Θέλομεν, ἆραγε;

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

26 ΜΑΪΟΥ 2024

Ἀπόστολος: Πραξ. θ΄ 32-42

Εὐαγγέλιον: Ἰωάν. ε΄ 1-15

Ἦχος: γ΄.- Ἑωθινόν: Ε΄

 ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

 ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

«Ἔγειρε, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει» (Ἰωάν. ε΄ 8).

Τὸ θαῦμα εἰς τὴν Βηθεσδά!

  Εἷς Ἄγγελος, ὁρατὸς καὶ θαυματουργός, κατέβαινεν εἰς τὸ χῶρον τῆς «Βηθεσδά», ὅπου ὑπῆρχε μία μεγάλη «στέρνα»! Ἐκεῖ τὸν ἔβλεπον οἱ πάντες ἵνα ἐμβαίνῃ εἰς τὸ ὕδωρ ἐκεῖνο, καὶ νὰ τὸ ἁγιάζῃ, καὶ νὰ

τὸ μεταποιῇ εἰς παντοδύναμον καὶ θαυματουργόν! Ὅταν ἀνήρχετο ὁ Ἄγγελος ἐκεῖνος εἰς τὰ οὐράνια σκηνώματα, πᾶς ὅστις εἰσήρχετο εἰς τὸ ἁγίασμα ἐκεῖνο, οἱανδήποτε ἀσθένειαν καὶ ἂν εἶχε, ἐθεραπεύετο ἀπολύτως καὶ ἀπεκαθίστατο ἡ ὑγεία του εἰς τό τέλειον!

  Ἑπόμενον, συνεπῶς, ἦτο, εἰς τοῦτον τὸν χῶρον τῆς «Βηθεσδά», – ὅπερ σημαίνει «τόπος θεραπείας» (ἀσφαλῶς, ἐκ τοῦ θαύματος τὸ ὁποῖον ἐνηργεῖτο), – ἵνα συνωστίζωνται «πλῆθος πολὺ τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χωλῶν, ξηρῶν, ἐκδεχομένων τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν»! Ἦσαν δὲ τόσον πολλοὶ οἱ συνωστιζόμενοι, ὥστε οἱ ἁρμόδιοι εἶχον κατασκευάσει ἐκεῖ «πέντε στοάς», ἐν εἴδει καταλυμάτων, εἰς τὰς ὁποίας διέμενον οἱ ἀσθενεῖς καὶ οἱ συγγενεῖς των, ἕως ὅτου θὰ ἐγίνετο εἰς τούτους τὸ      θαῦ­μα τῆς θεραπείας των!

  Εἰς τοῦτον τὸν χῶρον τῶν θαυμάτων, ἔρχεται ὁ Θεάνθρωπος Κύριος! Δὲν ἔρχεται, βεβαίως, τυχαίως καὶ συμπτωματικῶς! Ὡς, γινώσκων τὰ πάντα, καὶ βλέπων καὶ ἀκούων ἀκόμη καὶ τοὺς βαθυτάτους ἀναστεναγμοὺς τῶν ἀνθρώπων, πλησιάζει κάποιον παράλυτον! Οὗτος, εὑρίσκεται εἰς τὸν τόπον τοῦτον πολὺν καιρόν! Περιμένει ἵνα ἔλθῃ καὶ εἰς τοῦτον ἡ εὐλογημένη ἐκείνη στιγμή, κατὰ τὴν ὁποίαν, κάποιος θὰ τὸν ἐβοήθει, ἵνα προλάβῃ καὶ ἔμβῃ εἰς τὰ ἡγιασμένα ὕδατα, καὶ εὕρῃ καὶ οὗτος τὴν ὑγείαν του!

«Θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι;»

  Ὁ Χριστός μας, εἰσερχόμενος εἰς ἐκεῖνον τὸν τόπον τὸν κατακλυζόμενον ἀπὸ «πλῆθος πολὺ τῶν ἀσθενούντων», κάμνει κάτι τὸ ἀσύνηθες˙ παρακάμπτει ἅπαντας τοὺς λοιποὺς ἀσθενεῖς καὶ πλησιάζει μόνον τοῦτον τὸν παράλυτον! Θὰ ἦτο, ἆραγε, «δύσκολον» εἰς τὸν Παντοδύναμον Θεόν, ἵνα μὲ ἕνα καὶ μόνον λόγον Του, θεραπεύσῃ ἅπαντας τοὺς ἐκεῖσε κατακειμένους ἀσθενεῖς; Οὐδείς, ὅμως, ἀπορεῖ, μὲ τὴν τοιαύτην «συμπεριφορὰν» τοῦ Διδασκάλου! Ἀκόμη δὲ ἐκπληκτικώτερον εἶναι τὸ γεγονός, ὅτι καὶ μετὰ τὴν θαυμαστὴν θεραπείαν τοῦ παραλύτου, οὐδεὶς ἐκ τούτων τῶν ἀσθενῶν, ἢ καὶ ἐκ τῶν συνοδῶν των, παρακαλεῖ τὸν Κύριον, ὅπως θεραπεύση καὶ ἄλλους˙ καὶ διατί ὄχι; καὶ ὅλους! Ἴσως εἰς τὴν συνέχειαν, λάβωμεν τὰς ἀπαντήσεις ἐπὶ τούτων τῶν ἐρωτημάτων!

  Περίεργον, ὅμως, ἐρώτημα, θέτει, ἐπίσης, καὶ εἰς τὸν παράλυτον! «Θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι;» Εἶναι δυνατὸν νὰ ἐρωτᾷ κάποιος ἕνα ἀσθενῆ, «ἐὰν θέλῃ νὰ εὕρῃ τὴν ὑγείαν του»! Ἢ μᾶλλον, θὰ ἠδύνατο, ἀσθενής τις ἵνα ἀπαντήσῃ εἰς τοῦτο τὸ ἐρώτημα ἀρνητικῶς; Ὁ Κύριος, ὅμως ἐρωτᾷ! Καὶ ἡ ἐρώτησίς Του, ἀσφαλῶς καὶ δὲν εἶναι ἀνόητος ἢ ἐσφαλμένη! Ἴσως μάλιστα αὕτη μᾶς διευκολύνει, ἵνα κατανοήσωμεν καὶ τὴν διακριτικὴν στάσιν Του ἀπέναντι εἰς τοὺς λοιποὺς ἀσθενεῖς! Ναί, ἐρωτᾷ ὁ Κύριος, διότι σέβεται τὴν ἐλευθερίαν μας, ἀκόμη καὶ εἰς τὰ πλέον αὐτονόητα! Ἐρωτᾷ, διότι, παρ’ ὅτι ἡ ἀπάντησις θεωρεῖται αὐτονόητος καὶ καταφατική, ὁ Κύριος θέλει τὴν ὁλόθυμον ἀποδοχὴν καί… κατάφασιν τῆς ἀνθρωπίνης θελήσεως!

  Ὁ παραλυτικὸς θέλει τὴν θεραπείαν του! Ἄλλωστε, διὰ τοῦτο ἀκριβῶς, εὑρίσκεται κατάκοιτος ἐκεῖ, ἀναμέσον τόσων ἄλλων ἀσθενούντων! Τὴν θεραπείαν του ἐπιζητεῖ! Παρακαλεῖ δι’ ἕνα εὐλογημένον ἄνθρωπον, ὅστις θὰ τὸν συμπονέσῃ καὶ θὰ τὸν βοηθήσῃ, ἵνα προτρέξῃ τῶν ἄλλων, καὶ ἔμβῃ πρῶτος εἰς τὴν «θαυματουργὸν κολυμβήθραν», μετὰ τὴν εἴσοδον τοῦ Ἀγγέλου! Τοῦτο, ἀκριβῶς, εἶναι καὶ τὸ «παράπονον», τὸ ὁποῖον διατυπώνει εἰς τὸν Κύριον, ὡς ἀπάντησιν εἰς τὸ ἀνωτέρω ἐρώτημά Του! «Ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ἀσθενῶν· Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν»!

Θέλομεν, ἆραγε;

  Πολλάκις ἔχομεν εἴπει ἀπὸ τούτου τοῦ «βήματος», φίλοι μου ἀναγνῶσται, ὅτι τὰ θαύματα διὰ τὸν Παντοδύναμον Κύριον ἦσαν ἁπλούσταται ἐνέργειαι! Βεβαίως, δι’ ἡμᾶς εἶναι ἐκπληκτικὰ καὶ ἀσύλληπτα, ἀλλὰ δι’ Ἐκεῖνον, ὅστις ἐποίησε τὰ πάντα διὰ μόνου τοῦ Λόγου Του, δὲν ἀπαιτεῖτο ὁ παραμικρὸς κόπος! Διὰ τοῦτο, ἄλλωστε, ἡ περιγραφὴ τῶν τοιούτων θαυμάτων ὑπὸ τῆς Ἁγίας Γραφῆς, γίνεται κατὰ τρόπον ἁπλούστατον καὶ συνοπτικόν! Σκοπὸς τῆς ἐκθέσεως τῶν περιγραφομένων θαυμάτων δὲν εἶναι ὁ ἐντυπωσιασμός, ἀλλὰ κυρίως ἡ διδασκαλία ἔκ τινων συμβάντων, ἅτινα συμβαίνουσιν εἰς τὰ περιγραφόμενα θαύματα!

  Ἐν προκειμένῳ, ὡς ἤδη ἀνεφέραμεν, ὁ Κύριος, ὡς καὶ εἰς κάθε θαυματουργικὴν ἐνέργειάν Του πρὸς τοὺς ἀνθρώπους, ἐζήτει καὶ τὴν συμμετοχὴν τούτων! Πάντοτε, εἰς τὰς θαυματουργικὰς ἐνεργείας Του, ἐζήτει καὶ τὴν «βοήθειαν» τῶν αἰτούντων! «Πιστεύεις»; Αὕτη ἡ Πίστις εἰς τὴν Θείαν Δύναμιν, ἦτο βασικὸν ἀπαιτούμενον διὰ τὴν θαυματουργικὴν ἐνέργειαν! Τοῦτο φαίνεται, ἰδιαιτέρως ἐντόνως, ἐκεῖ εἰς τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Μάρκου, ὅπου λέγει «Καὶ οὐκ ἠδύνατο ἐκεῖ οὐδεμίαν δύναμιν ποιῆσαι, εἰ μὴ ὀλίγοις ἀρρώστοις ἐπιθεὶς τὰς χεῖρας ἐθεράπευσε» (Μᾶρκ. ΣΤ΄ 5)! Ὄχι, βεβαίως, ὅτι δὲν ἠδύνατο ὁ Παντοδύναμος Θεός, ἀλλὰ διότι ἔλιπεν ἡ ἀπαιτουμένη πίστις!

  Ὁ Κύριος πηγαίνει εἰς τὸν παράλυτον, διότι μόνος ἐκεῖνος ζητεῖ ΤΟΝ Θεάνθρωπον, ἵνα τὸν θεραπεύσῃ! Ὡς ἤδη εἴπομεν, ἐνῶ τὸ θαῦμα ἐνεργεῖται δημοσίως, καὶ ἐνώπιον πλήθους ἀσθενούντων, οὐδεὶς ἐκ τούτων ζητεῖ ἐκ τοῦ Κυρίου τὴν θεραπείαν του! Ἴσως, εἰς ἄλλην εὐκαιρίαν, ἀναλύσομεν τὴν περίεργον τοιαύτην στάσιν καὶ συμπεριφοράν!

  Ὅμως, ἂς ἔλθωμεν εἰς ἑαυτούς, καὶ ἂς ἀναρωτηθῶμεν˙ ἡμεῖς θέλομεν; Θέλομεν τὸν Θεὸν ἐνεργοῦντα ἐν ἡμῖν; Πάσχομεν, καὶ τοῦ­το εἶναι μία πραγματικότης! Πάσχομεν ψυχικῶς, ἕνεκα τοῦ πλήθους τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν! Ἠθέλομεν ἆραγε τὴν παρέμβασιν τοῦ Κυρίου, – ὅστις μόνος Αὐτός, – δύναται ἵνα συγχωρήσῃ ἡμᾶς καὶ δώσῃ εἰς ἡμᾶς τὴν ἐπιστροφήν μας εἰς Αὐτόν; Ἀναζητοῦμεν τὴν συγχώρησίν μας εἰς τὸ ἱερὸν Μυστήριον τῆς Μετανοίας καὶ Ἐξομολογήσεως, ἵνα γενώμεθα ἄξιοι τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ἀλλὰ καὶ τῆς Οὐρανίου Βασιλείας; Ἐπειδή δέ, εἰς τὰ ὡς ἄνω ἐρωτήματα, οἱ περισσότεροι ἀπαντῶμεν συνήθως ἀρνητικῶς, λαμβάνομεν ἴσως ἐν προκειμένῳ, καὶ μίαν ἐπὶ πλέον ἀπάντησιν, διὰ τὸ «διατί» καὶ τότε εἰς τὸ θαῦμα ἐκεῖνο εἰς τὴν Βηθεσδά, ἅπαντες ἐκεῖνοι – ἀσθενεῖς τε καὶ ὑγιεῖς, – παρέμενον ἀπαθεῖς πρὸ τῆς Παντοδυναμίας τοῦ Θεανθρώπου, καὶ ἐλπίζοντες εἰς τὴν ἰδικήν των δύναμιν, ἵνα διεκδικήσωσι τὴν πρώτην θέσιν εἰς τὴν κολυμβήθραν!

  Ἑπομένως, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, θὰ πρέπῃ ἵνα ἐννοήσωμεν ὅτι, ὁ μὲν Κύριος εἶναι πρόθυμος ἵνα προσφέρῃ εἰς ἡμᾶς, «πᾶν δώρημα τέλειον»! Ἀπὸ ἡμᾶς, ὅμως, ἐξαρτᾶται, ἐὰν θέλωμεν καὶ ἐὰν ἀποδεχώμεθα τὰ Θεῖα δωρήματα!

ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

πηγή: orthodoxostypos.gr