Ὅσον ἀργεῖ ἡ θέσις τῆς Ἐκκλησίας Κύπρου εἰς τὸ θέμα τῆς σεξουαλικῆς ἀγωγῆς…

Τοῦ κ. Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

  Τὸ “ἐπινίκιον” ἐπιχείρημα, τὸ ὁποῖο εἴδαμε σὲ ΜΜΕ, ὅτι ἡ “Ἐκκλησία συνηγορεῖ σὲ μάθημα σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης”, παρὰ τὴ γενικόλογη ἀναφορὰ τῆς σχετικῆς συνηγορίας ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου, ἀποτελεῖ κόλαφο σὲ ὅσους ἐπισημαίνουν, ἐκεῖνες τὶς διδακτικὲς ἑνότητες, οἱ ὁποῖες ἀντιβαίνουν στὴν ἐν Χριστῷ ζωὴ καὶ εἰδικότερα ἐκεῖνες οἱ ὁποῖες ἀναφέρονται στὶς καλούμενες “ἔμφυλες ταυτότητες”.

  Ἂν προσμετρηθεῖ καὶ τὸ γεγονὸς τοῦ ἀπαξιωτικοῦ χαρακτηρισμοῦ “ἀκραῖοι”, πρὸς ὅσους ἐλεύθερα ἔχουν ἐκφράσει τὴ θέση τους στὰ σημεῖα ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἀντιβαίνουν στὴν ἐν Χριστῷ ζωή, ἀντιλαμβάνεται καλύτερα τὴν ἐπαύξηση τῶν ἐπινίκιων δημοσιευμάτων.

Τὸ ὑποχρεωτικὸ αὐτὸ μάθημα τῆς λεγόμενης “ὁλιστικῆς σεξουαλικῆς διαπαιδαγώγησης”, ἀφορᾶ ὅλες τὶς βαθμίδες ἐκπαίδευσης στὴν Κύπρο καὶ φυσικὰ τὴ θεματολογία τὴ σχετικὴ μὲ τὶς ἔμφυλες ταυτότητες.

Γιὰ παράδειγμα ἀνάμεσα στὶς διδακτικὲς ἑνότητες τῆς Γ΄ Δημοτικοῦ, ὑπάρχει ἑνότητα ἡ ὁποία ἀναφέρεται στὴν “ἀποδόμηση στερεοτύπων τῶν φύλων”. Τί περιλαμβάνει ἡ “ἀποδόμηση” αὐτή; Συμφωνοῦν μὲ τὴν “ἀποδόμηση στερεοτύπων τῶν φύλων”;

Σίγουρα ὑπάρχει σχετικὸ πρόγραμμα. Δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ μελετηθεῖ σὲ πρῶτο πλάνο, ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου καὶ χωρὶς καθυστέρηση νὰ ὑπάρξει σχετικὴ τοποθέτηση;

Ἀργὰ ἢ γρήγορα αὐτὸ ποὺ συμβαίνει σὲ χῶρες τῆς Εὐρώπης, δὲν θὰ συμβεῖ καὶ στὴν Κύπρο; Σίγουρα γίνεται ἀντιληπτὸ ἀπὸ ὅλους τοὺς Ἱεράρχες τῆς Κύπρου, τὸ θέμα τῶν ἐμφύλων ταυτοτήτων καὶ ἡ δυναμικὴ ποὺ θὰ ἔχει ἕνα τέτοιο μάθημα.

Ἐκεῖνες οἱ διδακτικὲς ἑνότητες, γιὰ τὶς ὁποῖες δὲν ὑπάρχουν διαφορετικὲς τοποθετήσεις ἀνάμεσα στοὺς Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ ἂν δὲν ὑπῆρξαν τοποθετήσεις, εἶναι ἐκεῖνες ποὺ ἀφοροῦν τὴ θεματολογία τῶν ἔμφυλων ταυτοτήτων.

Γνωρίζουν οἱ Ἱεράρχες μας στὴν Κύπρο, ὅτι οἱ διδακτικὲς ἑνότητες περὶ τῶν λεγομένων “ἐμφύλων ταυτοτήτων”, δὲν ἔχουν ὡς σκοπὸ ἁπλά, τὴν ἀποτροπὴ τῆς ἔμφυλης βίας, μίας ἀπάνθρωπης βίας, ἡ ὁποία σίγουρα εἶναι κατακριτέα. Σίγουρα γίνεται ἀντιληπτὸ ὅτι οἱ διδακτικὲς ἑνότητες περὶ ἐμφύλων ταυτοτήτων, δὲν θὰ εἶναι μὲ βάση τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας. Σίγουρο εἶναι ἐπίσης, ὅτι αὐτὰ τὰ ὁποῖα συμβαίνουν στὴν Εὐρώπη τῶν “κεκτημένων” στὸ θέμα τοῦτο, θὰ ἐπισυμβοῦν μελλοντικὰ καὶ στὴν Κύπρο.

Σίγουρο εἶναι πώς, ὅταν ἡ Ἐκκλησία Κύπρου ἀποφασίσει νὰ προβάλλει τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας στὸ θέμα τῶν ἔμφυλων ταυτοτήτων, θὰ εἶναι πλέον ἀργὰ καὶ ἡ ὁποιαδήποτε ἀντίδραση θὰ εἶναι χωρὶς ἀντίκρυσμα.

Τότε θὰ ἀντιληφθοῦν, ὅσοι τῶν Κληρικῶν καὶ λαϊκῶν θεολόγων, ἀπαξίωσαν ὡς “ἀκραίους”, ὅσους ἔφεραν σοβαρὲς θεολογικὲς ἐνστάσεις στὸ θέμα τοῦτο, ὅπως τὸν Μητροπολίτη Πάφου, Μητροπολίτη Μόρφου, τὴν Ἱερὰ Μονὴ Σταυροβουνίου, τὴν Ἱερὰ Μονὴ Τροοδίτισσας κλπ, ὅτι τὸ πρόβλημα στὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας δὲν εἶναι οἱ κληθέντες “ἀκραῖοι” ποὺ τὸ δημιούργησαν.

Δὲν ἦλθε εἰς γνώση τους ἡ δομὴ τοῦ μαθήματος αὐτοῦ; Ὅταν θὰ ἀποφασίσουν νὰ ὁμιλήσουν, μὲ βάση διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, τότε θὰ εἶναι πολὺ ἀργά. Τότε θὰ γίνει ἀντιληπτὸ ὅτι ἄλλο ἀκρίβεια καὶ ἄλλο ἀκρότητα.

Δὲν θὰ ἀργήσει νὰ ἔλθει ἡ μέρα ποὺ δὲν ἀσχολοῦνται καθόλου μὲ τοὺς ἀπαξιωτικῶς κληθέντες “ἀκραίους”, γιατί θὰ γίνει ἐπὶ πρακτικοῦ πεδίου ἀντιληπτὴ ἡ δυναμικὴ μίας τέτοιας ἀγωγῆς. Σίγουρα σὲ κάποιο χρόνο, θὰ προβληθεῖ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας στὴν Κύπρο ἡ διδασκαλία της στὸ θέμα τοῦτο. Δὲν θὰ εἶναι ὅμως ἀργὰ καὶ χωρὶς ἀντίκρυσμα ἡ προβολὴ ὁποιωνδήποτε ἐνστάσεων;

Τότε θὰ προβληθεῖ τὸ “ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου” (Ἐφ. 6,4), καθὼς καὶ τὸ “παιδεία μετάληψις ἁγιότητός ἐστι” (Εἰς τὴν Πρὸς Ἑβραίους Ὁμιλία ΚΘ), τὸ ὁποῖο ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.

Δικαίωμα τοῦ καθενὸς νὰ ἐκφράζει ἐλεύθερα τὶς ἀπόψεις του. Καὶ ἐμεῖς μὲ τὴ σειρά μας θὰ προβάλλουμε αὐτὰ ποὺ εἶναι σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας.

Πρόσφατα θεολόγος στὴν Κύπρο ἀπαξίωσε, τὴ σχετικὴ διδασκαλία τοῦ Ἀποστόλου Παύλου γιὰ τὸ θέμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Καμιὰ δημόσια ἀνασκευὴ δὲν ἔχει γίνει ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας μας, γιὰ τὴ δημόσια ἀπαξίωση τῆς στάσης τοῦ Ἀποστόλου Παύλου γιὰ τὸ θέμα τῆς ὁμοφυλοφιλίας. Ἄλλοι ἦταν οἱ “ἀκραῖοι”.

Ἐφόσον ἡ Ἐκκλησία μας δὲν πρόκειται νὰ ἀλλάξει τὴν ποιμαντική της ἀπέναντι στοὺς ὁμοφυλόφιλους, μία ποιμαντικὴ ἀγάπης, ἀλλὰ καὶ ὁμολογίας τῆς Ἁγιογραφικῆς καὶ Πατερικῆς διδασκαλίας, γιατί νὰ δίνεται ἡ ἐντύπωση τῆς ὁλικῆς συμφωνίας της;

 Ὅσο ὑπάρχει καθυστέρηση, ἡ ὁποιαδήποτε μελλοντικὴ ἔνσταση δὲν θὰ ἔχει τὸ ἐπιθυμητὸ ἀποτέλεσμα. Τότε θὰ λησμονηθοῦν καὶ τὰ περὶ “ἀκραίων”… καὶ “οὐκέτι θὰ μνημονεύουν αὐτῶν”, διὰ τὴ δυσκολία διαφοροποίησης τῶν διδακτικῶν ἑνοτήτων, μὲ τὶς ὁποῖες θὰ διαφωνοῦν.

 

πηγή:  orthodoxostypos.gr