Κυριακή της Πεντηκοστής

ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ

Ἑορτάσαμε μόλις πρίν λίγες ἡμέρες μέ τά ἀδιάψευστα μάτια τῆς πίστεως τόν Ἀναληφθέντα Χριστόν καί δέν ὑστεροῦμε καθόλου σέ πνευματική εὐτυχία, ἀπό ἐκείνους πού Τόν ἀτένισαν μέ τά αἰσθητά τους μάτια. Ἐκεῖνοι,

ὄντες μακάριοι καί ἐμεῖς ἐξίσου μακάριοι, σύμφωνα καί μέ τούς λόγους τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ.

Έντούτοις σήμερα, τήν ἁγίαν ἑορτήν τῆς Πεντηκοστῆς, βλέπουμε διά μέσου τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού στάλθηκε στούς μαθητές, μέχρι ποιοῦ σημείου ἔφτασε ὁ Χριστός, ἀφοῦ ἀνελήφθηκε καί σέ ποιά ἀξία ἔχει προαγάγει τήν ἀνθρωπίνην φύσιν, τήν ὁποία καί ὁ Ἴδιος ἔλαβεν. Σέ κάθε περίπτωση ἀνέβηκε ἐκεῖ, ἀπό ὅπου ὁ Παράκλητος κατέβηκε. Ἐκεῖ ὅπου ἦν τό πρότερον. Ἀπό ποῦ τό Ἅγιον Πνεῦμα κατέβηκε, τό ἀποκαλύπτει ἐκεῖνος πού μιλάει μέ τά χείλη τοῦ προφήτου Ἰωήλ: « ..ἐκχεῶ ἀπό τοῦ πνεύματός μου ἐπί πᾶσαν σάρκα.. » καί πρός τόν ὁποῖον ὁ  Δαβίδ προφητικά λέει: «Ἐξαποστελεῖς τό πνεῦμά σου καί κτισθήσονται, καί ἀνακαινιεῖς τό πρόσωπον τῆς γῆς».

Συνεπῶς ὅλα καινούρια. «Ἀνακεφαλαιώσασθαι τά πάντα ἐν τῷ Χριστῷ ». « Ἰδού καινά ποιῶ τά πάντα ». Ὁ Χριστός λοιπόν, μετά τήν Ἀνάληψή Του, ἀνέβηκε πρός τόν Πατέρα πού βρίσκεται στό ἀνώτατο νοητό μέρος καί ἔφθασε στούς κόλπους τοῦ Πατέρα Του, ἀπ’ ὅπου καί τό Πνεῦμα ἐκπορεύεται. Καί ἀναδείχθηκε καί κατά τήν ἀνθρωπίνη φύση Του κοινωνός τῆς θεϊκῆς Του ἀξίας, ἀφοῦ ἀπέστειλε κι αὐτό ἄμεσα τό Ἅγιο Πνεῦμα, τό ὁποῖο βρίσκεται στόν οὐρανό καί προέρχεται - ἐκπορεύεται ἀπό τόν Πατέρα καί πέμπεται διά τοῦ Υἱοῦ. Ἀλλά ἀς μή περάσει ἀπό τό μυαλό κανενός, πώς τό Πνεῦμα εἶναι ἄμοιρο αὐτῆς τῆς θεϊκῆς ἀξίας ἐπειδή ἀκούει πώς ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ Πατρός, καί τό στέλνει στόν κόσμο ὁ Υἱός. Λέγει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμάς: « Οὐ γάρ τῶν ἀποστελλομένων ἁπλῶς ἀλλά καί τῶν ἀποστελλόντων καί  συνευδοκούντων ἐστι». Δηλαδή, δέν εἶναι ἁπλῶς καί μόνον ἀπό ἐκεῖνα πού ἀποστέλλονται, ἀλλά ἀνήκει καί σέ ἐκεῖνα πού ἀποστέλλουν καί συναινοῦν άπό κοινοῦ.

Πάντοτε λοιπόν ὑπερηνωμένη ἡ Ἁγία Τριάδα μία οὐσία, ἁπλή καί ἀδιαίρετος. Ὁ Πατήρ, δι’ Υἱοῦ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ποεῖ τά πάντα. Λέγει ὁ Χριστός διά τοῦ προφήτου: « Ἐγώ ταῖς χερσί Μου ἐθεμελίωσα τήν γῆν καί τόν οὐρανόν ἐξέτεινα καί νῦν Κύριος ἀπέσταλκέ Με καί τό Πνεῦμα Αὐτοῦ ». Καί πάλιν ὁ Ἰησοῦς διά τοῦ ἰδίου προφήτου: «Πνεῦμα Κυρίου ἐπ’ ἐμέ οὗ εἵνεκεν ἔχρισέ με, εὐαγγελίσασθαι  πτωχοῖς, ἀπέσταλκέ με..».

Ὥστε λοιπόν, τό Ἅγιο Πνεῦμα, δέν άποστέλλεται μόνον, ἀλλά καί ἀποστέλλει τόν Υἱόν καί ἀπό τό γεγονός αὐτό ἀποδεικνύεται σύμφυτο μέ τόν Πατέρα καί τόν Υἱόν καί ὁμοδύναμο καί συνεργό καί ὁμότιμο. Μέ τήν εὐδοκία λοιπόν τοῦ Πατρός καί τήν συνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀπό ἀπερίγραπτο πέλαγος φιλανθρωπίας, ἀφοῦ ἔκλινε τούς οὐρανούς καί ἀπό ψηλά κατέβηκε ὀ Μονογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ, φανερώθηκε ὡς ἄνθρωπος, ἀνάμεσά μας, Θεάνθρωπος πάνω στή γῆ καί μᾶς συναναστράφηκε καί ἔκανε καί ἐδίδαξε θαυμαστά, μεγάλα καί ὑψηλά καί πραγματικά ἐξαίσια, θεϊκά ἔργα πού θεώνουν καί σώζουν ἐν Πνεύματι ὅσους ὑπακούουν σ’ Αὐτόν. Γιατί τήν εὐαγγελική διδασκαλία, τήν ἐπιβεβαίωσε ὁ Σωτῆρας μέ τά ἔργα Του, τά θαύματά Του καί τήν ὁλοκλήρωσε μέ τά παθήματα , τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάσταση, τήν Ἀνάληψη Του στούς οὐρανούς καί μέ τήν ἔλευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀπό τόν οὐρανό στούς μαθητές Του, πού σήμερα ἑορτάζουμε.

Αὐτή ἡ πνοή λοιπόν γέμισε τόν οἶκο ὅπου ἦσαν καθήμενοι μετατρέποντάς τον, σέ πνευματική κολυμβήθρα, Ἀγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Φανερώθηκε μέ τήν μορφή γλωσσῶν, γιά νά δείξει τήν συνάφειά Του, μέ τόν Λόγο τοῦ Θεοῦ. Δέν ὑπάρχουν πράγματα πού νά εἶναι κοντύτερα καί τόσο δεμένα μεταξύ τους, ὅσο ἡ γλῶσσα καί ὁ Λόγος. Ἔτσι ὁ Χριστός θά παραμείνει ὁ Ἴδιος μαζί μας μέχρι τήν συντέλεια τοῦ κόσμου μέ τό Ἅγιον Πνεῦμα, ὅπως μᾶς τό ὑποσχέθηκε. Γιατί ὁ Θεάνθρωπος Χριστός εἶναι ἕνα μέ τόν Πατέρα καί τό Πνεῦμα. Ὄχι ὡς πρός τήν ὑπόσταση, ἀλλά κατά τήν Θεότητα. Τριάς ἐν μονάδι, μονάς ἐν Τριάδι.

Ὁ Παράκλητος λοιπόν ἀδελφοί μου, τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας σήμερα καί εἰς τούς αἰῶνας, ὅλον συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας καί παραμένει σ’ αὐτήν ὡς ἡ Τρίτη ὑπόστασις τῆς Ἁγίας Τριάδος,θεραπεύοντας τά ἀσθενῇ καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῖ. Διατηρεῖ δέ τό Φῶς τῆς Ἁγίας Τριάδος, παντοτινά, ἀδιάλλειπτα τό μεταδίδει στήν ἐκκλησία, μέ τήν χειροτονία τῶν διαδόχων τῶν Ἀποστόλων. Τουτέστιν τῶν Ἐπισκόπων, πού εἶναι καί τρόπων μέτοχοι καί θρόνων διάδοχοι καί δι’ αὐτῶν, στούς Πρεσβυτέρους καί Διακόνους.

Αὐτήν τήν χάριν , φέρει κάθε ἕνας ἀπό τούς ὀρθοδόξους Ἀρχιερεῖς. Γι’ αὐτό ἀς μήν ἀπειθοῦμε στήν Ἐκκλησία καί ἀς κρατᾶμε τήν λαμπάδα τῆς ὀρθοδόξου πίστεως καί παραδόσεως, ἀνόθευτη ἕως κεραίας, ἀλλέως ἀλλοίμονον!!! ἄν ζοῦμε ἀνόητα, ἀνήθικα καί ἀμετανόητα, ὅπως προτρέπει μέ δόλο ἡ Ν.Ἐποχή.

Τότε ἀς μήν ἀπορήσουμε ὅταν ξεσπάσει ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ καί θά ξεσπάσει, ἄν παραμένουμε στά χρονίζοντα θανάσιμα πάθη. Πνευματικά ἀναίσθητος, ἀνάλγητος εἶναι αὐτός πού παραμένει στά πάθη ἀμετανόητος.

Εὐτυχισμένο ,ἁγία γερόντισσα, τό Ἔθνος πού λατρεύει καί ἐμπιστεύεται τόν Τριαδικό Θεό καί καθοδηγεῖται ἀπό τό Πανάγιον Πνεῦμα, πού εἶναι ἡ ψυχή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ὁ Χριστός τό προστατεύει τό Ἔθνος αὐτό. Μακάρι τέτοια νά εἶναι καί ἡ γλυκιά μας πατρίδα, σέ πεῖσμα τῶν ἐχθρῶν καί ἀρνητῶν τῆς Ὀρθοδοξίας μας καί μέσα καί ἔξω. Ὁ νοῶν , νοείτω. Ἀμήν.