Ὁ νόμος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης και οἱ Ἅγιοι!

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ
10 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2023
Ἀπόστολος: Γαλ. στ΄ 11-18
Εὐαγγέλιον: Ἰωάν. γ΄ 13-17
Ἦχος: πλ. α΄.-Ἑωθινόν: Γ΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

«Ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ
ἰσχύει καινὴ κτίσις» (Γαλ. ΣΤ΄ 15)

Ὁ νόμος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης

Μετὰ τὴν πτῶσιν τῶν πρωτοπλάστων, φίλοι μου ἀναγνῶσται, καὶ ἐφ’ ὅσον ἡ ἁμαρτία ἐκυριάρχει ἐπὶ τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου, σωτηρία δι’ αὐτὸν δὲν ὑπῆρχεν! Ὁ Πνευματικὸς Παράδεισος καὶ ἡ

προπτωτικὴ ἁγιότης καὶ τελειότης, εἶναι ἤδη παρελθόν! Ὁ ἄνθρωπος καλεῖται νὰ ἐπιβιώνῃ καὶ νὰ μετρᾷ τὰ ἔτη τῆς ζωῆς του, καὶ μαζὶ μὲ αὐτά, νὰ μετρᾷ καὶ τὰς ἀμετρήτους θλίψεις καὶ ὀδύνας, τὰς ὁποίας τοῦ ἐπέφερεν ἡ ἁμαρτία! Ἡ μόνη παρηγορία του εἶναι, ὅτι ὁ Κύριος καὶ Θεός του δὲν τὸν ἐγκατέλειψεν, ἀλλὰ εὑρίσκεται πλησίον του καὶ τὸν παρηγορεῖ καὶ τὸν στηρίζει καὶ τοῦ ὑπόσχεται. Ἄλλοτε διὰ τῶν Δικαίων, Ἀβραάμ, Ἰσαάκ, Ἰακώβ, Ἰωσήφ, Μωϋσέως καὶ ἄλλων πολλῶν, καὶ ἄλλοτε διὰ τῶν ἐπισήμων προφητῶν, τοὺς ὁποίους φωτίζει, διὰ νὰ ἐνισχύουν τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, καὶ καθοδηγοῦν τοῦτον πρὸς τὴν ὑπομονὴν καὶ ἀναμονὴν τοῦ Μεσσίου καὶ Λυτρωτοῦ!

Ὁ νόμος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὁ ὁποῖος καὶ ἐδόθη διὰ χειρὸς Κυρίου εἰς τὸν Μωϋσῆν, καθ’ ὃν χρόνον οὗτος καθωδήγει τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν, διὰ τῆς ἐρήμου τοῦ Σινᾶ πρὸς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας, ἔχει σκοπὸν νὰ συγκρατῇ τοὺς σκληροτραχήλους Ἑβραίους, ἀπὸ τὴν ἀποστασίαν ἀπὸ τὸν Θεόν, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰς καθημερινὰς ἀδικίας πρὸς τοὺς συνανθρώπους! Ὁ νόμος οὗτος τοῦ Θεοῦ, εἶναι σκληρὸς καὶ ἄτεγκτος καὶ πολὺ εὔκολος καὶ «πρόθυμος», νὰ ὁδηγῇ τοὺς ἐνόχους εἰς τὸν θάνατον! Πολλάκις, μάλιστα, εἰς θάνατον τοσοῦτον σκληρὸν καὶ ἀπάνθρωπον, διὰ νὰ παραδειγματίζωνται καὶ νουθετοῦνται οἱ λοιποί, καὶ συγκρατοῦν ἑαυτούς, ἀπὸ κάθε παράβασιν ἔναντι τῶν ἐντολῶν τοῦ Δεκαλόγου! Εἶναι δέ, γνωσταὶ αἱ ἐπισημάνσεις πολλῶν Πατέρων καὶ θεολόγων, κατὰ τὰς ὁποίας, ἐνῶ ὁ Νόμος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἶναι σκληρὸς καὶ κάθετος, ἀντιθέτως, εἰς τὴν μετὰ Χριστὸν ἐποχήν, ὁ Θεῖος Νόμος περιορίζεται, εἰς τὸ νὰ διδάσκῃ καὶ συμβουλεύῃ καὶ καθοδηγῇ! Ἡ συγχώρησις εἰς τὴν Καινὴν Διαθήκην, ἀντικαθιστᾷ τὴν τιμωρίαν καὶ ἐκδίκησιν τῆς πρὸ Χριστοῦ ἐποχῆς, καὶ προτρέπει καὶ νουθετεῖ μᾶλλον, παρὰ τιμωρεῖ τοὺς παρανόμους καὶ παραβάτας!

Οἱ Ἅγιοι!

Ἅγιοι, δηλαδὴ σεσωσμένοι, δὲν ὑπάρχουν εἰς τὴν πρὸ Χριστοῦ ἐποχήν! Ἅπαντες οἱ δίκαιοι καὶ οἱ προφῆται, ἀκόμη δέ, καὶ οἱ, Μωϋσῆς καὶ Ἀβραὰμ καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ καὶ Ἡσαΐας καὶ Δανιήλ, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς οὗτος ὁ «μείζων τῶν προφητῶν», ὁ Τίμιος Πρόδρομος, ὅταν ἐκοιμῶντο τὸν ὕπνον τοῦ θανάτου, μετέβαινον εἰς τὴν χώραν τοῦ Ἅδου καὶ τοῦ αἰωνίου σκότους! Παρ’ ὅτι ἠγωνίσθησαν εἰς τὴν παροῦσαν ζωήν, καὶ πολλοὶ ἐξ αὐτῶν ὑπέφερον βιαίους θανάτους διὰ τὸ Ὄνομα τοῦ Θεοῦ,  ὁ κεκλεισμένος Παράδεισος ἦτο ἡ προσδοκία των! Ἀνέμενον τὸν Σωτῆρα καὶ Μεσσίαν καὶ Λυτρωτήν, τὸν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ὁ ὁποῖος διὰ τοῦ Σταυρικοῦ Του θανάτου θὰ κατήρχετο εἰς τὸν ζοφερὸν Ἅδην καὶ θὰ ἀπέλυεν ἐλευθέρους καὶ σεσωσμένους εἰς τὸν Παράδεισον, τοὺς πρὸ Χριστοῦ καὶ ἐν Χριστῷ κοιμηθέντας! Ἅπαντας ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἐπίστευσαν εἰς τὸ σωτήριον τριήμερον κήρυγμα Αὐτοῦ, κατὰ τὴν ἐν Ἅδῃ παραμονήν Του! Ἅπαντας ἐκείνους, τοὺς ἀναμένοντας τὴν ἔλευσιν τοῦ Μεσσίου, ὡς Σωτῆρος καὶ ἐλευθερωτοῦ ἀπὸ τὴν δυναστείαν τοῦ κακοῦ καὶ τῆς ἁμαρτίας.

Ἔκτοτε, ὁ Παράδεισος, παραμένει ἀνεωγμένος, καὶ δέχεται τὸν κάθε ἀγωνιστὴν καὶ ἀγαπῶντα τὸν Χριστόν! Μυριάδες καὶ ἑκατομμύρια εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι περιεφρόνησαν τὰς ἀπολαύσεις καὶ ἡδονὰς τῆς παρούσης ζωῆς, διὰ τὴν κληρονομίαν τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν! Ἅπαντες οὗτοι ἠκολούθησαν τὸν Λόγον τοῦ Διδασκάλου, – «ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν» (Ματθ. ΙΑ΄ 12) – καὶ δὲν ὑπελόγισαν πρὸ τῆς τοιαύτης αἰωνίου Βασιλείας, οὔτε ἀκόμη καὶ αὐτὴν ταύτην τὴν βιολογικὴν ζωήν των! Ἐδέχθησαν μετὰ προθυμίας καὶ χαρᾶς, πᾶσαν βάσανον καὶ πᾶσαν στέρησιν καὶ πᾶν ὅ,τι ἄλλο ἐπώδυνον καὶ φρικτόν, «προσδεχόμενοι τὴν μακαρίαν ἐλπίδα καὶ ἐπιφάνειαν τῆς δόξης τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Τίτ. Β΄ 13)! Ἀκόμη καὶ ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι εὑρέθησαν εἰς περιόδους εἰρήνης καὶ ὁμαλότητος, καὶ δὲν ἠπειλεῖτο ἡ ζωή των, ἐσκλήρυνον ἐξ ἑαυτῶν τὰς συνθήκας τῆς διαβιώσεώς των, καὶ εἴτε διὰ ὑπερβολικῶν νηστειῶν καὶ ἄλλων ἠθελημένων κακοπαθειῶν, ἐβίασαν ἑαυτούς,  διεκδικοῦντες τοὺς στεφάνους τῆς Βασιλείας!

Ὡς ἐκ τούτου, Ἅγιοι εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἔζησαν διὰ τὸν Χριστὸν καὶ ἐν Χριστῷ καὶ κατὰ Χριστόν, καὶ ἠγάπησαν Τοῦτον, ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καὶ καρδίας καὶ ἰσχύος καὶ διανοίας, καὶ διὰ τούτους, μόνον Οὗτος ὑπῆρχεν !!!

Οἱ Ἅγιοι σήμερον!

Πολλάκις, πολλοὶ διατείνονται ὅτι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἔπαυσεν νὰ «παράγῃ» Ἁγίους, καὶ ὅτι ἡ ἐπιπολάζουσα ἁμαρτία κυριαρχεῖ καταδυναστεύουσα τοὺς πάντας, καὶ ὑποτάσσουσα τούτους εἰς τὰς ἐντολὰς καὶ τὰ παράνομα θελήματά της! Βεβαίως, τοῦτο τὸ ἀνυπόστατον θεώρημα, κατέρριψαν καὶ ἔτι καταρρίπτουν, ἀφ’ ἑνὸς μέν, ἅπαντες ἐκεῖνοι οἱ ἀναγνωρισθέντες ἐσχάτως ὑπὸ τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας ὡς Ἅγιοι, ἑορταζόμενοι καὶ τιμώμενοι διὰ τοῦ καθοριζομένου τρόπου καὶ διὰ συγκεκριμένης ἡμερολογιακῆς κατατάξεως! Ἅπαντες ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι διέψευσαν ἅπαντας τοὺς ἐπιποθοῦντας διὰ νὰ ἴδουν τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, κρημνιζομένην καὶ κατησχυμμένην καὶ παραμένουσαν μόνον ὡς ἓν ἱστορικὸν ἀπολίθωμα! Ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἔτι ζῶντες ἐν τούτῳ τῷ αἰῶνι, τῷ ἀπατεῶνι, παλαίουν καὶ ἀγωνίζονται διὰ νὰ «κρατοῦν τῆς ὁμολογίας» καὶ διεκδικοῦν τὰ αἰώνια ἀγαθὰ τῆς Οὐρανίου Βασιλείας! Ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι εἰς πεῖσμα τοῦ ὀλεθρίου κύματος τῆς ἁμαρτίας τὸ ὁποῖον φαίνεται ὅτι παρασύρει τὰ πάντα εἰς τὴν ροὴν καὶ τὸ πέρασμά του, ἀνθίστανται, καὶ ἀποβλέπουν «ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν» (Ἑβρ. ΙΒ΄ 2)!

Βεβαίως, – ἐτονίσαμεν ἤδη τοῦτο, – ἡ ἁμαρτία καὶ τὸ κακὸν καὶ ἡ παρανομία, πλεονάζει σήμερον! Ἀλλά, πότε δὲν συνέβαινεν αὐτό; Εἰς ποίαν ἐποχὴν δὲν ἐκυριάρχει ἡ ἀνομία καὶ ἡ ἀποστασία ἀπὸ τὸν Θεόν; Ἀκόμη καὶ κατὰ τὴν ἐποχὴν ποὺ ὁ Ἴδιος ὁ Θεὸς ἐπεσκέφθη τὸν κόσμον διὰ τῆς ἀνθρωπίνης ὑποστάσεώς Του, ἡ ἁμαρτία καὶ τὸ κακὸν ὑπερεχείλιζε, καὶ ἡ ἀποστασία καὶ ἡ ὕβρις κατὰ τοῦ Σωτῆρος ἐσκλήρυνε τὴν στάσιν καὶ ἀντίστασίν της πρὸς τὸν Κύριον καὶ Θεόν μας!

Παρ’ ὅλον τοῦτο, ὅμως, ἡ «ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, καινὴ κτίσις», πορεύεται εὐωδουμένη καὶ αὔξουσα, καὶ ἀκόμη καὶ σήμερον, ἔχει καὶ ἐπιδεικνύει τοὺς μαθητὰς ἀλλὰ καὶ ἀγωνιστὰς καὶ ἀκολούθους, τοῦ Χριστοῦ, μετὰ τῶν ὁποίων εἴθε νὰ καταλεγώμεθα καὶ ἡμεῖς. Ἀμήν!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

πηγή: orthodoxostypos.gr