Ένα κράτος αλαζονικό και μια κοινωνία αδιάφορη.

Διαλυμένο ΕΣΥ και ανεμβολίαστοι υγειονομικοί: Ένα περιστατικό με το ΕΚΑΒ.

 Πριν λίγες ημέρες η νύφη μιας ασθενούς μου με πήρε και μου περιέγραψε σημεία ραγδαίας επιδείνωσης της υγείας της. Η ασθενής είχε αντικαταστήσει πριν από χρόνια την αορτική της βαλβίδα και το τελευταίο διάστημα ήταν αρκετά σταθερή. Κάποια λοίμωξη του ουροποιητικού όμως την αποδιοργάνωσε και παρουσίασε ανουρία και δύσπνοια. Τη συμβούλευσα επειγόντως να μεταφερθεί σε νοσοκομείο και επειδή τα οικονομικά της οικογενείας δεν επέτρεπαν ούτε 

να περάσουν απ’ έξω από το ιδιωτικό νοσοκομείο που συνεργάζομαι, η προσφυγή στο ΕΣΥ ήταν μονόδρομος. Η συζήτηση έγινε γύρω στις 2 το μεσημέρι και στις 6 περίπου η ίδια συγγενής με πήρε πολύ αναστατωμένη για να μου πει ότι η πεθερά της είχε πεθάνει.

Στις επίμονες ερωτήσεις μου γιατί δεν πήγε στο νοσοκομείο όπως είχα συστήσει μου είπε ότι είχε πάρει το ΕΚΑΒ και της είπαν ότι λόγω έλλειψης προσωπικού και φόρτου εργασίας δε θα μπορούσαν να την πάρουν πριν τις 10 το βράδυ!!! Σε λίγο μίλησα με την εγγονή της αποβιωσάσης που μου επιβεβαίωσε το γεγονός και μάλιστα μου είπε ότι όταν πήραν ξανά να διαμαρτυρηθούν οι υπεύθυνοι του ΕΚΑΒ φάνηκαν ευχαριστημένοι που δε θα χρειαζόταν να κάνουν την μεταφορά και τους συνέστησαν να απευθυνθούν σε Γραφείο Τελετών.

“Αυτός ο γέρος δε λέει να πεθάνει”.

Ηλικιωμένος ασθενής μου που βγήκε από νοσοκομείο σε βαριά κατάσταση και χρειάστηκε πολύ εντατική κατ’ οίκον νοσηλεία μου μετέφερε τον εξής διάλογο ιατρού και νοσηλευτή πάνω από το κρεββάτι του: «Τρελαθήκαμε στη δουλειά και σήμερα» «Ναι βρε παιδί μου και αυτός ο γέρος δε λέει να πεθάνει». Ο ασθενής είχε τη δύναμη να παρέμβει και να πει : «Γιατί, τα δικά σας χρόνια παίρνω;» και αυτοί απομακρύνθηκαν χωρίς να μιλήσουν.

Το περιστατικό στην Πάτρα με τη νοσηλεύτρια που έδιωξε ασθενή και αυτός πέθανε.

Σε νοσοκομείο στην Πάτρα τη διαλογή των ασθενών έκανε αντί ιατρού «έμπειρη» νοσηλεύτρια με αποτέλεσμα να διώξει ασθενή με πόνο στο θώρακα που σε λίγο εξέπνευσε. Απομακρύνθηκε ο διοικητής του νοσοκομείου και απολύθηκε με συνοπτικές διαδικασίες η νοσηλεύτρια, για να κατευναστεί η κοινή γνώμη, αλλά κατά πάσα πιθανότητα θα προσφύγει σε δικαστήριο και θα επαναπροσληφθεί όταν θα έχουν ξεχαστεί όλα.

Διαλυμένο ΕΣΥ και ανεμβολίαστοι υγειονομικοί.Το ΕΣΥ εξαιρετικά επικίνδυνο για τους άνω των 75 ετών.

Αυτά και άλλα πολλά είναι δείγματα ενός κρατικού συστήματος που ήταν πολύ οριακό και προ κορονοϊού. Η πανδημία με τους έντονους ρυθμούς της επιδείνωσε τα πράγματα και αυτή τη στιγμή το ΕΣΥ είναι εξαιρετικά επικίνδυνο, ειδικά για τους άνω των 75 ετών. Οι αρμόδιοι κάνουν ότι δεν βλέπουν, αναφέρονται σε επιτυχία του συστήματος ευρισκόμενοι ή πιστεύοντας ότι εμείς βρισκόμαστε σε άλλη χώρα. Οι επικεφαλής των συνδικαλιστικών οργάνων ιατρών και νοσηλευτών φορούν γυαλιά που έχουν θαμπώσει από τα κομματικά χρώματα και μετέχουν σε φιέστες –τηλεοπτικές και μη- προετοιμάζοντας το πολιτικό τους αύριο και αδιαφορώντας για τις ευθύνες που έχουν για την κατάσταση αυτή. Και όλοι εμείς παραμένουμε απαθείς ακόμη και όταν κάποιος δικός μας άνθρωπος υφίσταται την ανεπάρκεια του συστήματος.

Διαλυμένο ΕΣΥ και ανεμβολίαστοι υγειονομικοί.Οι τιμωρημένοι λειτουργοί του ΕΣΥ εκτός συστήματος.

Και τα προβλήματα βέβαια διογκώνονται. Και ζωές χάνονται άδικά ή άνθρωποι αποκτούν αναπηρίες εξαιτίας ενός ανάπηρου συστήματος. Και μάλιστα μέσα στον Αύγουστο με τη γνωστή καλοκαιρινή ραστώνη και την έλλειψη προσωπικού τα πράγματα επιδεινώνονται. Κι όμως συμπληρώνεται σε λίγο ένας χρόνος που πολύτιμοι λειτουργοί του ΕΣΥ μένουν τιμωρημένοι εκτός συστήματος. Γιατί; Γιατί δεν δέχτηκαν να κάνουν μία πράξη στον οργανισμό τους που θεώρησαν ότι θα ήταν επικίνδυνη. Δε δέχτηκαν να εμβολιαστούν. Μένουν απλήρωτοι, σε συνθήκες εξαθλίωσης, μόνοι αυτοί να ζητούν να επανέλθουν στην υπηρεσία που τόσο πολύτιμοι θα ήταν.

Τώρα που τα πράγματα ξεκαθάρισαν, τώρα που ξέρουμε ότι και οι εμβολιασμένοι κολλούν και μεταδίδουν, τώρα που κανείς στο ΕΣΥ δεν υποχρεώθηκε να κάνει τρίτη ή τέταρτη δόση αυτοί εκδικητικά μένουν εκτός Κρατικού Συστήματος Υγείας. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι πολλοί εργαζόμενοι στο ΕΣΥ έκαναν μόνο τις δύο πρώτες δόσεις που έγιναν εδώ και τουλάχιστον ένα με ενάμισι χρόνο. Κανείς δεν τους υποχρέωσε να κάνουν τρίτη δόση. Αλλά και αυτοί που την έκαναν με δική τους πρωτοβουλία, το έκαναν προ 6 μηνών. Έτσι με όσα ξέρουμε για τη διάρκεια της ανοσοποίησης από τα εμβόλια, ΟΛΟΙ είναι ανεμβολίαστοι πλέον. Όλοι όμως εργάζονται κανονικά.

Γιατί τιμωρούνται εδώ και ένα έτος οι ανεμβολίαστοι υγειονομικοί;

Γιατί λοιπόν αυτοί οι υγειονομικοί που δεν εμβολιάστηκαν από την αρχή τιμωρούνται χάνοντας τη δουλειά τους για ένα έτος ήδη;

Πρώτον γιατί το κράτος δεν είναι κράτος δικαίου αλλά ένα αλαζονικό και εκδικητικό κράτος. Τους τιμωρεί γιατί σήκωσαν κεφάλι και όρθωσαν –όπως είχαν δικαίωμα- ανάστημα σε μια αυθαιρεσία του κράτους που τους αφορούσε άμεσα. Είναι λοιπόν ανυπότακτοι και οφείλουν να τιμωρηθούν παραδειγματικά.

Δεύτερον γιατί δεν ανήκουν σε κανένα κόμμα και έτσι δεν είναι κατάλληλοι προς εκμετάλλευση. Πριν λίγα χρόνια κάποιες καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών, πολύ λιγότερες σε αριθμό και πολύ λιγότερο απαραίτητες, είχαν γίνει σύμβολα. Συναυλίες, πορείες, ατελείωτα κείμενα στον Τύπο. Αντίθετα επειδή η κομματική ταυτότητα των υγειονομικών δεν είναι συγκεκριμένη, θεωρούνται και επικίνδυνοι για το κομματικό Σύστημα.

Και ο ρόλος της Εκκλησίας  για τους ανεμβολίαστους υγειονομικούς.

Τρίτον η Εκκλησία, πιστά μέλη της οποίας είναι πολλοί από αυτούς, και αυτή τους αποδοκίμασε σε κάθε ευκαιρία. Επίσκοπος της Εκκλησίας ο οποίος είχε πάει για να κανονίσει «υποθέσεις» του στο Υπουργείο Υγείας και έπεσε πάνω τους, γιατί έκαναν απεργία πείνας, τους απέφυγε και στο τέλος τους κάλεσε με προκλητικό τρόπο να «εμβολιαστούν για να τελειώνει το πρόβλημα». Ακριβώς όπως έκανε και ο ίδιος φαντάζομαι.

Ο Αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε να τους συναντήσει και τουλάχιστον επίσημα κανένας Ιεράρχης της Εκκλησίας της Ελλάδος δεν τους δέχτηκε («ἵνα μη μιανθῶσιν, ἀλλ᾿ ἵνα φάγωσι το Πάσχα.» Ιωαν.18,28).
Κι όμως οι άνθρωποι αυτοί στην κρίσιμη καμπή που βρίσκεται το ΕΣΥ είναι πολύτιμοι. Κάθε μέρα που περνάει και βρίσκονται εκτός συστήματος έχουμε ευθύνη. Το κράτος γιατί με αλαζονεία καταδικάζει χιλιάδες ασθενείς σε κίνδυνο και εμείς γιατί με την αδιαφορία μας οδηγούμε τους συγγενείς μας και τους εαυτούς μας σε πολύ επικίνδυνες καταστάσεις.

Ν. Παναγιωτόπουλος – Καρδιολόγος

cardiodoctor.gr

 

πηγή:  orthodoxostypos.gr