ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ
2 ΙΟΥΝΙΟΥ 2024
Ἀπόστολος: Πράξ. ια΄ 19-30
Εὐαγγέλιον: Ἰωάν. δ΄ 5-42
Ἦχος: δ΄.- Ἑωθινόν: Ζ΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
«Οἶδα ὅτι Μεσσίας ἔρχεται ὁ λεγόμενος Χριστός…
Λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· ἐγώ εἰμι ὁ λαλῶν σοι»!
Ἡ Σαμαρεῖτις καὶ Ὁ… «Ἰουδαῖος»!
Ὁ Κύριος διέρχεται μετὰ τῶν μαθητῶν Του ἀπὸ τὴν πόλιν τῆς Σαμαρείας! Μίαν πόλιν, «ἀκατάλληλον» διὰ πάντα Ἰουδαῖον, ἔστω καὶ ἐὰν οὗτος εἶναι διερχόμενος! Τὸ μῖσος ὅπερ ἐπικρατεῖ
ἀναμέσον τῶν Ἰουδαίων καὶ τῶν Σαμαρειτῶν, κρατεῖ τοὺς δύο τούτους λαούς, – θὰ ἠδυνάμεθα ἵνα εἴπωμεν, – εἰς ἀπόστασιν ἀσφαλείας! Ἕν μῖσος, ὅπερ ἰσχύει ἀπὸ ἑκατοντάδων χρόνων, εἰς τοιοῦτον, μάλιστα, «βαθμόν», ὥστε τὰ ἐπεισόδια καὶ αἱ ἁψιμαχίαι καὶ αἱ ἐντάσεις, νὰ εἶναι καθημερινὰ φαινόμενα!Αἱ συγκρούσεις αὗται καὶ τὸ κυριαρχοῦν μῖσος, δὲν εἶναι ἄγνωστα εἰς τὸν Παντογνώστην Κύριον! Ἐν τούτοις, ὅμως, ὁ Ἰουδαῖος Ραββὶ «ἐπιλέγει», ἵνα διέλθῃ διὰ τοῦ «ἐχθρικοῦ» τούτου ἐδάφους τῆς Σαμαρείας! Ἔρχεται, μάλιστα, εἰς ἓν «ἐπικίνδυνον» μέρος, ἐκεῖ ὅπου ἕως τῆς σήμερον, ὑπάρχει, τὸ ἱστορικὸν φρέαρ τοῦ Πατριάρχου Ἰακώβ! Ἔρχεται ἐκεῖ ὁ Ἰησοῦς, τὴν «ἕκτην ὥραν», δηλαδὴ τὴν μεσημβρίαν, καὶ κάθηται ἐπὶ τοῦ χείλους τοῦ φρέατος, «κεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας»! Μετ’ ὀλίγον, «ἔρχεται γυνὴ ἐκ τῆς Σαμαρείας ἀντλῆσαι ὕδωρ».
Ἡ γυνὴ βλέπει τὸν ἄγνωστον Κύριον, καὶ διακρίνει ἐκ τῶν ἐξωτερικῶν χαρακτηριστικῶν, ὅτι οὗτος εἶναι Ἰουδαῖος, καὶ διὰ τοῦτο, – ἀδιαφοροῦσα διὰ αὐτόν, – ἑτοιμάζεται ἵνα ρίψῃ τὴν στάμναν της εἰς τὸ φρέαρ! Ὅμως, τὴν ἐπικρατοῦσαν σιγὴν διακόπτει ἡ γλυκυτάτη φωνὴ τοῦ Χριστοῦ! «Δός μοι πιεῖν»! Ἡ γυνὴ ἐκπλήσσεται μὲ τὸ αἴτημα τοῦτο, καὶ σπεύδει ἵνα ἐπιπλήξῃ τὸν ἄγνωστον Ἰουδαῖον διὰ τὸ θράσος του ἵνα παραβιάσῃ τὰ «στεγανὰ» τοῦ μίσους καὶ τῆς κακίας! «Πῶς σὺ Ἰουδαῖος ὢν παρ’ ἐμοῦ πιεῖν αἰτεῖς, οὔσης γυναικὸς Σαμαρείτιδος; οὐ γὰρ συγχρῶνται Ἰουδαῖοι Σαμαρείταις»!
Ὁ Κύριος δὲν «προσβάλλεται» ἀπὸ τὴν ἐπιθετικὴν διάθεσιν τῆς Σαμαρείτιδος, ἀλλ’ ἀντιθέτως ἐπιδιώκει ἵνα συζητήσῃ μετ’ αὐτῆς! «Ἐὰν ἐγνώριζες τί δῶρον σοῦ κάμνει ὁ Θεὸς καὶ μὲ ποῖον ὁμιλεῖς, σὺ ἂν ᾔτησας αὐτόν, καὶ ἔδωκεν ἄν σοι ὕδωρ ζῶν»! Ἀπορεῖ ἡ γυνή, διότι βλέπει ὅτι ὁ Ἰησοῦς, οὔτε νερὸ ἔχει, ἀλλ’ οὔτε καὶ δοχεῖον, διὰ νὰ δύναται ἵνα ἀντλήσῃ ἐκ τοῦ φρέατος. Δὲν δύναται ἵνα διακρίνῃ, περὶ τίνος «ζῶντος ὕδατος» ὁμιλεῖ ὁ Διδάσκαλος! Ὅταν, μάλιστα, εἰς τὴν συνέχειαν, ὁ Χριστὸς τῆς διευκρινίζει ὅτι, «ὃς δ‘ ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλὰ τὸ ὕδωρ ὃ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγὴ ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον», ἐκείνη ζητεῖ ἀπὸ τὸν περίεργον τοῦτον Ἰουδαῖον, τοῦτο τὸ λυτρωτικὸν ὕδωρ, ὅπερ θὰ τὴν «ξεδιψοῦσε» εἰς τὸ μέλλον καὶ θὰ τὴν ἀπήλλασσεν ἐκ τοῦ κόπου τῆς μεταφορᾶς τοῦ ὕδατος ἐκ τοῦ φρέατος!
Ὁ Κύριος «ξεδιψᾷ» τὴν Σαμαρείτιδα!
«Ὕπαγε φώνησον τὸν ἄνδρα σου»! Εἶναι ἡ πρώτη «γουλιά», θὰ ἐλέγομεν, ἥτις ἔρχεται ὡς ἀπάντησις εἰς τὸ αἴτημά της! Ὁ Σωτὴρ Κύριος ἤδη ἤρχισεν, ἵνα «ποτίζῃ» καὶ ξεδιψᾷ τὴν γυναῖκα ἐκείνην! Βεβαίως, ἡ προτροπὴ αὕτη τὴν φέρει εἰς δύσκολον θέσιν, ἐφ’ ὅσον ἡ προσωπική της ζωή, ἦτο ἔκνομος καὶ παραβατική! Ὁ Παντογνώστης Ἰησοῦς τὴν καλεῖ, ἵνα ὁμολογήσῃ μίαν ἀλήθειαν ἥτις, ὅμως, θὰ τὴν ὠθοῦσεν, ἵνα «ἀποδράσῃ» ἀπὸ τὸ ἔνοχον παρελθόν της! Ἀπαντᾷ μὲν εἰς τὸν Κύριον, ἀλλὰ ὑπεκφεύγουσα! «Οὐκ ἔχω ἄνδρα»! Ὅμως, τὸ νὰ ὑπεκφεύγῃ τις, ὅταν ἐνοχλῇται ἀπὸ ποικίλας παρεμβάσεις καὶ ἀδιακρίτους ἐρωτήσεις, εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι εὐπρεπὲς καὶ ἀξιοπρεπές! Ἐν προκειμένῳ ὅμως, τοιαύτη ὑπεκφυγή, εἶναι ἀδύνατος! Τίς δύναται κρυβῆναι ἀπὸ τοῦ Θεοῦ;
«Λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· καλῶς εἶπας ὅτι ἄνδρα οὐκ ἔχω· πέντε γὰρ ἄνδρας ἔσχες, καὶ νῦν ὃν ἔχεις οὐκ ἔστι σου ἀνήρ· τοῦτο ἀληθὲς εἴρηκας»! Τοῦτος ὁ Θεῖος λόγος τοῦ Σωτῆρος, εἶναι, θὰ ἐλέγομεν, ἡ Δευτέρα ἐκείνη «γουλιά», ἥτις καὶ συντρίβει εἰς τὴν ψυχήν της, κάθε τι τὸ ἀρνητικόν, ἀλλὰ καὶ κάθε ἐπιφύλαξιν! Ἀντιλαμβάνεται ὅτι εὑρίσκεται ἐνώπιον κάποιου προφήτου, εἰς τὸν ὁποῖον ὁ Θεὸς «μαρτυρεῖ», ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἐπάλαιεν, ἵνα κρύπτῃ μετὰ πάσης ἐπιμελείας! Ὡς, ὅμως, ἐννοοῦμεν ἐκ τοῦ ἱεροῦ κειμένου, ἡ τοιαύτη ἀποκάλυψις, ἀντὶ νὰ τὴν κάνῃ ἵνα ἐντραπῇ, τὴν ὠθεῖ ἵνα θέλῃ νὰ διδαχθῇ ἐκ τούτου τοῦ θαυμαστοῦ ἀνθρώπου! Ἐρωτᾷ διὰ τὴν προσευχήν της καὶ τὴν οὐσιαστικὴν ἐπικοινωνίαν της μὲ τὸν Θεόν! Μέσῳ τῶν ἐρωτήσεων καὶ ἀποριῶν της, δεικνύεται ἡ πνευματικότητά της! Δράττεται τῆς εὐκαιρίας, καὶ ζητεῖ ἵνα μάθῃ καὶ πληροφορηθῇ ἐκεῖνα ποὺ μόνον εἷς τοιοῦτος Διδάσκαλος θὰ ἠδύνατο, ἵνα τὴν διδάξῃ!
«Οἶδα ὅτι Μεσσίας ἔρχεται ὁ λεγόμενος Χριστός»!
Μπορεῖ νὰ βαρύνεται μὲ βαρύτατα ἁμαρτήματα, ἀλλὰ περιμένει τὸν Μεσσίαν! Εἶναι τοῦτο, ὄντως, ἐκπληκτικὸν καὶ συγκινητικόν! Διὰ τῆς τοιαύτης φράσεως, δεικνύει τὴν ἐλπίδα καὶ ἀναφορὰν καὶ ἀφοσίωσίν της, εἰς τὸν προφητευόμενον ὑπὸ τῶν προφητῶν, Σωτῆρα καὶ Λυτρωτήν! Ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖον λέγει τὴν ἀνωτέρω φράσιν δηλοῖ τὴν ἐξάρτησίν της ἐκ τοῦ ἀναμενομένου Μεσσίου! Ἔχει εἰς Τοῦτον ἀπόλυτον ἐμπιστοσύνην καὶ δείχνει ἀποφασισμένη, ἵνα ὑποταγῇ εἰς τὸ Πανάγιον θέλημά Του! Ταῦτα, ἀκριβῶς, τὰ σωτηριώδη «στοιχεῖα», διακρίνει ὁ ψυχογνώστης Κύριος καὶ διὰ τοῦτο κάμνει εἰς ταύτην τὴν Ὕψιστον τιμήν!
Διὰ πρώτην, ἀλλὰ καὶ μοναδικὴν φοράν, ὁ Διδάσκαλος ὁμιλεῖ διαυγέστατα διὰ τὸν Ἑαυτόν Του! Ἀποκαλύπτεται, θὰ ἐλέγομεν, ὄχι ἐνώπιον τῶν Φαρισαίων καὶ Γραμματέων, ὄχι ἐνώπιον τῶν κυβερνώντων τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, οὔτε κἂν ἐνώπιον τῶν δώδεκα μαθητῶν Του! Ἀποκαλύπτει Ἑαυτόν, ἐνώπιον τῆς ἁμαρτωλῆς καὶ ἐκνόμου Σαμαρείτιδος! Διὰ πρώτην φοράν, μὲ τόσον χαρακτηριστικὸν τρόπον καὶ χωρὶς περιστροφάς, δηλοῖ ὅτι Αὐτὸς ἐστιν ἐκεῖνος, «ὃν ἔγραψε Μωυσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται», ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας! «Ἐγώ εἰμι ὁ λαλῶν σοι»!
Ἡ γυνή, ἡ Σαμαρεῖτις, συγκλονίζεται ἐκ τούτων τῶν ἀποκαλυπτικῶν λόγων, καὶ σπεύδει ἵνα «φέρῃ» ταύτην τὴν χαρμόσυνον ἀγγελίαν εἰς τοὺς πατριώτας της! «Δεῦτε ἴδετε ἄνθρωπον ὃς εἶπέ μοι πάντα ὅσα ἐποίησα· μήτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός;» Εἶναι τόσον ἔντονος ὁ τρόπος ποὺ πληροφορεῖ τοὺς Σαμαρείτας, ὥστε, – παρὰ τὴν δύσκολον ἐκείνην μεσημβρινὴν ὥραν, – «ἐξῆλθον ἐκ τῆς πόλεως καὶ ἤρχοντο πρὸς αὐτόν»! Τόσον δραστικὸς ὑπῆρξεν ὁ τρόπος της, ὥστε «ὑπεχρέωσε» τὰ πλήθη τῶν «ἐχθραινομένων», ἵνα σπεύσωσιν, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἐκ τούτων ἵνα πιστεύσωσιν εἰς τὸν Ἰουδαῖον Χριστόν!
Φίλοι μου καὶ ἐν Χριστῷ ἀδελφοί μου, θεωρῶ ὅτι ἡ προσωπικότης τῆς Σαμαρείτιδος, εἶναι ἴσως τὸ καταλυτικώτερον παράδειγμα, δι’ ὅλους ἡμᾶς, ἀλλὰ καὶ δι’ ἅπαντας ὅσους ἐπιθυμῶσιν, ἵνα ἀκολουθήσωσι τὸν Χριστόν! Τὸ νὰ ὑπάρξωμεν δύσπιστοι ἢ καὶ «ἐπιθετικοὶ» πρὸς τὸν Θεόν, τοῦτο δὲν παραξηγεῖται ὑπὸ τοῦ Φιλανθρώπου Κυρίου! Ἀρνητικοὶ καὶ ἀλαζόνες νὰ μὴ ὑπάρξωμεν, διότι ὁ Κύριος δὲν δίνει πάντοτε εὐκαιρίες!
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ
Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας