Ἡ ἑορτὴ τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Ἀπόστολος: Ἑβρ. ζ΄ 7 – 17

Εὐαγγέλιον: Λουκ. β΄ 22 – 40

Ἦχος: βαρύς.-Ἑωθινὸν τῆς Ὑπαπαντῆς

 

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

«Τὸ ἔλαττον ὑπὸ τοῦ κρείττονος εὐλογεῖται» (Ἑβρ. Ζ΄ 7)

 Ἡ ἑορτὴ τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου

  Σήμερον, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ἑορτάζει μεγάλην Δεσποτικὴν ἑορτήν! Εἶναι ἡ τελευταία, κατ’ οὐσίαν, ἑορτή, καθ’ ἣν «κλείει ὁ κύκλος» τῶν ἑορτῶν τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ! Εἶναι ἡ ἑορτὴ καθ’ ἣν ἑορτάζομεν τὸν «σαραντισμὸν» τοῦ Θείου Βρέφους, εἰς τὸν Ναὸν τῶν Ἱεροσολύμων (τοῦ Σολομῶντος)!

  Ὡς ὥριζον αἱ, ὑπὸ τοῦ Θεοῦ δοθεῖσαι εἰς τὸν Μωϋσῆν, νομικαὶ διατάξεις, τὰ ἄρρενα βρέφη, μετὰ τὴν ὀκταήμερον περιτομήν, καὶ ἐνῶ συνεπληροῦντο τεσσαράκοντα ἡμέραι ἀπὸ τῆς γεννήσεώς των, ὤφελον ἵνα προσαχθῶσιν ὑπὸ τῶν γονέων των εἰς τὸν ναόν, ἵνα ταῦτα μέν, λάβωσι τὴν ἐπίσημον καθιέρωσιν, ἀπέναντι εἰς τὸν Θεόν, οἱ δὲ γονεῖς καὶ κυρίως αἱ μητέρες, λάβωσι τὴν ἔγκρισιν ὑπὸ τοῦ ἱερέως, τῆς σωματικῆς των καθάρσεως! Θὰ ἠδύναντο, συνεπῶς, ἵνα ἐπανέλθωσιν ἀνὰ μέσον τῶν ἀνθρώπων, καθ’ ὅσον, κατὰ τὰς ὡς ἄνω τεσσαράκοντα ἡμέρας, αἱ μητέρες ὤφελον ἵνα παραμένωσι κεκλεισμέναι εἰς τὰς οἰκίας των!

Ὁ «σαραντισμὸς» τοῦ Ἰησοῦ!

  Ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, ἀναφέρων καὶ περιγράφων τὸ γεγονὸς τοῦτο, λέγει, ὅτι ὅταν τὸ βρέφος Ἰησοῦς συνεπλήρωσε τὰς ὡς ἄνω τεσσαράκοντα ἡμέρας, προσήχθη εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Σολομῶντος! Ἐν τούτῳ τῷ ναῷ, ἱεράτευεν ὁ δίκαιος Συμεών, ὅστις ἔχων διακαῆ τὸν πόθον, ἵνα ἴδῃ τὸ μυστήριον τῆς ἐνσάρκου οἰκονομίας, ὡς τὸ προεῖδεν ὁ προφήτης Ἡσαΐας, – «ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει, καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Εμμανουήλ» (Ἡσ. Ζ΄ 14) – καὶ παρακαλῶν πρὸς τοῦτο τὸν Θεόν, «ἦν αὐτῷ κεχρηματισμένον ὑπὸ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου μὴ ἰδεῖν θάνατον πρὶν ἢ ἴδῃ τὸν Χριστὸν Κυρίου» (Λουκ. Β΄ 26)! Εἰς βαθὺ γῆρας, εὑρισκόμενος οὗτος, «ἦλθεν ἐν τῷ Πνεύματι εἰς τὸ ἱερόν· καὶ ἐν τῷ εἰσαγαγεῖν τοὺς γονεῖς τὸ παιδίον Ἰησοῦν τοῦ ποιῆσαι αὐτοὺς κατὰ τὸ εἰθισμένον τοῦ νόμου περὶ αὐτοῦ, καὶ αὐτὸς ἐδέξατο αὐτὸν εἰς τὰς ἀγκάλας αὐτοῦ καὶ εὐλόγησε τὸν Θεόν»! Μετὰ δὲ ταῦτα τὰ θαυμαστά, καὶ ὁ Συμεὼν ἀλλὰ καὶ ἡ προφῆτις Ἄννα, ἥτις παρίστατο εἰς τοῦτο τὸ θαυμαστὸν γεγονός, προφητεύουσι περὶ τοῦ Κυρίου καὶ κυρίως περὶ τοῦ ἑκουσίου Πάθους Του!

  Ὅμως, πέραν τούτων ἁπάντων, ἅτινα μαρτυροῦσι περὶ τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου, θὰ πρέπῃ ἵνα ἐμμείνωμεν εἰς τὸ γεγονός, ὅτι κατόπιν τῶν ὡς ἄνω συμβάντων, συνέβη καὶ ἡ κοίμησις τοῦ δικαίου Συμεών, ἥτις καὶ ἐπηλήθευσε τὴν προηγηθεῖσαν εὐχὴν τούτου πρὸς τὸν Θεόν, «νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ρῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου»! Εὐλόγησε τοῦτον ὁ Κύριος, καὶ διὰ τῶν ὅσων ἐβίωσεν ἐκεῖ εἰς τὸν Ναόν, ἀλλὰ καὶ διὰ τῆς κοιμήσεώς του, ἐφ’ ὅσον ἔγινε δεκτὸν τὸ αἴτημά του, καὶ εἶδε τὸ «σωτήριον τοῦ Θεοῦ», καὶ ἐδέχθη εἰς τὰς γηραλέας ἀγκάλας του τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου!

«Τὸ ἔλαττον ὑπὸ τοῦ κρείττονος εὐλογεῖται»!

  Τότε, κατὰ τὸν Νόμον τοῦ Θεοῦ τὸν παραδοθέντα εἰς τὸν θεόπτην Μωϋσῆν, – ὡς ἤδη ἀνεφέραμεν, –  προσήρχοντο οἱ γονεῖς μετὰ τοῦ ἄρρενος βρέφους, ἀρχικῶς μὲν εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου, ἀργότερον δὲ εἰς τὸν ναὸν τοῦ Σολομῶντος, ἵνα λάβωσι τὴν ὁριζομένην ὑπὸ τοῦ Νόμου, εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ διὰ τοῦ ἀρχιερέως! Προσήρχοντο ὡς ἁμαρτωλοὶ ἄνθρωποι, ἵνα εὐλογηθῶσιν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ καὶ λάβωσι παρ’ Αὐτοῦ τὴν «ἔγκρισιν», ἵνα δύνανται νὰ ἐπιστρέψωσιν εἰς τὴν ἀναστροφὴν μετὰ τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ!

  Ὅμως, ἐν προκειμένῳ, ἄλλος εἶναι ὁ Εὐλογῶν καὶ ἄλλος ὁ εὐλογούμενος! Ναὶ μέν, – ὡς ἀναφέρει τὸ ἱερὸν κείμενον – «εὐλόγησεν αὐτοὺς Συμεών», ἀλλὰ τὸ βρέφος Ἰησοῦς, ὁ Κύριος καὶ Θεός, δὲν προσῆλθεν εἰς τὸν Ναὸν ἵνα εὐλογηθῇ καὶ ἵνα λάβῃ τὴν οἱανδήποτε ἔγκρισιν, ἀλλ’ ἵνα «πληρώσῃ τὸν νόμον ὡς ὑπὸ νόμον» ἀφ’ ἑνός, καὶ ἵνα Οὗτος, (τὸ βρέφος Ἰησοῦς), εὐλογήσῃ τὸν ἱερέα Συμεών! Εὐλογήσει δὲ τοῦτον, κατὰ πρῶτον, διὰ τῆς ἱκανοποιήσεως τοῦ αἰτήματός του, – «ἵνα ἴδῃ τὸν Χριστὸν Κυρίου», – κατὰ δὲ δεύτερον, ἵνα ἀναπαύσῃ τοῦτον ἐκ τῆς προσ­καίρου ταύτης ζωῆς, καθ’ ὅσον εἶχε παραταθῆ αὕτη, ἕως ὅτου λάβη τὴν ἐπαλήθευσίν του ὁ Θεῖος χρησμός! Τοῦτο, κατ’ ἐπανάληψιν τονίζεται, εἰς τὴν ὑμνολογίαν τῆς ἑορτῆς! Εὐλογεῖ ὁ Κύριος τὸν δίκαιον Συμεών, καὶ οὗτος «χαίρων τε καὶ τρέμων ἅμα», «εὐλογεῖ» ἐπειδή, τοῦτο ἐπιτάσσει ἡ ἱερατικὴ αὐτοῦ ἰδιότης!

Ἡ δύναμις τῆς εὐλογίας!

  Μελετῶντες τὴν Ἁγίαν Γραφὴν καὶ ἀνατρέχοντες, εἰς τὴν πρὸ Χριστοῦ ἐποχήν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν μετὰ Χριστόν, ἐπίσης, καθὼς καὶ εἰς τὰς παραδόσεις καὶ χρηστὰ ἤθη τῆς εὐλογημένης πατρίδος μας, διαπιστώνομεν ὅτι «ἡ εὐλογία», εἴτε αὕτη προήρχετο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν, – ὡς εὐλογία Θεοῦ, διὰ τῶν χειρῶν τῶν Ἀρχιερέων καὶ πρεσβυτέρων, – εἴτε προήρχετο ἀπὸ τοὺς πρεσβυτέρους εἰς τὴν ἡλικίαν, – γονεῖς τε καὶ πάππους, – ἦτο αὕτη, ἰδιαιτέρως ἀποτελεσματικὴ καὶ καρποφόρος, διὰ τοὺς λαμβάνοντας ταύτην!

  Οὕτω, εὐλογεῖ ὁ Νῶε τοὺς υἱούς του, Σὴμ καὶ Ἰάφεθ, ὁ Ἀβραὰμ τὸν Ἰσαάκ, καὶ οὗτος τὸν Ἰακώβ, καὶ ἐν συνεχείᾳ, ὁ Ἰακὼβ τὸν Ἰωσήφ, καί, ἀργότερον, ὁ προφήτης Ἠλίας τὸν Ἐλισσαῖον καὶ οὕτω καθεξῆς, καὶ οἱ εὐλογούμενοι λαμβάνουσι θείαν χάριν, ἀλλὰ καὶ θεῖα χαρίσματα! Ἀντιστοίχως δὲ παρατηροῦμεν ὅτι, ὅταν ἄνθρωποι ἅγιοι καὶ ἐνάρετοι καταρῶνται καὶ ἀποδοκιμάζουσιν, οἱ κατηραμένοι, ζῶσιν «ἀποτυχημένοι» καὶ ταλαιπωρούμενοι, ἐν θλίψεσι καὶ ὀνειδισμοῖς, καὶ μὴ δυνάμενοι ἵνα «ὀρθοποδήσωσι» καὶ εὐπορήσωσι! Οὕτω, ὁ κατηραμένος ὑπὸ τοῦ Νῶε, δευτερότοκος Χάμ, ἀποτυγχάνει καὶ δυστυχεῖ! Τὸ αὐτὸ συμβαίνει καὶ μὲ τὸν Ρουβήμ, τὸν πρωτότοκον τοῦ Ἰακώβ! Καὶ διὰ νὰ μὴ μακρυγορῶμεν, ἡ εὐλογία πάντοτε βοηθεῖ καὶ ἀναβιβάζει, ἐνῶ ἡ κατάρα καταδικάζει!

  «Εὐλογημένους τοῦ Πατρός Του», ἀποκαλεῖ ὁ Δίκαιος Κριτής, ὁ «Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου», ἅπαντας ἐκείνους, οὕστινας θὰ «στήσῃ» μετὰ τῶν προβάτων ἐν τοῖς δεξιοῖς Αὐτοῦ! Εἶναι ἐκεῖνοι, οἵτινες ἔζησαν εἰς τὸν κόσμον τοῦτον, ἐξηρτημένοι ἀπὸ τὴν ἀγάπην τοῦ Κυρίου καὶ διαρκῶς ἐκζητοῦντες τὴν Πατρικήν Του εὐλογίαν! Εἶναι ἐκεῖνοι οἱ Ἅγιοι, οἵτινες, – ὡς ἔλεγεν ὁ ὅσιος τῶν ἡμερῶν μας, ὁ Ἅγιος Πορφύριος, – «δὲν ἄντεχαν χωρὶς τὸν Θεόν»! Εἶναι, τέλος, ἐκεῖνοι, οἵτινες, «ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν», ἀπηρνήθησαν τὰ πάντα, ἵνα ὦσι μετ’ Αὐτοῦ αἰωνίως, εἰς τὴν ἀτελεύτητον ἀπόλαυσιν τῆς Βασιλείας Του!

  Εἴθε καὶ ἡμεῖς, ἵνα διαπεράσωμεν τὸ τῆς παρούσης ζωῆς πέλαγος, ἐκζητοῦντες τὴν Παντοδύναμον εὐλογίαν τοῦ γλυκυτάτου Χριστοῦ μας, καὶ οὕτω νὰ ἀξιωθῶμεν τῶν ἀνελπίστων καὶ ἀνεκφράστων δωρεῶν τῆς ἀπολαύσεως! Ἀμήν!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

πηγή:  orthodoxostypos.gr