσμα δὲ τούτων τῶν λόγων, καὶ οἱ ἐκ δεξιῶν, ἀλλὰ καὶ οἱ ἐξ εὐωνύμων, θὰ ἀπορήσωσι καὶ θὰ ἐρωτήσωσι: «Κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ (διηκονήσαμέν σοι ἢ) οὐ διηκονήσαμέν σοι;» Θὰ ἀπαντήσῃ δὲ τότε εὐθύς, ὁ Κύριος «Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε» (Ματθ. ΚΕ΄ 35-46).
Σαφῶς καὶ ἀναντιρρήτως, ἑπομένως, ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, θέτει Ἑαυτόν, ὡς τὸν ἀποδέκτην τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν, εἰς βάρος τῶν συνανθρώπων μας!
Τί χεῖρον τούτου;
Ὑπάρχει ἆραγε, τίποτε χειρότερον, ἀπὸ τοῦτο ὅπερ ἐγράψαμεν μόλις πρὸ ὀλίγου; Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, Ἐκεῖνος “Ὅστις ἔχυσε τὸ Πανακήρατον Αἷμά Του διὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν˙ Ἐκεῖνος Ὅστις μᾶς ἠγάπησεν ὅσον οὐδεὶς ἄλλος καὶ παρέδωκεν Ἑαυτὸν εἰς ἐπονείδιστον θάνατον, νὰ ὑποφέρῃ καὶ ἀπὸ ἡμᾶς τοὺς εὐηργετημένους Του; Ἐκεῖνος Ὅστις, παρὰ τὴν ἁμαρτωλότητά μας, μᾶς ἀναδεικνύει υἱοὺς καὶ κληρονόμους τῆς Οὐρανίου Βασιλείας Του καὶ μᾶς ὑποδεικνύει νὰ τὸν ἀποκαλῶμεν «πάτερ ἡμῶν», Ἐκεῖνος νὰ ὑφίσταται τὰς συνεπείας τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν;
Ἂς ἀναρωτηθῶμεν, ἀδελφοί μου, ποῖος ἐξ ἡμῶν θὰ ἠδύνατο, νὰ ὑποφέρῃ ἀντιστοίχους συμπεριφοράς, ἀπ’ ἐκείνους τοὺς ὁποίους εὐεργετεῖ; Ποῖος «δυνατὸς» θὰ ἠδύνατο, νὰ ἀνέχεται, νὰ ὀνειδίζεται καὶ ταπεινώνεται, παρά τινος «ἀδυνάτου»; «Μέγα Σου τὸ ἔλεος, φιλάνθρωπε Κύριε! Ἵλεως γενοῦ ἡμῖν ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν! Ἀμήν!»
Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας