Ἱεροκανονικὴ Μήνυσις τῆς Π.Ο.Ε. κατὰ Σεβ. Ἀμερικῆς

   Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι,

   Κλῆρος εὐθύνης ἀμετάθετος ἔλαχεν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος νὰ περιφρουρήση τὴν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν ἀπὸ τὴν ἀδιάπτωτον ἐκτροπὴν τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, τὸ ὁποῖον δὲν ἐνωτίζεται τὴν προτροπὴν τοῦ Πρωτοκορυφαίου τῶν Ἀποστόλων Πέτρου «τὴν ἀναστροφὴν ὑμῶν ἔχοντες καλὴν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, ἵνα ἐν ᾧ καταλαλοῦσιν ὑμῶν ὡς κακοποιῶν, ἐκ τῶν καλῶν ἔργων ἐποπτεύσαντες δοξάσωσι τὸν Θεὸν» (Α΄ Πέτρ, 2,12) δικαιώνει μὲ κάθε

εὐκαιρίαν τοὺς καταλαλοῦντας αὐτό. Κατετέθη τὸ 2017 εἰς τὴν Ἱ. Σύνοδον «Κατάγνωσις Ἑτεροδιδασκαλιῶν» τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου ὑπὸ τοῦ μακαριστοῦ Ἡγουμένου τῆς περιωνύμου Ἱ. Μ. Λογγοβάρδας, Χρυσοστόμου. Ἐὰν ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας ἐπελαμβάνετο τότε τοῦ προβλήματος, τοῦτο δὲν θὰ προέκοπτε τοσοῦτον, ὥστε σήμερον ἀνὰ τὰς ρύμας καὶ τὰς ἀγυιάς νὰ καταβαραθρώνεται τὸ Ἐπισκοπικὸν λειτούργημα μὲ χαρακτηρισμούς, τοὺς ὁποίους «αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν». Ὄχι πλέον λόγοι, ἀλλὰ συγκεκριμέναι πράξεις Φαναριωτῶν Ἱεραρχῶν -καὶ δὴ εἰς ἐπιφανεῖς θέσεις- ὠθοῦν ὑποδειγματικά τούς ἀνθρώπους εἰς περαιτέρω ἀμαύρωσιν τοῦ κατ’ εἰκόνα, καθιστῶντες τοὺς ἰδίους διαπρυσίους κήρυκας τῆς αἰωνίου ἀπωλείας.

  Ἡ κατάστασις ὅμως ἔφθασε πλέον εἰς σημεῖον ἄνευ ἐπιστροφῆς, ἐφ’ ὅσον πρότριτα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς κ. Ἐλπιδοφόρος μὴ φειδόμενος τοῦ ποιμνίου καὶ μὴ αἰδεσθείς τὰ τῆς Ὀρθοδοξίας θέσμια «διέβη τὸν Ρουβίκωνα», προκαλῶν εὐθέως τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος δι’ ἐνεργειῶν, αἱ ὁποῖαι συνετελέσθησαν ἐντός τῆς δικαιοδοσίας αὐτῆς καὶ ἐπισύρουν ἀνυπερθέτως ἀποσχηματισμὸν αὐτοῦ. Πρόκειται, ὡς γνωστόν, περὶ τῆς βαπτίσεως τέκνων «παρενθέτου» μητρός, τὰ ὁποῖα ἀνατρέφουν ὡς ἰδικά των δύο συμβιοῦντες ὁμόφυλοι, γενομένη αὕτη εἰς τὸν Ἱ. Ν. Παναγίας Φανερωμένης (Βουλιαγμένης), ὅπου ἄλλοτε, Ὑμεῖς Μακαριώτατε, ηὐλογήσατε τὰ κατὰ Θεὸν ἱερὰ δεσμὰ τῆς νομίμου συζυγίας στενῶν συνεργατῶν Σας.

   Μόνον διὰ τὴν συγκεκριμένην βάπτισιν τὰ παραπτώματα τοῦ Ἀρχ. Ἀμερικῆς εἶναι ἀναρίθμητα: ὑπονόμευσις τῶν θέσεων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔναντι νομοθετημάτων διὰ τὴν ὁμοφυλοφιλίαν, ἐξαπάτησις οἰκείου Ποιμενάρχου, παραπλάνησις ἐφημερίων ἱ. ναοῦ, παράστασις διὰ μανδύα, ἐμπαιγμὸς ἱ. μυστηρίου, βεβήλωσις ἱ. ναοῦ, προσβολὴ εὐαγγελικῶν ἠθῶν, νομιμοποίησις τῆς ὁμοφυλοφιλίας, ἀποδοχὴ τοῦ πολιτικοῦ γάμου, ἔγκρισις τοῦ «γάμου» ὁμοφυλοφίλων, ἐπιβράβευσις τῆς υἱοθεσίας ἀπὸ ὁμοφυλοφίλους, ἐπικρότησις τῆς «παρενθέτου μητρότητος», ἐγκατάλειψις τῆς κατηχήσεως τῶν ἄρτι βαπτισμένων εἰς ἀντιστρατευομένους τὸ ἱ. Εὐαγγέλιον γονεῖς καὶ ἀναδόχους, σκανδαλισμὸς τῶν πιστῶν, ἑδραίωσις τῶν κοσμικῶν εἰς τὴν ἁμαρτίαν κ.ἄ.

  Ἡ ἐνέργεια αὐτὴ τοῦ Σεβ. Ἀμερικῆς δὲν ἦτο μεμονωμένον περιστατικόν, ὥστε δι’ ἁπλῆς συγγνώμης νὰ θεωρηθῆ τὸ ζήτημα λῆξαν. Διὰ τὸν θεσμὸν τῆς οἰκογενείας ὁ Σεβασμιώτατος ἔχει τοποθετηθῆ ἐν λόγοις καὶ πράξεσι δημοσίως καὶ ἐπανειλημμένως:

  α) Συμμετεῖχεν εἰς τὴν πορείαν τοῦ «Black Lives Matter», κίνημα τὸ ὁποῖον τάσσεται ὑπὲρ τῆς ὁμοφυλοφιλίας καὶ τῶν ἐκτρώσεων.

  β) Ἐπέλεξε νὰ λειτουργήση εἰς τὸν προτεσταντικὸν ναὸν τοῦ Ἁγ. Βαρθολομαίου Μανχάταν, ὁ ὁποῖος ἀποτελεῖ ἕδρα «ἀδελφότητας ὁμοφυλοφίλων», μὲ τὴν «πολύχρωμη» σημαία νὰ κυματίζει «ὑπερήφανα» εἰς τὴν πρόσοψιν τοῦ ναοῦ.

  γ) Ἔχει στενοὺς συνεργάτας τοὺς Καθηγητάς κ. Ἀριστοτέλην Παπανικολάου καὶ Γεώργιον Δημακόπουλον, δεινοὺς θιασώτας τῶν ὁμοφυλοφιλικῶν δικαιωμάτων καὶ τῆς «αὐτοδιαθέσεως» τοῦ γυναικείου σώματος ἔναντι τῆς ἐγκυμοσύνης, δηλ. τῶν ἀμβλώσεων, τὰς ἀπόψεις τῶν ὁποίων ἔχει προβάλει καὶ ἡ Ἱ. Ἀ. Ἀμερικῆς.

  δ) Ὡμίλησεν εἰς ἐκδήλωσιν τοῦ «March for life», λέγων ἐπακριβῶς ὅτι «πρέπει νὰ σεβαστοῦμε καὶ τὴν αὐτονομία καὶ ἐλευθερία τῶν γυναικῶν (ἔναντι τῶν ἐμβρύων)», λαμβάνων θέσιν ὑπὲρ τοῦ ὑποτιθεμένου δικαιώματος τῆς ἐκτρώσεως ἀλλὰ καὶ τῆς «παρενθέτου μητρότητος».

  ε) Ὑπεστήριξε τὰ ἐμβόλια διὰ τὸν κορωνοϊὸν ἄνευ οἱωνδήποτε ἐπιφυλάξεων, καίτοι ὁ ὁμόλογός του ἐν Αὐστραλίᾳ εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς μὲ ἐπιστολήν του πρὸς τὰς κοσμικάς ἀρχὰς ἐξέθεσε τὰ αἴτια ἀρνήσεως αὐτῶν διὰ λόγους συνειδήσεως, ἕνεκα τῆς μεσολαβήσεως ἐκτρώσεων διὰ τὴν παραγωγὴν των.

  στ) Διεκήρυξεν ὅτι πρόθεσίς του εἶναι νὰ δίδεται ἡ Θ. Κοινωνία εἰς ἀμφότερα τὰ μέλη ἑνὸς ζεύγους ἀνεξ­αρτήτως οἰκογενειακῆς καταστάσεως, πίστεως ἢ θρησκεύματος.

  ζ) Ἐσιώπησε διὰ τὰς φρικτάς ἀποκαλύψεις ἑκατοντάδων χιλιάδων παιδιῶν ἀπὸ τὸν παπισμὸν ἀνὰ τὸν κόσμον.

  η) Ἀδιαφόρησεν ἐπιδεικτικὰ διὰ τὴν εὐνοϊκὴν διὰ τὸ ἀγέννητον παιδὶον ἀπόφασιν τοῦ ἀνωτάτου δικαστηρίου τῶν ΗΠΑ σχετικῶς μὲ τὰς ἀμβλώσεις.

  Τὰ ὡς ἄνω κατατεθέντα γεγονότα ἀποδεικνύουν ὄχι μόνον ὅτι ὁ Σεβ. Ἐλπιδοφόρος τυγχάνει ὑποστηρικτὴς τῆς ὁμοφυλοφιλίας, τῶν ἐκτρώσεων, τῆς «παρενθέτου μητρότητος», ἀλλὰ ὅτι πρεσβεύει ἐν γένει ἀντιλήψεις, αἱ ὁποῖαι τυγχάνουν ἀνατρεπτικαὶ τῆς Ὀρθοδόξου οἰκογενείας.

  Περαιτέρω, ἂς σημειωθῆ ὅτι ἡ ἐκπληκτικὴ ἄνεσις, ὁ ἐκφωνηθείς λόγος, ἀλλὰ καὶ ἡ πλήρης εὐωχίας τέλεσις ὑπ’ αὐτοῦ τῆς βαπτίσεως εἰς τὴν Βουλιαγμένην, ἀποτυπωμέναι λίαν εὐκρινῶς εἰς τὸ διαδοθὲν ὀπτικοακουστικὸν ὑλικόν, εἶναι τόσον ἔκδηλοι, ὥστε καταμαρτυροῦν τὴν «ψυχῇ καὶ σώματι» ἀφοσίωσιν εἰς τὴν πεποίθησιν ὅτι ὁμοφυλόφιλοι «γονεῖς» καὶ «παρένθετος μητρότης» εἶναι ἔργα τῆς εὐδοκίας τοῦ Θεοῦ! Εἰς κάθε περίπτωσιν ἐπιβεβαιώνουν ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος φρονεῖ μὲ διαφορετικὸν τρόπον τὴν ἔννοιαν τῆς οἰκογενείας καὶ τῆς πνευματικῆς ἀναδοχῆς ἀπὸ ὅ,τι ἡ Ἐκκλησία.

  Εἶναι πασιφανὲς ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος ἀποτελεῖ διαπρύσιον κήρυκα ἀμετανοήτων καταστάσεων. Διὰ νὰ κληθῆ εἰς μετάνοιαν εἶναι λίαν κατάλληλοι οἱ  λόγοι τοῦ μακαριστοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου πρὸς τὸν Μητροπολίτην Χίου σχετικῶς μὲ πραγματικὸν γεγονός, ὅπου μία γυναῖκα ἀνῆκεν εἰς δύο συζύγους, καίτοι δὲν ὑπῆρχεν ἡ «παρένθετος μητρότης» τότε:

  «Κατόπιν οἱ δύο σύζυγοι συγκεντροῦν τὰς δύο ἐπιχειρήσεις εἰς μίαν καὶ γίνονται συνέταιροι, τέλος δὲ καὶ συγκατοικοῦν! Κοινοκτημοσύνη εἰς τὴν σύζυγον, κοινοκτημοσύνη εἰς τὴν ἐπιχείρησιν, κοινοκτημοσύνη εἰς τὴν κατοικίαν!… Σκεφθῆτε, Σεβασμιώτατε, καὶ τὰ μαθήματα, τὰ ὁποῖα λαμβάνουν τὰ τέκνα ἀμφοτέρων τῶν οἰκογενειῶν. Τί θὰ πράξουν αὐτὰ αὔριον; Δὲν θὰ μιμηθοῦν τὰ ὅσα βλέπουν; Καὶ ποῖον θὰ εἶναι τὸ μέλλον τῆς κοινωνίας τοιουτοτρόπως;» (Ἄρθρα – Μελέται – Ἐπιστολαί, τ. Δ΄, σ. 30)

  Πρὸς δὲ τὴν σεπτὴν Ἱεραρχίαν ἂς μᾶς ἐπιτραπῆ νὰ ὑπομνήσωμεν ὅτι ὁ Μέγας ἐν Ἁγίοις Ἡγούμενος τῆς τοῦ Στουδίου ἐπιφανοῦς μονῆς Θεόδωρος, μοναχὸς ὤν, ἐξετόξευσε «φιλιππικοὺς» ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ταρασίου, ἐπειδὴ ἐδίσταζε νὰ προβῆ εἰς τὴν ἀποβολὴν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ ἱερέως τοῦ τελέσαντος τοὺς ἀθέσμους γάμους τοῦ Αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου Στ΄. Εἶναι ἐπίκαιρα τὰ ὅσα ἔγραφεν, ὅταν ἡ Πατριαρχικὴ Σύνοδος ἐπεχείρησε νὰ ἀποκαταστήση τὸν ἐν τῷ μεταξὺ ἀφορισθέντα ἱερέα:

  «οἱ ἀνομήσαντες οὐκ ἐγκαλύπτονται οὐδὲ ὁ κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δυσφημήσας ἐν τῇ κατὰ τὴν στεφανικὴν συνάφειαν ἱερᾷ προσευχῇ καταδύεται, ἀλλ’ εἰσπηδήσας ὡς αἴλουρος ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ Θεοῦ πάλιν ἅλλεται καὶ πάλιν ἄρχεται μιαίνειν τὰ ἅγια διὰ τῆς ἱερουργίας, καὶ φιλονικεῖ τὴν ἀνομίαν δικαιοσύνην γνωρίσαι καί, τὸ δὴ λεγόμενον, ἀποδεῖξαι ἑαυτὸν τοῦ Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ ὁσιώτερον, ἐκείνου γὰρ ἐλέγχοντος τὴν τοῦ Ἡρώδου μοιχείαν καὶ ὑπὲρ ἀληθείας θνήσκοντος, οὗτος τὸν δεύτερον Ἡρώδην τῇ μοιχείᾳ δεδειγμένον καὶ ἐστεφάνωσε καὶ κατησπάσατο μέχρι θανάτου, λόγοις μὲν οὐ, αὐτοῖς δὲ ἔργοις φθεγγόμενος ὡς πεπλάνηται Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, ἀνόμως καὶ ἀκαίρως διελέγξας καὶ ἀποθανῶν.

   Καὶ τί δὴ λέγω Ἰωάννην, τὸν μείζονα πάντων ἁγίων; Αὐτῷ τῷ Χριστῷ, εἰ καὶ τολμηρὸν εἰπεῖν, ἀντεφθέγξατο καὶ ἀπεμαχήσατο διὰ τοῦ ἐναγοῦς αὐτοῦ στόματος, τοῦ γὰρ Χριστοῦ μοιχὸν ἀποκαλέσαντος τὸν ἀφιέντα τὴν νόμιμον γυναῖκα (μοιχεία δὲ τὸ χαλεπὸν ἁμάρτημα καὶ ἰσοδύναμον φονέως καὶ ἀρρενοφθόρου καὶ ἀλογευομένου καὶ φαρμακοῦ καὶ εἰδωλολάτρου, ὡς ὁ κανὼν τοῦ ἁγίου Βασιλείου) αὐτὸς τοῦτον τῷ θυσιαστηρίῳ παραστήσας μέσον παντός τοῦ λαοῦ ἐτόλμησε ρῆξαι τὰς ἐναγεῖς φωνάς ἐκείνας κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος…

 Οὐκ ἄρα ἐφρίξατε συνιέντες; Πόσον δοκεῖτε παροξυνθῆναι τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐν τῇ βλασφημίᾳ ταύτῃ καὶ συνοργισθῆναι τοὺς ἁγίους ἀγγέλους;… πάντως γάρ, ὅσα ὁ ἱερεὺς ὑποφαίνει, ταῦτα καὶ Θεὸς κυροῦν ἐπαγγέλλεται κατὰ τὸν μέγαν Διονύσιον. Ἀλλ’ ὅμως τοιοῦτον δράσας πονηρὸν καὶ δοὺς ὑπόδειγμα κακίας τοῖς ὑποχειρίοις εἰς ὁμοτροπίαν (… οὐδὲ γὰρ ἐν τοῖς ἔθνεσι τοιοῦτον τι τετόλμηται) καὶ οὐ καταισχύνεται ὁ δείλαιος, ἀλλ’, ὡς εἴρηται, ἱερουργεῖ ὁ ἀνίερος» (Ἐπιστολὴ 31).

  Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι,

  τὴν μοιχείαν τοῦ Ἡρώδου ἠκολούθησεν ἡ σφαγὴ τῶν νηπίων. Ὅστις συγκαταβαίνει εἰς ἀθέσμους σχέσεις «ἰσοδυνάμους τῆς ἀρρενοφθορίας» συγκατατίθεται εἰς τὴν πνευματικὴν «κακοποίησιν» παιδίων. Ἂν δὲν ἔκλειναν τὰ ὦτα των ἕνεκα πωρώσεως ἔναντι τῆς ἐλεγκτικῆς φωνῆς τοῦ Προδρόμου, θὰ εἶχον ἀποτραπῆ οἱ χιλιάδες φόνοι.

  Αὐτὸ εἶναι καὶ τὸ βάρος τὸ ὁποῖον, Μακαριώτατε, καλεῖται ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος σήμερον νὰ ἄρη ἐπὶ τῶν ὤμων αὐτῆς. Εἰς τὴν Ἱεραρχίαν τῆς Ἑλλάδος ἔχει ἐναποτεθῆ ἡ εὐθύνη ὄχι μόνον τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας ἀλλὰ συνόλου τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡ στάσις τὴν ὁποίαν θὰ τηρήση ἡ Ἱεραρχία μας δὲν ἀφορᾶ τὸν Σεβ. Ἀμερικῆς ἀλλὰ τὴν μάχην ἐντὸς τῶν κόλπων αὐτῆς περὶ τῆς ὁμοφυλοφιλίας, τῶν ἐκτρώσεων καὶ τῆς «παρενθέτου μητρότητος». Ἡ ἕως τώρα ἐμπειρία ἔχει δείξει ὅτι πολιτικοὶ παράγοντες, οἱ ὁποῖοι, καθ’ ὁμολογίαν Μητροπολίτου, ἀναμειγνύονται εἰς τὰ interna sacra τῆς Ὀρθοδοξίας, προτιμοῦν τὸν «Πλάτωνα» παρὰ τὴν «Ἀλήθειαν». Θὰ ὑποστῆτε πιέσεις, ἂν ὅμως ἐνδώσετε τότε ὁ λαὸς θὰ συμπεράνη ὄχι ὅτι ὑπεκύψατε, ἀλλὰ ὅτι φρονεῖτε τὰ ὅμοια καὶ ὅτι εἶσθε ὑπόλογος δι’ ὅσας βαπτίσεις ποτὲ δὲν ἐπραγματοποιήθησαν λόγῳ τῶν ἐκτρώσεων.

  Ὑμεῖς ὅμως εὐχόμεθα ὅτι θὰ πράξετε τὸ καθῆκον Σας ἔχοντες ὁδηγὸν τὸν Ἅγιον Ἱερώνυμον, ὁ ὁποῖος εἰς τὸν ἐπιστολικὸν διάλογόν του μὲ τὸν Ἱ. Αὐγουστῖνον προειδοποιεῖ:

  «θὰ τοὺς ἐπιτραπῆ νὰ τηροῦν στὶς ἐκκλησίες τοῦ Χριστοῦ αὐτὸ ποὺ ἐπιτέλεσαν στὶς συναγωγὲς τοῦ σατανᾶ –γιὰ νὰ πῶ αὐτὸ ποὺ αἰσθάνομαι- καὶ δὲν θὰ γίνουν ἐκεῖνοι Χριστιανοί, ἀλλὰ θὰ κάνουν ἐμᾶς Ἰουδαίους» (Ἐπιστολὴ 112).

  Συνελόντι εἰπεῖν, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς, ὁ προλογίσας βιβλίον Μασόνου τῆς «συναγωγῆς τοῦ σατανᾶ», πρέπει νὰ δικασθῆ εἰς τὸν τόπον τῆς διαπράξεως τοῦ ἐγκλήματος, δηλ. ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, μὲ τὰς κατηγορίας τῆς εἰσπηδήσεως, ἀνοχῆς ὁμοφυλοφιλίας, σκανδαλισμοῦ, ἀσεβῶν λόγων καὶ συμπροσευχῶν μεθ’ αἱρετικῶν.

  Κατακλείομεν τὴν παροῦσαν διὰ τῶν σπουδαίων λόγων καὶ πάλιν τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου πρὸς τὸν Πατριάρχην Νικηφόρον:

  «κλῖνον τὸ οὖς σου καὶ ἐπάκουσον τῆς φωνῆς ἡμῶν ὡς ἰατρὸς ἐπιστήμων, τὸ ἕν πρόβατον εἶρξαι τῆς ἱερουργίας καὶ τὰ ὅλα ἀσκανδάλιστα κερδῆσαι, καὶ μὴ τῇ τοῦ ἑνὸς ψώρᾳ λυμανθῆναι τὴν καθ’ ἡμᾶς Ἐκκλησίαν, ἥν περιεποιήσατο ὁ Κύριος καὶ Θεὸς ἡμῶν τῷ οἰκείῳ αἵματι» (Ἐπιστολὴ 30).

  Βαθυσεβάστως

  Πανελλήνιος Ὀρθόδοξος Ἕνωσις (Π.Ο.Ε.)

 

πηγή:  orthodoxostypos.gr