«Ἀπ’ τὴ ντροπή στὴ τιμὴ καὶ τὴ δόξα!»

ΚΥΡΙΑΚΗ IE΄ ΛΟΥΚΑ

28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2024

Ἀπόστολος: A΄ Τιμ. δ΄ 9-15

Εὐαγγέλιον: Λουκ. ιθ΄ 1- 10

Ἦχος: α΄.- Ἑωθινόν: Α΄

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

«Σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι» (Λουκ. ΙΘ΄ 5)

«Ἀπ’ τὴ ντροπή στὴ τιμὴ καὶ τὴ δόξα!»

  Ἕνας ἄνθρωπος, βαρύτατα ἁμαρτωλὸς καὶ περιθωριοποιημένος ἀπὸ τοὺς συγκατοίκους του στὴν κοινωνία τῆς πόλεως Ἱεριχοῦς, πληροφορεῖται ὅτι ἐντὸς ὀλίγου, θὰ ἔλθῃ εἰς τὴν πόλιν ὁ περιώνυμος

καὶ περιάκουστος Ἰησοῦς! Γνωρίζει οὗτος, ὅτι ὁ Διδάσκαλος ἔχει κάνει ἄπειρα θαύματα καὶ ὅτι ἔχει μεγάλη ἀγάπη πρὸς τοὺς ἁμαρτωλούς! Ἀντιλαμβάνεται καὶ ἔχει ἀπόλυτον ἐπίγνωσιν καὶ τῆς ἰδικῆς του ἁμαρτωλότητος, καί, ἀφ’ ἑνὸς μέν, ἐπιθυμεῖ καὶ αὐτός, νὰ πλησιάσῃ τὸν Κύριο καὶ νὰ τὸν ἴδῃ, ἀλλὰ καὶ νὰ ζητήσῃ, ἐνδεχομένως, καὶ τὴν συγχώρησιν τῶν ἁμαρτιῶν του, ἀφ’ ἑτέρου ὅμως, σκέπτεται, ὅτι ἐὰν παρουσιασθῇ δημοσίως, εἶναι σχεδὸν βέβαιον ὅτι οἱ συμπολῖταί του θὰ τὸν ἀποδοκιμάσουν καὶ θὰ τὸν χλευάσουν˙ πιθανότατα δὲ καὶ θὰ τὸν λιθοβολήσουν!

  Εἶναι «μικρὸς τῇ ἡλικίᾳ», ὡς μᾶς πληροφορεῖ τὸ ἱερὸν κείμενον, δηλαδὴ κοντόσωμος (νᾶνος), καὶ  ἀποφασίζει ἵνα «νικήσῃ» τοὺς φόβους καὶ ἐνδοιασμούς του, καὶ ἀναρριχηθῆ εἰς τὴν εὐσκιόφυλλον συκομορέαν, καλυπτόμενος ὄπισθεν τοῦ φυλλώματός της! Μετ’ ὀλίγον, ἔρχεται ὁ Χριστός, συνοδευόμενος ἀπὸ τοὺς μαθητάς Του, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ πλῆθος ἀνθρώπων, συνήθως περιέργων! Παρ’ ὅτι νομίζει (ὁ νᾶνος) ὅτι εἶναι ἀσφαλὴς ἐκεῖ εἰς τὴν «κρυψῶνά» του καὶ ὅτι οὐδεὶς ἔχει ἀντιληφθῆ τὴν παρουσίαν του, βλέπει τὸν Κύριον νὰ σταματᾷ κάτωθεν τῆς συκομορέας καὶ νὰ τὸν καλῇ μὲ τὸ ὄνομά του! «Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι» (Λουκ. ΙΘ΄ 5)! Ἐκπλήσσεται καὶ συγκινεῖται μὲ τὴν ὅλην ἐξέλιξιν τῶν γεγονότων, καὶ καταβαίνει ἀπὸ τὸ δένδρον. Βλέπει, ὅμως, καὶ ἀκούει τὰ σχόλια καὶ τὴν δυσφορίαν τοῦ ὄχλου, διὰ τὴν τοιαύτην προτίμησιν τοῦ Ραββί! Δὲν ἀπελπίζεται ὅμως, ἀλλ’ ἀντιθέτως, αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκην, ἵνα «ἐξομολογηθῇ» δημοσίως καὶ ἀποφασίση τὴν ἔμπρακτον μετάνοιάν του! «Σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· ἰδοὺ τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν» (Λουκ. ΙΘ΄ 8)!

  Μετὰ τὴν δημοσίαν ταύτην ὁμολογίαν καὶ ἐξομολόγησιν, τὸ «κλῖμα» ἀλλάζει! Ὁ Κύριος «συγκινεῖται» καὶ διαβεβαιώνει ὅτι ἡ μετάνοια αὕτη, εἶναι εὐπρόσδεκτος εἰς τὸν Θεόν, καὶ «σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο»!

Ἡ κατ’ οἶκον ἐπίσκεψις!

  Εἶναι κατ’ ἐξοχὴν σημαντικὸν τὸ γεγονός, φίλοι μου ἀναγνῶσται, ὅτι ὁ Κύριος ἀποφασίζει, ἵνα φιλοξενηθῇ εἰς τὴν οἰκίαν ἑνὸς ἐπωνύμου ἁμαρτωλοῦ! Δὲν ἀρέσκεται εἰς τοιαύτας κοινωνικὰς ἐκδηλώσεις ὁ Χριστός, ἀλλά, καὶ εἰς ἑτέρας περιπτώσεις, βλέπομεν τὸν Ἰησοῦν, ἵνα προσεγγίζῃ καὶ συναναστρέφεται μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν! Ὅταν δὲ οἱ Γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι, προσέβαλον τὸν Κύριον, χαρακτηρίζοντες Τοῦτον, φίλον τῶν τελωνῶν καὶ πορνῶν, ὁ Κύριος δὲν ἠρνήθη τὸν τοιοῦτον προσβλητικὸν χαρακτηρισμόν! Ἀντιθέτως, κάποτε, ὅταν «οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι ἰδόντες αὐτὸν ἐσθίοντα μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἔλεγον τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· τί ὅτι μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίει καὶ πίνει; ἀκούσας ὁ Ἰησοῦς λέγει αὐτοῖς· οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ᾿ οἱ κακῶς ἔχοντες· οὐκ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν» (Μᾶρκ. Β΄ 16-17)!

  Ὡς εἶναι γνωστὸν εἰς ἅπαντας, αἱ ἐπισκέψεις «κατ’ οἶκον», δεικνύουσι ἰδιαιτέραν ἐκτίμησιν καὶ ἀγάπην καὶ οἰκειότητα! Συνήθως, ἐπισκεπτόμεθα ἀνθρώπους εἰς τὰς οἰκίας των, ὅταν ὑπάρχῃ μεταξὺ ἡμῶν καὶ ἐκείνων, μία ἰδιαιτέρως συγγενικὴ καὶ ἀγαπητικὴ σχέσις! Ἐπισκεπτόμεθα εἰς τὴν οἰκίαν του, κάποιον μετὰ τοῦ ὁποίου ἔχομεν ἰδιαιτέραν οἰκειότητα! Εἰς ἀνθρώπους ἁπλῶς γνωστοὺς ἢ ἀγνώστους, αἱ οἰκίαι ἡμῶν, – δι’ εὐνοήτους λόγους, – εἶναι «κεκλεισμέναι» καὶ «ἀπρόθυμοι», ἵνα δεχθῶσι ἐπισκέψεις τῶν τοιούτων! Ἡ κάθε οἰκία, εἶναι τὸ ἱερὸν καταφύγιον καὶ ἀπαραβίαστον ἄσυλον, διὰ τὸν οἱονδήποτε!

  Ὁ Κύριος, ὅμως, ἐν προκειμένῳ, ὡς «ὁ γινώσκων νεφροὺς καὶ καρδίας», γνωρίζει τὴν ἐπιθυμίαν τοῦ Ζακχαίου! Γνωρίζει ὁ Ἰησοῦς, τὰς σκέψεις ἐκείνας αἱ ὁποῖαι προηγήθησαν καὶ τὰς ὁποίας προεξεθέσαμεν, αἵτινες «ἐταλαιπώρησαν» τὴν καρδίαν τοῦ τελώνου τούτου, ἕως ὅτου οὗτος ἀναβῇ εἰς τὴν συκομορέαν! Γνωρίζει ὁ Καρδιογνώστης Κύριος, τὸν πόθον τοῦ ἁμαρτωλοῦ διὰ τὴν συγχώρησιν, καὶ τοῦ προτείνει ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον διὰ τοῦτον, ἦτο τὸ ἀδιανόητον! Ὁ Κύριος ὄχι ἁπλῶς τὸν συγχωρεῖ, ἀλλὰ καὶ τὸν θεωρεῖ οἰκεῖον Του! Ἐπιθυμεῖ ἵνα διαμείνῃ ἔστω δι’ ὀλίγον εἰς τὸν ἰδικόν του χῶρον! Ἡ χαρά του εἶναι ἀπερίγραπτη! Σπεύδει διὰ νὰ τὸν προϋπαντήσῃ!

  Ἡ ἔμπρακτος μετάνοια!

Καὶ ὁ Κύριος μέν, ὁδεύει πρὸς τὴν οἰκίαν του! Οὗτος ὅμως, αἰσθάνεται ὅτι «ὀφείλει» κάτι ἀκόμη, προκειμένου ἡ ὑποδοχὴ νὰ γίνῃ, ὅσο τὸ δυνατόν, ἰδανικὴ καὶ «ἀρχοντική»! Ὑποδέχεται τὸν ἴδιο τὸν Θεό, καὶ αἰσθάνεται ὅτι πρέπει νὰ ἑτοιμάσῃ ἑαυτόν διὰ μίαν ἀντάξιον ὑποδοχήν!

  «Σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· ἰδοὺ τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν» (Λουκ. ΙΘ΄ 8)! Ναί! Αὐτὴ εἶναι ἡ ἰδανικὴ ὑποδοχὴ εἰς τὸν Χριστόν! Ὁ Κύριος, διὰ νὰ ἔλθῃ ἐντὸς τῆς καρδίας μας, δὲν «ζητεῖ» ἐξωτερικοὺς καὶ ἐπιφανειακοὺς καλλωπισμοὺς καὶ προετοιμασίας! Ζητεῖ «καρδίαν καθαρὰν καὶ πνεῦμα εὐθές»! Ταῦτα τὰ δύο πνευματικὰ ἀπαιτούμενα, προσφέρει ἐν προκειμένῳ καὶ ὁ ἀρχιτελώνης! Διὰ τῆς δημοσίας ὁμολογίας του, καθαρίζει τὴν καρδίαν του ἀπὸ τὰς βαρυνούσας ἐνοχάς, καὶ διὰ τῆς ἐμπράκτου διορθώσεως τῶν ἀδικιῶν καὶ συκοφαντιῶν του, καθιστᾷ ἑαυτόν, ἀντάξιον φίλον καὶ σύν­οικον τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ!

  «Σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο»! Ἐκεῖνο τὸ ὁποῖ­ον δὲν ἀντελήφθησαν οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν παρόντων, τοῦτο ἀκριβῶς χαροποιεῖ τὸν Κύριον, ὅπερ καὶ ἐκθειάζει καὶ ἐπαινεῖ δημοσίως!

Ἡ Θεία Κοινωνία!

  Εἶναι τὸ Θειότατον ἐκεῖνο Μυστήριον, διὰ τοῦ ὁποίου ὁ γήϊνος καὶ χοϊκὸς καὶ φθαρτὸς ἄνθρωπος, συσσωματοῦται μετὰ τοῦ Ἀπείρου καὶ ἀφθάρτου καὶ Αἰωνίου Θεοῦ καὶ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Διὰ τούτου τοῦ φρικτοῦ καὶ φοβεροῦ Μυστηρίου, οὐχὶ μόνον δεχόμεθα ἐντὸς ἡμῶν τὸν ἴδιον τὸν Θεόν, ἀλλὰ γινόμεθα καὶ ἡμεῖς θεοὶ κατὰ χάριν!

  Πολὺ μικρὸν εἶναι τοῦτο ὅπερ «ἐγεύθη» ὁ τελώνης, συγκρινόμενον μὲ τὴν Θείαν Κοινωνίαν, τὴν ὁποίαν γευόμεθα «ἡμεῖς»! Ἐκεῖνος ἐσώθη καὶ ἡγιάσθη, διότι ἐξετίμησε τὴν παρουσίαν τοῦ Χριστοῦ! Ἐὰν καὶ ἡμεῖς ἐκτιμήσωμεν τὸ Πανάχραντον Σῶμα καὶ τὸ Πανακήρατον Αἷμα τοῦ Σωτῆρος, καὶ προσεγγίζωμεν καὶ μεταλαμβάνωμεν μετὰ τῆς δεούσης φρίκης καὶ τοῦ δέοντος σεβασμοῦ, πλεονεκτοῦμεν ἀσυγκρίτως τούτου τοῦ Ἁγίου Ζακχαίου, καὶ ὁ ἐκ τοῦ Κυρίου ἔπαινος θὰ λεχθῇ καὶ δι’ ἡμᾶς! Ἀμήν!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

πηγή: orthodoxostypos.gr