ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ
Ἡ ὄνος δεμένη στήν ἄμπελο, δέν κινδύνευε. Ὁ παλαιός Ἰσραήλ ἔβοσκε στό χωράφι τῶν προφητειῶν, ὅπου οἱ προφητεῖες ὁμιλοῦσαν γιά τήν σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου. Ἀρκοῦσε βέβαια μέ ταπεινό φρόνημα νά ἀποδέχονταν τόν Μεσσία καί Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Ὁ Χριστός ἐν τούτοις ἀναζητοῦσε καί τό ὀνάριον-τά ἔθνη· «Καί εὑρών ὁ Ἰησοῦς… ἐκάθισε ἐπ’ αὐτό, καθώς ἐστί γεγραμμένον».
Ὁ Βασιλεύς δηλαδή, ἔρχεται νά σώσει καί τούς Ἐθνικούς πού, σάν ἄστατο πουλάρι, ἔβοσκαν ἔνθεν κακεῖθεν στήν
εἰδωλολατρεία καί τόν παγανισμό, κινδυνεύοντας νά γκρεμιστοῦν καί νά χαθοῦν στήν ψευδώνυμον γνῶσιν, στά εἴδωλα. Οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ, ὅταν ἐδοξάσθη ὁ Θεάνθρωπος μέ τήν θυσία στόν Γολγοθᾶ καί τήν ἔνδοξον Ἀνάστασιν καί Ἀνάληψιν, τότε πού ἐφωτίσθησαν άπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, θυμήθηκαν τά προφητικά λόγια τοῦ προφήτου Ζαχαρία, ὅπως ἀκριβῶς ἐκπληρώθηκαν στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ. Δυστυχῶς, μία μερίδα ἀνθρώπων, μέ ἀποστάτη ἕναν ἐκ τῶν δώδεκα μαθητῶν, καθώς καί ὅλη ἡ σπείρα τῶν Γραμματέων καί Φαρισαίων, φιλάργυροι ὄντες, κρυφίως ἐπιβουλεύτηκαν τόν Ἰησοῦν. Ἡ κακία καί ὁ δόλος τῶν καρδιῶν των μέ ἀνόητες σοφιστεῖες ἀπέκρυπταν ἀπό τά μάτια τῆς ψυχῆς, τήν αἰτία αὐτοῦ τοῦ μίσους, ἐναντίον τοῦ Μεσσίου. Ἡ ἅγνοια καί ἡ πλάνη τῆς καρδιᾶς των, τούς ἀπέκρυπτε τήν ὀφειλή νά ζητοῦν τήν δόξα τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ, ἐνῶ ἀντίθετα τούς ὡθοῦσε νά ζητοῦν τήν δόξα τή δική τους· τίς πρωτοκαθεδρεῖες καί τούς ἀσπασμούς στίς ἀγορές.Ἔτσι θεώρησαν, σάν συμφέρουσα γι’ αὐτούς λύση, τήν προδοσία καί τόν θάνατο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί τοῦ τετραήμερου φίλου Του, Λαζάρου, ὥστε νά ἐμποδιστεῖ ὁ λαός νά πιστέψει καί συνεπῶς νά σωθεῖ.
Ἐν τούτοις, σεβαστή γερόντισσα, ἀναγνώσαμε σήμερα ὅτι πλῆθος ἀνθρώπων ἐβγῆκαν κατά μῆκος τοῦ δρόμου πού περνοῦσε ὁ Ἰησοῦς μέ τά βάγια τῶν φοινίκων καί τούς κλάδους τῶν δέντρων καί τά ἔστρωναν στήν ὁδόν ἐκφράζοντας τήν εὐγνωμοσύνη τους, στόν Θεάνθρωπον Σωτῆρα Ἰησοῦν. Δέν πτοήθηκαν πρός καιρόν. Ἄν καί μετ’ ὀλίγας ἡμέρας ἐπέδειξαν, ἀντίθετη συμπεριφοράν.
Τώρα ὅμως ἐμεῖς ἀδελφοί, οἱ πιστοί ὀρθόδοξοι χριστιανοί, ὀφείλουμε νά γιορτάσουμε μέ χαρά, μέ ὕμνους καί μέ βεβαιότητα νά ὑποδεχτοῦμε τόν Βασιλέα Χριστόν, ὅπως ἁρμόζει στόν Ἀληθινό Θεό. Ἰδού λοιπόν, ἔφτασε ἡ ἑορτή τῶν Βαΐων, ἡ Βαϊφόρος. Ἄς ἀνυψώσουμε τόν νοῦν πρός τόν Θεάνθρωπον Λυτρωτήν καί ἄς ὁδοιπορήσουμε μαζί Του, πρός τήν Ἁγία Σιών. Ἡ καρδιά μας, γεμάτη χαρά, μέ τήν λαμπάδα τῆς πίστεως ἀναμμένη καί ὁ νοῦς μας ἄς σκιρτήσει ἀπό ἀγαλλίαση, συμψάλλοντας μέ τίς ἅγιες Ἀσώματες δυνάμεις.
Καινούριος χιτῶνας, εἴθε νά ἐπενδύει τήν ψυχή ἑνός ἑκάστου καί ἡ γλώσσα νά ὑμνεῖ τό «Ὠσαννά, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου».
Ἀδελφοί μου, ἔφθασε ὁ Βασιλεύς Χριστός· φανερώθηκε ὁ Ἰησοῦς· εἰσέρχεται στήν ἁγία Πόλη· ἑτοιμάζεται ὁ Σταυρός· πάλι σχίζεται τό χειρόγραφο τοῦ Ἀδάμ[1]. Ἡ φύσις καί οἱ πιστοί συμμετέχουμε στήν ἑορτή τῶν Βαΐων. Ἡ δημιουργία τοῦ Θεοῦ ἀγάλλεται. Οἱ δαίμονες ντροπιάζονται· ζητοῦν τόπο καί χῶρο χωρίς φῶς γιά νά κρυφτοῦν. Οἱ οὐρανοί εὐφραίνονται[2].Ὁ Ἐλεήμων καί ἐλευθερωτής Χριστός ἦρθε πρός τούς ἀχαρίστους, προσφέροντας σέ ὅλους, ἄφθονες εὐεργεσίες.
Σεβαστή γερόντισσα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὀφείλουμε νά δοῦμε εἰς βάθος καί εἰς ὕψος καί εἰς πλάτος τό μέγα μυστήριο τῆς ἑορτῆς τῶν Βαΐων. Χθές χάρισε στόν τετραήμερο Λάζαρο, μέ τήν Ἀνάστασή του, τήν ζωή· σήμερα ὁ Ἴδιος προχωράει πρός τόν θάνατο!! Καί τί λέγω· τόν προαναγγέλει!!
Ἡ θριαμβευτική εἴσοδος στά Ἰεροσόλυμα ὑποκρύπτει χωρίς θόρυβο, τήν μεγαλοπρεπή πορεία πρός τόν Γολγοθᾶ, στόν Τάφο, στόν Ἅδη. Δέν κάθεται ὁ Θεάνθρωπος σέ θρόνο ὑψηλό καί βασιλικό, διότι θέλει νά ξεγελάσει τόν Ἅδη, τόν θάνατο καί τόν Σατανᾶ.
Φρονοῦμε χριστιανοί μου ὅτι: ὅταν ὁ Σατανᾶς καί ὁ Ἅδης ἀντελήφθηκαν τήν παγίδα πού ἔπεσαν, δηλαδή ποιός ἀκριβῶς Εἶναι, ἦταν πιά ἀργά γι’ αὐτούς· καί τρομαγμένοι τοῦ εἶπαν νά φύγει γρήγορα. Ἐν τούτοις ὁ Κύριος τῆς Δόξης, Ἰησοῦς ζήτησε ἐπιτακτικά καί μέ θεϊκή ἐξουσία νά συναναστηθοῦν ὅλοι οἱ ἀδελφοί Του πού εὑρίσκοντο ὑπό τήν ἐξουσία τοῦ θανάτου στόν Ἅδη καί νά Τόν ἀκολουθήσουν! Ὦ, χαρᾶς Εὐαγγέλια!!!
Ἐμφανίζεται λοιπόν σήμερα ἐπάνω σ’ ἕνα ἀσήμαντο γαϊδουράκι μέ δούλου μορφή, γιά νά χαρίσει τελικά τήν ἐν Χριστῷ σωτηρία στούς δούλους καί βασανισμένους ἀδελφούς Του. Νά προσφέρει τήν ζωήν καί περισσόν ζωῆς, δηλαδή τήν αἰώνιο Βασιλεία πού Τοῦ παρέθεσε ὁ οὐράνιος Πατέρας Του.
«Ἰδού ὁ Θεός ἡμῶν· Ἰδού Κύριος, αὐτός ἤξει καί σώσει ἡμᾶς»[3]. Τί σημαίνει λοιπόν «εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου»; Ὁ Ἐρχόμενος ἀπό ποῦ; Ἀπό τόν οὐρανό ἤ ἀπό τήν Παρθένο; Ὁ Ἐρχόμενος καί πορευόμενος· ποῦ; πρός τό Πάθος. Ἐν ὀνόματι Κυρίου· δηλαδή, τοῦ Πατέρα, ὅπως καί ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος ἔλεγε: «Ἐγώ ἐκ τοῦ Πατρός ἐξῆλθον καί πρός τόν Πατέρα μου ὑπάγω»[4].Εἶδες θεολογική ἀπόφανση; Ἀπό παιδιά πού δέν ἔχουν πείρα ὁμιλίας; Τά παιδιά, τά νήπια, γνώρισαν τόν Δεσπότη τῆς κτίσεως· οἱ πατέρες τους ὅμως, μετ’ ὀλίγας ἡμέρας, ἀποδείχτηκαν ἀγνώμονες. Ὑπέκυψαν στήν κακία τῶν Φαρισαίων.
Στῶμεν καλῶς ἀδελφοί. Ἀγῶνας, κάθαρση, φωτισμός, θέωση· αὐτό χρειαζόμαστε. Νήπιοι στήν κακία, δυνατοί στήν ὁμολογία. Ὁ γλυκύς Χριστός μας, «καλεῖται αὐτοῦ τό ὄνομα μεγάλης βουλῆς ἄγγελος, θαυμαστός σύμβουλος, Θεός ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, Πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος»[5], κρούει τήν πόρτα ἑνός ἑκάστου. Τό λοιπόν, τί εἶναι αὐτά πού κάνουμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι; Θά παραμείνουμε σκληρόκαρδοι, ἀγενεῖς; Ὄχι, βέβαια· μή γένοιτο.
Οἱ προφῆτες ξεκάθαρα προανείγγειλαν τόν ἐρχομό τοῦ Μεσσίου· οἱ Ἀπόστολοι ἐκήρυξαν· οἱ Πατέρες ἐδογμάτισαν· οἱ Ἅγιοι ἐδίδαξαν καί διδάσκουν. Ὁ Εὐλογημένος ὁ Ἐρχόμενος εἶναι ὁ Ἰησοῦς, ὁ Μεσσίας, ὁ Ἀληθινός Θεός καί Σωτήρ τοῦ κόσμου.
Σ’ Αὐτόν ἡ Δόξα, ἡ Βασιλεία, εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας