Ἡ ἰδική μας ἐπιλογή!

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ
25 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2022
Ἀπόστολος: Β΄ Κορ. δ΄ 6-15
Εὐαγγέλιον: Λουκ. ε΄ 1-11
Ἦχος: πλ. β΄.- Ἑωθινόν: Δ΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

«ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν» (Λουκ. Ε΄ 10)

Ἡ θαυμαστή ἁλιεία!

Ὁ Κύριος εὑρίσκεται εἰς τὴν παραλίαν τῆς λίμνης Γεννησαρέτ, καὶ παρακολουθεῖ τὰ πληρώματα δύο πλοίων, τὰ ὁποῖα, ὕστερα ἀπὸ μίαν κοπιαστικὴν νύκτα προσπαθείας, ἀλλὰ καὶ χωρὶς τὸ οἷονδήποτε

κέρδος, εὑρίσκονται εἰς τὴν ἀκτὴν καὶ πλένουν τὰ δίκτυά τους καὶ τὰ ἑτοιμάζουν διὰ τὸ ἑπόμενον «ψάρεμα»! Ὁ Κύριος ἐμβαίνει εἰς ἓν ἐκ τούτων τῶν πλοίων, – τοῦ Σίμωνος, – καὶ παρακαλεῖ νὰ πλεύσουν ὀλίγον πρὸς τὴν λίμνην, καὶ ἀφοῦ ἀπεμακρύνθησαν ὀλίγον ἀπὸ τὴν ἀκτήν, ἀπὸ τὴν πλώρην τοῦ πλοίου, ἤρχισε νὰ διδάσκη τοὺς ὄχλους, οἱ ὁποῖοι ἤδη εἶχον μαζευθῆ, διὰ νὰ τὸν ἴδουν καὶ τὸν ἀκούσουν!

Ὅταν ἐτελείωσε τὴν ὁμιλίαν Του, καὶ ἐνῶ ἡ ἡμέρα εἶχεν ἤδη προχωρήσει ἀρκετά, ζητεῖ ἀπὸ τὸν Πέτρον νὰ ἑτοιμάσῃ καὶ πάλιν τὰ δίκτυα καὶ νὰ πλεύσῃ πρὸς τὸ βάθος τῆς Τιβεριάδος, καὶ νὰ «ψαρεύσῃ» ἐκ νέου! Τοῦτο, βεβαίως, διὰ τοὺς πεπειραμένους ἁλιεῖς ἦτο ἀκατανόητον, ἐφ’ ὅσον αἱ κατάλληλοι ὧραι διὰ τὴν ἀποτελεσματικὴν ἁλιείαν, εἶναι αἱ νυκτεριναί! Τοῦτο ἀκριβῶς, λέγει ὁ Πέτρος εἰς τὸν Χριστόν, «ἐπιστάτα, δι᾿ ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἐλάβομεν»! Ὑποχωρεῖ, ὅμως, καὶ σπεύδει καὶ πειθαρχεῖ εἰς τὸν Θεῖον Λόγον! «ἐπὶ δὲ τῷ ρήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον» (Λουκ. Ε΄ 5)!

Πρὶν κἂν προλάβουν νὰ ὁλοκληρώσουν τὴν ρίψιν τῶν δικτύων εἰς τὴν θάλασσαν, ἤρχισαν νὰ βιώνουν τὸ καταπληκτικὸν θαῦμα! Τὰ δίκτυα ἤρχισαν νὰ γεμίζουν ἀμέσως μὲ πλῆθος ἰχθύων, μικρῶν καὶ μεγάλων, εἰς τοιοῦτον, μάλιστα, βαθμόν, ὥστε ταῦτα ἦσαν πλέον ἀδύναμα, διὰ νὰ συγκρατήσουν τὸ τεράστιον ἐκεῖνο πλῆθος! Ἤρχισαν, ταῦτα νὰ «σκίζωνται», ἀφ’ ἑνός, ἀλλὰ καὶ τὸ πλοῖον, ἀδύναμον καὶ αὐτό, νὰ βυθίζεται ὑπὸ τὸ βάρος τῆς τοιαύτης ἁλιείας! Ἐκάλεσαν ἀμέσως, καὶ τὸ παραπλέον πλοιάριον, ποὺ καὶ τοῦτο ἐκινδύνευε νὰ βυθισθῇ!

Πρὸ τοῦ τεραστίου τούτου θαύματος, ὁ Πέτρος ἀντιλαμβάνεται ὅτι αἱ γνώσεις του καὶ ἡ πεῖρα του δὲν ἀρκοῦν πρὸ τῆς θείας Δυνάμεως! Συναισθανόμενος τὸ λάθος του,  – ἔστω καὶ πλαγίως, νὰ ἀντιρρήσῃ εἰς τὸν Ραββί, – ἔπεσεν εἰς τὰ γόνατα πρὸ τοῦ Κυρίου, καὶ τὸν παρακαλεῖ νὰ ἐξέλθῃ ἀπὸ τὸ πλοῖόν του! «Ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε»! Ἅπαντες ὅσοι παρευρίσκονται μάρτυρες τοῦ φοβεροῦ τούτου θαύματος, εἶναι ἔκθαμβοι καὶ κατάπληκτοι! Ὁ Κύριος ὅμως, θέλων νὰ συνεφέρῃ τούτους, καὶ ἀπευθυνόμενος πρὸς τὸν Πέτρον τοῦ λέγει: «Μὴ ἐκπλήττεσαι καὶ μὴ φοβεῖσαι˙ ἀπὸ τοῦδε καὶ εἰς τὸ ἑξῆς, καλεῖσαι ἵνα ἁλιεύῃς ἀνθρώπους»!

Ἡ σημασία τοῦ θαύματος!

Πολλάκις ἔχομεν εἴπει ἐκ τούτου τοῦ «βήματος», ὅτι τὰ ἄπειρα θαύματα, τὰ ὁποῖα ἐνήργησεν, ἀλλὰ καὶ ἐνεργεῖ ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου, οὔτε ἔγιναν, ἀλλὰ οὔτε καὶ γίνονται «πρὸς τὸ θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις»! Οἱ λόγοι διὰ τοὺς ὁποίους θαυματουργεῖ ὁ Κύριος, – εἴτε ὁ Ἴδιος, εἴτε διὰ τῶν Ἁγίων Του, – εἶναι καθαρῶς σωτηριώδεις! Ὁ Κύριος, διὰ τῶν θαυμασίων Του, βοηθεῖ τὸν ἄνθρωπον εἰς τὴν σωτηρίαν του! Τοῦτο τὸ βλέπομεν χαρακτηριστικῶς καὶ κυρίως, ἐκεῖ εἰς τὰς ὥρας τοῦ ἑκουσίου πάθους Του, ὅτε ὁ Διδάσκαλος, κατ’ ἐπανάληψιν ἐκλήθη, καὶ ὑπὸ τοῦ Πιλάτου, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τοῦ κυβερνήτου τῆς Γαλιλαίας, Ἡρώδου, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν Φαρισαίων καὶ τῶν στρατιωτῶν, οὐ μὴν δέ, καὶ τῶν συσταυρωθέντων ληστῶν, νὰ ἐνεργήσῃ ἔστω ἓν θαῦμα, διὰ νὰ σωθῇ ἀπὸ τὸν ἐπικείμενον σταυρικὸν θάνατον καὶ ὁ ἴδιος, ἀλλὰ νὰ σώσῃ καὶ τοὺς ληστάς! (τελευταῖα κεφάλαια τῶν τεσσάρων Εὐαγγελιστῶν)!

Ὅμως, ὡς προείπωμεν, τὰ θαύματα δὲν ἐγίνοντο καὶ δὲν γίνονται, διὰ τοιούτους λόγους! Οὕτω καὶ ἐν προκειμένῳ! Ὁ Κύριος διὰ τοῦ θαύματος τῆς ἁλιείας δεικνύει εἰς τὸν προσκαλούμενον Πέτρον, τὴν μέλλουσαν πορείαν του! Δεικνύει εἰς τοῦτον, τὸ πόσαι ψυχαὶ ἀνθρώπων, ἀπίστων καὶ εἰδωλολατρῶν, πρόκειται νὰ «ἀγρευθῶσιν» ἐκ τοῦ λόγου του, διὰ τῆς δυνάμεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Δεικνύει εἰς τοῦτον, διὰ τοῦ πλήθους τῶν ἀγρευθέντων ἰχθύων, ὅτι ἄπειρον πλῆθος ἀνθρώπων, εὑρισκομένων ἐν τῷ σκότει τῆς ἀγνωσίας καὶ ἐν τῇ σκιᾷ τοῦ πνευματικοῦ θανάτου, πρόκειται νὰ «ἀγρευθῶσι» διὰ τοῦ ἀποστολικοῦ κηρύγματος! Διὰ τοῦ θαύματος τῆς ἄγρας τῶν ἰχθύων, καταδεικνύει ὁ Κύριος, αὐτὸ τὸ ὁποῖον συνέβη ἀλλὰ καὶ συμβαίνει, δηλαδή, ὁ Θεῖος Λόγος νὰ φέρῃ εἰς τὴν σωτήριον μάνδραν τῆς Ἐκκλησίας, πλήθη ἀνθρώπων ἀναζητούντων τὴν σωτηρίαν των!

Ἡ ἰδική μας ἐπιλογή!

Εἰς τὴν σαγήνην τοῦ Πέτρου, ὡς ἤδη εἴπομεν, ἠγρεύθησαν πλήθος ἰχθύων, ἀλλὰ ὄχι ἅπαντες οἱ ἰχθύες τῆς λίμνης! Βεβαίως, ὁ Κύριος, ὁ ἔχων τὴν ἐξουσίαν ἐπὶ πάσης τῆς κτίσεως, θὰ ἠδύνατο νὰ «καλέσῃ» εἰς τὸ δίκτυον, ἅπαντας τοὺς ἰχθύας, ἀλλ’ ὁ σκοπὸς τοῦ θαύματος, δὲν ἦτο οὗτος! Ἠγρεύθησαν πλῆθος ἰχθύων, διὰ νὰ δείξῃ ὅτι καὶ πολλοὶ ἐκ τῶν ἀνθρώπων, θὰ ἀδιαφορήσουν εἰς τὸ κήρυγμα καὶ τὴν πρόσκλησιν τοῦ Θείου Λόγου! Πολλοὶ θὰ σπεύσουν καὶ θὰ ἀνταποκριθοῦν εἰς τὴν σωτηρίαν, πολλοὶ ὅμως, καὶ ἴσως οἱ περισσότεροι θὰ παραμένουν πεισματικὰ ἀρνηταὶ καὶ πολέμιοι τοῦ Θείου Λόγου! Τοῦτο διαφαίνεται σαφέστατα εἰς τὴν πορείαν τῆς Ἐκκλησίας ἀνὰ μέσον τῶν αἰώνων, καὶ εἶναι ἄξιον ἀπορίας τὸ γεγονός, ὅτι, παρ’ ὅτι ὁ Θεῖος Λόγος συνωδεύετο μὲ πλήθη τεραστίων θαυμάτων, γενομένων καὶ ὑπὸ τῶν Ἀποστόλων ἀλλὰ καὶ ὑπὸ πολλῶν ἄλλων Ἁγίων, πολλοὶ «σκληροτράχηλοι καὶ ἀπερίτμητοι τῇ καρδίᾳ καὶ τοῖς ὠσίν» (Πράξ. Ζ΄ 51), κατὰ τὸν Ἁγιογραφικὸν Λόγον, παρέμενον σκληροὶ καὶ ἀμετακίνητοι εἰς τὴν ἄρνησιν καὶ τὴν ἀπιστίαν!

Δυστυχῶς, ὅμως, τὸ ἴδιον συμβαίνει καὶ σήμερον! Ὁ Θεῖος Λόγος ὑπάρχει καὶ ἀκούεται, ἀλλὰ καὶ θαύματα συνεχίζουν καὶ γίνονται καὶ μάλιστα μὲ ἰδιαιτέραν συχνότητα ἀλλὰ καὶ πυκνότητα! Ὅμως, ἡ ἀνταπόκρισις τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἡ ἰδία, τὴν ὁποίαν καὶ προεγράψαμεν! Ὑπάρχουν καὶ οἱ ἀρνηταὶ καὶ σκληροὶ καὶ ἄκαμπτοι, ὑπάρχουν ὅμως καὶ οἱ δεκτικοὶ καὶ ταπεινοὶ καὶ πειθαρχοῦντες εἰς τὴν Ἀγάπην τοῦ Σωτῆρος! Ὡς συνέβαινεν οὕτω καὶ συμβαίνει! Οἱ περισσότεροι εἶναι οἱ ἀρνηταί! Ἡ κυριαρχία τοῦ κακοῦ καὶ τῆς ἀποστασίας εἶναι ἔκδηλος εἰς τοιοῦτον βαθμόν, ὥστε νὰ δίδεται ἐνίοτε ἡ ἐντύπωσις ὅτι τὸ καλὸν καὶ ἡ ἀρετὴ καὶ ὁ Θεῖος Λόγος, ἐξέλιπον! Τοῦτο, ὅμως, παρ’ ὅτι ἀποτελεῖ διακαῆ πόθον τῶν ἀρνητῶν, οὔτε συνέβη ἀλλ’ οὔτε καὶ θὰ συμβῇ! Δὲν εἶναι δυνατόν, τὸ κακὸν νὰ κυριαρχήσῃ καὶ νὰ ἐξαλείψῃ τὴν ἀρετήν! Ἀντιθέτως, ὡς μᾶς διαβεβαιώνει ὁ Θεῖος Λόγος, τὸ καλὸν καὶ ἡ ἀρετὴ πρόκειται νὰ ὑπερισχύουν, ἀφοῦ ταῦτα πηγάζουν ἐκ τοῦ ἰδίου τοῦ Θεοῦ! Συνεπῶς, ἂς θεωρῶμεν εὐτυχεῖς τοὺς ἑαυτούς μας, ποὺ ἠξιώθημεν νὰ «συλληφθῶμεν» ὑπὸ τῆς Θείας σαγήνης καὶ νὰ ἀνήκωμεν εἰς τὸ ἰδικόν Του ποίμνιον!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

πηγή:orthodoxostypos.gr