Ἐπιτέλους, θά δικαστῶ!

Γράφει ὁ π. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος

Ἐπιτέλους, μετά ἀπό ἀναβολές (λόγῳ παρέλευσης τοῦ ὡραρίου), τήν προσεχῆ Δευτέρα 10.10.22, πρόκειται νά δικαστῶ (ἀριθμός πινακίου: 5) ἐνώπιον τοῦ Μονομελοῦς Πλημμελειοδικείου Πατρῶν, διότι λειτούργησα στήν ἐνορία μου την 25η Μαρτίου 2020, ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, δηλαδή ἐπιτέλεσα τό ἱερατικό καί ἐφημεριακό μου καθῆκον ὡς ἐπιτάσσει ἡ ἐκκλησιαστική μας... παράδοση καί ἡ συνείδησή μου

Ὑπενθυμίζω ὅτι σύμφωνα μέ τήν τότε κυβερνητική ἀπόφαση (ΚΥΑ 2867/16.3.20, ΚΥΑ Δ1ά/ΓΠ.οικ. 21285/28.3.20) ἀπό 16.3. - 11.4.2020 ἀπαγορευόταν τελείως ἡ τέλεση τῆς Θ. Λειτουργίας σέ ὁλόκληρη τήν Ἑλληνική Ἐπικράτεια (ἀκόμα καί στίς Ι. Μονές καί στό Ἅγιο Ὄρος!). Ἀποτελοῦσε ποινικό ἀδίκημα καί μόνο ἡ ἁπλή τέλεση τῆς Θ. Λειτουργίας ἀνεξάρτητα ἀπό τήν παρουσία ἡ μή τῶν πιστῶν στούς ναούς...

Κατά τή διάρκεια τῆς 29ετοῦς ἱερατικῆς μου διακονίας ἔχω ἀξιωθεῖ ἄλλες τέσσερις φορές νά βρεθῶ ἐγκαλούμενος καί κατηγορούμενος διότι δέν ὑπέκυψα σέ πιέσεις καί θέλησα νά προασπιστῶ τά συμφέροντα τῆς ἐνορίας Ἁγ. Νικολάου Πατρῶν, στήν ὁποία εἶχα τότε ὡς πρόεδρος τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου τήν εὐθύνη τῆς διοικητικῆς καί οἰκονομικῆς διαχείρισης.

Τό διακύβευμα τότε (1995-2000) ἦταν τῆς τάξεως τῶν 100.000.000 δρχ! Καί τίς τέσσερις φορές ἀθωώθηκα καί τελικά δικαιώθηκε ἀπολύτως ὁ Ναός στό σύνολο τῶν ἀπαιτήσεών του κατά τήν τότε πολυετῆ διένεξη.

Ἄν τότε διακυβεύονταν κάποια σοβαρά ὑλικά συμφέροντα, στήν παροῦσα περίπτωση διακυβεύεται ἡ ἴδια ἡ προσωπική καί ἱερατική τιμή καί ἀξιοπρέπεια, τό συνταγματικό δικαίωμα τῆς θρησκευτικῆς λατρείας τοῦ λαοῦ μας καί κυρίως ἡ ἱερατική διακονία καί ἀξιοπρέπεια τοῦ Ὀρθοδόξου-Ἕλληνα παπᾶ.

Ὅπως κατ' ἐπανάληψη ἔχω δηλώσει (βλ. συνημμένες τις ἀπό 15.9.2020 ἐξηγήσεις μου στόν ἁρμόδιο Εἰσαγγελέα) ἡ ἄσκηση δίωξης γιά τέτοιο "ἀδίκημα", ἀποτελεῖ ξεχωριστή τιμή γιά ἕνα ἱερέα καί ἔτι πλέον. τήν ὕψιστη τιμή -τό ἀνώτατο ὀφίκιο κατά τήν ἐκκλησιαστική ὁρολογία- μετά τήν ἰεροσύνη, συνιστᾶ ἡ καταδίκη του ἐπειδή ἐπιτέλεσε τό ἱερατικό του καθῆκον.

Ὑπάρχει ὅμως μία σκιά πού σκιάζει τήν ἀπονεμηθεῖσα αὐτή ἰδιαίτερη τιμή: Τό γεγονός ὅτι στήν πατρίδα μας, ἡ Νομοθετική Ἐξουσία ἐξουσιοδότησε τούς ἁρμόδιους τῆς Ἐκτελεστικῆς νά ἀπαγορεύσουν τελείως τήν τέλεση τῆς Θ. Λειτουργίας καί ἡ ἁρμόδια Δικαστική Ἐξουσία (Εἰσαγγελική Ἀρχή) θεωρεῖ ὡς ἔγκλημα τήν τέλεση τῆς Θ. Εὐχαριστίας, τούς δέ ὑπεύθυνους ἱερεῖς πού τόλμησαν νά ἱερουργήσουν ὡς ἐγκληματίες, ἡ δέ Ἐκκλησιαστική Ἡγεσία παρακολουθεῖ, στήν καλύτερη περίπτωση, σιωπηλή καί ἀμήχανη!

Ἄν ἀναλογιστῶ ὅτι παρόμοια διάταξη νόμου, ποινικοποίησης τῆς τέλεσης τῆς Θ. Λειτουργίας, μετά τόν θάνατο τοῦ Διοκλητιανοῦ (311 μχ) ἴσχυσε στήν Εὐρώπη μόνο στήν Ἀλβανία τοῦ Ενβὲρ Χότζα (1967-1990), ἄν ἀναλογιστῶ ὅτι οὔτε ὁ Μωάμεθ ὁ Πορθητής καί οἱ διάδοχοί του Σουλτᾶνοι στά 400-500 χρόνια τῆς Τουρκικῆς σκλαβιᾶς, οὔτε ὁ Λένιν οὔτε ὁ Στάλιν οὔτε ὁ Τσαουσέσκου τόλμησαν τέτοια ἀσέβεια ἐναντίον τοῦ ἴδιου τοῦ ἐσώτατου πυρῆνα τῆς Ἐκκλησίας, του Μυστηρίου τῆς Θ. Εὐχαριστίας, πού τόλμησε ἡ Ἑλληνική Δημοκρατία ἐν ἔτει 2020, ἀσφαλῶς καί δέν μπορῶ νά πανηγυρίζω ὅσο θά ἤθελα γιά τήν τιμή τῆς ἀσκηθείσης δίωξης...

Γιά νά εἶμαι εἰλικρινής προβληματίστηκα ἰδιαίτερα ἔντονα γιά τόν ἄν θά πρέπει νά ὑπερασπιστῶ ἑαυτόν ἐνώπιον τῆς Ἑλληνικῆς Δικαιοσύνης ἤ νά Τήν ἀφήσω νά με τιμήσει ὑπερβαλλόντως καταδικάζοντάς μέ ἐπειδή ἐνεργῶντας σύμφωνα μέ τήν ἐκκλησιαστική παράδοση καί τήν ἱερατική μου συνείδηση λειτούργησα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ μή συμμορφούμενος στίς παράλογες καί ἀναποτελεσματικές καί ἀσεβεῖς καί ἀντισυνταγματικές κρατικές ἀπαγορεύσεις.

Ὁ μοναδικός λόγος πού ἀποφάσισα νά ὑπερασπιστῶ ἑαυτόν εἶναι ὅτι ἐνῶ ἡ καταδίκη μου ἀποτελεῖ γιά ἐμένα ὑπέρτατη τιμή, ταυτόχρονα ἀποτελεῖ:

* εὐθεῖα πρόκληση στήν ἐκκλησιαστική συνείδηση τοῦ πιστοῦ λαοῦ,

* ὄνειδος γιά τήν Ἑλληνική Πολιτεία, ἡ ὁποία θέλει νά διεκδικεῖ θέση στίς σύγχρονες Δημοκρατίες πού σέβονται τό δικαίωμα τῆς ἐλευθερίας τῆς θρησκευτικῆς λατρείας στούς πολῖτες τους,

* νομιμοποίηση τοῦ Καίσαρα αὐτός νά καθορίζει, περιφρονῶντας τήν ἐκκλησιαστική τάξη καί παράδοση, ἄν καί πότε καί πῶς θά λειτουργοῦμε στούς Ναούς μας, καί τέλος

* πρόσθετη ἀφορμή σκανδαλισμοῦ τοῦ πιστοῦ λαοῦ καί περαιτέρω κλονισμοῦ τῆς ἐμπιστοσύνης του πρός τήν ἐκκλησιαστική Ἡγεσία της

χώρας μας!

Τελικά, ἡ Ἑλληνική Δικαιοσύνη ἐπωμίζεται καί πάλι τό ὑπέρτατο καθῆκον καί καλεῖται νά προστατέψει τό κῦρος καί τήν ἀξιοπρέπεια τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας καί τή συνταγματική της τάξη...

 

πηγή:  orthodoxia-ellhnismos.gr