Ένα αγόρι «έφυγε» στον 7ο μήνα της ζωής του

 

Μια ιστορία απανθρωπιάς, εγκατάλειψης και συγκάλυψης

Από τον Raimundo Rojas*,

για την ιστοσελίδα LifeNews.com

Έγινα διευθυντής του Miami Right to Life τον Ιούνιο του 1989, μιας μικρής αλλά καλά χρηματοδοτούμενης και απίστευτα οργανωμένης ομάδας που συνδέεται με το Florida Right to Life,

ομάδα υπεράσπισης της αγέννητης ζωής. Ήμουν στα 20 μου και ήταν η πρώτη φορά που ανέλαβα να υπερασπιστώ ένα μωρό. Ήταν Πέμπτη, 14 Σεπτεμβρίου του 1989, όταν ενώ καθόμουν μόνος μου στο γραφείο, έλαβα μια ανώνυμη κλήση από μια μαία του Baptist Hospital του Μαϊάμι.

Η μαία ξεκίνησε τη συζήτηση δηλώνοντας κατηγορηματικά: «Είμαι υπέρ της «επιλογής», αλλά αυτό που είδα χθες το βράδυ ήταν λάθος». Συνέχισε λέγοντας ότι είχε δει ένα τοκετό ζωντανού παιδιού, κατά τη διάρκεια μιας απόπειρας άμβλωσης, και ότι ο  γιατρός τοποθέτησε πετσέτες και σεντόνια στο πρόσωπο του μωρού που είχε γεννηθεί ζωντανό, κινούνταν και ανέπνεε. Κατόπιν, η ίδια έφυγε από το δωμάτιο και  λίγο αργότερα το παιδί βρέθηκε νεκρό. Η μαία μου έδωσε το όνομα της ασθενούς, το όνομα του γυναικολόγου και την ώρα της έκτρωσης και σημείωσε ότι η γιαγιά του μωρού που είχε γίνει έκτρωση, ήταν επίσης στο δωμάτιο και είχε μεγάλη δυσφορία καθώς έβλεπε το μωρό να σπαρταρά μετά την αποτυχημένη έκτρωση.

Τη συμβούλεψα να ειδοποιήσει το αστυνομικό τμήμα, αλλά είπε ότι δεν μπορούσε και έκλεισε απότομα το τηλέφωνο. Αρχικά, νόμιζα ότι η κλήση ήταν φάρσα. Κάλεσα τις πληροφορίες τηλεφωνικού καταλόγου και ζήτησα τους  τηλεφωνικούς αριθμούς και τις διευθύνσεις του Νοσοκομείου Baptist, του γιατρού, ενός ανθοπώλη κοντά στο νοσοκομείο και του τμήματος ανθρωποκτονιών του αστυνομικού τμήματος.

Πρώτα τηλεφώνησα στο γραφείο του γυναικολόγου και επιβεβαίωσα ότι έκανε εκτρώσεις και ότι είχε πρόσβαση και συνεργασία με το Νοσοκομείο Baptist. Στη συνέχεια, τηλεφώνησα στο νοσοκομείο και προσποιήθηκα ότι έκανα delivery από το κοντινό ανθοπωλείο  και  έπρεπε να αφήσω λουλούδια, οπότε ο σταθμός των νοσηλευτών όπου ανέρρωνε η μητέρα επιβεβαίωσε ότι μία ασθενής με το όνομα που μου έδωσε η  πληροφοριοδότης ήταν ακόμα εκεί. Συνέχισα με μια κλήση στο νεκροθάλαμο του νοσοκομείου και αυτοί μέσα από προσεκτικούς «ελιγμούς», επιβεβαίωσαν επίσης ότι «είχαν στην κατοχή τους ένα πρόωρο μωρό».

Ήταν προφανές ότι η κλήση από τη νοσοκόμα δεν ήταν φάρσα. Τριάντα λεπτά μετά την αρχική συνομιλία επικοινώνησα με την αστυνομία. Για καλή μου τύχη, μίλησα με έναν ντετέκτιβ που υπολόγιζε την ανθρώπινη ζωή.  Άκουσε προσεκτικά όσα του είπα, ζήτησε περισσότερες λεπτομέρειες και με διαβεβαίωσε ότι θα καλούσε αμέσως το νεκροτομείο για να αποτρέψει την αποτέφρωση του μωρού μέχρι να πραγματοποιηθεί νεκροτομή.

Μετά από αυτό, επικοινώνησα με όσους ανθρώπους ήξερα από την εκκλησία και τις ομάδες που συνεργαζόμασταν για αυτό το θέμα. Πραγματοποιήσαμε διαμαρτυρία και δώσαμε συνεντεύξεις μπροστά από το Νοσοκομείο τη Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου. Συγκεντρωθήκαμε σχεδόν 2.000 αγανακτισμένοι αλλά και πενθούντες για αυτές τις ζωές, με αποτέλεσμα το Νοσοκομείο να συμφωνήσει τελικά σε μια συνάντηση μαζί μας. Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, ο αντιπρόεδρος του Νοσοκομείου ούτε επιβεβαίωσε ούτε διέψευσε την πραγματοποίηση αυτής της έκτρωσης, αλλά δεσμεύτηκε ότι θα ξεκινήσει έρευνα. Ακολούθησαν πολύμηνες συζητήσεις που με τους υπέρμαχους της ζωής, το αστυνομικό τμήμα, τον κρατικό εισαγγελέα και το υπεύθυνο Νοσοκομείο Baptist.

Τελικά, στις αρχές του Δεκέμβρη, ολοκληρώθηκε η έκθεση της νεκροψίας, αφού όλοι οι εμπλεκόμενοι είχαν δώσει κατάθεση και λάβαμε ειδοποίηση από τους ντετέκτιβ της αστυνομίας, ότι η εισαγγελέας της πολιτείας εξέτασε τον φάκελο και αποφάσισε ότι δεν είχε διαπραχθεί κανένα έγκλημα. Τα τελικά λόγια του αστυνομικού ήταν: «Συγγνώμη, η υπόθεση έκλεισε». Αλλά πριν κλείσει το τηλέφωνο, τον ρώτησα αν μπορούσα να ελέγξω και εγώ το αρχείο. Είπε ότι όλα ήταν γραμμένα στην έκθεση του ιατροδικαστή και έπρεπε να πληρώσω για το κόστος εκτύπωσης των αρχείων.

Τηλεφώνησα στο νεκροτομείο, ζήτησα τον φάκελο και μου είπαν ότι θα μπορούσα να τον παραλάβω την επόμενη μέρα. Δεν ήμουν προετοιμασμένος για τις φωτογραφίες της νεκροψίας. Συγκλονίστηκα βλέποντας αυτό το όμορφο μικρό αγόρι πάνω σε μια κρύα μεταλλική πλάκα και στις επόμενες φωτογραφίες το ίδιο παιδί να είναι τεμαχισμένο από τα νυστέρια, τα ψαλίδια και τα πριόνια. Συμμάζεψα παρόλα αυτά τα συναισθήματά μου και άρχισα να διαβάζω.

Στην πρώτη ανάγνωση, μου έκανε εντύπωση πόσο συχνά ο γυναικολόγος τηλεφωνούσε για ενημέρωση. Ανησυχούσε,  - και έτσι έπρεπε – καθώς η έκθεση ήταν γεμάτη αντιφάσεις.

Η πρώτη από αυτές τις αντιφάσεις αφορούσε το ποια ηλικία είχε η εγκυμοσύνη. Ο γυναικολόγος και το νοσοκομείο, ισχυρίστηκαν και οι δύο ότι επρόκειτο για άμβλωση 2ου τριμήνου, αλλά ο ιατροδικαστής διαπίστωσε ότι το μωρό είχε μπει για τα καλά στον 7ο μήνα του 3^ου  τριμήνου. Ο ιατροδικαστής κατέληξε σε αυτό το συμπέρασμα λόγω του μεγέθους του παιδιού, το οποίο ζύγιζε περίπου ένα κιλό και είχε μήκος 36  εκατοστά.

Μια άλλη τεράστια ασυμφωνία υπήρξε με το τί ακριβώς συνέβη τη στιγμή της γέννησης. Η νοσοκόμα ισχυρίστηκε πως: «Είδα το κεφάλι του μωρού να προβάλλει και μέσα σε ένα δευτερόλεπτο, ολόκληρο το σώμα. Ο γιατρός το έβαλε αμέσως κάτω από τα σεντόνια, στο κάτω μέρος του κρεβατιού». Αλλά ο γυναικολόγος απάντησε: «Αυτή (η ασθενής) έσπρωξε και το έμβρυο βγήκε έξω, και εκείνη τη στιγμή - μου είχε πει πριν ότι δεν ήθελε να δει το έμβρυο - αυτό που έκανα είναι ότι σκέπασα το έμβρυο με ένα σεντόνι που έχουμε εκεί. Έβαλα τα σεντόνια και την κουβέρτα ή οτιδήποτε άλλο ήταν πάνω στο έμβρυο».

Ωστόσο το μωρό ανέπνεε; Κινούνταν;

Ο γυναικολόγος απάντησε «όχι» και στις δύο αυτές ερωτήσεις. Η μαία ωστόσο, είπε: «Το μωρό κινούνταν αρκετά». Και συνέχισε λέγοντας ότι η γιαγιά του μωρού, η οποία βρισκόταν στο δωμάτιο κατά τη διάρκεια της έκτρωσης, είδε και εκείνη το μωρό να «κινείται». Στην ερώτηση αν το μωρό ανέπνεε, ο γυναικολόγος απάντησε κατηγορηματικά «όχι». Ωστόσο, η έκθεση του ιατροδικαστή ανέφερε ότι « στο μωρό έγιναν ακτινογραφίες που έδειξαν θύλακες με αέρα στο στομάχι και οι πνεύμονες είχαν πάρει αέρα επίσης, οπότε το έμβρυο ανέπνεε κατά τη γέννηση».

Σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς του γυναικολόγου και του νοσοκομείου ότι το μωρό γεννήθηκε νεκρό, η νοσοκόμα, η γιαγιά του μωρού και ο Ιατροδικαστής ισχυρίζονται ότι το μωρό γεννήθηκε ζωντανό, ενώ ο ιατροδικαστής προχώρησε και παρακάτω λέγοντας ότι το μωρό αγωνιζόταν να αναπνεύσει έξω από τη μήτρα για σχεδόν μια ώρα. Ο γυναικολόγος, ενώ ισχυρίστηκε επανειλημμένα ότι το μωρό γεννήθηκε νεκρό, ωστόσο κατέθεσε στην αστυνομία ότι 30 λεπτά μετά τον τοκετό, περίμενε να δει αν υπήρχε καμμιά «άλλη εμβρυϊκή δραστηριότητα».

Η εισαγγελέας της πολιτείας δήλωσε ότι δεν υπήρχε αξιόπιστη μαρτυρία που να δείχνει ότι ο γυναικολόγος έπνιξε ενεργά το μωρό. Εντάξει, αλλά σίγουρα υπήρξε κακή ιατρική πρακτική και αμέλεια, επειδή δεν παρασχέθηκε ιατρική βοήθεια στο μωρό όπως απαιτείται από τον νόμο της Φλόριντα. Υπήρχε πλήθος αποδεικτικών στοιχείων σε αυτή την περίπτωση ότι το παιδί επέζησε από την απόπειρα έκτρωσης και γεννήθηκε ζωντανό. Σε δηλώσεις του στην αστυνομία και όταν ρωτήθηκε για τα  μωρά που επιζούν από τις αμβλώσεις, ο γυναικολόγος είπε ότι η συνήθης διαδικασία του είναι «να μην κάνει τίποτα και να αφήνει το έμβρυο να καταλήξει, να μην κάνει άμεσα τίποτα».

Είναι λοιπόν η συνηθισμένη του διαδικασία; Πόσα μωρά είχε σκοτώσει ως τώρα;

Ο γυναικολόγος μπορεί να μην έπνιξε ενεργά το μωρό, αλλά το άφησε εσκεμμένα να πεθάνει κάτω από ένα σωρό βρώμικες πετσέτες και σεντόνια που φόρτωσε στο πρόσωπό του. Ωστόσο και ο κρατικός εισαγγελέας δεν βρήκε τίποτα κακό σε αυτό, γεγονός που γεννά το ερώτημα: Τί ποιότητας δικηγόρος της πολιτείας είναι αυτός που διαβάζει αυτήν την έκθεση, εξετάζει τα σαφή αποδεικτικά στοιχεία ότι υπήρξε προφανής αδιαφορία για τη νομοθεσία της Φλόριντα και παρόλα αυτά καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν διαπράχθηκε έγκλημα; Είναι μία ζηλωτής υπέρ των αμβλώσεων, μία δικηγόρος που αργότερα χαρακτηρίστηκε «η Χασάπης του Waco», αυτή  είναι. Η εισαγγελέας του Miami-Dade County κατά το 1989 ήταν η Janet Reno.

Θα σκεφτόμαστε για πάντα εκείνο το μικρό αγόρι, τον ξανθό και γαλανομάτη, που πέθανε κάτω από το βάρος των βρώμικων πετσετών και των σεντονιών. Εμείς στο Miami Right to Life τον ονομάσαμε «το Ξεχωριστό μωρό» και θα είναι για πάντα στις καρδιές μας.

Raimundo Rojas

* Ο Raimundo Rojas είναι τώρα διευθυντής στην National Right to Life Committee. Είναι πρώην πρόεδρος της Florida Right to Life και έχει στείλει το μήνυμα υπέρ της αγέννητης ζωής σε εκατομμύρια ανθρώπους μέσα από τα ισπανόφωνα μέσα ενημέρωσης. Εκπροσωπεί το National Right to Life Committee-NRLC στα Ηνωμένα Έθνη, ως ΜΚΟ. Ο Rojas  γεννήθηκε στο Santiago de las Vegas, στην Αβάνα, στη Κούβα και αυτός και η οικογένειά του διέφυγαν προς τις Ηνωμένες Πολιτείες το 1968.

 

Πηγή: lifenews.com

πηγή:  afistemenaziso.gr