Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης
Νὰ
ποὺ ἔφτασε ἡ δύσμοιρη πατρίδα μας. Νὰ ἀναγνωρίζουν τὰ θησαυρίσματά της
οἱ ξένοι καὶ νὰ τὰ ἀναθεματίζουν οἱ γραικύλοι. Μὲ τὰ ἐγχώρια ὄρνεα τοῦ
μηδενισμοῦ νὰ κατατρῶνε τὶς σάρκες τῆς Ἑλλάδας καὶ νὰ λυσσοῦν ἐναντίον
κάθε ἑλληνικῆς καὶ ὀρθόδοξης ἀξίας, ἔρχονται ἀπὸ τὸ πουθενὰ κάποια λόγια
ποὺ λειτουργοῦν σὰν βάλσαμο γιὰ κάθε Ἕλληνα χριστιανὸ ποὺ δὲν ἔχει
παραδώσει τὴν ψυχή του στὸ μῖσος γιὰ τὶς ρίζες του. Καὶ τὰ φαρμακερὰ
φίδια δαγκώνουν τὴν ἴδια τους τὴ γλῶσσα καὶ δηλητηριάζονται.
Τέτοια ἦταν τὰ ἀκριβὰ λόγια τῆς συγκινημένης Ζιλιὲτ Μπινός, ποὺ βρέθηκε στὸ Φεστιβὰλ Θεσσαλονίκης καὶ ὁμολόγησε τὸν θαυμασμό της γιὰ τοὺς Ἁγίους τῆς Ἑλλάδας, γιὰ τὸν Παΐσιο, γιὰ τὸ Βυζάντιο καὶ τὴν τέχνη του, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὰ ἑλληνορθόδοξα μοναστήρια, ὡς ἀξίες καὶ σταθερὲς ποὺ γεμίζουν... τὴ διαδρομή της καὶ τῆς προσφέρουν αἴσθημα ἐξύψωσης, ὅπως εἶπε.
«Οἱ οὐρανοὶ καὶ οἱ θάλασσές σας εἶναι ἔμπνευση», εἶπε ἡ ἀγαπημένη Γαλλίδα ἠθοποιὸς καὶ συνέχισε: «Ἡ ἱστορία σας, ἡ φιλοσοφία σας, οἱ Ἅγιοί σας καὶ ἰδιαίτερα ὁ Ἅγιος Παΐσιος γεμίζουν τὴν διαδρομή μου. Εἶχα τὴν πιὸ ὑπέροχη ἡμέρα σήμερα στὴν Θεσσαλονίκη. Βυζάντιο, μοναστήρια, περπάτησα στὸν δρόμο, ἔνιωσα τὶς πέτρες καὶ τὰ δέντρα, ἔφαγα τὸ ὑπέροχο ψωμὶ καὶ ψάρι σας, ἐνῷ θαύμαζα ταυτόχρονα τοὺς ὑπέροχους βυζαντινοὺς θησαυρούς. Τί ὄμορφη πόλη. Εὔχομαι τὰ καλύτερα γιὰ τὸ φεστιβάλ...».
Τί νὰ πρωτονοιώσει κανείς, ἀκούγοντας αὐτὰ τὰ λόγια; Θαυμασμὸ γιὰ τὴν καθάρια ματιὰ τῆς Ζιλιὲτ Μπινὸς ἢ ντροπὴ γιὰ ἐμᾶς; Μᾶλλον καὶ τὰ δύο μαζί. Εἶναι θλιβερὸ πάντως πόση τυφλότητα ἔχει ὁ Ἕλληνας γιὰ τὴν ἀμύθητη κληρονομιά του. Στὸν μικρόκοσμό μας ὅπου δὲν ζεῖ ἡ Ζιλιὲτ Μπινός, ἔχουμε διαφόρων εἰδῶν «Τατσόπουλους» νὰ κρώζουν καθημερινὰ μὲ σκοπὸ νὰ ἀφανίσουν τὴν Ὀρθοδοξία καὶ νὰ ἐξαλείψουν τοὺς Ἁγίους ἀπὸ τὴ συνείδηση τοῦ κόσμου.
Καὶ ἔρχεται μιὰ Γαλλίδα γιὰ νὰ καταθέσει αὐτὸ ποὺ βλέπει πεντακάθαρα, ὅτι ἀρχαιοελληνικὸ πνεῦμα καὶ Ὀρθοδοξία εἶναι μιὰ ἀδιάσπαστη ἱστορικὴ συνέχεια στὸ μεγαλεῖο τῆς Ἑλλάδας. Πατῶντας στὸν σπερματικὸ λόγο τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδας, οἱ Ἅγιοι ἦρθαν νὰ ὑπερπληρώσουν τὸν σκοπὸ τῆς φιλοσοφίας, ἀφοῦ ἡ ἀναζήτηση τοῦ Θείου πῆρε τὴ θέση της ἀπὸ τὴν ἐνσαρκωμένη ἀποκάλυψη τοῦ Θεανθρώπου.
Καὶ πόσο μᾶλλον ἔχει τὴν ἀξία της αὐτὴ ἡ ὁμολογία, ἐφόσον προέρχεται ἀπὸ πολίτη μιᾶς χώρας ποὺ ἄνθισε τὸ κίνημα τοῦ Διαφωτισμοῦ, γιὰ νὰ καταλήξει ἐντέλει στὸν σημερινὸ ζόφο τῆς ἐποχῆς μας, ποὺ ἀναγκάζει πολλοὺς σκεπτόμενους εὐρωπαίους νὰ ἀναζητήσουν καταφύγιο στὰ ἀνόθευτα νάματα τῆς Ὀρθοδοξίας, στὸν κατὰ Θεὸν ἀνθρωπισμὸ ποὺ εἶναι ὁ μόνος ἀληθινὸς ἀνθρωπισμός.
Αὐτὸ ὡς ἀπάντηση σὲ ὅσους ἀχρείους λένε τὴ γνωστὴ ἀνοησία ὅτι ἡ Ἑλλάδα ὑφίσταται τόν... «σκοταδισμὸ» τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐπειδὴ δὲν πέρασε... διαφωτισμό. Ὁρίστε λοιπόν, δεῖτε τί λέει μιὰ ἠθοποιὸς ποὺ ἔρχεται ἀπὸ αὐτὴν τὴν παράδοση. Διψᾶνε οἱ ἄνθρωποι τοῦ πνεύματος νὰ βροῦν ἀληθινὰ νοήματα ἀφοῦ ἡ Δύση ἔχει στερέψει σὰν ἄνυδρο ξεροτόπι. Κι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες, ἀντὶ νὰ ξεδιψάσουμε στὴν αἰώνια πηγὴ ποὺ ἀναβλύζει ἡ ἁγία πίστη μας, ἀποζητοῦμε τὴν πνευματικὴ ξηρασία τῆς Δύσης, ποὺ μᾶς φαντάζει καὶ σὰν πρόοδος.
Πληροφορίες ἀναφέρουν ὅτι ἡ Ζιλιὲτ Μπινὸς ἐδῶ καὶ κάμποσα χρόνια ἔχει μαγνητιστεῖ ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη, μαθαίνει γιὰ τοὺς Ἁγίους της, εἶναι θαυμάστρια τῆς Βυζαντινῆς Ἁγιογραφίας καὶ μάλιστα εἶχε καὶ τὴν ἐπιθυμία νὰ ἐπισκεφθεῖ τὸν τάφο τοῦ Ἅγιου Παΐσιου. Ἔχει ἀξία νὰ φωτίσουμε καὶ μιὰ ἄλλη πτυχή της Μπινὸς ἀπὸ τὸν καιρὸ τῆς πανδημίας, ἀφοῦ ἡ δημοφιλὴς ἠθοποιὸς τάχθηκε ἐναντίον τοῦ ὑποχρεωτικοῦ ἐμβολιασμοῦ ποὺ ἐπέβαλλε ὁ Μακρὸν καὶ στηλίτευε τὴν πολιτικὴ ἐκβιασμοῦ σὲ ἐργαζόμενους, ὅπως γιὰ παράδειγμα στοὺς ὑγειονομικούς.
Μὲ λίγα λόγια μιλᾶμε γιὰ μιὰ γυναῖκα μὲ ἐλεύθερο πνεῦμα, ποὺ ἀντιπροσωπεύει τὴν ὑγιῆ πλευρὰ τῆς Γαλλίας, καὶ ὄχι ἐκεῖνο τὸ ψηλαφητὸ σκοτάδι ποὺ εἴδαμε στοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες τοῦ Παρισιοῦ. Ἀκούγοντας ξανὰ καὶ ξανὰ τὰ συγκινητικὰ λόγια της ἠθοποιοῦ, δὲν μπορεῖς παρὰ νὰ μπεῖς σὲ στενάχωρους παραλληλισμοὺς καὶ νὰ κουνήσεις μὲ ἀπογοήτευση τὸ κεφάλι.
Ἀπὸ τὴ μία ἔχουμε μιὰ ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες ἠθοποιοὺς τῆς Γαλλίας νὰ ἐξυψώνει τοὺς Ἁγίους μας, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἔχουμε τὸν ὑπουργὸ Παιδείας, Κυριάκο Πιερρακάκη νὰ βγάζει «ρητορικὴ μίσους» τὰ λόγια τῶν ἁγίων. Ἀπὸ τὴ μία ἔχουμε τὴ Μπινὸς νὰ ἀποθεώνει τὸν Βυζαντινὸ πολιτισμὸ καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἔχουμε στὴν Ἑλλάδα μιὰ προσπάθεια νὰ ἐξαφανιστεῖ τὸ Βυζάντιο ἀπὸ κάθε ὑπόληψη, ἀπὸ κάθε προβολὴ καὶ ἀπὸ κάθε προώθηση. Ὁ πιὸ ἐμβληματικὸς ναὸς τοῦ Βυζαντίου, ἡ Ἀγιὰ Σοφιὰ μαγαρίζεται ἀπὸ τοὺς Τούρκους ποὺ τὴν ἔκαναν Τζαμί, καὶ ἡ «ἑλληνέζικη» κυβέρνηση δὲν ἄλλαξε οὔτε... πλευρὸ στὸν ὕπνο της. Ἀκόμα, ἡ Μπινὸς γοητεύτηκε ἀπὸ τὴν πνευματικὴ ἀκτινοβολία τοῦ Ἅγιου Παΐσιου καὶ ἐδῶ ἔχουμε γεμίσει μαϊντανοὺς ποὺ κάνουν καριέρα εἴτε μὲ τὸ νὰ βλασφημοῦν τὸν Ἅγιο – εἴτε μὲ τὸ νὰ ἐκμεταλλεύονται ἐμπορικὰ τὸ ὄνομα του.
Πάντως, τὴ σαστιμάρα τῶν ἀντιχριστιανῶν στὸ ἄκουσμα τῶν λόγων τῆς Ζιλιὲτ Μπινός, θαρρεῖς καὶ μποροῦσες νὰ τὴ νιώσεις στὴν ἀτμόσφαιρα. Πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἀνέβασαν... πίεση μὲ αὐτὴν τὴν ὁμολογία. Γκρεμίστηκε γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ ὁ ψεύτικος κόσμος ποὺ μὲ τόση ἐπιμέλεια χτίζουν. Εἰδικὰ ἡ ἀναφορὰ στὸν Παΐσιο, κουκουλώθηκε ἀπὸ τὰ μεγάλα MME. Παγωμάρα καὶ ἀμηχανία ἐπικράτησε, ἀλλὰ ἔλα ντὲ ποὺ δὲν μποροῦσαν καὶ νὰ τὸ θάψουν ἐντελῶς, ἀφοῦ ἐπρόκειτο γιὰ τὴ διεθνῆ προβολὴ μιᾶς ταινίας μὲ κορυφαίους ἠθοποιοὺς (ἡ «Ἐπιστροφή» του Οὐμπέρτο Παζολίνι ποὺ ἐμπνέεται ἀπὸ τὴν Ὀδύσσεια, μὲ πρωταγωνιστὲς τὸν Ρέϊφ Φάϊνς καὶ τὴ Ζιλιὲτ Μπινός).
Δὲν πειράζει. Περαστικά τους. Ὅσο καὶ νὰ πολεμοῦν τὴν Ὀρθοδοξία, θὰ ἐμφανίζονται κάποιοι «ξένοι» γιὰ νὰ ὑμνοῦν τὸ μεγαλεῖο της, χωρὶς νὰ ἔχουν κανένα συμφέρον γιὰ νὰ τὸ κάνουν.
Ὁραματίζομαι ἕνα ἑλληνόπουλο μὲ καλὴ προαίρεση, ποὺ ἂν καὶ μεγαλώνει σὲ μιὰ προδομένη πατρίδα ποὺ τοῦ κρύβουν το φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας, ἔρχεται πάντα ἡ ὥρα ποὺ ἀκούει κάποια ὁμολογία σὰν τῆς Ζιλιὲτ Μπινός. Καὶ νὰ πῶς μπορεῖ νὰ μπεῖ ὁ εὐλογημένος σπόρος στὸν λογισμό. Καὶ ἔτσι νὰ γεννηθοῦν τὰ γόνιμα ἐρωτήματα: «ποιός εἶναι ὁ Παΐσιος; Γιατί τὸν ἀποστρέφονται παθολογικὰ οἱ ὑλόφρονες; Γιατί τὸν ἐκτιμᾶ τόσο μιὰ ἠθοποιὸς παγκοσμίου φήμης; Τί ἔχουν νὰ μοῦ ποῦν οἱ Ἅγιοι γιὰ τὸ ἀδιέξοδο ποὺ βιώνω; Τί ἔδωσε στὴν ἀνθρωπότητα τὸ Βυζάντιο; Ποιά εἶναι ἡ πνευματικὴ καὶ ἱστορικὴ κληρονομιά μου; Γιατί δὲν μοῦ μαθαίνουν σχεδὸν τίποτα γιὰ ὅλα αὐτά;».
Αὐτὴ εἶναι ἡ μεγάλη δύναμη τῆς ὁμολογίας καὶ γι’ αὐτὸ τὴν τρέμουν καὶ λυσσομανοὺν ἐναντίον της. Φυτεύει σπόρους ποὺ μπορεῖ νὰ γίνουν ὁλάνθιστα δέντρα...
Τέτοια ἦταν τὰ ἀκριβὰ λόγια τῆς συγκινημένης Ζιλιὲτ Μπινός, ποὺ βρέθηκε στὸ Φεστιβὰλ Θεσσαλονίκης καὶ ὁμολόγησε τὸν θαυμασμό της γιὰ τοὺς Ἁγίους τῆς Ἑλλάδας, γιὰ τὸν Παΐσιο, γιὰ τὸ Βυζάντιο καὶ τὴν τέχνη του, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὰ ἑλληνορθόδοξα μοναστήρια, ὡς ἀξίες καὶ σταθερὲς ποὺ γεμίζουν... τὴ διαδρομή της καὶ τῆς προσφέρουν αἴσθημα ἐξύψωσης, ὅπως εἶπε.
«Οἱ οὐρανοὶ καὶ οἱ θάλασσές σας εἶναι ἔμπνευση», εἶπε ἡ ἀγαπημένη Γαλλίδα ἠθοποιὸς καὶ συνέχισε: «Ἡ ἱστορία σας, ἡ φιλοσοφία σας, οἱ Ἅγιοί σας καὶ ἰδιαίτερα ὁ Ἅγιος Παΐσιος γεμίζουν τὴν διαδρομή μου. Εἶχα τὴν πιὸ ὑπέροχη ἡμέρα σήμερα στὴν Θεσσαλονίκη. Βυζάντιο, μοναστήρια, περπάτησα στὸν δρόμο, ἔνιωσα τὶς πέτρες καὶ τὰ δέντρα, ἔφαγα τὸ ὑπέροχο ψωμὶ καὶ ψάρι σας, ἐνῷ θαύμαζα ταυτόχρονα τοὺς ὑπέροχους βυζαντινοὺς θησαυρούς. Τί ὄμορφη πόλη. Εὔχομαι τὰ καλύτερα γιὰ τὸ φεστιβάλ...».
Τί νὰ πρωτονοιώσει κανείς, ἀκούγοντας αὐτὰ τὰ λόγια; Θαυμασμὸ γιὰ τὴν καθάρια ματιὰ τῆς Ζιλιὲτ Μπινὸς ἢ ντροπὴ γιὰ ἐμᾶς; Μᾶλλον καὶ τὰ δύο μαζί. Εἶναι θλιβερὸ πάντως πόση τυφλότητα ἔχει ὁ Ἕλληνας γιὰ τὴν ἀμύθητη κληρονομιά του. Στὸν μικρόκοσμό μας ὅπου δὲν ζεῖ ἡ Ζιλιὲτ Μπινός, ἔχουμε διαφόρων εἰδῶν «Τατσόπουλους» νὰ κρώζουν καθημερινὰ μὲ σκοπὸ νὰ ἀφανίσουν τὴν Ὀρθοδοξία καὶ νὰ ἐξαλείψουν τοὺς Ἁγίους ἀπὸ τὴ συνείδηση τοῦ κόσμου.
Καὶ ἔρχεται μιὰ Γαλλίδα γιὰ νὰ καταθέσει αὐτὸ ποὺ βλέπει πεντακάθαρα, ὅτι ἀρχαιοελληνικὸ πνεῦμα καὶ Ὀρθοδοξία εἶναι μιὰ ἀδιάσπαστη ἱστορικὴ συνέχεια στὸ μεγαλεῖο τῆς Ἑλλάδας. Πατῶντας στὸν σπερματικὸ λόγο τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδας, οἱ Ἅγιοι ἦρθαν νὰ ὑπερπληρώσουν τὸν σκοπὸ τῆς φιλοσοφίας, ἀφοῦ ἡ ἀναζήτηση τοῦ Θείου πῆρε τὴ θέση της ἀπὸ τὴν ἐνσαρκωμένη ἀποκάλυψη τοῦ Θεανθρώπου.
Καὶ πόσο μᾶλλον ἔχει τὴν ἀξία της αὐτὴ ἡ ὁμολογία, ἐφόσον προέρχεται ἀπὸ πολίτη μιᾶς χώρας ποὺ ἄνθισε τὸ κίνημα τοῦ Διαφωτισμοῦ, γιὰ νὰ καταλήξει ἐντέλει στὸν σημερινὸ ζόφο τῆς ἐποχῆς μας, ποὺ ἀναγκάζει πολλοὺς σκεπτόμενους εὐρωπαίους νὰ ἀναζητήσουν καταφύγιο στὰ ἀνόθευτα νάματα τῆς Ὀρθοδοξίας, στὸν κατὰ Θεὸν ἀνθρωπισμὸ ποὺ εἶναι ὁ μόνος ἀληθινὸς ἀνθρωπισμός.
Αὐτὸ ὡς ἀπάντηση σὲ ὅσους ἀχρείους λένε τὴ γνωστὴ ἀνοησία ὅτι ἡ Ἑλλάδα ὑφίσταται τόν... «σκοταδισμὸ» τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐπειδὴ δὲν πέρασε... διαφωτισμό. Ὁρίστε λοιπόν, δεῖτε τί λέει μιὰ ἠθοποιὸς ποὺ ἔρχεται ἀπὸ αὐτὴν τὴν παράδοση. Διψᾶνε οἱ ἄνθρωποι τοῦ πνεύματος νὰ βροῦν ἀληθινὰ νοήματα ἀφοῦ ἡ Δύση ἔχει στερέψει σὰν ἄνυδρο ξεροτόπι. Κι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες, ἀντὶ νὰ ξεδιψάσουμε στὴν αἰώνια πηγὴ ποὺ ἀναβλύζει ἡ ἁγία πίστη μας, ἀποζητοῦμε τὴν πνευματικὴ ξηρασία τῆς Δύσης, ποὺ μᾶς φαντάζει καὶ σὰν πρόοδος.
Πληροφορίες ἀναφέρουν ὅτι ἡ Ζιλιὲτ Μπινὸς ἐδῶ καὶ κάμποσα χρόνια ἔχει μαγνητιστεῖ ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη, μαθαίνει γιὰ τοὺς Ἁγίους της, εἶναι θαυμάστρια τῆς Βυζαντινῆς Ἁγιογραφίας καὶ μάλιστα εἶχε καὶ τὴν ἐπιθυμία νὰ ἐπισκεφθεῖ τὸν τάφο τοῦ Ἅγιου Παΐσιου. Ἔχει ἀξία νὰ φωτίσουμε καὶ μιὰ ἄλλη πτυχή της Μπινὸς ἀπὸ τὸν καιρὸ τῆς πανδημίας, ἀφοῦ ἡ δημοφιλὴς ἠθοποιὸς τάχθηκε ἐναντίον τοῦ ὑποχρεωτικοῦ ἐμβολιασμοῦ ποὺ ἐπέβαλλε ὁ Μακρὸν καὶ στηλίτευε τὴν πολιτικὴ ἐκβιασμοῦ σὲ ἐργαζόμενους, ὅπως γιὰ παράδειγμα στοὺς ὑγειονομικούς.
Μὲ λίγα λόγια μιλᾶμε γιὰ μιὰ γυναῖκα μὲ ἐλεύθερο πνεῦμα, ποὺ ἀντιπροσωπεύει τὴν ὑγιῆ πλευρὰ τῆς Γαλλίας, καὶ ὄχι ἐκεῖνο τὸ ψηλαφητὸ σκοτάδι ποὺ εἴδαμε στοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες τοῦ Παρισιοῦ. Ἀκούγοντας ξανὰ καὶ ξανὰ τὰ συγκινητικὰ λόγια της ἠθοποιοῦ, δὲν μπορεῖς παρὰ νὰ μπεῖς σὲ στενάχωρους παραλληλισμοὺς καὶ νὰ κουνήσεις μὲ ἀπογοήτευση τὸ κεφάλι.
Ἀπὸ τὴ μία ἔχουμε μιὰ ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες ἠθοποιοὺς τῆς Γαλλίας νὰ ἐξυψώνει τοὺς Ἁγίους μας, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἔχουμε τὸν ὑπουργὸ Παιδείας, Κυριάκο Πιερρακάκη νὰ βγάζει «ρητορικὴ μίσους» τὰ λόγια τῶν ἁγίων. Ἀπὸ τὴ μία ἔχουμε τὴ Μπινὸς νὰ ἀποθεώνει τὸν Βυζαντινὸ πολιτισμὸ καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἔχουμε στὴν Ἑλλάδα μιὰ προσπάθεια νὰ ἐξαφανιστεῖ τὸ Βυζάντιο ἀπὸ κάθε ὑπόληψη, ἀπὸ κάθε προβολὴ καὶ ἀπὸ κάθε προώθηση. Ὁ πιὸ ἐμβληματικὸς ναὸς τοῦ Βυζαντίου, ἡ Ἀγιὰ Σοφιὰ μαγαρίζεται ἀπὸ τοὺς Τούρκους ποὺ τὴν ἔκαναν Τζαμί, καὶ ἡ «ἑλληνέζικη» κυβέρνηση δὲν ἄλλαξε οὔτε... πλευρὸ στὸν ὕπνο της. Ἀκόμα, ἡ Μπινὸς γοητεύτηκε ἀπὸ τὴν πνευματικὴ ἀκτινοβολία τοῦ Ἅγιου Παΐσιου καὶ ἐδῶ ἔχουμε γεμίσει μαϊντανοὺς ποὺ κάνουν καριέρα εἴτε μὲ τὸ νὰ βλασφημοῦν τὸν Ἅγιο – εἴτε μὲ τὸ νὰ ἐκμεταλλεύονται ἐμπορικὰ τὸ ὄνομα του.
Πάντως, τὴ σαστιμάρα τῶν ἀντιχριστιανῶν στὸ ἄκουσμα τῶν λόγων τῆς Ζιλιὲτ Μπινός, θαρρεῖς καὶ μποροῦσες νὰ τὴ νιώσεις στὴν ἀτμόσφαιρα. Πολλοὶ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἀνέβασαν... πίεση μὲ αὐτὴν τὴν ὁμολογία. Γκρεμίστηκε γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ ὁ ψεύτικος κόσμος ποὺ μὲ τόση ἐπιμέλεια χτίζουν. Εἰδικὰ ἡ ἀναφορὰ στὸν Παΐσιο, κουκουλώθηκε ἀπὸ τὰ μεγάλα MME. Παγωμάρα καὶ ἀμηχανία ἐπικράτησε, ἀλλὰ ἔλα ντὲ ποὺ δὲν μποροῦσαν καὶ νὰ τὸ θάψουν ἐντελῶς, ἀφοῦ ἐπρόκειτο γιὰ τὴ διεθνῆ προβολὴ μιᾶς ταινίας μὲ κορυφαίους ἠθοποιοὺς (ἡ «Ἐπιστροφή» του Οὐμπέρτο Παζολίνι ποὺ ἐμπνέεται ἀπὸ τὴν Ὀδύσσεια, μὲ πρωταγωνιστὲς τὸν Ρέϊφ Φάϊνς καὶ τὴ Ζιλιὲτ Μπινός).
Δὲν πειράζει. Περαστικά τους. Ὅσο καὶ νὰ πολεμοῦν τὴν Ὀρθοδοξία, θὰ ἐμφανίζονται κάποιοι «ξένοι» γιὰ νὰ ὑμνοῦν τὸ μεγαλεῖο της, χωρὶς νὰ ἔχουν κανένα συμφέρον γιὰ νὰ τὸ κάνουν.
Ὁραματίζομαι ἕνα ἑλληνόπουλο μὲ καλὴ προαίρεση, ποὺ ἂν καὶ μεγαλώνει σὲ μιὰ προδομένη πατρίδα ποὺ τοῦ κρύβουν το φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας, ἔρχεται πάντα ἡ ὥρα ποὺ ἀκούει κάποια ὁμολογία σὰν τῆς Ζιλιὲτ Μπινός. Καὶ νὰ πῶς μπορεῖ νὰ μπεῖ ὁ εὐλογημένος σπόρος στὸν λογισμό. Καὶ ἔτσι νὰ γεννηθοῦν τὰ γόνιμα ἐρωτήματα: «ποιός εἶναι ὁ Παΐσιος; Γιατί τὸν ἀποστρέφονται παθολογικὰ οἱ ὑλόφρονες; Γιατί τὸν ἐκτιμᾶ τόσο μιὰ ἠθοποιὸς παγκοσμίου φήμης; Τί ἔχουν νὰ μοῦ ποῦν οἱ Ἅγιοι γιὰ τὸ ἀδιέξοδο ποὺ βιώνω; Τί ἔδωσε στὴν ἀνθρωπότητα τὸ Βυζάντιο; Ποιά εἶναι ἡ πνευματικὴ καὶ ἱστορικὴ κληρονομιά μου; Γιατί δὲν μοῦ μαθαίνουν σχεδὸν τίποτα γιὰ ὅλα αὐτά;».
Αὐτὴ εἶναι ἡ μεγάλη δύναμη τῆς ὁμολογίας καὶ γι’ αὐτὸ τὴν τρέμουν καὶ λυσσομανοὺν ἐναντίον της. Φυτεύει σπόρους ποὺ μπορεῖ νὰ γίνουν ὁλάνθιστα δέντρα...
Μὲ δάκρυα καὶ ἀναφορὰ στὸν Ἅγιο Παΐσιο παρέλαβε τὸν «Χρυσὸ Ἀλέξανδρο» ἡ Ζιλιὲτ Μπινός, στὸ φεστιβὰλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης!
πηγή: orthodoxia-ellhnismos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας