Πίστις καὶ λογική!

ΚΥΡΙΑΚΗ A΄ ΛΟΥΚΑ

22 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2024

 

Ἀπόστολος: Α΄ Κορ. ιστ΄ 13-24

Εὐαγγέλιον: Λουκ. ε΄ 1 – 11

Ἦχος: δ΄.- Ἑωθινόν: Β΄

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

«Ἐπιστάτα, δι᾿ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν» (Λουκ. ε΄ 5)

Ἡ ἀνθρωπίνη λογική!

  Ὁ Κύριος εὑρίσκεται, εἰς τὴν παραλίαν τῆς λίμνης Γεννησαρέτ! Βλέπει ὅτι, ὡς συνέβαινε συνήθως, ὁ κόσμος ἤρχισεν ἵνα συνωστίζῃται πλησίον Του! Ἐκεῖ πλησίον, εὑρίσκονται δύο πλοιάρια, καὶ οἱ ἁλιεῖς,

κατάκοποι ἀπὸ τὴν ὁλονύκτιον ἐργασίαν τους, – ἥτις, μάλιστα, δὲν ἀπέφερε τὸ παραμικρὸν κέρδος, – πλένουσι τὰ δίκτυά των, καὶ ἑτοιμάζονται διὰ τὴν ξεκούρασίν των! Ὅμως, ὁ Κύριος δείχνει νὰ μὴ αἰσθάνεται τὸν κόπον καὶ τὴν ταλαιπωρίαν των, καὶ ἀφοῦ ἐμβαίνει εἰς τὸ πλοιάριον τοῦ Σίμωνος, τοῦ ἐζήτησεν ἵνα ἀπομακρυνθῇ ὀλίγον ἀπὸ τὴν ἀκτήν, ὥστε νὰ κηρύξῃ πρὸς τὸν λαόν, ὅστις καὶ ἤκουεν ἐκ τῆς παραλίας!

  Ὅταν ἐτελείωσε τὸν λόγον καὶ τὴν διδασκαλίαν Του, ἀπευθύνεται πρὸς τὸν Σίμωνα καὶ ζητεῖ ἀπὸ τοῦτον, ἵνα καὶ πάλιν, ἀνοιχθῶ­σιν εἰς τὸ βάθος τῆς λίμνης καὶ ἐπαναρρίψωσι τὰ δίκτυά των «πρὸς ἄγραν»! Ὁ Σίμων δὲν θέλει ἵνα ἀρνηθῇ εἰς τὸ θέλημα τοῦ Διδασκάλου, ἔστω καὶ ἂν ἡ λογική του δὲν συμφωνῇ! Ὡς «ἐπαγγελματίας ψαράς», θὰ ἐλέγομεν, σκέπτεται ὅτι, ἀφ’ ἑνὸς μὲν «δι᾿ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν»! Ἀφ’ ἑτέρου δέ, γνωρίζει στοιχειωδῶς, ὅτι ἡ ὥρα αὕτη ἡ μεσημβρινή, εἶναι ἀκατάλληλος διὰ τὴν τοιαύτην ἐργασίαν! Ὡς γνώστης ἐκείνης τῆς λίμνης, ἀκούει τὴν ἐντολὴν τοῦ Κυρίου, μόνον ὡς ἐντολήν, καὶ πειθαρχεῖ˙ «ἐπὶ δὲ τῷ ρήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον»! Ἂν καὶ ἡ λογική του τὸν ἀποθαρρύνη καὶ θεωρῆ ὅτι «ἄδικος κόπος», ἐμπιστεύεται τὸν παντοδύναμον λόγον τοῦ Διδασκάλου του!

  Ὅμως, ὁποία ἔκπληξις! Θαῦμα τεράστιον! Τὰ δίκτυα, πρὶν κἂν ριφθῶσιν εἰς τὴν λίμνην, θὰ ἐλέγομεν, ἤρχισαν ἵνα γεμίζωσιν ἐκ τῶν ἰχθύων! Ὁ θεῖος Χρυσόστομος, λέγει χαρακτηριστικῶς, (εἰς ἁπλῆν μετάφρασιν), ὅτι «εἰς τὸ κέλευσμα τοῦ Δημιουργοῦ των, οἱ ἰχθύες “συνηγωνίζοντο” ποῖος ἐκ τούτων θὰ εἰσέλθῃ πρῶτος εἰς τὸ δίκτυον τοῦ Πέτρου»! Πληροῦνται τὰ δίκτυα, πληροῦται καὶ τὸ πλοῖον τοῦ Πέτρου, καλοῦσι καὶ τὸ παραπλέον πλοιάριον ἵνα συμβαστάξῃ τὸν ἀπίθανον ὄγκον τῶν ἰχθύων, ἕως ὅτου «ἔπλησαν ἀμφότερα τὰ πλοῖα, ὥστε βυθίζεσθαι αὐτά»! Ὁ Πέτρος στέκει ἔκπληκτος πρὸ τοῦ θαύματος! Μετανοεῖ διὰ τὴν ἐπιφύλαξίν του εἰς τὸν λόγον τοῦ Σωτῆρος, καὶ συντετριμμένος, «προσέπεσε τοῖς γόνασιν Ἰησοῦ λέγων· ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε· θάμβος γὰρ περιέσχεν αὐτὸν καὶ πάντας τοὺς σὺν αὐτῷ ἐπὶ τῇ ἄγρᾳ τῶν ἰχθύων ᾗ συνέλαβον» (Λουκ. ε΄ 8-9)! Διεψεύσθη παταγωδῶς ἡ ἀνθρωπίνη λογική του, ἡ γνῶσις καὶ ἡ πεῖρά του! Παρακαλεῖ τὸν Κύριον ἵνα ἐξέλθῃ ἐκ τοῦ πλοιαρίου του, αἰσθανόμενος τὴν ἁμαρτωλότητα καὶ ἀναξιότητά του!

Πίστις καὶ λογική!

  Ἀντίθετοι καταστάσεις! Ἡ λογική, μέν, σὲ «ὑποχρεοῖ» ἵνα ὑποτάσσεσαι εἰς τὰς αἰσθήσεις, βλέπω κάτι, ἆρα ὑπάρχει! Γεύομαι, ἐπίσης, τροφήν τινα, ἆρα ὑπάρχει αὕτη καὶ μὲ τρέφει καὶ μὲ συντηρεῖ σωματικῶς! Ἀκούω ἤχους καὶ κρότους καὶ φωνάς, ἆρα ὑπάρχουσιν οἱ ἄνθρωποι οἱ κραυγάζοντες καὶ φωνασκοῦντες, καὶ ἆρα συμβαίνουσι ποικίλα φυσικὰ φαινόμενα ἅτινα προκαλοῦσι τοὺς συγκεκριμένους κρότους καὶ ἤχους. Πολὺ περισσότερον, ἅπτομαι καὶ ἐγγίζω ἆρα, ὑπάρχει ἡ αἰσθητὴ ὕλη καὶ τὰ αἰσθητὰ στοιχεῖα, ἅτινα βεβαιοῦσι ὅτι ὑπάρχουσι καὶ καταλαμβάνουσι συγκεκριμένον χῶρον διὰ τοῦ ὄγκου των! Ὀσμίζομαι ὀσμήν τινα, καὶ αὕτη μὲ πείθει ὅτι προέρχεται ἀπὸ συγκεκριμένον συμβὰν ἢ συγκεκριμένην παρουσίαν προσώπου τινὸς ἢ καὶ πράγματος! Ταῦτα «διδάσκει» καὶ συμβουλεύει καὶ βεβαιοῖ ἡ ἀνθρωπίνη λογική!

  Ἡ πίστις, ὅμως, εἶναι διὰ τὴν λογικήν μας παράλογος καὶ ἀνυπόστατος! Ἔστω καὶ ἂν πολλάκις συνέβησαν καὶ ἔτι συμβαίνουσι θαύματα! Ἔστω καὶ ἂν βλέπωμεν ἢ πληροφορούμεθα, θεραπείας αὐτομάτους καὶ ἀκατανοήτους διὰ τὰ δεδομένα τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς λογικῆς! Ἔστω καὶ ἂν εἴμεθα αὐτήκοοι καὶ αὐτόπται τοιούτων θαυμαστῶν γεγονότων, ἡ λογική μας ἐπαναστατεῖ! Ἀκόμη καὶ ἂν μᾶς βεβαιοῖ ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, ὅτι πέραν τῆς τοιαύτης βιολογικῆς ζωῆς, ὑπάρχει ἡ ἐξόχως ἀνωτέρα καὶ αἰώνιος Οὐράνιος Βασιλεία, ὀλίγοι εἶναι ἐκεῖνοι, οἵτινες κατώρθωσαν ἵνα ὑποτάξωσι τὴν λογικὴν εἰς τὴν πίστιν, καὶ περιφρονήσωσι τὰ φαινόμενα ὡς φθαρτὰ καὶ παρερχόμενα, καὶ ζήσωσι προσκαρτεροῦντες τὰ αἰώνια καὶ ἄφθαρτα!

 Αὕτη ἡ πίστις ὁδηγεῖ εἰς τὴν ἁγιότητα καὶ τὴν αἰώνιον Βασιλείαν τοῦ Κυρίου! Διὰ ταύτης, οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, οἱ πιστεύσαντες εἰς τὰ ἐρχόμενα καὶ ὑπεσχημένα ὑπ’ Αὐτοῦ (τοῦ Θεοῦ), «κατηγωνί­σαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων·… ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν·… ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, …ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς» (Ἑβρ. ια΄ 33-40). Ἡ πίστις αὕτη εἶναι ἐκείνη ἥτις δὲν ὀρθοφρονεῖ καὶ δὲν «λογικεύεται» εἰς τὰς αἰσθήσεις, καὶ δὲν «ἐξαπατᾶται» ἐκ τῶν ὁρωμένων καὶ αἰσθητῶν, ἀλλὰ παραμένει συνεπὴς καὶ «πιστή» εἰς τὰς διαβεβαιώσεις τοῦ Κυρίου!

Τὰ θαύματα!

  Πολλάκις, ἐκ τοῦ παρόντος «βήματος», ἀνεφέρθημεν εἰς τὰ ἄπειρα θαύματα τοῦ Κυρίου μας! Θαύματα, ἅτινα ἐνήργησεν εἴτε ὁ ἴδιος, εἴτε (ὁ ἴδιος καὶ πάλιν) διὰ τῶν, κατὰ καιρούς, ἁγίων Του! Μία μόνον μικρὰ ἐνασχόλησις μετὰ τούτων, μᾶς πείθει, πρωτίστως, καὶ μᾶς βεβαιοῖ, ὅτι διὰ τῶν τοιούτων θαυμάτων, ἀνετράπησαν ἀλλὰ καὶ ἔτι ἀνατρέπονται οἱ νόμοι τῆς φύσεως! Καὶ δὲν εἶναι μόνον αἱ ὑπερφυσικαὶ θεραπεῖαι ποικίλων ἀνιάτων ἀσθενειῶν, ἀλλὰ καὶ αἱ ἀμέτρητοι, κατὰ καιρούς, νεκραναστάσεις! Εἶναι ἐπὶ πλέον, αἱ Θεῖ­αι ἐπεμβάσεις καὶ παρεμβάσεις, εἰς φυσικὰ γεγονότα (σεισμούς τε καὶ καταποντισμούς, πυρκαϊὰς καὶ πλημμύρας, ἀνέμους καὶ στροβίλους κ.λπ.), ἅτινα ὑποτάσσονται καὶ πειθαρχοῦσιν εἰς τὰ θεῖα κελεύσματα! Ὣς τότε ὁ ἄνεμος καὶ ὁ κλύδων τῆς θαλάσσης, οἵτινες ἐσιώπησαν πειθαρχοῦντες εἰς τὴν θείαν προσταγήν, «πεφίμωσο»!

  Ἀκόμη δὲ ἐντονώτερον διακρίνομεν τὴν ἐκ Θεοῦ παρέμβασιν, εἰς τὰς προφητείας καὶ προοράσεις καὶ διοράσεις, ἁγίων (ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν), οἵτινες προέβλεψαν γεγονότα εὐχάριστα καὶ δυσάρεστα, ἅτινα καὶ συνέβησαν καὶ ἐπηλήθευσαν τοὺς προβλέψαντας! Ταῦτα καὶ ἄπειρα ἕτερα πείθουσιν ἡμᾶς εἰς τὸ γεγονὸς τὸ ἀναμφισβήτητον, ὅτι, πέραν τῶν ὁρωμένων καὶ αἰσθητῶν, ὑπάρχουσι καὶ τὰ ἀόρατα καὶ πνευματικά! Πέραν τῶν ψηλαφομένων καὶ ὅμως, φθαρτῶν καὶ θνητῶν, ὑπάρχουσι τὰ ἄφθαρτα καὶ αἰώνια καὶ ἀθάνατα καὶ ἀτελεύτητα! Ὑπάρχουσιν ἐκεῖνα, «ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν» (Α΄ Κορ. β΄9)! Ταῦτα, κατ’ οὐσίαν, εἶναι τὰ πραγματικά, καὶ διὰ ταῦτα ἀξίζει ἵνα ἀγωνιζώμεθα καὶ περιφρονήσωμεν κάθε τι γήϊνον καὶ ὑλικὸν καὶ μάταιον!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

πηγή:  orthodoxostypos.gr