Ὁ Κύριος καλεῖ!

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
26 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022
Ἀπόστολος: Ρωμ. β΄ 10-16
Εὐαγγέλιον: Ματθ. δ΄ 18-23
Ἦχος: α΄.- Ἑωθινόν: Β΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

«καὶ ἐκάλεσεν αὐτούς» (Ματθ. Δ΄ 21)

Ὁ Κύριος καλεῖ!

Ὁ Κύριος, μετὰ τὴν Βάπτισίν Του ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ, καὶ μετὰ τὴν τεσσαρακονθήμερον νηστείαν Του εἰς τό, ἐξ αὐτῆς τῆς νηστείας, ἐπωνομαζόμενον σήμερον Σαραντάριον ὄρος, ἐπιλέγει τοὺς δώδεκα

μαθητάς Του, οἱ ὁποῖοι καὶ θὰ τὸν ἀκολουθοῦν καὶ θὰ συμβιοῦν μετ’ Αὐτοῦ, καθ’ ὅλην τήν, ἐπὶ τῆς γῆς, τριετῆ δραστηριότητά Του. Εἰς τὴν σημερινὴν Εὐαγγελικὴν περικοπήν, ἠκούσαμεν τὴν κλῆσιν, τὴν ὁποίαν ἀπηύθυνεν εἰς τέσσαρας ἐκ τῶν ὡς ἄνω μαθητῶν Του˙ εἰς τοὺς αὐταδέλφους Πέτρον καὶ Ἀνδρέαν, καὶ τούς, ἐπίσης, αὐταδέλφους, Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην! Ἐξόχως τιμητικὴ ἡ συγκεκριμένη πρόσκλησις, διὰ τοὺς προσ­καλουμένους! Ὅμως, τοῦτο τὸ ἐκτιμῶμεν ἡμεῖς, μετὰ περίπου δύο χιλιετίας, καὶ ἔχοντες πλήρη γνῶσιν διὰ τὸ ποῖος ἦτο ὁ φαινόμενος ὡς ἄνθρωπος Ἰησοῦς! Καὶ ὄχι μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καί, – ὡς ἔχομεν εἴπει καὶ παλαιότερον ἐκ τούτου τοῦ «βήματος», – θὰ εὐχώμεθα νὰ ἀνήκωμεν καὶ ἡμεῖς μεταξὺ τῶν ἐπιλέκτων ἐκείνων τοῦ Κυρίου! Οἱ προσκαλούμενοι, ὅμως, ἐν προκειμένῳ, δὲν ἔχουν τὴν πλήρη ταύτην γνῶσιν διὰ τὸν Χριστόν! Γνωρίζουν, βεβαίως, διά τινα θαύματά Του, καθὼς καὶ ἀκούουν τὴν περὶ Τούτου φημολογίαν, ὅμως, τίποτε περισσότερον!

Τὸ ὅτι ἀποδέχονται τὴν πρόσκλησιν, καὶ ἀκολουθοῦν πάραυτα τὸν Διδάσκαλον, μάλιστα δέ, ἀφήνοντες τὴν ἐργασίαν των, ἀλλὰ καὶ τὸν πατέρα των καὶ τὰς οἰκογενείας των, ταῦτα δεικνύουν τὸν ζῆλον καὶ τὸν πόθον των διὰ τὴν μετὰ τοῦ Κυρίου πορείαν! «Εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ» καὶ «Οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὸ πλοῖον καὶ τὸν πατέρα αὐτῶν ἠκολούθησαν αὐτῷ» (Ματθ. Δ΄ 20, 22)! Ἀνταποκρίνονται, ἀποδεχόμενοι τὴν πρόσκλησιν, ὄχι ἀποβλέποντες εἰς μελλοντικὰς διακρίσεις καὶ ἀνέσεις, οὔτε καὶ προσβλέποντες εἰς θέσεις καὶ ἀξιώματα, ἀλλ’ ἀντιθέτως ἀποφασισμένοι νὰ ζήσουν μετὰ τοῦ Χριστοῦ, ζωὴν δύσκολον καὶ στερουμένην, ἀκόμη καὶ τῶν ἀπαραιτήτων στοιχειωδῶν ἀνέσεων, ἀλλὰ καὶ μαρτυρικὴν καί, ἐν πολλοῖς, ὀδυνηράν! Τοιαύτη, ὄντως, ἦτο ἡ ζωὴ τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου˙ ζωὴ δύσκολος καὶ ἀπαιτητική!

«Ὑμεῖς γὰρ ἐπ’ ἐλευθερίᾳ ἐκλήθητε» (Γαλ. Ε΄ 13)

Ὁ λόγος οὗτος, εἶναι λόγος τοῦ θείου Ἀποστόλου Παύλου, ἀλλά, θὰ ἐλέγομεν ὅτι ἔχει ἀπόλυτον ἐφαρμογήν, εἰς τὴν κλῆσιν τῶν δώδεκα μαθητῶν. Ἡ πρόσκλησις, εἰς οὐδεμίαν περίπτωσιν ὑποχρεώνει τὸν προσκαλούμενον! Ἐὰν θέλῃ τὴν δέχεται, ὡς καὶ ἐὰν θέλῃ τὴν ἀπορρίπτει! Οἱ μαθηταὶ τοῦ Σωτῆρος ἀπεδέ-χθησαν τὴν πρόσκλησιν καὶ παρ’ ὅτι αἱ συνέπειαι ἦσαν ἰδιαιτέρως σκληραὶ καὶ ὀδυνηραί, οὗτοι ἀπεδείχθησαν πιστοὶ καὶ συν­επεῖς εἰς τὴν «κλῆσιν εἰς ἣν ἐκλήθησαν».

Ὁ Διδάσκαλος τοὺς προειδοποιεῖ καὶ τοὺς προετοιμάζει διὰ τοὺς κινδύνους καὶ τὰς σωματικὰς ταλαιπωρίας αἵτινες τοὺς ἀναμένουν «Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων· γίνεσθε οὖν φρόνιμοι ὡς οἱ ὄφεις καὶ ἀκέραιοι ὡς αἱ περιστεραί παραδώσουσι γὰρ ὑμᾶς εἰς συνέδρια καὶ ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν μαστιγώσουσιν ὑμᾶς· καὶ ἐπὶ ἡγεμόνας δὲ καὶ βασιλεῖς ἀχθή­σε­σθε ­ἕνε­κεν ἐμοῦ εἰς μαρτύριον αὐτοῖς καὶ τοῖς ἔθνεσιν. Παραδώσει δὲ ἀδελφὸς ἀδελφὸν εἰς θάνατον καὶ πατὴρ τέκνον, καὶ ἐπαναστήσονται τέκνα ἐπὶ γονεῖς καὶ θανατώσουσιν αὐτούς· καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ­ὄνομά μου» (Ματθ. Ι΄ 16-22)! Οἱ μαθηταὶ ὅμως, δέχονται τὴν μετὰ τοῦ Κυρίου ἀναστροφήν, καὶ ἐπιλέγουν τὴν δύσκολον ταύτην ζωήν, ἥτις προμηνύεται εἰς αὐτούς!

Παρ’ ὅτι, ἡ παρὰ τοῦ Κυρίου πρόσκλησις εἶναι τόσον «ἐπικίνδυνος», καὶ οἱ προσκαλούμενοι καλοῦνται νὰ ἀπορρίψουν καὶ αὐτὴν τὴν ἰδίαν τὴν ζωήν των προκειμένου νὰ ἀνταποκριθοῦν εἰς τὴν πρόσκλησιν, οὗτοι μετὰ χαρᾶς ἀκολουθοῦν τὸν Χριστόν, καὶ ἐπιζητοῦν τήν, ἕως θανάτου ἀγάπην των πρὸς Αὐτόν! Τοῦτο, ἄλλωστε, δὲν εἶπον εἰς τὸν Κύριον ἐκεῖ εἰς τὸν κῆπον τῆς Γεθσημανῆ, – καὶ ὁ Πέτρος ἀλλὰ καὶ οἱ ἄλλοι μαθηταί, – ὅταν ὁ Διδάσκαλος προέβλεπεν εἰς τούτους τὴν ἄρνησίν των καὶ τὸν φόβον των, κατὰ τὰς δυσκόλους ὥρας τοῦ πάθους Του! «Κύριε, μετὰ σοῦ ἕτοιμός εἰμι καὶ εἰς φυλακὴν καὶ εἰς θάνατον πορεύεσθαι» (Λουκ. ΚΒ΄ 33)! Βεβαίως, ἡ πρόρρησις τοῦ Κυρίου ἐπηληθεύθη! Ὅμως, ὁ λόγος οὗτος τοῦ Πέτρου, ἔγινε πρᾶξις, ὅταν ἀπεστάλησαν οἱ Ἀπόστολοι, διὰ νὰ φέρουν τὸ Εὐαγγέλιον εἰς πάντα τὰ Ἔθνη!

Ἡ πρόσκλησις ἰσχύει καὶ δι’ ἡμᾶς!

Αὐτὴν τὴν ἰδίαν πρόσκλησιν, ὁμοίαν μὲ ἐκείνην, τὴν ὁποίαν ἀπηύθυνεν ὁ Κύριος, πρὸς τοὺς μαθητάς Του, ἀπηύθυνεν ὁ Ἰησοῦς καὶ πρὸς πάντας! Εἰς αὐτὴν δὲ τὴν δευτέραν, γίνεται περισσότερον σαφὴς καὶ διευκρινιστικός! «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι. Ὅς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἕνεκεν ἐμοῦ, εὑρήσει αὐτήν» (Ματθ. ΙΣΤ΄ 24-25)! Μὲ τοὺς λόγους τούτους, ὁ Διδάσκαλος δὲν καλεῖ ἁπλῶς, ἀλλὰ καὶ ἐπισημαίνει τὰς δυσκολίας καὶ τὴν ἀπομάκρυνσιν κυρίως, ἀπὸ κάθε τι γήϊνον καὶ  φθαρτόν, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀφοσίωσιν καὶ πίστιν, τὰ ὁποῖα ὀφείλουν νὰ διαθέτουν πάντες ὅσοι ἤθελον ἀκολουθήσει ὀπίσω Αὐτοῦ! Δὲν προσπαθεῖ νὰ ὡραιοποιήσῃ καὶ «καλωπίσῃ» τὴν ὁδὸν ταύτην τῆς σωτηρίας, ἀλλά, ἀντιθέτως παρουσιάζει ταύτην δύσκολον καὶ σκληράν, διά, ἀφ’ ἑνός, καταλάβωμεν ὅτι ἡ σωτηρία ἡμῶν εἶναι μίμησις τοῦ πάθους τοῦ Κυρίου, καὶ ἀφ’ ἑτέρου, φαντασθῶμεν – ὅσον εἶναι δυνατὸν εἰς τὴν ἀνθρωπίνην φαντασίαν, – τὰ ἀνέκφραστα ἀγαθὰ τῆς Οὐρανίου Βασιλείας, τὰ ὁποῖα οἱ «βιασταὶ ἁρπάζουσι»!

Ἄν, ὡς λέγει ὁ θεῖος Παῦλος, διὰ μικρὰς καὶ ἀσημάντους ἀπολαβάς, καταβάλλωμεν πολλοὺς κόπους καὶ μόχθους, διὰ τὰ αἰώνια ἀγαθὰ πόσον περισσότερον πρέπει νὰ κοπιάσωμεν (Α΄ Κορ. Θ΄ 19-27)! Τιμὴ μεγίστη καὶ ἀνέκφραστος, εἶναι ἡ πρόσ­­κλησις τοῦ Κυρίου! Τιμή, τὴν ὁποίαν θὰ ἐννοήσωμεν καὶ θὰ ἐκτιμήσωμεν ἀκόμη καλύτερον, ὅταν θὰ ἀναχωρήσωμεν ἐκ τοῦ ματαίου τούτου κόσμου. Τότε, ὅτε ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἀπεδέχθησαν ταύτην καὶ ἐφάνησαν «ἄξιοι τῆς κλήσεως ἧς ἐκλήθησαν», μέλλουν παρακαθήσει ὡς ἐπίσημοι συνδαιτυμόνες εἰς τὸ Οὐράνιον δεῖπνον τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, ἀντιθέτως, ἐκεῖνοι ποὺ προσέβαλον καὶ ἠρνήθησαν τὴν Θείαν πρόσκλησιν, θὰ ἐκβληθοῦν ἔξω τῆς Πνευματικῆς ταύτης εὐωχίας. (Λουκ. ΙΔ΄ 15-24)!

Εἴθε, ἅπαντες νὰ ἀνταποκριθῶμεν εἰς τὴν εὐγενῆ πρόσκλησιν τοῦ Κυρίου μας, καὶ ἀρνούμενοι πᾶσαν ἁμαρτίαν καὶ ἀπάτην τοῦ κόσμου τούτου, μένοντες εἰς διαρκῆ καὶ ἀδιάρρηκτον σχέσιν μετ’ Αὐτοῦ, νὰ ἐπιτύχωμεν τῆς Αἰωνίου ζωῆς καὶ μακαριότητος. Ἀμήν.

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου

Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

πηγή: orthodoxostypos.gr