Άγιος Ευμένιος Σαριδάκης, « Θεέ μου, θέλω να σώσεις και τον Ιούδα…»

Ο Γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης πού γιά την μεγάλη του ταπείνωση και απλότητα του είχε δώσει χάρισμα ο Χριστός να βλέπει τούς Αγγέλους με τα φτερά τους μέσα στην Θεία Λειτουργία !

Ο π. Ευμένιος γεννήθηκε το 1931 στην Εθιά Μονοφατσίου του νομού Ηρακλείου Κρήτης και ήταν το όγδοο παιδί μιας φτωχής & πιστής οικογένειας. Έγινε μοναχός σε ηλικία 17 χρονών, αγωνίστηκε για την καλλιέργεια της ψυχής του με αγάπη και προσευχή και δοκιμάστηκε σκληρά και από την ασθένεια της λέπρας...

Αλλά και αργότερα, ενώ ήταν ήδη ιερέας, δοκιμάστηκε σκληρά από δαιμονική επιρροή, με την οποία βασανίστηκε ψυχοσωματικά και ελευθερώθηκε μετά από πολλές προσευχές, αγρυπνίες και εξορκισμούς σε μοναστήρια της Κρήτης, όπως στις μονές Κουδουμά και Παναγίας Καλυβιανής.

Η λέπρα τον έφερε στο Νοσοκομείο Λοιμωδών στην Αγία Βαρβάρα Αθηνών. Εκεί θεραπεύτηκε αλλά, βλέποντας τον ανθρώπινο πόνο, αποφάσισε να παραμείνει στο Νοσοκομείο ως ιερέας, για να βοηθήσει όσο μπορούσε την ανακούφιση των συνανθρώπων του! 

Εκεί λοιπόν "θα αρχίσει το ποιμαντικό του έργο, που μπροστά του γονατίζουν οι έχοντες θεολογικά πτυχία και εκκλησιαστικά αξιώματα".

Η αγάπη του και ο ασκητικός του αγώνας έφεραν σ' αυτόν τη χάρη του Θεού και ο ταπεινός ιερέας ( λειτουργούσε στο ναό των αγίων Αναργύρων Ιατρών Κοσμά & Δαμιανού, μέσα στο Λοιμωδών) έφτασε σε μεγάλο ύψος αγιότητας -το οποίο διατηρούσε κρυφό όσο μπορούσε- και αξιώθηκε να λάβει το προορατικό χάρισμα, να ζήσει υψηλά πνευματικά βιώματα και οράματα και να βοηθήσει πάρα πολλούς ανθρώπους κάθε κοινωνικής τάξης και μορφωτικού επιπέδου, όχι μόνο με τις συμβουλές και την προσευχή του αλλά και με την αγιασμένη παρουσία του...

++++++++++++++

Ο Γέροντας Πορφύριος έλεγε για τον Γέροντα Ευμένιο: «Να πηγαίνετε να παίρνετε την ευχή του Γέροντα Ευμένιου, γιατί είναι ο κρυμμένος Άγιος των ημερών μας. Σαν τον Γέροντα Ευμένιο βρίσκει κανείς κάθε διακόσια χρόνια».

 

Στο Νοσοκομείο Λοιμωδών ευτύχησε να γνωρίσει το λεπρό άγιο μοναχό Νικηφόρο, που, αν και τυφλός από την ασθένειά του, έγινε μεγάλος πνευματικός πατέρας των χριστιανών και δάσκαλος του Γέροντα Ευμένιου.

Τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στο Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» και την 23η Μαίου 1999 παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο και τάφηκε, σύμφωνα με την επιθυμία του, στον τόπο που γεννήθηκε (στην Εθιά).

H προσευχή του Γέροντα ( " Και εχάρη ο Θεός " )

Η μυστική ζωή του αγίου Γέροντα (οι προσωπικοί ασκητικοί αγώνες του) δεν είναι ευρύτερα γνωστή. Όμως έχει ιδιαίτερη σημασία η παρακάτω προσευχή του, που περιλαμβάνεται, μαζί με πολλά άλλα στοιχεία για τη ζωή του και μαρτυρίες πολλών ανθρώπων που τον γνώρισαν (και πολλές μαρτυρίες για τα αγιοπνευματικά καί θαυματουργικά χαρίσματά του, στο εξαιρετικό βιβλίο του Σίμωνος Μοναχού π. Ευμένιος - Ο κρυφός άγιος της εποχής μας, σελ. 133-134 [για το βιβλίο, και αποσπάσματα, κλικ εδώ].

Διηγείται σχετικά ο μητροπολίτης Μόρφου της Κύπρου Νεόφυτος.

«Ένα πολύ σημαντικό περιστατικό, που θυμούμαι από τον γέροντα Ευμένιο, είναι μία προσευχή του έκανε: "Κύριε Ιησού Χριστέ, θέλω να σώσεις όλους τους ανθρώπους".

"Κι εχάρη ο Θεός", μου έλεγε.

"Και μετά είπα:

"Κύριε Ιησού Χριστέ, θέλω να σώσεις όλους τους Καθολικούς. Και όλους τους Προτεστάντες, Χριστέ μου, θέλω να σώσεις". Κι εχάρη ο Θεός.

"Θέλω να σώσεις και τους μουσουλμάνους και όσους ανήκουν σε όλες τις θρησκείες, και τους αθέους ακόμα θέλω να σώσεις". Κι εχάρη πολύ ο Θεός.

Και του είπα: "Χριστέ μου, θέλω να σώσεις όλους τους απ' αιώνες κεκοιμημένους από Αδάμ μέχρι τώρα". Κι εχάρη ο Θεός πολύ.

Και είπα: "Θεέ μου, θέλω να σώσεις και τον Ιούδα". Και στο τέλος είπα: "Θέλω να σώσεις και τον διάβολο". Κι ελυπήθη ο Θεός".

Του λέω:

---"Γιατί λυπήθηκε ο Θεός;".

---"Διότι θέλει ο Θεός και δεν θέλουν αυτοί" μου απάντησε, "δεν υπάρχει ίχνος καλής θελήσεως σωτηρίας στον διάβολο".

"Καλά" του είπα, "πώς κατάλαβες εσύ πότε ο Θεός χαιρόταν και πότε ελυπήθη;".

Και μου λέει: "Άμα η καρδιά σου γίνει ένα με την καρδία του Χριστού, αισθάνεσαι αυτά που αισθάνεται".

Δηλαδή αντιλαμβάνεσαι τι εύρος είχεν η καρδία αυτού του ανθρώπου;

Αυτό είναι από τα πιο δυνατά που έχω ακούσει και δεν το έχω ακούσει από κανέναν άλλον. Κι αυτό το καταλάβαινε από την ένταση της Χάριτος. Ανάλογα με τον βαθμό της Χάριτος αντιλαμβανόταν την λύπη ή την χαρά Του, σ' αυτό που ο ίδιος έλεγε ή έκανε».

-----------

Η Γερόντισσα της Ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου Βρανά, Θεοτίμη μοναχή, μας διηγήθηκε ότι, όταν πήγαινε ο πατήρ Ευμένιος και τους λειτουργούσε, όλο γελούσε μέσα στο Ιερό.

Η ίδια λέει: «Κάποια φορά, που θα είχαμε Λειτουργία, με ρώτησαν ποιος παπάς θα έλθη να λειτουργήση και λέω: «Αυτός ο Παππούλης, που όλο γελάει μέσα στο Ιερό και γελάω κι εγώ». Από εκείνη την φορά και μετά, όσες φορές ήλθε να μας λειτουργήση ο πατήρ Ευμένιος, δεν ξαναγέλασε ποτέ του…».

«Κάποια φορά ήλθε και μας λειτούργησε πάλι ο πατήρ Ευμένιος. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας καθήσαμε στο μικρό μας Αρχονταρίκι και μας έλεγε διάφορα πράγματα. Σε κάποια στιγμή τον ρωτάω:

«Γέροντα, κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, μέσα στον ναό, ένας Άγγελος μόνο υπάρχει;». Δεν μου απήντησε, αλλά μόνον χαμογέλασε. Εγώ τον ρωτάω και δεύτερη και τρίτη φορά. Τίποτε. Μόνο χαμόγελο.

Όποτε, την τέταρτη φορά, μου λέει: «Φρού-φρού oι Άγγελοι, φρού-φρού οι Άγγελοι. Πολλοί Άγγελοι, πολλοί Άγγελοι...». Και γελούσε.»

Πηγή: Σίμωνος Μοναχού, Πατήρ Ευμένιος – Ο κρυφό άγιος της εποχής μας,

------

«Όταν επισκεφθήκαμε το Λεπροκομείο Αθηνών, γνωρίσαμε ανθρώπους, που αργότερα έγιναν φίλοι μας. Ήταν άνθρωποι του ψαλτηρίου, ο κ. Κώστας, ένας επίσης λεπρός, κι ένας πολύ απλός και ταπεινός άνθρωπος, ο Κανάρης, φίλος των λεπρών. Ο Παναγιώτης ο Μηλίτσης – ήταν της παρέας μας αυτός-, και ο Μιχάλης ο Χατζηγεωργίου από την Σύρο, που ήξερε και έψελνε πολύ ωραία και κοντά του έμαθα να ψέλνω τον Μεγάλο Κανόνα.

Καθ’ όλη την διάρκεια της Ακολουθίας ο ιερέας είναι εντός του Ιερού. Έτσι, δεν είχα την ευκαιρία να τον δώ. Έμείς ψέλναμε έναν μακρύ Κανόνα, ατελείωτο. Σιγά-σιγά ο ναός εγέμισε. Ήταν υπερπλήρης.

Οπότε στην ενάτη «Ασπόρου συλλήψεως ο τοκος ανερμήνευτος, Μητρός ανάνδρου άσπορος η κύησις, Θεού γάρ η γέννησις, καινοποιεί τάς φύσεις διό σε πάσαι αι γενεαί, ως Θεού υμών Μητέρα, ορθοδόξως μεγαλύνομεν», που λέει ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης, έτσι αρχίζει η ενάτη Ωδή, εμφανίζεται ένας παπάς, λουσμένος μέσα στην χαρά, μέσα στο γέλιο και μέσα στο φως. Και το είδα αυτό το πράγμα.

Εξεπλάγην. Λέω: «Αυτός είναι ο πατήρ Ευμένιος;».

Ο Γέρων, όμως, κατάλαβε ότι εγώ ηλεκτρίστηκα εκείνη την ώρα, ότι κάτι έπαθα, που είδα όλο εκείνο το φως, εκείνη την χαρά. Μπορώ να πω, ότι το πιο σημαντικό πράγμα για μένα ήταν η χαρά, η οποία ήταν αποστασιοποιημένη, όχι μόνο στο στόμα, σε όλο του το σώμα, σε όλη την κίνησι, σε όλο του το πρόσωπο. Όλος ο άνθρωπος απέπνεε χαρά. Η χαρά ήταν σωματική, δεν ήταν απλώς η έκφρασι ενός χαμόγελου. Δηλαδή, το χέρι του που θυμιάτιζε, θυμιάτιζε χαρούμενα, το πρόσωπό του, τα μάτια του, όλα είχαν χαρά και φως.

Αφού περατώθηκε η θυμίασις του ναού από αυτόν τον χαρούμενο και φωτοφόρο άνθρωπο και φθάσαμε στην Απόλυσι «Δι’ ευχών των Αγίων…», χαρούμενος βγήκε και είπε: «Εύχομαι τα άγια, γράμματα και τα άγια λόγια και οι ιεροί ψαλμοί του Μεγάλου Κανόνος του Αγίου Ανδρέου Κρήτης να σκέπουν, να οδηγούν, και να φωτίζουν όλη την ζωή σας, καλά μου παιδιά. Σας ευχαριστώ».»

Πηγή: Μαρτυρία Πανιερωτάτου μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου από το βιβλίο του Μοναχού Σίμωνος, Πατήρ Ευμένιος – Ο κρυφό άγιος της εποχής μας,

------------------

«Για το διορατικό χάρισμα τον ερώτησα κάποτε που καθόμαστε στην τράπεζα. «Τι είναι αυτό το διορατικό που λένε έχει ο ένας και ο άλλος. Πώς ενεργεί, αυτό το διορατικό χάρισμα;»

Με μια ευγλωττία και αφέλεια μου λέει: «Α, αυτό το κατέχω καλά, μπορώ να στο πω». «Είμαι όλος αυτιά», του λέω. «Βλέπεις τι υπάρχει εδώ άπ’ έξω στην αυλή;», με ρωτάει. «Δεν βλέπω», του απαντώ.

«Τώρα», μου λέει, «περνάει μια γάτα με μια μεγάλη μαύρη βούλα εδώ στον λαιμό. Εμένα, βλέπεις, με έχει αξιώσει ο Θεός να βλέπω και πίσω από τον τοίχο».

‘Εμένα μου φάνηκε αστείο και πολύ απλοϊκό. Όταν συνήλθα και ενώ έπινα τον καφέ μου, αμέσως μετά την κουβέντα εμφανίσθηκε στην πόρτα μια γάτα με μαύρη βούλα στον λαιμό. Κι αυτός κατάλαβε την έκπληξί μου και άρχισε να γελά ακατάσχετα. Τότε, κατάλαβα ότι είχα απέναντι μου έναν άνθρωπο που κατείχε καλά αυτό το χάρισμα. Και το έκρυβε, όμως, όσο μπορούσε, για να μην προκαλή, για να μη θαυμάζεται, διότι είπαμε, ήταν ένας άνθρωπος πολύ κεκρυμμένης εργασίας.»

Πηγή: Σίμωνος Μοναχού, Πατήρ Ευμένιος – Ο κρυφός άγιος της εποχής μας, Επιμέλεια κειμένου: Μαίρη Αποστολάρα, Πρώτη Έκδοσι, Δεκέμβριος 2009

 

-----------------

Τι συμβούλευε τον κόσμο ο Γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης

 

 

Ποιες ήταν οι κύριες συμβουλές που έλεγε ο Γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης στα πνευματικοπαίδια του και στον κόσμο.

«Να αγαπούμε τον άνθρωπο,μα πιο πολύ το Θεό»

«Να βλέπουμε τις αρετές των άλλων και τα δικά μας ελαττώματα.Έτσι θέλει ο Θεός.Έτσι είν’ ωραία»

«Εάν νομίζεις πως έχεις αρετές δεν έχεις τίποτα.Όποιος πει πως είναι άγιος δεν είναι.Οι Άγιοι ποτέ δεν είπαν ότι ήσαν Άγιοι »

«Εμείς έχομε ανάγκη τον Θεόν.Εκείνος δεν έχει την ανάγκη μας,για μας θα είναι η ωφέλεια»

«Όταν προσευχόμαστε και ο Θεός δεν μας ακούει υπάρχει λόγος,εμείς είμαστε οι αίτιοι, εμείς τον εμποδίζομε,να μας ακούσει»

«Η προσευχή είναι πολύ μεγάλη υπόθεση,ανεβάζει τον άνθρωπο ψηλά αν προσεύχεται με ταπείνωση και συντριβή καρδίας»

«Οι θλίψεις και ο πόνος μας φέρνουν πιο κοντά στον Θεό.Όλα τα ξεπερνά κανείς με την πίστη στο Θεό»

«Δεν μπορούμε να καταλάβομε το θέλημα του Θεού γιατί δεν μας αφήνει το θέλημα μας και γιατί βλάπουμε τα λάθη των άλλων και όχι τα δικά μας»

«Αν συγχωρείς τους εχθρούς σου και υπομένεις τις θλίψεις είσαι στο δρόμο του Θεού»

«Ο Θεός τα θέλει όλα και όχι ό,τι περισσεύει»

«Αν είμαστε υπερήφανοι κι εγωιστές ο Θεός θα μας ταπεινώσει,γιατί»υπερηφάνοις αντιτάσσεται,ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν»

«Ο διάβολος φοβάται τον ταπεινό,ενώ τον υπερήφανο τον αγαπά γιατί είναι δικός του»

«Αν κανείς έχει κάποιο χάρισμα να μην υπερηφανευτεί,γιατί θα του το πάρει ο Θεός για να ταπεινωθεί»

«Όταν είμαστε ταπεινοί και πράοι ο Θεός θα μας δώσει χαρίσματα.Γι’ αυτό να πιστεύομε και να λέμε πως είμαστε «αχρείοι δούλοι»,όσα καλά κι αν έχομε»

«Ο Θεός μας σώζει δωρεάν και όχι γιατί το αξίζομε»

«Οποιοι είναι υπερήφανοι θα επιτρέψει ο Θεός να πεσουν σε πολλές αμαρτίες για να ταπεινωθούν»

«Να αγαπούμε τον Θεό τόσο πολύ,που να μην χορταίνομε να τον αγαπούμε και να μην φοβόμαστε τίποτα»

«Όσες αρετές κι αν έχομε να μην φουσκώνει ο νους μας,μόνο να θεωρούμε τον ευατό μας»αχρείο δούλο»,που δεν έπραξε ούτε αυτά που όφειλε να πράξει»

«Μόνο καλό να σκέφτεσαι και μόνο καλό να κάνεις»

«Να δίνεις χωρίς να έχεις απαίτηση να πάρεις»

«Να μην βάνεις ποτέ κακούς λογισμούς στο νου σου»

«Η ταπείνωση φυλάσσει το θυσαυρό και η υπερηφάνεια τον σκορπά»

«Χωρίς ταπείνωση δεν στεριώνει καμιά αρετή,γιατί δεν βρίσκει τόπο να πατήσει»

«Οι άνθρωποι ενεργούν περισσότερο με τη λογική και λιγότερο με την πίστη.Γι’ αυτό και πελαγώνουν πολλές φορές»

«Από τη μια μεριά η χαρά και από την άλλη η λύπη.Και λέει ο άνθρωπος:Τι συμβαίνει?

Και γιατί? Με την πίστη στον Θεό όλα ξεπερνιούνται,γιατί τα αφήνεις όλα σ’ Εκείνον και αναπαύεσαι»

«Μετά την καταιγίδα έρχεται η γαλήνη.Μετά τη λύπη η χαρά και πρέπει να λέμε:»Ει ο Θεός μεθ’ ημών τις καθ’ ημών»

«Να θεωρούμε τον εαυτό μας κατώτερο από όλους τους ανθρώπους,γιατί έτσι θέλει ( ευχαριστείται ) ο Θεός»

Γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης

πηγή:  https://www.kivotoshelp.gr/index.php/praktikh-theologia-menu/1559-o-gerontas-evmenios-saridakis-thee-mou-thelo-na-soseis-kai-ton-ioyda