Η αντιμετώπιση των προλήψεων και μαντειών

 

Όλες οι προλήψεις και δεισιδαιμονίες είναι ψεύτικες. «Τίποτε δεν γνωρίζουν οι μάντεις», λέει ο ιερός Χρυσόστομος.

Όσα δε από αυτά πραγματοποιούνται, προέρχονται από σύμπτωση ή κυρίως από ενέργεια των πονηρών πνευμάτων, του Σατανά.

 

Ο Σατανάς θέλει ο άνθρωπος να προσέχει και να πιστεύει σε καθετί άλλο, εκτός από όσα λέει ο Θεός στο Ευαγγέλιό Του. Για να ελκύει ο Σατανάς την προσοχή των ανθρώπων ενεργεί έτσι ώστε να επαληθεύουν μερικές προλήψεις και δεισιδαιμονίες και μαντείες. Πρέπει δε να γνωρίζει ο άνθρωπος ότι, αν δεν πιστεύει σ’ αυτά, ποτέ δεν επαληθεύουν. Όταν μάλιστα ζει τη χριστιανική ζωή με συνέπεια, δεν μπορεί καμιά ενέργεια μαγική να τον βλάψει, διότι τον προστατεύει ο Θεός.

Προς επιβεβαίωση των παραπάνω, αναφέρουμε ως σχετικό παράδειγμα τον άγιο ιερομάρτυρα Κυπριανό από την Καρχηδόνα, ο οποίος ήταν ευγενής, πλούσιος και φιλόσοφος. Ζούσε κατά τους χρόνους του Δεκίου (249-251). Αυτός, προτού να γίνει χριστιανός, ήταν μάγος στην Αντιόχεια. Τον επισκέφθηκε, λοιπόν, κάποιος και του ζήτησε να κάμει μάγια για την κόρη, που ήθελε να παραπλανήσει. Ο Κυπριανός έκανε τις τέχνες του, αλλά το δαιμόνιο απάντησε: «Δεν μπορώ να κάνω τίποτε, διότι η κόρη αυτή επικαλείται τον Ιησού Χριστό». Από το γεγονός αυτό γεννήθηκε η περιέργεια στον Κυπριανό να μάθει τι είναι αυτός ο Χριστός. Στη συνέχεια πίστευσε σ’ Αυτόν.. Βαπτίσθηκε. Χειροτονήθηκε Διάκονος, Ιερέας και Αρχιερέας. Στη διακονία της Εκκλησίας επέδειξε ζήλο αποστολικό. Επί Δεκίου εξορίσθηκε στην Αντιόχεια και φυλακίσθηκε. Απ’ εκεί εξορίσθηκε στη Νικομήδεια, όπου ο άρχοντας της Νικομήδειας, Κλαύδιος, τον αποκεφάλισε.

 

Το παράδειγμα αυτό μιλεί εύγλωττα. Όταν ο χριστιανός εξομολογείται, κοινωνεί των αχράντων μυστηρίων τακτικά, όταν είναι αφοσιωμένος στον Χριστό, δεν φοβείται τίποτε. Διότι ο Χριστός τον προστατεύει. Όταν όμως ζει μακριά από τον Χριστό, ζει ζωή αμαρτωλή, τότε τα μάγια πραγματοποιούνται.

 

Στην Αγία Γραφή αναφέρονται παραδείγματα μαγειών και μαντειών. Επιλέγουμε δύο: Στη Σαμάρεια, όπου ήλθε να κηρύξει τον Χριστό ο απ. Φίλιππος (Πραξ. Η’ 9-10), υπήρχε κάποιος Σίμων μάγος, που έκανε μαγείες. Αυτός, όταν άκουσε το κήρυγμα του Ευαγγελίου και είδε τα θαύματα των Αποστόλων, μετενόησε, άφησε τις μαγείες και έγινε χριστιανός. Επίσης στους Φιλίππους – τη σημερινή Καβάλα – όπου ήλθε ο απ. Παύλος, συνήντησε μια υπηρέτρια που είχε «πνεύμα Πύθωνος», δηλαδή πονηρό πνεύμα και μάντευε. Οι κύριοί της την εκμεταλλεύονταν και έπαιρναν χρήματα. Ο απ. Παύλος την ελευθέρωσε από το πονηρό πνεύμα.

 

Το να πιστεύει, λοιπόν, ο άνθρωπος στις διάφορες δεισιδαιμονίες και να καταφεύγει σε μάντεις και μάγισσες είναι ασέβεια και ύβρις προς το Θεό. Είναι μεγάλη αμαρτία. Αφού είναι ψέμματα και ανοησίες, αφού ενεργεί με αυτά ο Σατανάς, δεν μπορεί ο χριστιανός να λέει ότι πιστεύει στον αληθινό Θεό και συγχρόνως να πιστεύει στο διάβολο. Δεν του επιτρέπεται να αφήνει το λόγο του Θεού και να τρέχει στους μάντεις και τις μάγισσες και τον πνευματισμό, ή οπουδήποτε αλλού. Εξάλλου ο λόγος του Θεού είναι σαφής και στην Καινή Διαθήκη: «Μη δίδετε εμπιστοσύνη σε καθένα, που σας λέει ότι εμπνέεται από το πνεύμα του Θεού και ότι έχει πνευματικό χάρισμα» (Α’ Ιω. Δ’ 1).

Επιπλέον ο ίδιος ο Θεός στην εποχή ακόμη της Παλαιάς Διαθήκης με αυστηρότητα καταδικάζει τις περιπτώσεις των δεισιδαιμονιών και με το θείο κύρος Του παραγγέλλει: «Δεν πρέπει να βρεθεί άνθρωπος ανάμεσά σας, που θα επιχειρεί εξαγνισμό του υιού ή της κόρης του με το να τους περνάει μέσα από τη φωτιά, ούτε άνθρωπος που θα μαντεύει ή θα καταφεύγει σε μαντείες ή θα παρατηρεί διάφορα σημεία των καιρών ή θα προσέχει το πέταγμα των ορνέων για να μαντεύσει το μέλλον. Δεν θα υπάρχει επίσης μεταξύ σας μάγος που γητεύει με μαγικά τραγούδια ή άνθρωπος του οποίου η φωνή νομίζεις ότι βγαίνει από την κοιλιά του ή άνθρωπος που παρατηρεί τέρατα και σημεία του ουρανού ή καλεί και τα πνεύματα των νεκρών. Θα αποφεύγεις τα παραπάνω, διότι καθένας που κάνει αυτά, είναι βδελυκτός ενώπιον του Κυρίου του Θεού σου. Γι’ αυτές άλλωστε τις βδελυκτές πράξεις τους θα εξοντώσει και θα εξαφανίσει ο Κύριος από μπροστά σου τους λαούς αυτούς. Πρέπει να είσαι τέλειος σ’ όλα έναντι Κυρίου του Θεού σου. να μη κάνεις τίποτε που δεν το θέλει Εκείνος».(Δευτ. ΙΗ’ 10-13)

 

Αφού ο Θεός δεν έκρινε καλό να μας φανερώσει το μέλλον, ούτε μας υπέδειξε τρόπο να το μάθουμε, όταν προσπαθούμε με σατανικά μέσα να το ανακαλύψουμε είναι σαν να λέμε στο Θεό: «Δεν μας φανερώνεις το μέλλον; Σε εγκαταλείπουμε και πηγαίνουμε σ’ εκείνον, το μέγα πλάνο, το Σατανά, για να το μάθουμε». Αυτό όμως είναι ύβρις, είναι ασέβεια προς το Θεό, η οποία και φανερώνει τον ύψιστο σκοτισμό της ψυχής του ανθρώπου.

 

 

Πηγή: «Ο Νόμος του Θεού και ο Άνθρωπος», Αρχιμ. Καλλιστράτου Ν. Λυράκη, Αθήνα 2000