Ἀποχαιρέτα τήν… ἀθῳότητα ποὺ χάνεις!

  Ναί, εἶναι κάπως περίεργος αὐτὸς ὁ τίτλος, καλοί μου φίλοι, τὸ καταλαβαίνω. Ἀλλὰ δὲν θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι διαφορετκὸς προκειμένου νὰ περιγράψει μία κατάσταση καὶ μάλιστα πολὺ σπουδαία, ἡ ὁποία ἔχει νὰ κάνει μὲ τὴν ἀθῳότητα. Ἀλλ’ ἂς πάρουμε τὰ πράγματα μὲ τὴ σειρά τους…

  *   *   *

  Λοιπόν, ὅταν λέμε ἀθῳότητα ἐννοοῦμε τὴ μὴ ἐνοχή, τὴν ἔλλειψη πονηρίας. Κατὰ τὸν ἱ. Χρυσόστομο εἶναι πολὺ μεγάλη ἀπόδειξη ἀρετῆς, τὸ ἀποκορύφωμα τῶν ἀγαθῶν. Εἶν’ ἐκεῖνο ποὺ πρὸ πάντων ἐπιζητεῖ ὁ Χριστός, ὅταν λέγει: «Ἐὰν δὲν γίνετε ἁπλοὶ καὶ ἄδολοι σὰν τὰ παιδιά, δὲν θὰ εἰσέλθετε στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν». Ὑπονοώντας τὸ ἄκακο, τὸ ἄδολο, τὸ ἀπροσποίητο, τὸ ἀφελές. Δηλαδὴ τὴν ἀθῳότητα!

Ναί, τόσο μεγάλη ἀρετὴ εἶναι. Μία ἀρετὴ ποὺ τὴν διαθέτουν οἱ ἄγγελοι καὶ τὰ παιδιά. Λένε πὼς ὅταν φύγει, χάνεται μία γιὰ πάντα. Δὲν ἀποκτιέται πάλι, ὅσα δάκρυα καὶ νὰ χύσει κανείς!

Ὁ πονηρὸς τὸ πρῶτο πρᾶγμα τὸ ὁποῖο ἐπιχειρεῖ ἐναντίον μας, εἶναι νὰ χάσουμε τὴν ἀγγελικὴ αὐτὴ ἰδιότητα ὅσο γίνεται νωρίτερα. Ὁ ἴδιος αὐτὸ ἀκριβῶς ἔκανε πρῶτος γιὰ τὸν ἑαυτό του!

      *   *   *

Τὰ μέσα ποὺ χρησιμοποιεῖ, ἰδιαίτερα στὴν ἐποχή μας, εἶναι πλεῖστα. Δὲν ἄφησε τίποτα ἀνέγγιχτο. Δὲν ἄφησε τίποτα ποὺ νὰ μὴ τὸ ἔχει στρέψει ἐναντίον τῆς ἀθῴας παιδικῆς ψυχῆς πρῶτα.

Κι ἂς πάρουμε ὡς παράδειγμα τὸ παιχνίδι. Ὑπάρχουν – εὐτυχῶς – ἀκόμη οἱ κοῦκλες μωρά. Μ’ αὐτὲς παίζοντας τὰ μικρὰ κορίτσια (τὶς νανουρίζουν, τὶς χτενίζουν, τὶς ντύνουν, τὶς φροντίζουν) γίνονται «μαμάδες» ἀντιγράφοντας ἔτσι τοὺς (ὀρθοὺς) ρόλους τῆς οἰκογένειας ποὺ αὔριο θὰ κληθοῦν νὰ παίξουν στὴ ζωή.

Τί γίνεται ὅμως μὲ τὶς ἄλλες, τύπου Barbie; Αὐτὲς μὲ τὸ νὰ προβάλλουν τὴ σωματικὴ τελειότητα κατὰ ἐξωπραγματικὸ τρόπο, μὲ τὸ νὰ φοροῦν κομψότατα ροῦχα, μὲ τὸ νὰ παρακολουθοῦν τὴ μόδα ὥς τὴν παραμικρή της λεπτομέρεια, μὲ τὸ νὰ χτενίζονται καὶ νὰ μακιγιάρονται, μὲ τὸ νὰ ἔχουν ἐξαιρετικὰ ὄμορφους ἐραστές(!), μὲ τὸ νὰ κάνουν ταξίδια ἀκόμη καὶ ἐξωτικά, μὲ τὸ νὰ διασκεδάζουν ἀδιάκοπα, μὲ τὸ νὰ ζοῦν ἀκόμη καὶ νυχτερινὴ ζωή, τελικὰ τί κάνουν, ποῦ ἀποβλέπουν; Μὰ στὸ νὰ ἀφήσει τὸ παιδὶ τὴν ἀθῴα του παιδικὴ ἡλικία καὶ τὸ μόνο πού νὰ σκέφτεται ποιὸ νὰ εἶναι; Πότε θὰ φθάσει στὰ 18! Ἐκεῖ ποὺ θὰ μπορεῖ νὰ τὰ κάνει μὲ ἄνεση ὅλα αὐτὰ καὶ θὰ εἶναι μάλιστα τόσο … ὡραῖα!

Δέστε τί γίνεται στὰ κινούμενα σχέδια. Ἀκόμη κι ἐκεῖνα τὰ «ἀθῷα» Τὸμ καὶ Τζέρυ ἢ Μπάγκς Μπάνυ κ.λπ. ἔχουν τελικὰ διαφοροποιηθεῖ πρὸς τὸ ἀγριότερο καὶ βιαιότερο. Κι ὅσα κινούμενα σχέδια δὲν τὸ ἔχουν κάνει αὐτό, βρίσκονται ἀσφαλῶς στὸ περιθώριο. Δεσπόζουν κυριολεκτικὰ τὰ κινούμενα σχέδια τῆς βίας, τοῦ ἀποκρουστικοῦ, τῶν θρίλερ, τῆς ἀγριότητας, τοῦ ἐρωτισμοῦ, τοῦ ἀποκρυφισμοῦ κ.λπ.

Ἂς πάρουμε τὴν τηλεόραση. Κάποτε τὸ παιδὶ θὰ πήγαινε στὸν κινηματογράφο μὲ τοὺς γονεῖς του, σὲ μία προεπιλεγμένη ταινία. Τώρα τὸ παιδὶ μὲ τὸ τηλεκοντρὸλ στὸ χέρι καὶ πολλὲς φορὲς μὲ τὴ δική του τηλεόραση στὸ δωμάτιό του (!) βλέπει κυριολεκτικὰ ὅ,τι θέλει κι ὅ,τι τύχει. Ἀκόμη καὶ τὸ πλέον ἀπαίσιο καὶ αἰσχρό!

Παίρνει τὸν ἠλεκτρονικὸ ὑπολογιστὴ γιὰ νὰ μάθει. Καὶ στὸ τέλος, μόνος του στὸ δωμάτιό του ἢ καὶ μὲ τοὺς φίλους του ἢ καὶ σ’ αὐτὴν ἀκόμη τὴν τάξη του, καταλήγει νὰ παίζει μέσῳ αὐτοῦ παιχνίδια μὲ τὸ πιὸ πάνω περιεχόμενο. Τουλάχιστον!

Τὸ διαδίκτυο γεμίζει ὅλο καὶ πιὸ πολὺ μὲ τὴν πορνογραφία, τοὺς παιδεραστές, τοὺς ἐμπόρους ναρκωτικῶν, τοὺς αἱρετικοὺς κάθε μορφῆς, τοὺς ἀποκρυφιστὲς κ.λπ. μὲ στόχο πάντα τὴν ἀθῴα παιδικὴ καὶ νεανικὴ ψυχή.

Τὸ ἴδιο γίνεται μὲ τὴν ἐφημερίδα ἢ μὲ τὸ περιοδικό, ποὺ διαβάζουν οἱ γονεῖς του.

Κάποτε τὰ ναρκωτικά, τὸ ἀλκοόλ, τὸ κάπνισμα ἦταν σαφῶς ὑπόθεση τῶν μεγάλων. Τώρα γίνεται ὑπόθεση αὐστηρὰ τῶν νεαρῶν ἡλικιῶν, ποὺ ὅλο καὶ πιὸ πολὺ μικραίνουν!

Τὸ ἴδιο γινόταν καὶ μὲ τὴ νυχτερινὴ διασκέδαση, ποὺ κάποτε ἦταν μόνο γιὰ τοὺς μεγάλους. Σήμερα αὐτὴ δὲν εἶναι ὅτι χειροτέρευσε ἐπικίνδυνα μὲ τὰ ἁμαρτωλὰ «ξεδώματα», τὴ γύμνια καὶ τὶς ἐξαλλοσύνες, ἔγινε καὶ γιὰ τοὺς ἐφήβους κι ὅλο ἐξειδικεύεται ἀπευθυνόμενη σ’ αὐτοὺς μόνο!

 Τί νὰ πεῖ κανεὶς γιὰ τὴ μουσική, τὶς συναυλίες καὶ τὰ γήπεδα;

Νὰ γιατί τὸ ποσοστὸ τῶν ἀνηλίκων ποὺ κάνουν χρήση ναρκωτικῶν ἢ καὶ ποὺ χρησιμοποιοῦνται ἀπ’ τοὺς ἐμπόρους ναρκωτικῶν, αὐξάνεται κατακόρυφα.

Ἡ κατάσταση αὐτὴ μοιάζει νὰ μὴ ἔχει τελειωμό, δεδομένου ὅτι -σύμφωνα μὲ τὶς ἐπίσημες στατιστικὲς- κάθε χρόνο ὅλο καὶ μειώνονται οἱ ἡλικίες ποὺ κάνουν χρήση ὅλων αὐτῶν, ποὺ ἀγγίζουν τὰ φοβερὰ αὐτὰ προβλήματα. Κάποτε ἦταν οἱ μεγάλοι, ἔπειτα κάποιοι περιθωριακοὶ ἄνω τῶν 20 ἐτῶν, ἀργότερα οἱ ἔφηβοι καὶ τώρα τὰ παιδιά, ἀκόμη καὶ κάτω τῶν 10 ἐτῶν!

Ντροπὴ γιὰ τὴν «πολιτισμένη» κοινωνία μας εἶναι καὶ ἡ σεξουαλικὴ κακοποίηση τῶν παιδιῶν καὶ ἡ ἔκθεσή τους στὶς ἀπόλυτες διαστάσεις τῆς διαφθορᾶς, εἴτε ἀπὸ τὴν παραμέληση καὶ ἀδιαφορία τους, εἴτε ἀπὸ τρίτους. Εἶναι συγκλονιστικὰ ὅσα συμβαίνουν στὴν τόσο «πολιτισμένη» Εὐρώπη.

Καὶ ἀντὶ οἱ μεγάλοι νὰ γίνονται παιδιά, ὅπως μᾶς ζήτησε ὁ Χριστός, τί συμβαίνει τελικὰ σήμερα; Τὰ παιδιὰ τὰ μεταβάλλουν σὲ μεγάλους προκειμένου νὰ γευθοῦν ἄμεσα καὶ στὸ μεγαλύτερο δυνατὸ βαθμὸ κάθε ἀπαίσιο, ἀποκρουστικὸ καὶ ἁμαρτωλό. Τί φοβερό!

  Ρώτησαν μία γιαγιὰ τί κάνει ὁ Πέτρος, τὸ ἐγγονάκι της, ἂν μεγάλωσε. Κι ἐκείνη ἀπάντησε ὡς ἑξῆς: «Βέβαια καὶ μεγάλωσε. Πίνει, καπνίζει, ξενυχτάει…»!!! Πολλοὶ δὲ ἔφηβοι ὅταν λένε «μεγάλωσα πιά», τί ἐννοοῦν; Πώς μεγάλωσαν γιὰ τὶς ἁμαρτίες καὶ γιὰ τίποτε ἄλλο!

*   *   *

Ποῦ καταλήγουμε; Σ’ αὐτὸ ποὺ τονίζει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας: «Εἶναι ὅρος τῆς εὐσεβοῦς ζωῆς τὸ νὰ εἴμαστε ἀπονήρευτοι καὶ μαζὶ καὶ συνετοί». Νὰ ὁ σωστὸς δρόμος γιὰ ὅλους μας… Ἕνας δρόμος ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ ἀδιαμφισβήτητα στὴν αἰώνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ…

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

 

πηγή:  orthodoxostypos.gr