Χριστούγεννα

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Κάθε τί πού παρακμάζει εἶναι ἐντός ἀφανισμοῦ. Οἱ πρό Χριστοῦ ἄνθρωποι πέθαιναν ἄδοξα καί μέ πολύ πόνο στό σκότος καί στήν πλάνη.

Ἔρχεται ὁ Χριστός, ἡ “θύρα” τῆς μετανοίας, ἡ Ὁποία ἔκτοτε παραμένει συνεχῶς ἀνοιχτή. Τό θαυμαστό γεγονός τῆς σημερινῆς ἑορτῆς, ἡ Θεία γέννησις· τό ἀπ’ αἰῶνος κεκρυμμένον μυστήριον ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ τό Φῶς τό τῆς γνώσεως καί ἀνέβλυσε σωτηρία γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους.

Οἱ ἀστρονόμοι(μάγοι) ἐκλήθησαν μέ τόν ἀστέρα, δεικνύοντας στόν κόσμο μέ τά δῶρα τόν πλοῦτο τῆς θεότητος καί τῆς θείας Οἰκονομίας τό μυστήριον.

Οἱ ποιμένες, πού ξαγρυπνοῦσαν μέ νήψη, εἰδοποιήθηκαν ἀπό ἀγγέλους καί  πλημμύρισαν χαράν οὐράνιαν.

Ἡ Παρθένος Μητέρα, πού ἡ Χάρις τήν διατήρησε καί ἀνέδειξε Θεοτόκον καί Ἀειπάρθενον· ἡ γῆ, πού βλάστησε καρπό χωρίς σπορά, ἕνωσε τά οὐράνια μέ τά ἐπίγεια σέ θαυμαστή ἀλληλοπεριχώρηση.

«Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καί ἐπί γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία». Ὕμνοι καί ὠδές πνευματικές διετράνωσαν τά μεγαλεῖα τῆς ἐν Χριστῷ “Οἰκονομίας”, προσφέροντας σέ ὅλη τήν κτίσιν εἰρήνην, φῶς, χαρά μεγάλην. Μέσα στά σπάργανα ὁ Θεάνθρωπος δέχεται τήν δοξολογία τῶν ἀγγέλων καί τήν ταπεινήν προσκύνησιν τῶν ἀνθρώπων, τῇ εὐδοκίᾳ τοῦ Πατρός.

Ἡ ὀμορφιά διώχνει τήν ἀσχημοσύνη. Ἡ ἀγάπη τήν κακία. Ἡ ταπείνωση τήν εἰδωλολατρεία. Ὁ Παράδεισος, διά τῆς Ἀειπαρθένου καί Θεοτόκου, ἦλθε, φέρνοντας στόν κόσμο τήν ἀπολύτρωση.

Χρειάζεται, ἐν τούτοις ἀδελφοί μου, ἀληθινή μετάνοια καί βαθιά πίστη στόν νεογέννητον Μεσσίαν Ἰησοῦν. Ὁ Χριστός “κένωσε” Ἑαυτόν, ὥστε ἡ πλάσις νά ἀνυψωθεῖ, νά ξαναγίνει καινούρια. Ἀνάγκη ὅμως, σεβαστή γερόντισσα, ὁ “λόγος τῆς γνώσεως” νά συνοδεύεται ἀπό τήν ἀποβολή τῶν αἰσχρῶν παθῶν καί τήν ἄρνηση στίς κακίες τῆς ἀσχημοσύνης, πάσχοντας τήν “κένωση” τοῦ Ἰησοῦ.

 Σαφῶς, εἶναι γνωστό τοῖς πᾶσι ὅτι ὁ Χριστός δέν μπορεῖ νά ἀρνηθεῖ τόν ἑαυτό Του. Οἱ ἄνθρωποι ἐν τούτοις ὀφείλουμε, ἐν Χάριτι, νά πλουτίσουμε μέ τά δῶρα τῆς θείας Γεννήσεως. Ὁ Θεός οἰκειοποιεῖται τήν ἀνθρωπίνῃ πτωχείᾳ, πλούσιος Ὦν, ἐφ’ ὅσον ἐπέλεξε ἀπό ἀγάπη στό πλάσμα Του νά προσλάβει τήν ἀνθρωπίνῃν φύσιν, ἄπαξ διά παντός.

Οἱ δύο Φύσεις, ἐν τῷ Χριστῷ, ἀπό τή στιγμή τῆς συλλήψεως τοῦ Λόγου, οὐδέποτε ἐχωρίσθησαν, οὔτε χωρίζονται.

Μέ εὐγνωμοσύνη στρέφουμε σήμερα, ἀδελφοί μου, τό βλέμμα μας στό εὐτελέστατο οἴκημα· δηλαδή τῆς φάτνης πού γέμισε μέ δόξα  καί πλούτη τόν οὐρανό. Μόνον ἔτσι μποροῦμε νά δοῦμε καί τῆς Χάριτος καί τῆς φιλανθρωπίας τό μέγεθος, τήν ἄφατη Οἰκονομία, τή μεγάλη συγκατάβαση τοῦ Θεοῦ Λόγου. Αὐτός ὁ Ἰησοῦς, ὁ Θεός, πού, μέ ἀνέκφραστη θεϊκή δύναμη, συγκρότησε αὐτήν τήν λαμπρή πανήγυρη τῶν Χριστουγέννων σήμερα καί καλεῖ ὅλους ἐμᾶς. Ὁ Κύριος τῆς Δόξης, ὄχι ὡς κοινός φθαρτός ἄνθρωπος, ἀλλά ὡς Φιλάνθρωπος, ἔχει τεθεῖ σέ αὐτήν ἐδῶ τήν σωτηριώδη ἁγία Τράπεζα, στό ἱερόν Ἅγιον Βῆμα. Γιατί ἐκείνη ἡ φάτνη τῆς σεπτῆς Γεννήσεως, ἔγινε ἡ μητέρα αὐτῆς τῆς ἁγίας Τραπέζης· τοῦ κάθε ἑνός ὀρθοδόξου ναοῦ, παρέχοντας στούς πιστούς σωτήρια οὐράνια τροφή· «Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ».

Ἡ φάτνη, λοιπόν, ἀνέδειξε τήν κάθε μία λαμπρή ἁγία Τράπεζα, ὅπου προσφέρεται αἰώνια ὁ Ἰησοῦς Χριστός ὁ Θεός. Μάρτυς ἀψευδής ἡ Παρθένος Κεχαριτωμένη Θεοτόκος, πού ἐβλάστησε μέσα στόν εὐτελῆ οἰκίσκο τῆς Βηθλεέμ καί ἀνέδειξε αὐτούς τούς περίλαμπρους ναούς· καί τά τότε σπάργανα στά ὁποῖα τύλιξε τόν Υἱόν της, ἔγιναν πιά αὐτά εὐλογία πού λύνουν τίς ἁμαρτίες μας.

Βλέπεις λοιπόν, ἀδελφέ, τά κατορθώματα τῆς πτωχείας τοῦ Χριστοῦ!!! Συλλογίζεσαι τήν δωρεά τῆς χρηστότητος τοῦ Κυρίου, μέσα ἀπό τήν πενία τοῦ ἁγίου Σπηλαίου τῆς Βηθλεέμ· ὅπου ὁ κόσμος ἐμπλουτίστηκε μέ τήν εὐσέβεια καί ὁ Θεός ἐξαφάνισε τό σκοτάδι, τήν ἄγνοια καί τόν θάνατο· ποῦ εἶναι ἡ παρακμή ἤ ὁ κίνδυνος τοῦ ἀφανισμοῦ τοῦ ἀνθρωπίνου γένους;

Ἰδού ἀνέτειλε ἡ σωτηρία, τό Φῶς τό τῆς γνώσεως, ἡ Ὁδός, ἡ Ἀλήθεια, ἡ Ζωή· Ὁ Ἐνανθρωπήσας Χριστός, ἡ Παναγία Δευτέρα Ὑπόστασις τῆς Παναγίας Τριάδος, στήν ὁποῖα ἐνυποστασιάσθη ἔννους καί ἐμψυχωμένη, αὐτοκίνητος, ἡ ἀνθρωπίνη Φύσις, ἀπό τά ἄχραντα αἵματα τῆς Παναγίας Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας, ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, μέ τήν εὐδοκία τοῦ Πατρός καί ἔλυσε τάς ὀδύνας τῆς παρακοῆς.

Ὁ Τριαδικός Θεός δέν εἶναι δημιουργός τῶν αἰσχρῶν καί ρυπαρῶν, ἀλλά τῶν ὡραιοτέρων· δηλαδή, κάθε ὀμορφιᾶς, καλλονῆς καί εὐγενίας. «Εἶδε γάρ πάντα ἅ ἐποίησεν ὁ Θεός καί ἰδού καλά λίαν». Ἀλλά ἐμεῖς, ἀφοῦ ἐκπέσαμε ἀπό τήν κατάσταση στήν ὁποία βρισκόμασταν πρῶτα, καταντροπιάσαμε τή φύση μας μέ παράλογες ἐπιθυμίες.

Γιορτάζουμε συνεπῶς ἀδελφοί, σήμερα, τήν Θεία Ἐνανθρώπιση, τήν Θεία Οἰκονομία, τή Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ(τοῦ Ἐμμανουήλ), πού σηματοδοτεῖ τήν σωτηρία πάντων ἡμῶν. Μέσα ἀπ’ Αὐτήν, τήν Θείαν Γέννησιν, μᾶς δωρίζει ὁ Χριστός, ἐφ’ ὅσον Τόν πιστεύουμε καί Τόν ὁμολογοῦμε, τήν Θείαν Χάριν·  τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν· τήν ὁποίαν ὅλοι μας εὐχόμαστε καί ποθοῦμε, εὐχόμενοι διακαῶς καί γιά ὅλους τούς ἐπί γῆς ἀνθρώπους, νά κερδίσουμε διά Ἰησοῦ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν, στόν Ὁποῖον ἁρμόζει ἡ Δόξα, ἡ Βασιλεία καί ἡ προσκύνησις εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.