Η αριθμολογία

π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ

   Πρόκειται για αποκρυφιστικό  σύστημα που πιστεύει στη δύναμη των αριθμών. Ονομάζεται και αριθμοσοφία ή αριθμομαντική.

Οι οπαδοί της βρίσκουν τις ρίζες της κίνησης στην Αρχαία Αίγυπτο και στον Πυθαγόρα, για τον οποίο οι αριθμοί είχαν κάποια μυστηριώδη δύναμη.

Οι δοξασίες του Πυθαγόρα ήταν ένα ανακάτεμα ιν­δουισμού, καββάλα και άλλων αποκρυφιστικών στοι­χείων. Δίδασκε τη μετενσάρκωση και ανεφέρετο στην αριθμοσοφία και στην κίνηση των άστρων. Για τον Πυθα­γόρα το «σημείο» ταυτίζετο με τη μονάδα, η γραμμή με τη δυάδα, η επιφάνεια με την τριάδα, το στερεό με την τε­τράδα κ.ο.κ. Με τους αριθμούς ερμήνευε ολόκληρη την κοσμογονία. Το μηδέν ταυτίζεται με το Άπειρο, το ένα με την πρώτη αιτία, από την οποία προήλθαν τα πάντα και κατευθύνονται και πάλι προς το «Άπειρο». Τους α­ριθμούς χώριζε επίσης σε κατηγορίες, όπως, μονοί, ζυ­γοί, «αρτιόμορφοι ζυγοί» (αυτοί που διαιρούνται συνε­χώς μέχρι να αφήσουν υπόλοιπο μηδέν, π.χ. ο αριθμός 64), «αρτιόμορφοι μονοί» κ.ο.κ.

Κάθε γράμμα του ονόματος, της ημέρας και της ώρας, μετατρέπεται σε αριθμό, με βάση τον «πυθαγόρειο πίνακα αριθμολογίας», οι αριθμοί προστίθενται αναμεταξύ τους, ώσπου να καταλήξει κανείς σε μονοψήφιο αριθμό ή στον αριθμό 11 ή 22.

Έτσι μπορεί να βρει τον «αριθμός προ­σωπικότητας», τον «ερωτικό αριθμό» κ.ο.κ. και να προσ­διορίσει ακόμη και τη μοίρα του.

Όμως στην πραγματικότητα καταλήγει στο συμπέρα­σμα πως υπάρχουν μόνο 11 «μοίρες». Ακόμη είναι σί­γουρο πως με το αποκρυφιστικό  αυτό σύστημα καταλήγει κανείς σε απόλυτη έξάρτηση και σε δυσάρεστες κατα­στάσεις. Η ζωή του δεν ρυθμίζεται πλέον με βάση την ελεύθερη προαίρεσή του, αλλά με βάση τους υπολογισμούς των αριθμολόγων.

Οι πιστοί στην αριθμολογία θεωρούν ότι με την τεχνι­κή της μπορούν να ανακαλύψουν τον εαυτό τους και να ανιχνεύσουν το χαρακτήρα των ανθρώπων που τους εν­διαφέρουν, ώστε να λάβουν τις ανάλογες αποφάσεις, λό­γου χάρη όταν πρόκειται να εκλέξουν σύζυγο, δάσκαλο ή σχολείο για τα παιδιά τους, συνεργάτες, επάγγελμα πριν προβούν σε οποιαδήποτε  ενέργεια.

Σύμφωνα με την αριθμολογία, κάθε ένας από τους πιο πάνω αριθμούς αποκαλύπτει την προσωπικότητα του αν­θρώπου που τον κατέχει. Έτσι το ένα λογίζεται ο αριθ­μός του Θεού, του Δημιουργού του Σύμπαντος. Είναι ο «αρσενικός αριθμός» και τα άτομα που ανήκουν σ’ αυτό τον αριθμό επιθυμούν να είναι πάντοτε οι αρχηγοί σε οποιαδήποτε προσπάθεια. Τα άτομα λοιπόν που έχουν αυτόν τον αριθμό είναι ισχυροί χαρακτήρες. Αντίθετα το δύο ανήκει στους θηλυκούς αριθμούς και έχει πολλές αρνητικές ιδιότητες. Έχει όμως δύο όψεις. Γι’ αυτό και τα άτομα που ανήκουν σ’ αυτόν μπορεί να είναι σεμνά και καλοσυνάτα, μπορεί όμως να είναι και το αντίθετο· ύπου­λα και διπρόσωπα. Είναι εσωστρεφή και δεν εκδηλώνονται εύκολα.

Ο αριθμός έντεκα είναι ο αριθμός των 11 μαθητών που έμειναν πιστοί στον Χριστό. Είναι ο αριθμός των αποκα­λύψεων. Τα άτομα που ανήκουν σ’ αυτό τον αριθμό  είναι ικανά να διδάξουν τους άλλους, γιατί κατέχουν υψηλότερο επίπεδο γνώσεως. Το δέκα είναι ο αριθμός όλου του κόσμου, του κάθε τι που υπάρχει  και το ένα είναι ο αριθ­μός του Θεού. Το άθροισμα αυτών των δύο κάμνει τον α­ριθμό 11. Γι’ αυτό και ο αριθμός αυτός είναι το άθροισμα όλου του κόσμου και του Θεού. Γι’ αυτό και τα άτομα που ανήκουν σ’ αυτό τον αριθμό  είναι σπάνιες προσωπικότη­τες.

Στον αριθμό  αυτό ανήκουν οι μεγαλοφυίες. Μπορούν να εξελιχτούν σ’ όλους τους τομείς, να γίνουν μεγιστάνες  του πλούτου, καλοί πολιτικοί. Κάτι ανάλογο είναι και ο αριθμός 22. Σ’ αυτόν τον αριθμό βρίσκεται το μυστικό της δημιουργίας του Σύμπαντος από τον Θεό. Ολόκληρη η δημιουργία αποτελεί «22 πράγματα». Τα άτομα που α­νήκουν σ’ αυτόν τον αριθμό ξεχωρίζουν για τους υψηλούς των στόχους, που ταυτόχρονα τραβούν τα άκρα.

Για να γίνει κατανοητός ο κίνδυνος της εξάρτησης από την αριθμολογία, αναφέρουμε την ακόλουθη περίπτωση από δημοσίευμα στις «Εικόνες» (28.2.1990, σ. 64). Εκεί παρατίθεται «Πίνακας των ζευγαριών» με τις δυνατότητες συνδυασμών και προσδιορίζεται η «αξία» και το μέλλον της σχέσης στον κάθε συνδυασμό. Για το συνδυασμό ΔΔ αναφέρεται: «Μια τέτοια σχέση θα μπορούσε να διατη­ρηθεί μόνο αν οι δύο ενδιαφερόμενοι ήσαν οι μοναδικοί επιζήσαντες πάνω στη Γη!».

Σε ένθετο του περιοδικού «Τηλέραμα», με τίτλο «Αριθμολογία» και στο κεφάλαιο «Με ποιούς αριθμούς ταιριάζετε» αναφέρεται:

1+1: Αυτό δεν είναι σχέση. Είναι καθημερινή εξάσκηση στο ζίου ζίτσου. Οι δύο απόλυτοι που κανείς δεν υπο­χωρεί. Κι ο καβγάς ακολουθεί τον καβγά αφού… κανείς δεν μπορεί να συγκρατήσει τα νεύρα του. Χρειάζεστε πάντα έναν διαιτητή! Το μέλλον… αβέβαιο, εκτός κι αν ο ένας άπ’ τους δύο αποφασίσει αντί να πάει με τα… νερά του αριθμού του, να πάει με τα νερά του άλλου.

1+2: Εσείς μάλιστα! Γεννηθήκατε ο ένας για τον άλ­λον. Ακόμα και στις διαφωνίες και στους καβγάδες σας, βρίσκετε έναν τρόπο να επικοινωνείτε. Δεν χρειάζεται να προσπαθήσετε. Μπορείτε να έχετε την ιδανική σχέση α­φού… «τα ’χετε βρει».

Τα παραπάνω παραδείγματα δείχνουν πως η συζυγική ζωή προσδιορίζεται με βάση τις δοξασίες της αριθμολο­γίας. Αν κάποιος βρίσκεται σε συνδυασμό που αξιολογείται αρνητικά από την αριθμολογία και γίνει οπαδός αυτής αποκρυφιστικής τάσης, θα οδηγηθεί στο συμπέρασμα, πως πρέπει να διαλύσει το γάμο του, γιατί δεν έχει κανένα νόημα η συνέχισή του, και να αναζητήσει άλλες λύσεις, αφού ο σύζυγός του ή η σύζυγος δεν είναι το μοναδικό άτομο του άλλου φύλου πάνω στη γη!

Ο πιστός της αριθμολογίας δεν κάνει ποτέ τίποτε, πριν συμβουλευθεί τους «συνδυασμούς» των αριθμών.

Όπως και να έχει το πράγμα, ο οπαδός της αριθμοσοφίας γίνεται απόλυτα εξηρτημένος και παραχωρεί τις α­ποφάσεις για τη ζωή του στον «πίνακα αριθμολογίας» και στα συμπεράσματα που προκύπτουν από την ερμηνεία των συνδυασμών με βάση αυτόν τον πίνακα.

 

π.ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ- ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: Ο ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΤΕΥΧΗ 4^Ο – 10^Ο – ΑΘΗΝΑ 1996 – ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ

Όψεις του αποκρυφισμού. Η αριθμολογία

Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Γεωργόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ

   Η Αριθμολογία είναι ένα ακόμα σύστημα μαγείας και μαντικής που παρουσιάζεται , πολλές φορές, και μ’ ένα ψευδο-επιστημονικό προσωπείο¹. Σύμφωνα με τους εκπροσώπους του χώρου, εξετάζει τις σχέσεις των αριθμών προς τα φαινόμενα και παρουσιάζεται ως μέσο πρόγνωσης του μέλλοντος των ανθρώπων, ανάλυσης του χαρακτήρα τους, καθορισμού των διαφορών γεγονότων, όπως αυτά προκύπτουν μέσα από την ερμηνεία των αριθμών ως μία μορφή πεπρωμένου.

Σύμφωνα με θεωρητικούς εκπροσώπους του εν λόγω αποκρυφιστικού συστήματος οι διάφορες λέξεις, το όνομα, η ημερομηνία και ο τόπος γέννησης εκάστου, συγκροτούν ένα απόκρυφο σύνολο – οδηγό, που καθορίζει και προσδιορίζει την προσωπικότητα, τα γεγονότα της ζωής και το μέλλον του κάθε ανθρώπου.

Στο χώρο της μαντείας η Αριθμολογία αυτοπροβάλλεται ως όργανο καθορισμού των ευνοικών ημερών για τις ανθρώπινες δραστηριότητες, των επαγγελματικών πρωτοβουλιών, της επιλογής συζυγών, φίλων, κ.λ.π.

Οι θεωρητικοί του χώρου, αρέσκονται να θεωρούν πατέρα της Αριθμολογίας τον Πυθαγόρα. Στα αρχαία χρόνια, χρήση της Αριθμολογίας συναντάμε στους αιρετικούς Γνωστικούς², ενώ αργότερα συναντάται στον ιουδαικό αποκρυφισμό με τη λεγόμενη Γεμάρτια(Gematria³, που είναι ένα από τα τρία Καββαλιστικά συστήματα του χώρου. Πρόκειται για σύστημα αριθμητικού εσωτερισμού⁴ και θεωρείται μέθοδος αποκάλυψης της μυστικής γνώσης και της σοφίας των λέξεων μέσω αριθμών και γραμμάτων του αλφαβήτου⁵.

Στα νεότερα χρόνια διατηρήθηκε η χρήση της Αριθμολοφίας ως μέσο μαντικής πρόγνωσης, όμως στα πλαίσια του άκρως αντιχριστιανικού κινήματος της «Νέας Εποχής» η πρακτική θα συνδυαστεί με τη σχετική, κατά περίπτωση, αποκρυφιστική νεοποχίτικη ορολογία. Έτσι οι αριθμοί θεωρούνται ότι αντιστοιχούν σε δονήσεις, αποτελούν ενεγειακά μοντέλα, περιγραφή καρμικών γεγονότων κ.α.

Ιδιαιτέρως, πρέπει να επισημανθεί και το γεγονός, ότι οπαδοί του εν λόγω αποκρυφιστικού χώρου δε διστάζουν να επικαλούνται χωρία (π.χ. Αποκ. 13,18) και γεγονότα της Αγίας Γραφής, όπως και τη χρήση διαφόρων αριθμών⁶, λ.χ. 3, 7, 12, υποστηρίζοντας ότι η εν λόγω μαντική μέθοδος είναι παρούσα στην Αγία Γραφή και αυτό αποτελεί μία ακόμη μαρτυρία για την αξιοπιστία της.

 

 

Σημειώσεις.
1. R.Biewald, Kleines Lexikon des Okkultismus, 2005, σσ.218-219 .
2. Πρβλ. D.W.Bercot, A Dictionary of Early Christian Beliefs, 20024, σ. 478.
3. Βλ. P. Riffard, Ésotérismes d’Ailleurs, 1997, σσ. 1009-1011. R. Biewald, Kleines Lexikon des Okkultismus, σσ. 78-79.
4. Βλ. N.Drury. The Dictionary of the Esoteric, 2004, σ . 235
5. Πρβλ. G. Wehr, Ιουδαϊσμός, 2005, σς .47- 48 .
6. Πρβλ. P. Riffard, Ésotérismes d’Ailleurs, σσ.1012-1013.

 

πηγή:  entaksis.gr