Διατί πλησιάζομεν πρὸς τὸν Κύριον;

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
24 ΙΟΥΛΙΟΥ 2022
Ἀπόστολος: Ρωμ. ιβ΄ 6-14
Εὐαγγέλιον: Ματθ. θ΄ 1-8
Ἦχος: πλ. α΄.- Ἑωθινόν: ΣΤ΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

«Τί γάρ ἐστιν εὐκοπώτερον;» (Ματθ. Θ΄ 5)

Τὸ χρονικὸν τοῦ θαύματος

Τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου, ἀδελφοί μου, ἦσαν καὶ εἶναι ἄπειρα! Δὲν εἶναι μόνον ὅσα ἀναγράφονται εἰς τὰς σελίδας τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἀλλὰ πολὺ περισσότερα καὶ πολὺ μεγαλύτερα καὶ θαυμαστότερα ἀπὸ

αὐτά! Τὰ θαύματα τοῦ Κυρίου ἔγιναν καὶ γίνονται εἰς κάθε ἐποχήν, ἀλλὰ καὶ εἰς κάθε τόπον, καὶ διὰ τούτων, θέλει ὁ Θεὸς νὰ δείξῃ εἰς τοὺς ἀνθρώπους τὴν παρουσίαν Του καὶ τὴν ἀγάπην Του! Πολλάκις δὲ εἴπομεν, ὅτι τὰ Θαύματα τοῦ Κυρίου δὲν γίνονται καὶ δὲν ἀναγράφονται εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφήν, διὰ νὰ ἐντυπωσιαζώμεθα καὶ νὰ ἐκπληττώμεθα, ἀλλὰ διὰ νὰ διδασκώμεθα καὶ πιστεύωμεν εἰς τὴν χάριν καὶ τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ!

Οὕτω καὶ σήμερον, ἠκούσαμεν εἰς τὸ ἱερὸν Εὐαγγελικὸν ἀνάγνωσμα, ἕνα ἀπὸ ταῦτα τὰ θαύματα ποὺ ἐνήργησεν ὁ Κύριος ἐν ὅσῳ εὑρίσκετο ὡς Θεάνθρωπος ἐπὶ τῆς γῆς! Ἔφερον τινὲς εἰς τὸν Ἰησοῦν, ἐπάνω εἰς ἕνα κρεββάτι, κάποιον παράλυτον! Χωρίς, ὡς εἴπομεν, ἐπιδείξεις καὶ ἄλλους ἐντυπωσιασμούς, ὁ Κύριος βλέπων τὴν πίστιν καὶ τοῦ παραλύτου, ἀλλὰ καὶ τῶν φίλων καὶ μεταφορέων του, βεβαιώνει τὸν ἀσθενῆ ὅτι τοῦ συγχωρεῖ τὰς ἁμαρτίας του! Ὅμως, ἡ «κίνησις» αὕτη τοῦ Διδασκάλου, – ἥτις καὶ ὑποδηλοῖ τὴν Θεότητά Του, – ἠκούσθη ὡς βλασφημία εἰς τοὺς παρισταμένους γραμματεῖς, καὶ ἤρχισαν νὰ σκέπτωνται κατηγοροῦντες τὸν Χριστόν, ὅτι «οὗτος βλασφημεῖ»! Τότε ὁ Κύριος, δεικνύων διὰ δευτέραν φορὰν (ἐν προκειμένῳ), τὴν Θεότητά Του, «καὶ ἰδὼν τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν· ἵνα τί ὑμεῖς ἐνθυμεῖσθε πονηρὰ ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;».

Ἀμέσως τοὺς ἐρωτᾷ: «Τί νομίζετε ὅτι εἶναι εὐκολώτερον νὰ εἴπω εἰς τὸν παράλυτον˙ σοῦ συγχωρῶ τὰς ἁμαρτίας σου, ἢ νὰ τοῦ εἴπω, σήκω ὀρθὸς καὶ περιπάτησε;» Βεβαίως, ἐκεῖνοι ἐθεώρουν εὐκολώτερο, τὸ λόγο ἀπὸ τὸ Θαῦμα! Ἐθεώρουν, ὡς ἄνθρωποι, ὅτι «εὔκολο εἶναι νὰ λές, παρὰ νὰ κάνῃς»! Ὁ Διδάσκαλος ὅμως, κάνει καὶ τὰ δύο! Ἀφοῦ συγχωρεῖ τὰς ἁμαρτίας τοῦ παραλύτου, – αἵτινες ἦσαν καὶ ἡ αἰτία τῆς παραλυσίας του, – ἀποδεικνύει τὴν συγχώρησιν, διὰ τῆς θεραπείας˙ καὶ οὕτω διὰ τρίτην φοράν, καταδεικνύει τὴν Θεότητά Του δι’ αὐτῆς ταύτης τῆς συγχωρήσεως!

Τί εἶναι εὐκολώτερον˙ ἡ συγχώρησις ἢ ἡ θεραπεία;

Δι’ ἡμᾶς τοὺς μικροὺς καὶ ἀδυνάμους ἀνθρώπους, – οἵτινες βλέπομεν τὸ θαῦμα, ὡς κάτι τὸ ἀκατόρθωτον καὶ ἀπλησίαστον, – εὐκολώτερον εἶναι ἡ συγχώρησις! Μία φράσις, ἕνα «σὲ συγχωρῶ», καὶ τοιουτοτρόπως, πολὺ εὔκολα «ξεμπερδεύουμε»! Ναὶ μὲν ὁ Διδάσκαλος, μᾶς ἔδειξε καὶ μᾶς ἐδίδαξε τὸ πῶς δύναται ὁ μικρὸς ἄνθρωπος νὰ κινήσῃ ἀκόμη καὶ τὰ βουνὰ καὶ νὰ «θαυματουργῇ» ἀκόμη καὶ θεαματικώτερα καὶ ἐντυπωσιακώτερα θαύματα ἀπὸ ἐκεῖνα τοῦ Κυρίου, – «Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει» (Ἰωάν. ΙΔ΄ 12), – ἀλλὰ πρέπει νὰ πιστεύσωμεν εἰς τὴν δύναμιν τοῦ Κυρίου, ὡς οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας! Καὶ τότε, ἐὰν ὁ Κύριος θέλῃ καὶ εὐδοκῇ, θὰ γίνῃ τὸ θαῦμα!

Ὅμως, διὰ τὸν Παντοδύναμον Ἰησοῦν, καὶ τὰ δύο εἶναι παν­εύκολα! Καὶ θαυματουργεῖ, ὄχι βεβαίως πρὸς ἐντυπωσιασ­μόν, ἀλλὰ καὶ συγχωρεῖ, ἀπὸ ἀγάπην πρὸς τὸ πλάσμα Του! Τὰ θαύματα τοῦ Χριστοῦ ἦσαν τόσα πολλά, ὥστε οἱ ἄνθρωποι συνωστίζοντο κοντά Του, ὄχι τόσον διὰ νὰ ἀκούσωσι τὴν Θείαν διδασκαλίαν Του, ὅσον διὰ νὰ ἱκανοποιήσωσι τὴν περιέργειάν των! Τοῦτο τὸ βλέπομεν κυρίως ἐκεῖ εἰς τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας τῆς αἱμορροούσης, ὅταν ὁ Χριστὸς ἐκπλήσση καὶ αὐτοὺς τοὺς μαθητάς Του, μὲ τὴν ἐρώτησιν ποὺ ἀπηύθυνε «τίς ὁ ἁψάμενός Μου;» (Λουκ. Η΄ 45)! Ἐκεῖ, ποὺ ὁ ὄχλος συνωστίζεται πλησίον Του, ὅταν Οὗτος ὁδεύῃ πρὸς τὴν οἰκίαν τοῦ Ἰαείρου διὰ νά ἀναστήσῃ τὴν θυγατέρα του! «Οἱ ὄχλοι συν­έχουσί Σε καὶ ἀποθλίβουσι», ἀπήντησαν οἱ μαθηταὶ εἰς τὸ ἐρώτημα τοῦ Ἰησοῦ˙ καὶ εἶχον δίκαιον, συμφώνως πρὸς τὴν «κοινὴν λογικήν»! Ὅμως μὲ τὴν λογικὴν τοῦ Θεοῦ, μόνον ἐκείνη ἡ αἱμορροοῦσα «ἥψατο γνησίως» καὶ ἐν πίστει ἔστω καὶ τὸ κράσπεδον τοῦ Θείου χιτῶνος! Καὶ συγχωρεῖ, βεβαίως! Ἅπαντας! Ἀκόμη καὶ τοὺς σταυρωτάς Του! Καὶ τοὺς βλασφήμους καὶ τοὺς ἀνηθίκους καὶ τοὺς ἐγκληματίας καὶ τὸν κάθε ἁμαρτωλόν! Τοῦτο ὅμως εἶναι ἄχρηστον, ὅταν ὁ ἴδιος ὁ ἁμαρτωλὸς δὲν δέχεται τὴν συγχώρησιν τοῦ Θεοῦ!

Διατί πλησιάζομεν πρὸς τὸν Κύριον;

Τί ζητοῦμεν ἀπ’ Αὐτόν; Θαύματα; Εἶναι τόσα τὰ θαύματά Του, ὥστε δὲν δύναται κάποιος, οὔτε κἂν νὰ τὰ ἀπαριθμήσῃ…! Μεγάλα καὶ τεράστια καὶ πολλάκις συγκλονιστικά! Εἶναι τόσα τὰ θαύματά Του, ἀκόμη καὶ σήμερον, ὥστε οἱ πιστεύοντες εἰς Αὐτόν, νὰ αἰσθάνωνται τὴν παρουσίαν Του πλησίον των! Δὲν εἶναι θαῦμα, ἡ συγχώρησις τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν διὰ τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἐξομολογήσεως; Δὲν εἶναι θαῦμα τρισ­μέγιστον, τὸ Πανάγιον Σῶμα καὶ τὸ Πανακήρατον Δεσποτικὸν Αἷμα, κατὰ τὴν Θείαν Κοινωνίαν; Δὲν εἶναι, ἐπίσης, θαῦμα, ἡ μυστικὴ σύζευξις ἀνδρὸς καὶ γυναικός, κατὰ τὸ Μυστήριον τοῦ Γάμου; Δὲν αἰσθανόμεθα θαῦμα, αὐτὴν ταύτην τὴν ἰδίαν τὴν ζωήν μας; Βεβαίως, ὑπάρχουσιν οἱ διαρκῶς αὐξανόμενοι ἄπιστοι˙ ἀλλὰ τί πρὸς τοῦτο; Ἐὰν οἱ τυφλοὶ δὲν βλέπουσι, δὲν σημαίνει τοῦτο ὅτι δὲ ὑπάρχει τὸ φῶς! Ποῖον, ἆραγε, πιστεύομεν˙ τὸν Χριστὸν ἢ τούτους;

Εἶναι τόσαι αἱ ἀποδείξεις διὰ τὴν Ἀλήθειαν τῆς Πίστεως ἡμῶν, – διὰ τοὺς βλέποντας, βεβαίως! – ὅσοι καὶ οἱ κόκκοι τῆς ἄμμου τῆς θαλάσσης! Τοῦτο καὶ μόνον, μᾶς ἀρκεῖ! Δὲν εἶναι ὅμως τοῦτο τὸ ζητούμενον! Ἐκεῖνο ποὺ ἐζήτησεν ὁ Κύριος εἰς τὸ προαναφερθὲν θαῦμα τῆς αἱμορροούσης, εἶναι τὸ οὐσιαστικὸν ἐκεῖνο ἄγγιγμα! Δὲν εἴμεθα οἱ καλοὶ χριστιανοί, ἐπειδὴ ἐκκλησιαζόμεθα ἢ ἐπειδὴ νηστεύομεν ἢ ἐπειδὴ κάνομεν μίαν προσευχὴν καὶ μάλιστα πολλάκις σύντομον καὶ ἀφηρημένην! «Ἐὰν ἀγαπᾶτέ με, τὰς ἐντολὰς τὰς ἐμὰς τηρήσατε» (Ἰωάν. ΙΔ΄ 15), εἶπεν ὁ Κύριος! Συνεπῶς, καλὸς καὶ ὁ ἐκκλησιασμός, καλὴ καὶ ἡ νηστεία, καλὰ ὅλα, ἀλλὰ κυρίως νὰ ζῶμεν διὰ τὸν Κύριον! Ὁ σύγχρονος ἅγιος, ὁ γέρων Πορφύριος, ἔλεγε καὶ ἐπανελάμβανεν ἀλλὰ καὶ συνιστοῦσε, «Κύριε, χωρὶς ἐσένα δὲν ἀντέχω»! Τί λόγος, ἀλήθεια, ἀλλὰ καὶ πόσον μεγάλας ἀληθείας κρύπτει ἢ μᾶλλον ἀποκαλύπτει!

Ἑπομένως, φίλοι μου, ἡ ὑπόθεσις τῆς σωτηρίας ἡμῶν, ἐξαρτᾶ­ται, ὄχι τόσον ἀπὸ τὸν Θεόν, ἀλλὰ ἀπὸ τὸ κατὰ πόσον ἡμεῖς ἠθέλομεν καὶ ἠγαπήσαμεν Αὐτόν!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

πηγή:  orthodoxostypos.gr