Ἡ Πίστις ποὺ σώζει!

ΚΥΡΙΑΚΗ E΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
9 ΙΟΥΛΙΟΥ 2023
Ἀπόστολος: Ρωμ. ι΄ 1 – 10
Εὐαγγέλιον: Ματθ. η΄ 28- θ΄ 1
Ἦχος: δ΄.-Ἑωθινόν: Ε΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

«καρδίᾳ γὰρ πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην,

στόματι δὲ ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν» (Ρωμ. Ι΄ 10)

Ἡ Πίστις ποὺ σώζει!

Πολλάκις, φίλοι μου ἀναγνῶσται, ὡμιλήσαμεν ἀπὸ τούτου τοῦ «βήματος», διὰ τὴν Πίστιν εἰς τὸν Θεόν, καὶ πολλάκις ἀνεφέρθημεν, – λεπτομερῶς μάλιστα, – εἰς τὴν σώζουσαν, ἀλλὰ καὶ μὴ σώζουσαν πίστιν!

Πολλάκις εἴδομεν καὶ ηὐφράνθημεν, Ἁγίους καὶ ὁμολογητὰς καὶ Πατέρας καὶ μάρτυρας, οἱ ὁποῖοι διὰ τὴν πίστιν των, ἠρνήθησαν δόξας καὶ τιμὰς καὶ θρόνους καὶ οἰκονομικὰς ἀπολαβὰς ὡς καὶ αὐτὴν τὴν ἰδίαν ζωήν των, ἀλλ’ ἐπίσης εἴδομεν καὶ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι, κρυπτόμενοι ὄπισθεν τῆς ψευδοῦς καὶ ἀνυπάρκτου «πίστεως», καὶ προβάλλοντες αὐτὴν ὡς προπέτασμα καπνοῦ, κατ’ οὐσίαν ἠρνήθησαν αὐτήν, διὰ νὰ κερδίσουν προσκαίρους τιμὰς καὶ δόξας! Διὰ τῆς Πίστεως, ἡγιάσθησαν καὶ ἔτι ἁγιάζονται, ἅπαντες οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν, ἀλλὰ καὶ διὰ τῆς εἰκονικῆς καὶ ψευδοῦς «πίστεως», ἠστόχησαν καὶ ἐπλανήθησαν καὶ ἐκολάσθησαν, πολλοί, περισσότεροι τῶν πρώτων!

Ὁ θεῖος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος, ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ὡμίλησε καὶ ἔγραψε διὰ τὴν Πίστιν, χωρὶς περιστροφάς, καὶ μὲ ἰδιαιτέρως «καυστικὸν» τρόπον, ἔδειξε καὶ δεικνύει εἰς τὴν Καθολικὴν ἐπιστολήν του, τὴν ὀρθὴν καὶ ἀσφαλῆ Πίστιν, ἀλλὰ καὶ τὴν πλαστὴν καὶ νενοθευμένην τοιαύτην! Πιστὸς δὲν εἶναι ἐκεῖνος ποὺ φαίνεται ἢ καὶ διαθέτει διάφορα στοιχεῖα καὶ δῆθεν ἀρετάς, καὶ διατυμπανίζει ἐπαιρόμενος διά ταῦτα, ὡς οἱ Φαρισαῖοι ἐκεῖνοι! Πιστὸς εἶναι, – ἀντιθέτως! – ἐκεῖ­νος ὁ ὁποῖος, παραλλήλως πρὸς τὰς ὀρθοδόξους πεποιθήσεις του, ἀγωνίζεται καὶ διὰ τῶν ἔργων! Κυρίως ὅμως καὶ πρωτίστως, ἀγαπᾷ τὸν Θεὸν καὶ ζῇ δι’ Αὐτόν! Τοῦτο ἄλλωστε, συνέστησεν καὶ μᾶς ὑπέδειξεν ὁ Κύριος˙ «ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοί­ας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου» (Μᾶρκ. ΙΒ΄ 30)! Ἡ τοιαύτη Ἀγάπη συνιστᾷ τὸν Πιστὸν καὶ τὸν Ἅγιον! Ὅσα δὲ ἔργα καὶ ἀγῶνας καὶ ἐὰν καταβάλῃ καὶ κοπιάσῃ, θὰ εἶναι ἁπλῶς τὰ στοιχεῖα αὐτῆς ταύτης τῆς Ἀγάπης του πρὸς τὸν Θεόν!

Διὰ τῆς καρδίας!

Ἡ Πίστις εἶναι ἔκφρασις τῆς καρδίας! Τοῦτο, εὐκόλως τὸ ἀντιλαμβάνεται ἕκαστος! Ἐκείνη ἡ δῆθεν «πίστις», ἡ ὁποία προφέρεται διὰ τῶν χειλέων ἢ «πλάθεται» καὶ προσποιεῖται, δὲν πείθει οὐδὲ κἂν ἐκεῖ­νον ὁ ὁποῖος τὴν ἐπικαλεῖται καὶ τὴν διαφημίζει! Ἡ Πίστις δὲν λέγεται, ἀλλὰ καὶ δὲν δύναται νὰ κρυβῇ! Τοῦτο ἀκριβῶς διδάσκει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, εἰς τοῦτον τὸν στίχον τὸν ὁποῖον καὶ ἐπεξηγοῦμεν! Ἡ πίστις μαρτυρεῖ εἰς τὸν ἴδιον τὸν πιστόν, ὅτι εἶναι δεδικαιωμένος! Ἡ ἀγάπη καὶ ἡ πίστις εἰς τὸν Θεόν, ὡς λέγει ὁ Εὐαγγελιστὴς καὶ Θεολόγος Ἰωάννης, δὲν φοβεῖται! Ἡ ἀγαπῶσα καὶ πιστεύουσα καρδία, βεβαιοῖ, ὅτι «φόβος οὐκ ἔστιν ἐν τῇ ἀγάπῃ, ἀλλ᾿ ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον» (Α΄ Ἰωάν. Δ΄ 18)!

Ταύτην τὴν πίστιν, τὴν ἐκφραζομένην ἀπὸ τὴν καρδίαν καὶ οὐχὶ ἀπὸ τὰς ἐξωτερικὰς κινήσεις, βλέπομεν εἰς τὴν ζωὴν τῶν Ἁγίων! Ἡ πίστις, διὰ τὴν ὁποίαν ὁμιλοῦμεν καὶ τὴν ὁποίαν προβάλλει σήμερον ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, εἶναι ἐκείνη διὰ τῆς ὁποίας, διεξῆλθον τὴν παροῦσαν ζωήν, οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὅλαι ἐκεῖναι αἱ καταξιωμέναι καὶ ἅγιαι μορφαὶ τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης, ποὺ κοσμοῦν τὸ «νοητὸν στερέωμα» τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἐκεῖνα τὰ «μυρίπνοα ἄνθη τοῦ Παραδείσου», τὰ ὁποῖα «διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός…». Ἐκείνη ἡ «Θεία παρεμβολή», οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, οἱ Μάρτυρες, οἱ Ὅσιοι, οἱ Δίκαιοι, οἱ Ἀσκηταί, οἱ Πατέρες καὶ Διδάσκαλοι, οἱ παλαιότεροι καὶ οἱ νεώτεροι, οἱ ἄνδρες καὶ αἱ γυναῖκες, οἱ, κάθε ἐθνικότητος, φυλῆς καὶ χρώματος, οἱ ὁποῖοι «ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν». Εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἔθεσαν τοὺς ἑαυτούς των εἰς τὴν ὑπηρεσίαν τοῦ θείου θελήματος, ἔστω καὶ ἂν ἠπειλήθησαν, ἔστω καὶ ἂν ἐδιώχθησαν, ἔστω καὶ ἂν ὑβρίσθησαν καὶ προπηλακίσθησαν˙ ἔστω καὶ ἂν ὡδηγήθησαν εἰς τὰ φρικτὰ καὶ ἀνήκουστα μαρτύρια.

Εἶναι ἐκεῖνοι καὶ ἐκεῖναι, πού, διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν πίστιν εἰς ὅλα ἐκεῖνα, ποὺ ὁ Θεὸς ὑπεσχέθη, ἐθυσίασαν τοὺς ἑαυτούς των, τὴν ἀγάπην τῶν οἰκείων τους, τὴν ἀποδοχὴν τοῦ κόσμου, τὸ θέλημά τους, ἀκόμη καὶ τὰς πλέον στοιχειώδεις ἀνέσεις τους. Τέλος εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι «ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις, ἐν ἁγνότητι, διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας, διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας, ὡς ἀποθνήσκοντες» (Β΄ Κορινθ. ΣΤ΄ 4-10), μᾶς ἔδωσαν καὶ μᾶς δίδουν νὰ καταλάβωμεν, ποία εἶναι ἐκείνη ἡ πίστις, τὴν ὁποίαν ζητεῖ ὁ Κύριος ἀπὸ ἡμᾶς.

Ἐκ τῆς τοιαύτης πίστεως ἡ σωτηρία!

Ὁ θεῖος Νόμος, ἀγαπητοί μου, καὶ ἡ ἐφαρμογή του, εἶναι ἀσφαλῶς ἀπαιτούμενα διὰ τὴν σωτηρίαν ἡμῶν. Ὅταν ἠρώτησεν ὁ πλούσιος νεανίσκος τὸν Κύριον, «διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;» (Λουκ. ΙΗ΄ 18), ὁ Κύριος τοῦ ἀπήντησεν ἀρχικῶς ὅτι πρέπει νὰ τηρῇ τὸν Νόμον καὶ τὰς ἐντολάς. Ὅταν δὲ οὗτος ὁ νεανίσκος ἐπαρρησίασεν ἑαυτὸν ὡς πιστὸν τηρητὴν τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου, ὁ Κύριος προεχώρησεν εἰς τὴν… Πίστιν! «ἔτι ἕν σοι λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι» (Λουκ. ΙΗ΄ 22). Ζητεῖ, δηλαδή, ἀπ’ αὐτόν, νὰ παύσῃ νὰ ἐμπιστεύεται ἑαυτὸν εἰς τὴν τεραστίαν περιουσίαν του, ἀλλὰ διανέμων ταύτην εἰς τοὺς πτωχούς, νὰ ἀφήσῃ ἑαυτὸν εἰς τὰς παντοδυνάμους χεῖρας τοῦ Θεοῦ. Τοῦτο εἶναι τό, μετὰ τὸν Νόμον, σωτήριον “βῆμα”. Ἡ πίστις, κατὰ τὴν ὁποίαν, ὁ ἄνθρωπος ἀφήνει ὁλοκλήρως ἑαυτόν, εἰς τὴν μέριμναν τοῦ Θεοῦ.

«Ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. ΙΗ΄ 3). Ὡς τὰ μικρὰ παιδία καὶ βρέφη, δὲν ἔχουν ἴδιον θέλημα καὶ ἐμπιστεύονται ἑαυτὰ εἰς τὴν θέλησιν καὶ ἐπιλογὰς τῶν ἑαυτῶν γονέων, οὕτω καὶ ἡμεῖς ὀφείλομεν νὰ ἐμπιστευθῶμεν ἑαυτοὺς εἰς τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρὸς ἡμῶν, διὰ νὰ ἐπιτύχωμεν τῶν ἐπηγγελμένων ἀγαθῶν τῆς ἀπολαύσεως. Ἀμήν.

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου  Ἱεροκήρυξ Ἱ. Μ. Πατρῶν

 

πηγή:  orthodoxostypos.gr