Ἡ ἀξία τοῦ Θείου Λόγου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ ΛΟΥΚΑ
22 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2023
Ἀπόστολος: Α΄ Τιμ. δ΄ 9- 15
Εὐαγγέλιον: Λουκ. ιθ΄ 1-10
Ἦχος: βαρύς.- Ἑωθινόν: Ι΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

«Ταῦτα μελέτα, ἐν τούτοις ἴσθι» (Α΄ Τιμόθ. Δ΄ 15)

Ἡ ἀξία τοῦ Θείου Λόγου

Ὁ Θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, γράφει πρὸς τὸν μαθητήν του, τὸν Ἀπόστολον Τιμόθεον ἐπίσκοπον Ἐφέσου, – ὁ ὁποῖος καὶ κατὰ σύμπτωσιν, ἑορτάζει σήμερον, – καὶ μεταξὺ τῶν λοιπῶν συμβουλῶν διὰ

τῶν ὁποίων τὸν κατευθύνει εἰς τὴν ὑψίστην ἀποστολήν του, τοῦ συνιστᾷ καὶ τὴν ὡς ἄνω προτροπήν. Οἱ λόγοι τοῦ Παύλου δὲν εἶναι λόγοι ἀνθρώπινοι καὶ παροδικοί, ἀλλὰ εἶναι Θεῖ­οι Λόγοι οἱ ὁποῖοι καὶ ἔχουν Θείαν δύναμιν, καὶ οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν τὴν ἀπαραίτητον στήριξιν καὶ δύναμιν διὰ τὸν μαθητήν του! Δὲν τὸν ἐνισχύει δι’ ὑλικῶν καὶ κοσμικῶν ἐφοδίων, οὔτε, βεβαίως, τὸν κατευθύνει μὲ συμβουλὰς ματαίας καὶ ἀσχέτους πρὸς τὴν Θείαν ἀποστολήν του! Αἱ συμβουλαὶ τοῦ Παύλου, – ὡς ἠκούσαμεν ταύτας, σήμερον, ἐκ τοῦ Ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος, – εἶναι καθοριστικαὶ καὶ ἄμεσοι ὡς πρὸς τὴν ὠφέλειαν καὶ σωτηρίαν καὶ τοῦ ἰδίου, ἀλλὰ καὶ τοῦ ποιμνίου του!

Ὁ Λόγος τοῦ Κυρίου τὸν ὁποῖον ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἐδίδαξεν εἰς τὸν Παῦλον, – εὐθὺς μετὰ τὸ ὅραμα ἐκεῖνο τῆς Δαμασκοῦ, καὶ τὴν μετάνοιαν καὶ ἐπιστροφὴν καὶ βάπτισίν του, – αὐτὸς οὗτος ὁ Θεῖ­­ος Λόγος εἶναι ἐκεῖνος διὰ τοῦ ὁποίου, καλεῖται ὁ Τιμόθεος νὰ παιδαγωγήσῃ καὶ καταρτίσῃ τὸ ποίμνιόν του! Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ὁ παντοδύναμος εἶναι τὸ «μεγάλο ὅπλο» καὶ τοῦ Τιμοθέου, ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν ἄλλων Ἀποστόλων καὶ τῶν Πατέρων καὶ τῶν Ἁγίων, ἐπὶ τοῦ ὁποίου, καὶ οἱ ἴδιοι θὰ στηρίζωνται, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἄλλους θὰ στηρίζουν καὶ θὰ κατευθύνουν εἰς τὴν σωτηρίαν! Τοῦ­το, ἄλλωστε, συνέστησεν ὁ Διδάσκαλος εἰς αὐτούς, ὀλίγον πρὸ τῆς Θείας Αὐτοῦ Ἀναλήψεως! Συγκεκριμένως, ὅταν ἐκάλεσε τούτους νὰ πορευθοῦν «εἰς πάντα τὰ ἔθνη», καὶ νὰ κηρύξουν πρὸς τοὺς «ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου καθημένους», ὑπεγράμμισεν ὅτι «διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν» (Ματθ. ΚΗ΄ 20)!

Οὗτος εἶναι ὁ Παντοδύναμος ἐκεῖνος Λόγος, διὰ τοῦ ὁποίου ἐδημιουργήθη, ἀλλὰ καὶ συντηρεῖται, πᾶς ὁ ὁρατὸς καὶ ἀόρατος κόσμος! Οὗτος εἶναι ὁ Λόγος ἐκεῖνος τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ζωοποιός, διὰ τοῦ ὁποίου ἀσθενεῖς ἠγέρθησαν ἐκ τῶν κλινῶν τῶν ἀσθενειῶν των, τυφλοὶ ἐπανεῦρον τὴν ὅρασίν των, λεπροὶ ἐκαθαρίσθησαν, δαιμονιῶντες ἀπηλλάγησαν ἐκ τῶν πονηρῶν πνευμάτων, παραλυτικοὶ εἶδον καὶ πάλιν κινούμενα τὰ νεκρὰ σωματικά των μέλη, καὶ νεκροί, ἀκόμη, ἠγέρθησαν ἐκ τῶν τάφων καὶ ἐπανῆλθον εἰς τὴν ζωήν! Οὗτος ὁ Θεῖος Λόγος εἶναι ἐκεῖνος τὸν ὁποῖον, ὁ Τιμόθεος καλεῖται νὰ μελετᾷ καὶ νὰ εἶναι ἀφοσιωμένος πρὸς αὐτόν, καί, βεβαίως, ὄχι μόνον οὗτος (ὁ Τιμόθεος), ἀλλὰ καὶ πάντες οἱ θέλοντες, εὐσεβῶς καὶ κατὰ Θεὸν ζῆν!

Γνωρίζομεν, ἆραγε, ποῖος εἶναι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ;

Εἶναι, δυστυχῶς, πικρὰ ἡ ἀλήθεια, ὅτι ἀκόμη καὶ συνειδητοὶ χριστιανοί, ἀκόμη καὶ κληρικοί, χαμηλόβαθμοι καὶ ὑψηλόβαθμοι, δὲν γνωρίζουν, ἀλλ’ οὔτε καὶ ἐνδιαφέρονται διὰ τὸν Θεῖον Νόμον! Ἀναγινώσκουν μὲν ἀποσπασματικῶς τοῦτον, κατὰ τὰς ὥρας τῆς Θείας λατρείας, ἀλλὰ δὲν μελετοῦν κατ’ ἰδίαν καὶ ἐμβριθῶς τοῦτον, ὡς τὴν μόνην Ἀλήθειαν! Ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι ἁπλῶς, ἕνα βιβλίον ἐπὶ πλέον εἰς τὴν βιβλιοθήκην των, καὶ ἴσως ἓν διακοσμητικὸν στοιχεῖον! Ὅμως, διὰ τῶν προεκτεθεισῶν συμβουλῶν καὶ παραινέσεων τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ὄχι ἁπλῶς θὰ πρέπῃ νὰ μελετῶμεν τὸν Θεῖον Λόγον, ἀλλὰ νὰ γίνῃ Οὗτος, ὁ βασικὸς κανὼν εἰς τὴν ζωήν μας! Νὰ προσαρμοσθῶμεν εἰς Αὐτόν! Νὰ κινούμεθα μὲ «γνώμονα καὶ πυξίδα», τὰς Θείας ἐντολάς! Ἐκεῖνος ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν Ἰησοῦν τοῦ Ναυῆ, – «οὐκ ἀποστήσεται ἡ βίβλος τοῦ νόμου τούτου ἐκ τοῦ στόματός σου, καὶ μελετήσεις ἐν αὐτῷ ἡμέρας καὶ νυκτός, ἵνα εἰδῇς ποιεῖν πάντα τὰ γεγραμμένα· τότε εὐοδωθήσῃ, καὶ εὐοδώσεις τὰς ὁδούς σου καὶ τότε συνήσεις» (Ἰησ. Ναυῆ Α΄ 8), – θὰ ἔπρεπε νὰ ἰσχύῃ καὶ δι’ ἡμᾶς, ἅπαντας τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς!

Τοῦτό δε, διότι, τὸ μικρὸν τοῦτο βιβλίον, – τὸ ὁποῖον ἀξιούμεθα νὰ δυνάμεθα νὰ κατέχωμεν καὶ νὰ μελετῶμεν, καὶ τὸ ὁποῖον, πρὶν κάποιας δεκαετίας, ἠδύνατο νὰ ἀποκτήσῃ κάποιος, καταβαλὼν τεράστιον κόστος, – εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Λόγος! Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός! Εἶναι ἡ μόνη Ἀλήθεια! Ἄν, δι’ ἄλλα ἀναγνώσματα, κοπτώμεθα καὶ ἐξοδεύωμεν οὐκ ὀλίγα, διὰ τοῦτον, τὸν ΜΟΝΟΝ, ἐπὶ τῆς γῆς, ΘΗΣΑΥΡΟΝ, θὰ ἔπρεπε νὰ δαπανήσωμεν καὶ αὐτὴν ταύτην τὴν ἀπαραίτητον τροφὴν καὶ ἐνδυμασίαν ἡμῶν, προκειμένου νὰ μανθάνωμεν τὰς Θείας Ἀληθείας καὶ ἐν ταυτῷ νὰ ἐκβάλλωμεν εἰς τὸ περιθώριον, τὰ ψεύδη διὰ τῶν ὁποίων μᾶς τροφοδοτεῖ ἀκαταπαύστως ὁ κόσμος καὶ οἱ ὑπηρέται του!

«Πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος», εἶπε σήμερον ὁ Παῦλος εἰς τὸν μαθητήν του˙ καὶ τοῦτο σημαίνει, ὅτι δὲν θὰ πρέπῃ νὰ ἀμφιβάλλωμεν, οὐδὲ νὰ ἀμφισβητῶμεν εἰς τὸ παραμικρόν, τὰς Ἀληθείας τοῦ Θείου Νόμου! «Πιστὸς ὁ λόγος» καὶ μάλιστα τόσον πιστὸς καὶ ἀληθὴς καὶ ἀξιόπιστος, ὅσον οὐδεὶς ἄλλος! Τόσον ἀληθὴς καὶ σωτήριος, ὥστε, ὁ μέγας οὗτος κορυφαῖος Ἀπόστολος νὰ ὁμιλῇ καθέτως, περὶ τοῦ οἵουδήποτε ἄλλου ἀνθρωπίνου, ἢ καὶ «θείου» λόγου, λέγων ταῦτα τὰ μοναδικά «ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ’ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω. ὡς προειρήκαμεν, καὶ ἄρτι πάλιν λέγω· εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ’ ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω» (Γαλ. Α΄ 8-9)! Τοῦτον, ὅμως δυστυχῶς, τὸν μόνον σωτήριον καὶ Ἀληθῆ Λόγον, τὸν περιεφρονήσαμεν, – ὡς προείπομεν, – καὶ προετιμίσαμεν λόγους ἄλλους, ἀνθρωπίνους καὶ ψευδεῖς καὶ ἀνοήτους καὶ εὐτελεῖς καὶ προστύχους καὶ βλασφήμους, καί, καί, καί!

Ὁ Αἰώνιος Θεῖος Λόγος!

Ὅσον, ὅμως, καὶ ἐὰν ἡμεῖς, ἀπεβάλαμεν ἐκ τῆς ζωῆς μας, τὸν Λόγον τοῦ Κυρίου τὸν Ἀθάνατον, καὶ προετιμήσαμεν λόγους κοσμικοὺς, ἀνθρωπίνους καὶ ἀνοήτους, ἂς ἔχωμεν ὑπ’ ὄψιν μας, ὅτι δὲν εἴμεθα οἱ πρῶτοι! Ἄλλοι, πολὺ περισσότεροι καὶ κατέχοντες τὰ ὕπατα κοσμικὰ ἀξιώματα, προέλαβον ἡμᾶς εἰς τὸ νὰ προσ­βάλουν καὶ βλασφημήσουν τὸν Λόγον τοῦ Κυρίου, ἀλλ’ οὗτοι πάντες ἐχάθησαν καὶ ἐξεχάσθησαν καὶ συνετρίβησαν, καὶ μόνον ἡ ἀπαισία ἱστορική τους μνήμη συνεχίζει νὰ ρυπαίνῃ τὰς σελίδας τῆς ἱστορίας! Τοῦτο, ἂς τὸ ἔχουν ὑπ’ ὄψιν τους, ἅπαντες ἐκεῖνοι οἱ ἀνόητοι «φιλόδοξοι», οἱ ὁποῖοι θεωροῦν, ὅτι θὰ καταρρίψουν καὶ θὰ ἐξαφανίσουν τὸν Λόγον τοῦ Θεοῦ! «Πρὸς κέντρα λακτίζωσιν», ὡς εἶπεν ὁ Κύριος πρὸς τὸν Σαῦλον, κατ’ ἐκεῖνο τὸ προαναφερθέν, ὅραμα τῆς Δαμασκοῦ!

Πρὸς ἐκείνους, ὅμως, οἱ ὁποῖοι ἐπιμένουν εἰς τὴν Θείαν χάριν καὶ Ἀγάπην τοῦ Σωτῆρος, καὶ ὁ Θεῖος Λόγος εἶναι δι’ αὐτοὺς ἡ πηγὴ τῆς Ζωῆς καὶ τῆς Ἀθανασίας, λέγομεν ἀπεριστρόφως καὶ μετὰ πάσης βεβαιότητος, ὅτι «Πιστὸς Κύριος ἐν πᾶσι τοῖς Λόγοις Αὐτοῦ» (Ψαλμ. ΡΜΔ΄ 13^α)!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

πηγή: orthodoxostypos.gr