Ἡ ἐντολὴ τῆς ἀγάπης!

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ

12 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2023

Ἀπόστολος: Β΄ Κορ. θ΄ 6-11

Εὐαγγέλιον: Λουκ. ι΄ 25- 37

Ἦχος: πλ. β΄.- Ἑωθινόν: Α΄

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

 

«περισσεύητε εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν» (Β΄ Κορ. Θ΄ 8)

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ ἐλεήμων, Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας

  Ἡ σημερινὴ Ἀποστολικὴ περικοπή, φίλοι μου ἀναγνῶσται, εἶναι ἀντίστοιχος καὶ εὑρίσκει τὴν πλήρη ἐφαρμογήν της εἰς τὴν ζωὴν καὶ βιοτὴν τοῦ, σήμερον τιμωμένου καὶ ἑορταζομένου, μεγάλου Ἁγίου

πατρὸς καὶ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας, Ἰωάννου τοῦ ἐλεήμονος! Ὅσοι μελετῶσι τὰς βιογραφίας τῶν Ἁγίων μας, δὲν εἶναι δυνατόν, παρὰ νὰ γλυκανθῇ ἡ ψυχή των, ὅταν θὰ ἐνσκύψωσι καὶ μελετήσωσι τὴν ζωὴν τούτου τοῦ ἐν Ἁγίοις πατρός! Ὡς ἠκούσαμεν εἰς τὸ σημερινὸν ἀποστολικὸν κείμενον, – «ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ μένει εἰς τὸν αἰῶνα», – ἀντιστοιχεῖ τοῦτο πλήρως εἰς τὰς ἐλεημοσύνας καὶ ἀγαθοεργίας του, αἵτινες ἦσαν τοιαῦται καὶ τοσαῦται, ὥστε… ἡ Ἐκκλησία τοῦ ἀπένειμε τὸ ἰδιαιτέρως τιμητικὸν προσωνύμιον τοῦ «ἐλεήμονος»! Ἐλεημοσύναι, οὐχὶ μόνον διὰ χρημάτων καὶ ἄλλων ὑλικῶν εἰδῶν καὶ στοιχείων, ἀλλὰ καὶ διὰ κατηχήσεων καὶ πνευματικῆς ἐνισχύσεως, ἀνθρώπων ἐκτὸς τῆς Ἐκκλησίας καὶ εὑρισκομένων καὶ κινουμένων εἰς τὰς σκοτεινὰς ὁδοὺς τῆς ἁμαρτίας! Εἰδικῶς δέ, ἀφ’ ἧς στιγμῆς ἀνηγορεύθη Πατριάρχης τοῦ παλαιφάτου Πατριαρχείου τῆς Ἀλεξανδρείας, θὰ ἐλέγομεν ὅτι «ὁ λύχνος ἐτέθη ἐπὶ τὴν λυχνίαν» (Λουκ. ΙΑ΄ 33)! Ἔκτοτε, ἡ ἀρετή του αὕτη, ἡ τῆς ἐλεημοσύνης, μετὰ καὶ τῶν λοιπῶν ἀρετῶν αἵτινες καὶ «φιλοτεχνοῦσαν» τὴν Ἁγίαν ταύτην προσωπικότητα, ἔκαμαν τόσον ἔντονον τὴν παρουσίαν του, ὥστε οἱ μὲν Ἀλεξανδρεῖς νὰ καυχῶνται διὰ τὸν τοιοῦτον πατέρα καὶ διδάσκαλον, ὅστις, δι’ ἔργων καὶ λόγων, ἔλαμπε καὶ ἠκτινοβόλει, ἀλλὰ καὶ ἅπασα ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ νὰ σεμνύνεται καὶ νὰ χαίρῃ διὰ τὸν ταπεινὸν καὶ ἐλεήμονα τοῦτον Ἅγιον!

  Οὐχὶ μόνον, ἐνίσχυσεν οἰκονομικῶς ἀδυνάτους, καὶ περιέθαλψε πτωχοὺς καὶ χήρας καὶ ὀρφανά, ἀλλὰ καὶ ὠργάνωσεν, εἰς ἅπασαν τὴν Πατριαρχικὴν περιφέρειάν του, κέντρα σιτίσεως καὶ τροφοδοσίας τῶν ἐνδεῶν καὶ ἀπόρων! Ὁ ἴδιος, προσωπικῶς, ἐπέβλεπε τὸ ἔργον τοῦτο τῆς φιλανθρωπίας, – πολλάκις δὲ καὶ ὑπηρέτει «ἰδίαις χερσὶν» εἰς τὰς σιτίσεις τῶν ἐνδεῶν, – καὶ οἱ πτωχοί, οἵτινες παρηγοροῦντο καὶ ἀνεκουφίζοντο εἰς τὰς οἰκονομικὰς δυσχερείας των, ἠσθάνοντο τοῦτον τὸν Πατριάρχην, πατέρα καὶ τροφὸν καὶ οἰκεῖον! Ἡ ἀγάπη διὰ τὸν συνάνθρωπον, τούτου τοῦ ἐν Ἁγίοις πατρός, ἦτο γνησία καὶ πηγάζουσα ἐκ τῆς ἐναρέτου καρδίας του καὶ διὰ τοῦτο, ὡς μελετῶμεν εἰς τὰ ἐκτενῆ συναξάρια, προετίμα ἵνα πεινᾷ ὁ ἴδιος, προσφέρων ἀκόμη καὶ τὴν καθημερινήν του τροφήν! Πολλάκις, ἐλεῶν καὶ συντρέχων τὸν ἄπορον συνάνθρωπόν του, ἐθεᾶτο δακρύων καὶ συμπάσχων μετ’ ἐκείνου, καὶ τοῦτο ἐγίνετο συνεχῶς! Ἐκοιμήθη τὸν ὕπνον τὸν αἰώνιον καὶ ὅσιον, καὶ ἐκηδεύθη τῇ συνοδείᾳ ἁπάντων ἐκείνων τῶν πτωχῶν καὶ ἐλεηθέντων ὑπ’ αὐτοῦ, ὡς, ἄλλοτε, ἡ μακαρία ἐκείνη Δορκάς, ἥντινα ἀνέστησεν ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ἐν τῇ Ἰόππῃ (Πράξ. Θ΄ 36-41)!

Ἡ ἐντολὴ τῆς ἀγάπης!

  Ὅταν λέγωμεν «ἐλεημοσύνην», ἐννοοῦμεν ἀγάπην! Οὐχὶ ἁπλῶς, μίαν τυπικὴν «κίνησιν»! Ὄχι μόνον μίαν μικρὴν δαπάνην, ἐλαχίστων ἢ καὶ πολλῶν χρημάτων καὶ ὑλικῶν εἰδῶν, ἀλλὰ ἀγάπην καὶ πόνον! Ἡ Θεία ἐντολὴ τῆς ἐλεημοσύνης συνίσταται ἐκ δύο οὐσιωδῶν «συνισταμένων», ἅστινας καὶ συνήθως παρακάμπτομεν! Ἡ πρώτη εἶναι τό, «ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν» (Μᾶρκ. ΙΒ΄ 31), καὶ ἡ δευτέρα τό, «διάδος πτωχοῖς» (Λουκ. ΙΗ΄ 22)! Οἱ πλείονες ἐκ τῶν ποιούντων τὴν «ἐλεημοσύνην», ἁπλῶς δίδομεν κάτι! Οὔτε τὴν ἀπαιτουμένην ἀγάπην διαθέτομεν, ἀλλ’ οὔτε καὶ «σκορπίζομεν», ὡς ἑρμηνεύεται ἡ λέξις «διάδος»! Δίδομεν ἐλάχιστον ἐκ τῶν περισσευόντων, ὥστε νὰ «ἐξαπατῶμεν» τὴν συνείδησιν ἡμῶν, ὅτι εἴμεθα συνεπεῖς εἰς τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ! Ἐκτὸς τῶν ἐξαιρέσεων ἐκείνων αἵτινες πάντοτε ὑπῆρχον, ἀλλὰ καὶ ἔτι ὑπάρχουσιν, αἵτινες καὶ ἀποκρύπτουσι τὰς ἀγαθοεργίας των, πειθαρχοῦντες εἰς τό, «σοῦ δὲ ποιοῦντος ἐλεημοσύνην μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου, ὅπως ᾖ σου ἡ ἐλεημοσύνη ἐν τῷ κρυπτῷ» (Ματθ. ΣΤ΄ 2-3), καὶ ἀρκούμενοι εἰς τὸ παρήγορον «καὶ ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ», ἡμεῖς οἱ ὑποκρινόμενοι τοὺς ἐλεήμονας, δίδομεν, ἀλλὰ χωρὶς ἀγάπην, χωρὶς πόνον καὶ ἐνδιαφέρον, καὶ δυστυχῶς, χωρὶς τὸ «ὡς σεαυτόν»!

  Παρ’ ὅτι, ὁ Διδάσκαλος καὶ Θεὸς ἡμῶν, μᾶς ὑπόσχεται τεραστίας ἀποδοχάς, καὶ ἐν τῷ νῦν αἰῶνι, ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ μέλλοντι, ἡμεῖς παραμένομεν ἀδιάφοροι εἰς τὰς Θείας ταύτας ὑποσχέσεις! Ποσάκις δὲν συνέστησεν ὁ Χριστὸς ἐν ὅσῳ ἦτο ἀνὰ μέσον ἡμῶν, ἵνα ζῶμεν ἀπεξαρτημένοι ἐκ τῶν φθειρομένων ὑλικῶν πραγμάτων, καὶ νὰ διανέμωμεν τὰ ὑπάρχοντά μας εἰς τοὺς ἐνδεεῖς καὶ μὴ ἔχοντας οὔτε κἂν τὰ ἀπαραίτητα; Ποσάκις δὲν ὑπεσχέθη εἰς ἡμᾶς ὅτι, διὰ πᾶσαν ἀγάπην ποὺ θὰ ἐπιδεικνύωμεν καὶ δι’ ἑκάστην ἀγαθοεργίαν, «ἔσεσθε υἱοὶ τοῦ Ὑψίστου καὶ ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς»;

Ἡ διπλῆ ἀγάπη!

  «Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν» (Μᾶρκ. ΙΒ΄ 30-31). Ταύτας τὰς δύο ἀγάπας, ὑπέδειξεν εἰς ἡμᾶς ὁ Κύριος, ἀγαπητοί μου, διότι διὰ τούτων θὰ φθάσωμεν εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν! Πολλάκις ἔχομεν εἴπει, ὅτι οἱ Ἅγιοι οἱ τιμώμενοι ὑπὸ τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, ἀνεδεί­χθησαν τοιοῦτοι, οὐχὶ διὰ τῆς ἀναμαρτησίας των, οὔτε διὰ τῆς τελειότητος τῶν ἔργων των! Καὶ οὗτοι, ἁμαρτωλοὶ ἦσαν, καὶ ἀτελεῖς ὑπῆρξαν, καὶ ἔνοχοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, ὡς καὶ πάντες οἱ ἄνθρωποι! Ἐκεῖνα τὰ δύο οὐράνια στοιχεῖα τὰ ὁποῖα διέθετον καὶ τὰ ὁποῖα ἠξιολόγησεν ἡ Ἐκκλησία, ἦσαν ταῦτα, τὰ δύο προαναφερθέντα! Ἡ ἀγάπη καὶ ὁλοκληρωτικὴ ἀφοσίωσίς των καὶ ἐξάρτησίς των ἀπὸ τὸν Θεόν, καὶ ἡ τοιαύτη πρὸς τὸν πλησίον! «Ἐν ταύταις ταῖς δυσίν» ἐξετιμήθησαν καὶ ὑψώθησαν ὑπὸ τοῦ δικαιοκρίτου Κυρίου! Καὶ οἱ Ἀπόστολοι, καὶ οἱ, πρὸ τοῦ Μεσσίου, προφῆται καὶ δίκαιοι, καὶ οἱ ὅσιοι καὶ ἀσκηταί, καὶ οἱ πατέρες καὶ Διδάσκαλοι, καὶ οἱ μάρτυρες καὶ ὁμολογηταί, καὶ πάντες, διεκρίθησαν καὶ «ἐπρώτευσαν» εἰς τὸν διπλοῦν τοῦτον ἀγῶνα τῆς ἀγάπης!

  Τὸν διπλοῦν τοῦτον ἀγῶνα, καλούμεθα καὶ ἡμεῖς, ἀδελφοί μου, ἵνα διεξάγωμεν, καὶ ἀγαπήσωμεν ὑπὲρ τοὺς οἰκείους καὶ συγγενεῖς, ὑπὲρ τοὺς φίλους καὶ ἀγαπῶντας ἡμᾶς, ὑπὲρ τοὺς εὐεργετοῦντας καὶ ἐξυπηρετοῦντας, ἐκείνους τοὺς πλησίον μας! Εἴτε φίλους εἴτε ἐχθρούς εἴτε γνωστοὺς εἴτε ἀγνώστους εἴτε δικαίους εἴτε ἁμαρτωλούς! Μὲ πρότυπον καὶ διδάσκαλον τὸν «καλὸν ἐκεῖνον Σαμαρείτην», ἂς μάθωμεν ἵνα προσφέρωμεν τὴν ἁγνὴν καὶ ἄδολον ἀγάπην, ὥστε νὰ εἴμεθα εἰς θέσιν ἵνα δεχθῶμεν ταύτην ὑπὸ τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ! Ἀμήν!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν  

 

πηγή: orthodoxostypos.gr