Γέρων Ευσέβιος Βίττης (+4 Νοεμβρίου 2009): Ομιλία στην Παραβολή του Σπορέως

«Ο σπόρος εστιν ο λόγος του Θεού»

του μακαριστού Γέροντος Ευσεβίου Βίττη

Η σημερινή παραβολή μας μιλάει  για δύο πρόγραμμα, για τον λόγο του Θεού και για τις περιπέτειες του λόγου του Θεού στις ψυχές των ανθρώπων. Ας προσπαθήσουμε να ιδούμε και τα δύο στο σύντομο χρονικό διάστημα που διαθέτουμε. Ο σπόρος εστιν ο λόγος του Θεού. Τί είναι ο λόγος; Ο λόγος είναι ο τρόπος , για να δώσω ένα πολύ πρόχειρο ορισμό , με τον οποίο  επικοινωνεί ο ένας άνθρωπος με τον άλλο. Να το κάνω απλό αυτό. Μέσα στα βάθη μου δημιουργούνται σκέψεις, συναισθήματα, βουλήματα, θελήματα  αυτά δεν μπορώ να τα εκφράσω με άλλο τρόπο παρά

εάν χρησιμοποιήσω το σώμα μου, να βγάλουν οι πνεύμονές μου αέρα, να περάσει από τα φωνητικά όργανα, να σχηματισθεί ένας  ορισμένος ήχος, προκαθορισμένος, τον οποίο ξέρουν και καταλαβαίνουν και οι άλλοι  για να μεταφέρω αυτό που έχω. Και μόλις ο λόγος ο φτερωτός βγει από το στόμα μου πάει στα αυτιά των άλλων τον συλλαμβάνουν οι άλλοι και εκείνα που αισθάνθηκα μέσα μου σχηματίζονται λιγότερο ή περισσότερο μέσα στις ψυχές  στις καρδιές των άλλων. Οι σκέψεις μου γίνονται σκέψεις τους, τα αισθήματά τους γίνονται αισθήματά τους, τα βουλήματά μου γίνονται βουλήματά τους και έτσι επικοινωνούμε. Όχι βέβαια ότι ο λόγος μεταφέρει ακριβώς αυτό το οποίο  έχω μέσα μου στην καρδιά των άλλων αλλά όσο περισσότερο συγγενική είναι η καρδιά του ενός με την καρδιά του άλλου τόσο περισσότερο  πιστή είναι και η μετάδοση  αυτού που νοιώθει ο άνθρωπος  μέσα του στον άλλο. Αυτός είναι, ας πούμε, ο λόγος ο ανθρώπινος.  Αλλά εδώ η παραβολή μας λέει ότι ο  σπόρος  εστιν  ο λόγος του Θεού, πολύ καλά. Ο άνθρωπος έχει φωνή, ο άνθρωπος έχει λαρύγγι, ο άνθρωπος έχει πνευμόνια και μιλάει. Αλλά ο Θεός είναι ασώματος. Ο Θεός δεν έχει στόμα για να λαλήσει, δεν έχει γλώσσα για να λαλήσει, δεν έχει πνευμόνια για να βγάλει αέρα και να μιλήσει όπως μιλάμε εμείς οι άνθρωποι. Συνεπώς εδώ πρόκειται περί ανθρωπομορφισμού για να κάνουμε πολύ λιανό αυτό πρόκειται δηλαδή για μία έκφραση την οποία χρησιμοποιούμε για τους ανθρώπους αλλά την μεταφέρουμε στο Θεό για να μπορέσουμε έτσι να συνεννοηθούμε και να καταλάβουμε, όσο μπορούμε να καταλάβουμε, την σχέση του Θεού με τον άνθρωπο. Και επομένως θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο λόγος του Θεού είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Θεός μπορεί να επικοινωνήσει με τον άνθρωπο και μεταφέρει στον άνθρωπο τα βουλήματά του, την βουλή του, το θέλημά του. Αυτό με πολύ απλά - πολύ απλά λόγια. Αλλά μεταξύ του λόγου του Θεού και του λόγου του ανθρώπου υπάρχει τεράστια διαφορά, όχι ποσοτική, όχι ποιοτική αλλά για να χρησιμοποιήσω έναν όρο, που οι διαβασμένοι ανάμεσά σας θα το καταλάβουν και για του άλλους θα το πω πιο απλά, είναι οντολογική δηλαδή άλλο ο Θεός άλλο ο άνθρωπος. Να πως το εξηγάει στην Αγία Γραφή: «Οὐ γάρ εἰσιν αἱ βουλαί μου, ὥσπερ αἱ βουλαὶ ὑμῶν, οὐδ’ ὥσπερ αἱ ὁδοὶ ὑμῶν, αἱ ὁδοί μου, λέγει Κύριος. Ἀλλ’ ὡς ἀπέχει ὁ οὐρανὸς ἀπὸ τῆς γῆς, οὕτως ἀπέχει ἡ ὁδός μου ἀπὸ τῶν ὁδῶν ὑμῶν, καὶ τὰ διανοήματα ὑμῶν ἀπὸ τῆς διανοίας μου» (Ἠσαΐας Κεφ. νε΄8-10). Όσο απέχει ο ουρανός από τη γη απέχει ο τρόπος με τον οποίο σκέπτεται ο Θεός εν σχέση με τον τρόπο με τον οποίο σκέπτεται ο άνθρωπος και επομένως ο λόγος του Θεού είναι λόγος άπειρα πιο διαφορετικός από τον λόγο του ανθρώπου, ο λόγος του Θεού είναι κάτι το μοναδικό, ο λόγος του Θεού είναι εκείνος ο οποίος παρουσιάζει ιδιότητες καταπληχτικά  διάφορες από τις ιδιότητες που έχει ο λόγος του ανθρώπου. Και για να χρησιμοποιήσω πάλι λογικούς όρους για του διαβασμένους από ανάμεσά σας για να μη λένε ότι  τα λέμε πολύ - πολύ απλά  για τον λαουτζίκο μόνο, λέγει η χριστιανική διδασκαλία. Ο λόγος του Θεού είναι ενυπόστατος, ο λόγος του ανθρώπου είναι ανυπόστατος τί θα πει αυτό. Ο λόγος τον οποίο χρησιμοποιώ εγώ αυτήν την στιγμή είναι τύπος ο οποίος βγαίνει από μένα μεταφέρει ορισμένα μηνύματα φεύγει έρχεται σε σας και μετά χάνεται είναι απρόσωπος  είναι κάτι το οποίο φεύγει. Ο  λόγος του Θεού είναι πρόσωπο δύσκολο να το καταλάβουμε αυτό δύσκολο γιατί ξεφεύγει από την δυνατότηα του μυαλού μας, ο λόγος του Θεού είναι το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος Αυτός για τον οποίο μιλάει ο Άγιος Ευαγγελιστής Ιωάννης που λέγει: «Εν αρχή ην ο Λόγος, και λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος. Ούτος ην εν αρχή προς τον Θεόν» ήταν πρός τον Θεό είχε σχέση προσωπική με τον Θεό. Ο Λόγος του Θεού λοιπόν, είναι ο λόγος εκείνος ο οποίος είναι πρόσωπο  ο οποίος ενέπνευσε τους προφήτες και οποίος επ’ εσχάτων των ημερών σάρξ  εγένετο έγινε άνθρωπος σαν εμάς και επομένως ο λόγος του Θεού πήρε ανθρώπινη μορφή και ο Λόγος του Θεού έγινε σαν τον λόγο των ανθρώπων, λόγια δηλαδή λαλιά,  ήχος που ακουγόταν με τα αυτιά των ανθρώπων, γράμματα που γράφτηκαν με τα χέρια των ανθρώπων σε βιβλία και έτσι από τότε ο Λόγος του Θεού  εσαρκώθη και κάθε φορά που κηρύττετε ο λόγος του Θεού σαρκώνεται.  Ο λόγος του Θεού γίνεται ανθρώπινος για να τον καταλάβει πέρα για πέρα ο άνθρωπος  με τον φωτισμό βέβαια του Θεού. Αυτός περίπου είναι ο λόγος του Θεού. Εάν δούμε μερικές ιδιότητές του για να καταλάβουμε περισσότερο  την σημασία  την οποία έχει ο λόγος του Θεού εν σχέσει με τον λόγο του ανθρώπου,  ο  λόγος του Θεού είναι λόγος αιώνιος,  «το ρήμα Κυρίου μένει εις τον αιώνα» λέγει η Αγία Γραφή. Τα λόγια του ανθρώπου έρχονται σήμερα και φεύγουν. Πάσα δόξα ανθρώπων ως άνθος χόρτου. «εξηράνθη ο χόρτος και το άνθος αυτού εξέπεσε το δε ρήμα Κυρίου μένει εις τον αιώνα, ο λόγος Κυρίου είναι αιώνιος. «Ο ουρανός και η γη παρελεύσονται οι δε λόγοι μου  ου μη παρέλθωσι» Ἀυτή είναι η διαφορά.
Πόσοι άνθρωποι σοφοί και σπουδαγμένοι που κατέφαγαν ολόκληρες βιβλιοθήκες είπαν σπουδαία πράγματα αλλά ξεχάστηκαν  και οι λόγοι τους ακόμη  λησμονήθηκαν. Πόσοι άνθρωποι σήμερα δεν λένε σπουδαία πράγματα ποιος του ακούει κι αν τους ακούσει του ξεχνάει ο λόγος του Κυρίου μένει αιώνιος ο ουρανός και η γη θα φύγουν ο λόγος του Θεού θα μένει. Για σκεφτείτε αδελφοί μου τι καταπληκτικό πράγμα μέσα σ’ αυτήν την μεταβλητότητα των πραγμάτων μέσα στα οποία ζούμε να υπάρχει ο λόγος ο αμετάβλητος του Θεού.

Αν πας στο χωριό σου ύστερα από  15, 20 χρόνια είσαι ο ξένος δεν σε ξέρει κανένας , δεν ξέρεις κανέναν. Αν πας ύστερα από 20 -25 χρόνια ποιος είναι αυτός ο άγνωστος, ο γηραλέος άνθρωπος θα πούμε φεύγουν τα πράγματα, φεύγουν τα πρόσωπα, αλλάζει το πρόσωπο της γης αλλάζουμε κι εμείς και φεύγουμε χθιζή  εσμέν είμαστε χθεσινοί και θα φύγουμε έτσι λέει ο λόγος του Θεού αλλά ο λόγος του Κυρίου είναι αιώνιος και έτσι έχει ο άνθρωπος ένα σταθερό σημείο έχει μια σταθερή, όχι η σταθερή του Πλανκ, που λένε οι σοφοί και σπουδαίοι επιστήμονες  αλλά η σταθερά του λόγου του Θεού . ο λόγος του Θεού πάνω στον οποίο μπορεί να ριζοβολήσει , να αγκυροβολήσει ο άνθρωπος και να μείνει κι αυτός αιώνια, είναι  σαν ένα ποτάμι που φεύγει  και για να μην φύγει  εάν θέλει να σωθεί πιάνεται από ένα σταθερό σημείο και το σημείο αυτό είναι ο λόγος του Θεού και έτσι ο άνθρωπος ο οποίος εγκολπώνεται μέσα του τον λόγο του Θεού μένει κι αυτός αιώνιος κοντά στον Θεό, μεταλαμβάνει αγιότητος και αιωνιότητος παίρνει μέσα του σπέρματα αιωνιότητος και αφθαρσίας ο άνθρωπος παίρνοντας μέσα του τον λόγο του Θεού διότι ο λόγος του Θεού, είπαμε  είναι ο ίδιος ο Χριστός στο τέλος της αναλύσεως, ο λόγος του θεού λοιπόν είναι λόγος  αιώνιος, ο λόγος του Θεού είναι λόγος δημιουργικός.

Όλοι έχουμε στα χέρια μας στις τσέπες μας ρολόγια. Η πρώτη εντύπωση από το ρολόι που θα δούμε είναι οι δείκτες που μας δείχνουν τη ώρα. Εάν θελήσουμε να προχωρήσουμε βαθύτερα θα ιδούμε ότι πίσω από το ρολόι υπάρχει ο μηχανισμός και πίσω από τον μηχανισμό , αυτό θα το δει ο απλούστερος άνθρωπος ρόδες και ελατήρια, πίσω από τον μηχανισμό υπάρχει ακόμη κάτι  πιο βαθύ υπάρχουν οι αρχές οι θεωρητικές  βάσει των οποίων έγινε το ρολόι. Εάν δεν υπήρχαν εκείνες  δεν θα υπήρχε ρολόι. Υπάρχουν αυτές οι αρχές βάσει των οποίων μπορεί να γίνουν και οι ρόδες να ρυθμιστεί και η κίνηση και να δείξουν τον χρόνο ο οποίος πάλι είναι μία εντελώς  πνευματική έννοια.

Αν δούμε τον κόσμο θα δούμε αυτά τα πράγματα τα οποία  βλέπουμε μπροστά μας, τα φαινόμενα,  αυτά που φαίνονται. Ααυτά βλέπουμε εμείς οι απλοί άνθρωποι. Οι σοφοί δεν βλέπουν τα φαινόμενα βλέπουν τα πίσω από τα φαινόμενα, βλέπουν τους νόμους τους φυσικούς οι οποίοι διέπουν το σύμπαν. Εάν πούμε  σε έναν απλό άνθρωπο κάνε μου μια φωτογραφία του  κόσμου, ας πούμε της γης. διότι ολόκληρος  κόσμος δεν φωτογραφίζετε ή φωτογραφίζετε ένα μέρος του από το σύμπαν  θα πάρει μία μηχανή και μια φωτογραφία και   θα σου πει αυτός είναι ο κόσμος. Κι αν πείτε σε σοφό δώσε μου μια φωτογραφία   του κόσμου θα σου βγάλει ένα βιβλίο θα σου δείξει εκεί εξισώσεις και αριθμούς  κι άντε να καταλάβεις εσύ ο απλός άνθρωπος κι όμως εκείνη η εικόνα είναι πιο σωστή διότι εκεί πέρα βλέπουμε αυτό που λένε οι σοφοί, το κοσμοείδωλο την εικόνα του κόσμου τέτοια που είναι επί τη βάση των φυσικών  νόμων και πίσω από τους φυσικούς νόμους; Η επιστήμη σταματάει, ο άνθρωπος δεν μπορώ να του πω να προχωρήσει πίσω  και πίσω από τα φαινόμενα υπάρχει ο  μη φαινόμενος λόγος του Θεού. Πίστη λέγει ο απόστολος Παύλος  γνωρίζουμε ρήματι Θεού με τα λόγια του Θεού ότι δημιουργήθηκαν τα φαινόμενα εκ των μη φαινομένων. Πρώτα τα μη φαινόμενα και μετά τα φαινόμενα ο λόγος του Θεού το δημιουργικό ρήμα του Θεού είπε: «γεννηθήτω φως και εγένετο φως» και έτσι εκ των μη φαινομένων ήρθαν τα φαινόμενα και ο λόγος του Θεού ήταν εκείνος ο οποίος μπόρεσε να πραγματοποιήσει αυτό το οποίο βλέπουμε τα θαύμα του Κόσμου.

Αλλά ο λόγος του Θεού ακόμη είναι λόγος ζωοποιός, ο λόγος του Θοεύ μεταδίδει ζωή «λέγει: εν αυτώ ζωή ην και η ζωή ην το φως των ανθρώπων, και εκ του πληρώματος αυτού ελάβομεν από το πλήρωμα του λόγου από αυτόν τον πλούτο της ζωής που είχε ο λόγος  ο Ιησούς Χριστός που έγινε άνθρωπος από το πλήρωμά του πήραμε και εμείς ζωή. Ο λόγος του είναι ζωοποιός  ο λόγος του είναι τόσο ζωοποιός ώστε να μεταδίδει όχι μόνο  υλική ζωή αλλά και πνευματική ζωή είναι ζων ο λόγος του Θεού και τομώτερος υπέρ μάχαιραν δίστομον και δικνύμενος άχρι μερισμού ψυχής και πνεύματος και μυελού οστέων» προχωράει ο λόγος του Θεού μέσα στα βάθη της υπάρξεως του ανθρώπου και του μεταδίδει πνευματική ζωή τέτοια που δεν είχε πρώτα. Λέγει ο απόστολος Παύλος: «αναγεγενημένοι ου εκ σποράς φθαρτής τουτέστι του λόγου του Θεού του μένοντος εις τον αιώνα» Ο λόγος του Θεού έρχεται μέσα στη ψυχή του ανθρώπου τη νεκρή από την αμαρτία και του μεταδίδει μια καινούργια ζωή. Και λέγει: «έγειρε ο καθεύδων και επιψαύσει» θα σε φωτίσει ο Χριστός σήκω εσύ που κοιμάσαι για να σε φωτίσει ο λόγος του Θεού και να σου δώσει  μια καινούργια ζωή.

Αυτό με πολύ μεγάλη συντομία είναι περίπου ο λόγος του Θεού  τον οποίο μας λέει η σημερινή παραβολή. Ο σπόρος εστιν ο λόγος του Θεού»

Αφού λοιπόν ο λόγος του Θεού είναι αιώνιος, είναι δημιουργικός είναι δοτήρ ζωής και αιτία ζωής και εμπνευστής ζωής και θάλεγε κανείς πιός μπορεί να αντισταθεί στον παντοδύναμο αυτόν  λόγον. Δεν θάπρεπε να κάνει θαύματα ο λόγος του Θεού; Όπου πέφτει να μεταβάλει του ανθρώπους να τους κάνει καινούργιους; Εδώ υπάρχει το παράδοξο το οποίο μας λύνει ακριβώς  η φράση με την οποία αρχίσαμε «ο σπόρος εστιν ο λόγος του Θεού» Ο σπόρος είναι μια δυναμική μονάδα η οποία έχει μέσα της ζωή. Ο σπόρος δεν αναγκάζει την γη να τον κάνει να φυτρώσει. Ο σπόρος αναγκάζεται από την γη, επηρεάζεται από τη γη, από το περιβάλλον του για να φυτρώσει ή αν μη φυτρώσει . και εάν μεν πέσει σε υγρή γη θα φυτρώσει  εάν όμως φυλάγεται στις πυραμίδες της Αιγύπτου θα μείνει 4000 χιλιάδες χρόνια και να τον ξαναβάλουν και τότε  μέσα εις την υγρή γη πάλι θα φυτρώσει.  4000 χιλιάδες χρόνια μπορεί να κρατήσει  τη ζωή ο σπόρος.  Ο λόγος του Θεού λοιπόν, αντιστοίχως, γι αυτό το λόγο ο Κύριος μας λέει ότι ο λόγος είναι σαν σπόρος μοιάζε με σπόρο. Θα καρποφορήσει ή δεν θα καρποφορήσει  ανάλογα με την ποιότητα της ψυχής στην οποία θα βρεθεί διότι ο Θεός έχει μια μεγάλη αδυναμία, όσο κι αν είναι παντοδύναμος η αδυναμία του είναι η ελευθερία του ανθρώπου.

Ο Θεός, ας πούμε ότι είναι ένας κύκλος κόβει ένα κομμάτι από τον κύκλο, αυτό το κομμάτι το αφαιρεί από τον εαυτό Του  το περιορίζει και στη θέση αυτή βάζει την ελευθερία του ανθρώπου  και δεν αναγκάζει ο Θεός τον άνθρωπο  σώνει και καλά να πιστέψει  αλλά του λέει αυτός είναι ο λόγος μου αν θέλεις δέξου τον αν θέλεις μην τον δέχεσαι  και επομένως ανάλογα με την ποιότητα την πνευματική που έχει  ο άνθρωπος, την διάθεσή του, μπορεί να καρποφορήσει ή να μη καρποφορήσει. Είναι πάρα πολλές οι κατηγορίες των ανθρώπων που δέχονται τον λόγο του Θεού. Η σημερινή παραβολή μας κάνει μια καταπληκτική, καταθλιπτική, πεσιμιστική, απαισιόδοξη στατιστική. Αν το πάρουμε περίπου πολύ χοντρικά μόνο το 25% επι τη βάσει του καταχωρισμού που κάνει η σημερινή παραβολή πιστεύουν, δέχονται παίρνουν στα σοβαρά το λόγο του Θεού.

Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων η οποία μοιάζει με τον δρόμο τον πατημένο είναι οι άνθρωποι οι διεφθαρμένοι , οι άνθρωποι οι οποίοι ακούουν και χλευάζουν τον λόγο του Θεού και τον περιφρονούν. Ωχ! Καημένε αυτά θα ακούμε και δίνουν μια και πετάει τον σπόρο πέρα ή τον πατάει και έρχεται ο πονηρός,  τα πετεινά του ουρανού και τον κατατρώγουν και μένει άκαρπος η κατηγορία αυτή των ανθρώπων

Υπάρχει μια άλλη κατηγορία ανθρώπων οι οποίοι μοιάζουν με την γη τη πετρώδη πέφτει ο σπόρος στη γη  έχει κάνα δυο πόντους  χώμα από κάτω πέτρα φυτρώνουν χτυπάνε οι ρίζες στην πέτρα δεν βρίσκουν ικμάδα, υγρασία δεν μπορούν να ζήσουν και καταστρέφεται ο λόγος του Θεού ξεραίνεται. Όχι  ότι ο λόγος του Θεού καταστρέφεται αυτός καθ’ εαυτόν  καταστρέφεται η δυνατότητα που δίνει ο λόγος του Θεού στον άνθρωπο να γίνει τέτοιος που θέλει ο λόγος του Θεού.   Ποιοί είναι αυτοί που μετά χαράς ακούνε τον λόγο του Θεού συγκινήσεις, χαρές  έρχονται εδώ να ακούσουν τον λόγο τον γλυκύ τον ξανθόν όπως τον λένε Ναζωραίο, τον λόγο του Ευαγγελίου και αν είναι λογοτέχνες μπορεί να γράψουν και κατά τρόπο θαυμάσιο όταν θα ρθεί η περίσταση και μετά που σε είδα και που με είδες λόγε του Θεού  τι δουλειά έχω εγώ μαζί σου.

Αν θα έρθει δυσκολία Τότε εν καιρώ πειρασμών ανθίσταται είναι οι άνθρωποι οι οποίοι  δεν θέλουν  τον λόγο του Θεού δεν παίρνουν στα σοβαρά τον λόγο του Θεού χρειάζεται κι αυτό το πράγμα. Κι αν είμαστε και λίγο διαβασμένοι ε! για τον λαουτζίκο  και  να τον κρατήσουμε λίγο να τον συγκρατήσουμε ο λόγος του Θεού δεν χρειάζεται για μας τι να τον κάνουμε τον λόγο του Θεού εμείς έχουμε τους σοφούς τον αριστοτέλη τον πλάτωνα τον Σωκράτη κλπ. Και που τους είδαμε και που τους ακούσαμε δεν βαριέσαι καλοί κι εκείνοι αλλά εμπάσι περιπτώσει δεν βαριέσαι δεν θέλουμε τον λόγο του Θεού, δεν μας ενδιαφέρει ο λόγος του Θεού διότι δεν έχουμε βάθος κι όταν βρεθεί εκ καιρώ πειρασμού ανθίσταται

Υπάρχει και η Τρίτη κατηγορία των ανθρώπων. Φυτρώνει το σιτάρι φυτρώνει το σιτάρι  αλλά μαζί με το σιτάρι φυτρώνει για οι αγριάδες και τα αγκάθια και «εις ακάνθας πεσών» οι ακανθώδεις τύποι. Ποια είναι εκείνα τα πράγματα τα οποία αποτελούν αγκάθια κατά  τον Κύριο. Είναι αι μέριμναι του βίου, αι ηδοναί του βίου και η φροντίδα του πλούτου. Ο πλούτος, οι ηδονές και οι μέριμνες. Ας πάρουμε τις μέριμνες. Τί είναι η μέριμνα η φροντίδα αγωνιώδης που ευκαιρούμε, δεν έχουμε καιρό να ασχοληθούμε με αυτά τα πράγματα που να βρώ καιρό να διαβάζω τον λόγο του Θεού . καθείς στιγμή έχω 40 ώρες το εικοσιτετράωρο να δουλέψω  να καθαρίσω 15 μεριές να τρέξω με την ψυχή στο στόμα από ένα στο άλλο για  να προλάβω σε δύο ώρες να κάνω δέκα και άλλες δουλειές και διάφορες άλλες δουλειές. Δεν προλαβαίνουμε εμείς.  Επομένως  ο λόγος του Θεού που θα ακούσουμε  σήμερα όταν θα αρχίσουμε τη  σαραντάωρη δουλειά αύριο  και άλλες σαράντα την άλλη που να φυτρώσει ο λόγος του Θεού πνίγηκε μόλις τον ακούσαμε πνίγηκε, καταστράφηκε. Να μην φροντίζω; Δεν λέει κανείς αυτό. Αλλά «τις μεριμνών μπόρεσε να προσθέσει επί την ηλικία ……»  δεν γίνεται , υπάρχουν ορισμένα όρια.

Κοιτάξτε αδελφοί μου ένα πράγμα σημερινό το άγχος να το εξηγήσω λίγο , με συγχωρείτε που τρώω λίγη ώρα   αλλά είναι η τελευταία φορά και έτσι θα απαλλαγείτε από μένα  εν πάσι περιπτώσει . Το άγχος,  Θα σας περιγράψω τη ζωή που ζείτε και θα μου πείτε  έτσι είναι. Σηκώνομε το πρωί χτυπάει το ξυπνητήρι γρήγορα θα πάμε για δουλειά θα χάσουμε το τραίνο τώρα που ακρίβαινε και η βενζίνη να πάμε με τα μέσα συγκοινωνίας , όσοι πάμε,  τροχάδι να βάλουμε την κάρτα να χτυπήσει η κάρτα πρίν ένα δευτερόλεπτο γιατί αν χτυπήσει ένα δευτερόλεπτο μετά είμαστε μέσα, χαθήκαμε δουλειά αλλά έχουμε και ακόρτν πω πω που σε είδα και που με είδες, δεν ευκαιρείς καθόλου ιδρώνεις αγωνίζεσαι σε κοιτάζουν με άγριο μάτι ο ι άλλοι  που να μείνει καιρός τώρα δεν το έχουμε όταν το είχαμε έβγαινε η ψυχή. Μόλις τελειώναμε από εκεί κατ’ ευθείαν να πάμε στην άλλη δουλειά λοιπόν αγωνία και στο τέλος πονάει το στομάχι πονάνε τα χέρια μου, πονάνε τα πόδια μου πάμε βγαίνου άρρωστοι 2 3 μήνες ζούμε αγχώδεις σιωπή φωνάζει ο πατέρα να δει ποδόσφαιρο φωνάζει η μητέρα για κάτι άλλο να το δει κι αυτή αι μέριμναι του βίου τρώνε τον λόγο του Θεού που να ευκαιρίσουμε να γίνουμε άνθρωποι του Θεού

Να πάρουμε τας ηδονάς του βίου θα μας έτρωγε πάρα πολύς χρόνος. Ζούμε σε μια κοινωνία όχι μονάχα εδώ ολη η κοινωνία η παγκόσμια έχει γίνει σαρκική. «ου μη καταμείνει το πνεύμα μου «  να το πούμε πιο ελληνικά τι θα πει σάρξ σεχ    είναι η κατάσταση εκείνη στην οποία έχουμε πλέον γίνει ολόκληροι ψυχή τε και σώματι ένα κομμάτι του ανθρώπου ενώ  άνθρωπος είναι ένας κύκλος μεγάλος ο άνθρωπος περιορίζει τον εαυτό του σε μία μονάχα λειτουργία σαν να είναι αυτή το παν  και λατρεύεται ο καινούργιος Θεός, ο παλιός δηλαδή η Αφροδίτη με καινούργιο όνομα. Μοντέρνα. Επομένως ο άνθρωπος αυτός είναι αδύνατο να δεχτεί τον λόγο του Θεού διότι καταπνίγεται δαιμόνιο ο λόγος του Θεού σε μια τέτοια άθλια ψυχή. Και ζούμε λιγότερο ή περισσότερο μικροί και μεγάλοι  επηρεασμένοι από το πνεύμα αυτό.

Αλλά ευτυχώς υπάρχει μια κατηγορία η γη ανθρώπων  η καλή και αγαθή. Αν χρησιμοποιήσουμε τον όρο καλός στα αρχαία ελληνικά σημαίνει ο όμορφος η ωραία ψυχή, η αγαθή η καλή ο καλός και αγαθός λέγανε οι αρχαίοι είναι ο τύπος ο άριστος του ανθρώπου. Ο καλός και αγαθός χριστιανός όχι ο καλοκάγαθος, άλλη έννοια αυτή μη τα μπερδεύουμε αυτά τα  πράγματα ο καλός και ο αγαθός η όμορφες ψυχές και οι καλές  δέχονται τον λόγο και καρποφορούν.εν υπομονή.  Ο λόγος του Θεού θα ακουστεί σήμερα θα ακουστεί αύριο θα ακουστεί μεθάυριο  και θα καρποφορήσει μέσα στις ψυχές και θα δώσει άλλος εκατό άλλος εξήκοντα άλλος τριάκοντα λέγει ο νόμος του Θεού.

Τώρα αδελφοί μου σε μας  προβάλει το ερώτημα Σε πια κατηγορία ανθρώπων ανήκουμε; δεν είναι δικός μου λογαριασμός να το κάνω αυτό , Δεν έχω το δικαίωμα να το κάνω αυτό η συνείδηση που υπάρχει στον καθένα από εμάς αυτή να θέσει το ερώτημα  που ανήκω εγώ και υπάρχει δυνατότητα μεταθέσεως από τη μια κατηγορία στην άλλη  και  ο καλός και αγαθός μπορεί να γίνει πετρώδης και η πετρώδης καλή και αγαθή. Αλλά το νόημα του λόγου του Θεού είναι όλοι να  γίνουμε καλοί και αγαθοί. Και καρποφορούσα εν υπομονή.  Και επομένως η ευχή που απευθύνει η θέση αυτή ο άμβων αυτή είναι αδελφοί μου. Ο λόγος του Θεού τον οποίο ακούμε είτε  υπό μορφή αναγνώσματος ευαγγελικού , είτε υπό μορφή λειτουργικού λόγους, είτε υπό μορφή λειτουργικού λόγου, είτε υπό μορφή λειτουργικού ύμνου είτε υπό μορφή αναγνώσεως  οποιονδήποτε πνευματικών κειμένων εδώ να μπαίνει στην καρδιά μας και να είναι έτοιμοι να τον δεχθεί και να καρποφορήσει με υπομονή σιγά σιγά να βγάλουμε τα πάθη μας να αντικαταστήσουμε τα πάθη μας με πάθη άγια το πάθος της αγάπης  το πάθος της δικαιοσύνης, το πάθος της εξυπηρετήσεως του αδελφού να γίνουμε άνθρωποι καλοί και αγαθοί αυτό θέλει ο λόγος του Θεού να μεταμορφωθούμε να γίνουμε άνθρωποι του Θεού από άνθρωποι απλώς που είμαστε του παρόντος αιώνος του απατεώνος . Μόνο έτσι υπάρχει μια ελπίδα μόνο έτσι υπάρχει μια δυνατότητα να πούμε στον κόσμο τον σημερινό κόσμε σημερινέ που φοβάσαι τις βόμβες, φοβάσαι τους πολέμους, τις φωτιές οι οποίες φυτρώνουν υπάρχει ελπίδα ο λόγος του Θεού ο οποίος από το χάος μπορεί να δημιουργήσει μια καινούργια ζωή.

Η ομιλία έγινε στην Στοκχόλμη της Σουηδίας

 

πηγή:  impantokratoros.gr