Ὑπάρχουσι σήμερον προφῆται καὶ προφητεῖαι;

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ

14 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2024

Ἀπόστολος: Ἐφεσ. δ΄ 7-13

Εὐαγγέλιον: Ματθ. δ΄ 12-17

Ἦχος: βαρύς.- Ἑωθινόν: Ι΄

 

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

 

«ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος» (Ματθ. Δ΄ 14).

«Καλὴ χρονιά»!

  Ἐπειδὴ τὸ ἄρθρον αὐτό, εἶναι τὸ πρῶτον εἰς τὸ νέον ἔτος 2024, θεωροῦμεν ἀπαραίτητον νὰ ἐκφράσωμεν τὰς ἐγκαρδίους εὐχάς μας ἐπὶ τῇ ἀνατολῇ τούτου! Βεβαίως, ἀποστασιοποιούμεθα ἐκ τῶν

συν­ήθων καθιερωμένων «εὐχῶν», αἱ ὁποῖαι ἀκούονται καὶ ἐπαναλαμβάνονται κατὰ κόρον, ἄνευ οὐσίας, ἐξ ἐπισήμων καὶ ἀνεπισήμων χειλέων! Ἐπιθυμοῦμεν, αἱ εὐχαί μας νὰ εἶναι «ἐκ καρδίας» καὶ οὐχὶ συν­ήθεις καὶ «πεπατημέναι» καὶ ἀνούσιοι! Οὐχὶ εὐχαὶ  κατὰ καθῆκον καὶ «κατὰ τὸ εἰθισμένον», ἀλλὰ εἰλικρινεῖς καὶ πραγματικαί!

  Ἐκουράσθημεν νὰ ἀκούωμεν τό, «καλὴ χρονιά», καθὼς καὶ τὰς γνωστὰς προσθήκας, «μὲ ὑγεία καὶ εὐτυχία καὶ ἀγάπη»! Ναί! Ἀκούονται εὐχαρίστως καὶ εἴθε νὰ ἐδίδωμεν προσοχὴν εἰς τὰς τοιαύτας εὐχάς! Ἴσως τότε νὰ εἴχωμεν βελτιώσει καὶ διορθώσει πολλά, καὶ εἰς τὴν ζωήν μας ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν παραπαίουσαν κοινωνίαν μας! Ὅμως, αἱ εὐχαὶ αὗται κατήντησαν ὡς προείπομεν, ἐπιπόλαια λόγια καὶ «παγεραὶ» εὐγένειαι!

  Ἀλλαγή, εἶναι ἡ δική μας εὐχή! Ἀλλαγὴ εἰς τὴν ἁμαρτωλὸν ζωήν μας! Ἀλλαγὴ εἰς τὴν ἀρνητικὴν «σχέσιν» μας μὲ τὸν Κύριον καὶ τὴν Ἐκκλησίαν Του! Ἀλλαγὴ εἰς τὰς ἐγωϊστικὰς καὶ ὑποκριτικὰς καὶ ἐχθρικὰς σχέσεις μας μὲ τοὺς συνανθρώπους μας! Ἀλλαγή, εἰς τὸν ἁμαρτωλὸν καὶ διεφθαρμένον τρόπον ζωῆς μας! Ἀλλαγὴ τοιαύτη καὶ τοσαύτη, ὥστε ὁ νέος χρόνος νὰ ἀποδειχθῇ «ἐν τοῖς πράγμασιν» ὅτι θὰ ὑπάρξῃ καλὸς καὶ ἅγιος! Ἐὰν ἡμεῖς παραμένωμεν οἱ ἴδιοι καὶ ἀρκούμεθα εἰς τὴν ἀμετανοησίαν μας καὶ πνευματικὴν ἀνεπάρκειάν μας, οὐδέποτε θὰ ὑπάρξῃ νέος χρόνος, σύμφωνος πρὸς τὰς εὐχάς μας!

Αἱ προφητεῖαι!

  Μετὰ τὰς «ἀπαιτουμένας» ἑορτίους εὐχάς μας, «ἐρχόμεθα» εἰς τὸ θέμα μας! Κατ’ ἐπανάληψιν ἠκούσαμεν, ἀλλὰ καὶ πολλάκις ἀκούομεν, ἐκ τῶν Ἁγιογραφικῶν ἀναγνωσμάτων ταύτην τὴν φράσιν ἢ καὶ ἄλλας παραμοίας! Αἱ προφητεῖαι, αἵτινες προελέχθησαν ὑπὸ τῶν προφητῶν, περὶ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ περὶ πολλῶν ἄλλων ἀναμενομένων γεγονότων τε καὶ προσώπων, ἀποτελοῦσι τὴν «ἐγγύησιν» διὰ τὸ ὅτι, ὁ Κύριος Ἰησοῦς, εἶναι αὐτὸς ὁ ἴδιος ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, καὶ ὡς ἐκ τούτου αἱ προφητεῖαι αὗται, ἐλέχθησαν, ὑπὸ τῶν ἐπιλεγμένων ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, προφητῶν, καὶ εἶναι λόγια Θεῖα! Πρὸς τοῦτο, βεβαίως, ἀπαντῶνται εἰς τὰ ἱερὰ κείμενα τῆς Καινῆς Διαθήκης, καὶ ὑπ’ αὐτῶν «προσυπογράφεται» ἡ ὅλη Ἀλήθεια καὶ αὐθεντικότης τῆς Πίστεως ἡμῶν!

  Διὰ τῶν προφητῶν, ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, καθωδήγησεν ὁ Κύριος τὸν πεπτωκότα ἄνθρωπον, εἰς τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας! Διὰ τῶν, Μωϋσέως, Δαυΐδ, Ἡσαΐου, Ἰερεμίου, Ἰεζεκιήλ, Ἄννης, Δεββώρας καὶ πολλῶν ἀκόμη, ἐδείκνυεν ὁ Πανάγαθος Θεός, τὸ ἀμέριστον ἐνδιαφέρον Του καὶ τὴν ἄπειρον ἀγάπην Του, πρὸς τὸν σκληροτράχηλον καὶ ἀγνώμονα ἄνθρωπον καὶ τὸν ἐπαρηγόρει καὶ τὸν ἐνίσχυεν καὶ τὸν ἐνεδυνάμωνε! Παρ’ ὅτι δέ, πολλάκις, οἱ τοιοῦτοι προφῆται ἐκινδύνευον καὶ ἠπειλοῦντο ὑπὸ τοῦ λαοῦ καὶ τῶν ἀρχόντων, ὁ Κύριος τοὺς ἐστήριζε καὶ ὁ προφητικὸς λόγος των, ἔμενε καὶ ἐκρατεῖτο εἰς τὰς καρδίας τοῦ λαοῦ!

  Ἀφ’ ἧς στιγμῆς ἦλθεν ὁ Μεσσίας καὶ αἱ, περὶ τούτου, προφητεῖαι ἐπραγματοποιοῦντο, ὁ Κύριος, ἀλλὰ καὶ ἡ Ἐκκλησία Του, ἐφύλαξαν καὶ φυλάσσουν τὰς τοιαύτας προφητείας, ὡς Θεῖα Λόγια, καὶ πολλάκις ὁ Ραββὶ εἰς τὰς διδασκαλίας Του καθωδήγει τὸν λαὸν καὶ διὰ τῶν προφητειῶν! Τοῦτο βλέπομεν καὶ ἐκεῖ εἰς τήν, «ἐπὶ τοῦ ὄρους ὁμιλίαν Του», ἀλλὰ καὶ ἀπευθυνόμενος κατ’ ἰδίαν πρὸς τοὺς μαθητάς Του, καὶ καταγγέλλων τὰς ἐκτροπὰς τῶν ὑποκριτῶν, Γραμματέων τε καὶ Φαρισαίων, ἀλλὰ καὶ εἰς πᾶσαν ἄλλην περίπτωσιν! «Ἀρξάμενος ἀπὸ Μωϋσέως καὶ ἀπὸ πάντων τῶν προφητῶν διηρμήνευεν αὐτοῖς ἐν πάσαις ταῖς γραφαῖς τὰ περὶ ἑαυτοῦ» (Λουκ. ΚΔ΄ 27), μᾶς ἐνημερώνει ὁ Θεῖος Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, ὅταν ὁδεύων μετὰ τοῦ Κλεόπα πρὸς τοὺς Ἐμμαούς, τοὺς ἐπλησίασεν ὁ Κύριος ὡς ἄγνωστος συνοδοιπόρος, καὶ ἐφιλοξένησαν Τοῦτον, καὶ ἀπεκαλύφθη Οὗτος ὅτι ὄντως ἀνέστη, κατὰ τὴν εὐλογίαν καὶ κλάσιν τοῦ ἄρτου!

Ὑπάρχουσι σήμερον προφῆται καὶ προφητεῖαι;

  Σήμερον, εἰσελθόντες πλέον εἰς τὴν τρίτην, μετὰ Χριστόν, χιλιετίαν, αἱ περὶ Τούτου, – ὡς ἀναμενομένου Μεσσίου, – προφητεῖαι, δὲν χρειάζονται! Ἤδη ὁ Κύριος ἦλθε, καὶ ἐπραγματοποίησε τὸ κοσμοσωτήριον ἔργον Του, καὶ «ἔσωσεν ἡμᾶς ἐκ τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν», καὶ ἤνοιξε τόν, πάλαι, κεκλεισμένον Παράδεισον, καὶ «ἐχαρίσατο ἡμῖν, τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον»!

  Ὑπάρχουσιν, ὅμως, πολλοὶ ἐκ τῶν παλαιοτέρων, ἀλλὰ καὶ συγχρόνων Ἁγίων μορφῶν, ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, οἵτινες φωτιζόμενοι ὑπὸ τοῦ Παναγίου Πνεύματος, προφητεύουσι καὶ προλέγουσι, περὶ τῶν μελλόντων γεγονότων, ἅτινα καὶ ἐγγίζουσιν! Πρῶτος καὶ κορυφαῖος, μετὰ Χριστόν, προφήτης, ὑπῆρξεν, Αὐτὸς ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὅστις, κατ’ ἐπανάληψιν προεδήλωσεν εἰς τοὺς μαθητάς Του, περὶ τῶν «μελλόντων συμβαίνειν», καὶ εἰς Αὐτὸν τὸν Ἴδιον, (δηλαδή, τὰ περὶ τοῦ ἑκουσίου πάθους Του καὶ τῆς Ἀναστάσεώς Του) ἀλλὰ καὶ περὶ ἐκείνων τῶν καταστάσεων, ἅστινας θὰ συνήντων κατὰ τὰς Ἀποστολικὰς περιοδείας των οἱ Ἅγιοι Μαθηταί Του καὶ Ἀπόστολοι!

 Προεφήτευσαν, ἐπίσης, ἐν συνεχείᾳ, καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν Ἀποστόλων, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν πολλῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας! Πλέον δὲ πάντων τούτων, προεφήτευσεν ὁ «ἠγαπημένος» Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, εἰς τὴν γνωστὴν «Ἀποκάλυψίν» του! Τέλος δέ, καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν ἐσχάτως ἀναφανέντων Ἁγίων, οἵτινες φωτιζόμενοι ὑπὸ τοῦ Παναγίου Πνεύματος, «προσέθεσαν», θὰ ἐλέγομεν, εἰς τὰς ὡς ἄνω προφητείας, μὲ ἰδιαιτέρως χαρακτηριστικὰς λεπτομερείας, διὰ τὰ ἐπερχόμενα γεγονότα, διὰ τῶν ὁποίων θὰ «κλείσῃ» τὴν ὕπαρξίν του ὁ φθαρτὸς καὶ μάταιος τοῦτος κόσμος!

 Φόβος ἢ χαρὰ καὶ προσμονή;

  Ὅταν οἱ προφῆται προεφήτευον τά, περὶ τοῦ Μεσσίου, οἱ πιστοὶ Ἑβραῖοι ἔζων μὲ τὴν προσμονὴν καὶ χαρὰν τῆς ἐλεύσεώς Του. «Κουρασμένοι» ἀπὸ τὴν πολλὴν ἁμαρτίαν καὶ ἀποστασίαν τοῦ πολλοῦ κόσμου ἀπὸ τὸν Θεόν, ηὔχοντο τὴν ἔλευσιν τοῦ Χριστοῦ, διὰ νὰ τοὺς λυτρώσῃ ἀπὸ τὰ βάσανά τους! Τοῦτο τὸ βλέπομεν, πολλάκις εἰς τὸ Ἁγιογραφικὸν κείμενον τῆς Καινῆς Διαθήκης. Καὶ εἰς τὴν «κλῆσιν» τῶν, Ἀνδρέου καὶ Ἰωάννου, Φιλίππου καὶ Ναθαναήλ, καὶ εἰς τὴν συζήτησιν μετὰ τῆς Σαμαρείτιδος, ἀλλὰ καὶ ἀλλαχοῦ, διακρίνομεν τὴν ἀγωνίαν καὶ «λαχτάραν» διὰ τὴν ἔλευσιν τοῦ Σωτῆρος!

  Σήμερον, περισσότερον ἀνησυχοῦσι καὶ ταράσσονται οἱ ἄνθρωποι, ἀναμένοντες τὴν δευτέραν παρουσίαν τοῦ Κυρίου, παρὰ χαίρουσι καὶ ἀδημονοῦσι δι’ αὐτήν! Περισσότερον ἀρέσκονται εἰς τὴν δυσώδη καὶ βορβορώδη κατάστασιν τοῦ κόσμου, παρὰ εἰς τὸ ἐνδεχόμενον τῆς λυτρώσεως καὶ σωτηρίας ἡμῶν! Ὁ ἐρχομὸς τοῦ «Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου», νὰ δώσῃ τέλος εἰς τὴν τοιαύτην κατάπτωσιν, καὶ κρίνῃ «ζῶντας τε καὶ νεκρούς», καὶ «ἔλθῃ ἡ Βασιλεία Του», παρ’ ὅτι τὸ εὐχόμεθα εἰς τὴν Κυριακὴν προσευχήν, τὸ ἀπευχόμεθα ἐν τοῖς πράγμασι! Τοῦτο ὅμως σημαίνει, ὅτι παραμένομεν μακρὰν τοῦ Χριστοῦ μας! Ἐὰν τὸν πλησιάσωμεν καὶ τὸν ἀγαπήσωμεν, τότε μετὰ εἰλικρινοῦς διαθέσεως θὰ ἐκφωνοῦμεν ἀκαταπαύστως «Κύριε, ἐλθέτω ἡ Βασιλεία Σου»! Ἀμήν!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου, Ἱεροκήρυξ Ἱ. Μ. Πατρῶν

 

πηγή:  orthodoxostypos.gr