Οἱ Καθηγηταὶ τοῦ ΕΚΠΑ κ. Στ. Γιαγκάζογλου, Ἀπ. Νικολαΐδης, Ἀρχιμ. Γρ. Παπαθωμᾶς καὶ Κ. Κορναράκης μὲ τὸν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον (Μάϊος 2020).
Ἐκτίθεται ἀνεπανόρθωτα ἡ Ἱεραρχία
καὶ ἡ Θεολογικὴ Σχολὴ ΕΚΠΑ
δι’ ὑποθάλψεως «ἀκροσφαλοῦς διπλωμάτου»!
ΣΕΒ. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ: «ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
ΕΧΟΥΜΕ ΤΡΕΙΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ»
Δίκην Ἀμερικανοῦ ἐκπροσώπου ὁ Σεβ. Περιστερίου
ὄχι μόνον ζητεῖ τὴν ὑπαγωγὴν τῶν Ἐπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας
εἰς τὸ Φανάρι, ἀλλὰ ἀπεφάνθη ὅτι ὅλας τὰς Αὐτοκεφαλίας θὰ «κρίνη» ὁ Πάπας Ρώμης!
Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος, θεολόγος
Δύο ὡριαίας συνεντεύξεις ἐντὸς ἑπτὰ ἡμερῶν, διὰ νὰ ἐπαναλάβη τὰ ἴδια παρεχώρησεν ὁ Σεβ. Περιστερίου μὲ ἀφορμὴν τὸ «Οὐκρανικὸν» καὶ τὰς συνεπείας αὐτοῦ εἰς τὴν Ἀφρικήν. Ὁ ὑποστηρίζων τὸν διαθρησκειακὸν γάμον Σεβασμιώτατος, προχώρησεν εἰς ἕτερα παράδοξα, τὰ ὁποῖα ὄχι μόνον προκαλοῦν τὸ Πατριαρχεῖον Μόσχας (μήπως αὐτὸς ἦτο ὁ σκοπός;), ἀλλὰ κυρίως εἰσάγουν μίαν κακόδοξον ἐκκλησιολογίαν. Βασικαὶ του θέσεις εἶναι: Τὸ Πατριαρχεῖον Ρώμης εἶναι Ἐκκλησία, τὸ Πατριαρχεῖον τῆς Ρωσίας συμπεριφέρεται χειρότερα ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖον Ρώμης, νὰ συνέλθουν μόνον τὰ Πρεσβυγενῆ Πατριαρχεῖα, νὰ ἀναστείλουν τὴν αὐτοκεφαλίαν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας καὶ νὰ ὑπαγάγουν τοὺς ἐπισκόπους της εἰς τὸ Φανάρι, ἐπίσης νὰ ὑποβιβασθῆ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας εἰς τὰ δίπτυχα, αἱ ὑπόλοιποι Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι ὑπολείπονται τῶν πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων, τὸ Πατριαρχεῖον Μόσχας ἔχει ὀργανωμένον σχέδιον ἀπὸ δεκαετίας νὰ «κλέβη» πιστοὺς μὲ ὑλικὰ ἀνταλλάγματα, τὸ αὐτοκέφαλον ὅλων τῶν νεωτέρων Ἐκκλησιῶν πρέπει νὰ ἐπικυρωθῆ ἀπὸ Οἰκουμενικήν Σύνοδον κ.ἄ.
Ἡ Ὀρθοδοξία εὑρίσκεται ἐπὶ ξυροῦ ἀκμῆς καὶ μὲ ὅσα δηλώνει ὁ Σεβασμιώτατος καταδεικνύεται ὅτι ἀπουσιάζει κάθε ἴχνος διακρίσεως. Καμία κριτικὴ εἰς τοὺς χειρισμοὺς τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, καμία ἀναφορὰ εἰς τὴν ἀπουσίαν ἱερωσύνης τῶν ψευδοαυτοκεφάλων Οὐκρανῶν, ἀπόλυτος πεποίθησις ὅτι ὁ παπισμὸς εἶναι Ἐκκλησία.
Παραθέτομεν ἀπομαγνητοφωνημένα ἀποσπάσματα ἀπὸ τὴν συνέντευξιν ποὺ παρεχώρησεν εἰς τὸν διαδικτυακὸν δίαυλον «Ἀπαρχὴ» τῆς 6ης Φεβρουαρίου 2022:
«Τὸ 1589 ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας ζήτησε αὐτοκεφαλία ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως. Ἦταν φυσικὸ βρισκόταν στὰ ἐδάφη τοῦ Πατριαρχείου Κων/λεως, τοῦ Χαλκηδόνιου Πατριαρχείου. Χαλκηδόνια Πατριαρχεῖα εἶναι τὰ πέντε πατριαρχεῖα ποὺ προῆλθαν ἀπὸ τὴν Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τῆς Χαλκηδόνας τὸ 451 μ.Χ… Αὐτὸ (τὸ σύστημα τῆς Πενταρχίας) ἰσχύει γιὰ ὅλη τὴν πρώτη χιλιετία… μαζὶ μὲ τὴν αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τῆς Κύπρου… Δὲν ὑπάρχει ἄλλη ἐκκλησιαστικὴ ὀντότητα διακριτὴ κατὰ τὴν πρώτη χιλιετία…
(Στὴ Σύνοδο Φερράρας Φλωρεντίας) ὑπέγραψαν ὅλοι οἱ Ἐπίσκοποι αὐτὴ τὴν ἕνωση κάτω ἀπὸ συνθῆκες ἄσχημες καὶ τελείως ἀρνητικὰ ἐκκλησιολογικές… Τὸ 1448 οἱ Ἐπαρχίες τῆς Ρωσίας προβαίνουν σὲ μία σχισματικὴ ἐνέργεια. Ποιὰ ἦταν αὐτή; Ὅτι ἀνεξαρτητοποιήθηκαν καὶ εἶπαν, διώχνουμε τὸν Ἰσίδωρο καὶ δὲν θέλουμε νὰ ἔχουμε καμία σχέση μὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ ὑπέγραψαν τὴν ἕνωση. Ἀπὸ τὸ 1448 ὥς τὸ 1589, δηλαδὴ εἶναι 150 χρόνια, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας βρισκόταν σὲ κατάσταση δυνάμει σχίσματος, τὸ ὁποῖο σχίσμα ἡ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως ὡς μητέρα Ἐκκλησία, ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας δὲν τὸ ἀνακήρυξε ποτὲ συνοδικά… Ἄρα γιὰ 150 χρόνια τελοῦνταν μυστήρια στὴν Ρωσία, γάμοι, βαφτίσεις, θεῖες Λειτουργίες, κοινωνοῦσαν οἱ ἄνθρωποι καὶ ὅλα αὐτὰ, ἂν τὰ κρίνουμε μὲ βάση τὴν κανονικὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ὅλα ἄκυρα. Εἶναι σὲ κατάσταση σχίσματος… Τὸ ἀναφέρω, διότι τὸ ἐπιχείρημα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας γιὰ τὴν Οὐκρανία εἶναι ὅτι αὐτοὶ ἦταν σχισματικοὶ γιὰ λίγα χρόνια…
Τὴν διαδικασία ἐκχώρησης αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν τὴν ἔχουν μόνο τὰ Χαλκηδόνια Πατριαρχεῖα… Σὲ αὐτὲς τὶς 10 αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες ποὺ εἶναι τῆς δεύτερης χιλιετίας, στὶς ὁποῖες ἐκχωρήθηκε στὸ ἔδαφός τους τὸ δικαίωμα νὰ ἔχουν αὐτοκέφαλο, ἀλλὰ στεροῦνται τὸ δικαίωμα ἐξ ὁρισμοῦ γιὰ λόγους ἐκκλησιολογικοὺς καὶ κανονικοὺς νὰ μὴν ἐκχωρήσουν αὐτοκέφαλο σὲ κανένα ἔδαφος ἐκτός τοῦ ἐδάφους τους καὶ ἐννοεῖται καὶ ἐντός τοῦ ἐδάφους τους… Τὰ πέντε Χαλκηδόνια Πατριαρχεῖα ἔλαβαν τὴν ἐντολὴ, ἐπειδὴ ἦταν Πατριαρχεῖα θαλασσῶν… στὰ ἐδάφη του τὸ κάθε ἕνα ἔχει ἀναλάβει ἐντολὴ ἀπὸ τὴν Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τῆς Χαλκηδόνος νὰ ἐκχριστιανίσει στὰ ἐδάφη του τοὺς ἀνθρώπους ποὺ εἶναι εἰδωλολάτρες…
Σοῦ δίνω αὐτοκέφαλο (Ρωσία), γιὰ νὰ καταφάσκω τὴν ἑτερότητά σου, ἀλλά σοῦ ζητῶ νὰ εἶσαι σὲ κοινωνία μαζί μου (Κων/λεως). Ἐκεῖνοι λοιπὸν ἁπλώνονται καταργώντας ὅλες τὶς ἄλλες ἑτερότητες καὶ ταυτόχρονα δὲν πληροῦν τὸν ὅρο τῆς κοινωνίας. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι οἱ λόγοι ὕπαρξης αὐτοκεφαλίας στὴν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας παύουν νὰ ὑφίστανται, διότι τοὺς ἀκύρωσαν οἱ ἴδιοι… ξεφεύγει (ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας) ἀπὸ τὰ πλαίσια τὰ ἐκκλησιολογικὰ καὶ κανονικὰ καὶ γίνεται κάτι ἄλλο, τὸ ὁποῖο δὲν ἔχει σχέση μὲ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ…
Τὸ 1054, ἐγὼ χρησιμοποιῶ τὸν ὅρο διακοπή κοινωνίας καὶ ὄχι σχίσμα… ὅπως ἀκριβῶς ἔγινε καὶ σὲ διάφορες περιπτώσεις καὶ πρὶν καὶ μετὰ τὸ 1054, ὅταν ὑπάρχει μία διαφορὰ μεταξὺ τῶν Ἐκκλησιῶν… (Μεταξὺ Ρώμης καὶ Κων/λεως) ἔχουμε μία ἀμοιβαία διακοπὴ κοινωνίας καὶ ὄχι σχίσμα, αὐτὸ σημαίνει ὅτι τὰ ἄλλα τρία Πατριαρχεῖα καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου συνεχίζουν νὰ μνημονεύουν στὰ δίπτυχά τους τὴν Ἐκκλησία τῆς Ρώμης καὶ τῆς Κων/λεως. Τί προέκυψε στὴ συνέχεια; Ἔχουμε τὶς σταυροφορίες, οἱ ὁποῖες ἐρχόμενες στὰ ἐδάφη τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, Ἀντιοχείας, στὴν Κύπρο καὶ στὴν Δ΄ σταυροφορία στὸ Πατριαρχεῖο Κων/λεως καὶ θεμελιώνουν, ὅπως κάνουν αὐτὴ τὴ στιγμὴ οἱ Ρῶσοι μὲ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Ἀλεξάνδρειας, στήνουν ἐδαφικὲς ἐκκλησίες… Οἱ Ὀρθόδοξοι θεολόγοι κάναμε τὸ λάθος νὰ ὀνοματίζουμε τὸ 1054 ὡς σχίσμα. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἀποδεχόμαστε τὴν ἐνέργεια ποὺ ἔχει κάνει ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμης, τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Ρώμης τότε, στὰ ἐδάφη τῶν Πατριαρχείων τῆς ἀνατολῆς… Ἐμεῖς δὲν στήσαμε Ὀρθόδοξο Πατριαρχεῖο στὴ Ρώμη. Γιατί; Στὴ συνείδησή μας 1000 ὁλόκληρα χρόνια εἴμαστε σὲ διακοπὴ κοινωνίας, σὲ ἀναμονὴ νὰ ἀποκατασταθεῖ ἡ κοινωνία… Πρέπει νὰ ἀναθεωρήσουμε ὅλοι μας ὅτι τὸ 1054 δὲν εἶναι σχίσμα, ἀλλὰ διακοπή κοινωνίας… Τὸ Πατριαρχεῖο Ρώμης ἀπὸ τὸ 1054 μέχρι σήμερα ἀγνοεῖ ἐκκλησιολογικὰ καὶ κανονικὰ -δηλ. δὲν μετέχει σὲ αὐτὸ ποὺ γεννᾶται τὴν δεύτερη χιλιετία μὲ ὅλα- τὰ αὐτοκέφαλα. Ἂν ὑποθέσουμε ὅτι αὔριο τὸ πρωὶ ὑπάρξει ἀποκατάσταση τῆς κοινωνίας τῶν τεσσάρων Πατριαρχείων καὶ τῆς Κύπρου μὲ τὴν Ρώμη, θὰ τεθεῖ τὸ ἑξῆς ἁπλὸ ἀλλὰ ἐκκλησιολογικὸ σοβαρὸ καὶ κανονικὸ ζήτημα. Ποιό; Ὅταν ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία θὰ ἐμφανιστεῖ ὡς 15αρχία, δηλ. οἱ 15 Ἐκκλησίες, θὰ πεῖ ὁ Πατριάρχης Ρώμης: «Ἐσένα Ἐκκλησία τῆς Κων/λεως σὲ γνωρίζω (τὸ ἴδιο γιὰ Ἀλεξάνδρεια, Ἀντιόχεια, Ἱεροσόλυμα, Κύπρο), ἐδῶ οἱ ἄλλες Ἐκκλησίες τί εἶναι; Τί ἐννοεῖς Ἐκκλησίες; Ἐγὼ δὲν τὶς ξέρω αὐτές». Αὐτὸ σημαίνει ὅτι θὰ πρέπει νὰ συγκληθεῖ τότε Οἰκουμενικὴ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς πρώτης χιλιετίας, τῆς πενταρχίας καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, ἡ ὁποία θὰ ἐπικυρώσει, ὄχι θὰ ἐκχωρήσει… αὐτὰ τὰ 10 αὐτοκέφαλα… Οἱ 10 αὐτὲς Ἐκκλησίες τῆς δεύτερης χιλιετίας καὶ ἀρχὲς τῆς τρίτης ἔχουν αὐτὸ τὸ «declick», γιὰ νὰ χρησιμοποιήσω ἕνα ὅρο ποὺ εἶναι πολὺ κοινὸς στὴ δύση, τῆς μικρῆς αὐτῆς διαφορᾶς σὲ ἐπίπεδο θεσμικό. Αὐτὲς οἱ 10 Ἐκκλησίες ἀναμένοντας αὐτὸ τὸ γεγονὸς θὰ πρέπει νὰ μὴ προβαίνουν σὲ ἀντικανονικὲς ἐνέργειες…
Πῶς εἶναι δυνατὸν ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας νὰ ἔχει εἰσπράξει τὴν ἀναγνώριση καὶ τὴν ἐπικύρωση ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας στὰ 1593 καὶ σήμερα ἐμφανίζεται μὲ μία ἀχαριστία πρὸς τὸ Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας μὲ αὐτὴ τὴ συμπεριφορὰ νὰ εἰσβάλει καὶ νὰ εἰσπηδᾶ μέσα στὰ ἐδάφη της;… Ἐγὼ στὰ μαθήματα ποὺ κάνω ὅλα αὐτὰ τὰ νεοπαγῆ, ὅπως τὰ λέμε, κάνω τὴ διάκριση σὲ Χαλκηδόνια Πατριαρχεῖα τὰ πέντε καὶ σὲ νεοπαγῆ Πατριαρχεῖα. (Τὰ νεοπαγῆ) εἶναι κανονικὰ αὐτοκέφαλες-πατριαρχικὲς ἐκκλησίες… Ἐδῶ εἶναι καὶ ἡ μεγάλη διαφωνία ποὺ δημιουργήθηκε στὴν Πανορθόδοξη Σύνοδο. Δὲν θὰ ἔπρεπε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας νὰ εἶναι πρὶν ἀπὸ τὴν αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τῆς Κύπρου… αὐτὸ εἶναι ἕνα λάθος, τὸ ὁποῖο θὰ πρέπει νὰ ἀποκατασταθεῖ ἐκκλησιολογικὰ καὶ κανονικά…
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας αὐτὴ τὴ στιγμὴ εἶναι σταυροφόρος κατάργησις τοῦ θεσμοῦ ποὺ ἡ ἴδια ὠφελεῖται 500 χρόνια τώρα… Καὶ μὲ αὐτὴν τὴν ἔννοια δὲν ξέρω πόσο πλέον γιὰ ἕνα διάστημα θὰ ἔπρεπε νὰ διατηρεῖ τὸ αὐτοκέφαλό της ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας… Ἡ δική μου πρόταση εἶναι: Ἀναστολὴ γιὰ μία πενταετία τοῦ αὐτοκεφάλου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, ἀδρανοποίηση δηλαδὴ γιὰ νὰ μὴ ὑπάρχει ἐκεῖ σύνοδος, ἡ ὁποία θὰ ἀποφασίζει τέτοιες ἀντικανονικότητες. Ὄχι κατάργηση. Παραμένει ἀδελφὴ Ἐκκλησία…
Ἀκόμα καὶ στὶς σταυροφορίες οἱ Ἐπίσκοποι ποὺ βρέθηκαν ἐκεῖ στήθηκαν, δὲν εἶχε γίνει κάποια συνοδικὴ πράξη στὴ Ρώμη… ἐδῶ ἔχει γίνει πράξη συνοδική… ἡ θεσμοθετημένη εἰσπήδηση ὁδηγεῖ αὐτοδίκαια σὲ σχισματικὴ ἐνέργεια… Γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ἔχει κῦρος ἡ ἀπόφαση ποὺ θὰ ληφθεῖ θὰ πρέπει νὰ συγκληθοῦν μόνο τὰ τέσσερα Χαλκηδόνια Πατριαρχεῖα τῆς ἀνατολῆς καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Κύπρου, γιὰ νὰ ἀποφασίσουν…
Ἂν ἡ Θεσσαλία ὑποθέσουμε ὅτι γίνει ἀνεξάρτητο κράτος ἀπὸ ἐκείνη τὴν ὥρα παύει ἡ ἱερὰ σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τῆς Ἀθήνας δηλαδή, νὰ ἔχει δικαιοδοσία καὶ θὰ ἐπανέλθει προδικαιοδοσιακὰ στὸ Πατριαρχεῖο τῆς Κωνσταντινουπόλεως… ὅπως στὴ Θεσσαλία θὰ ἔπρεπε τὸ Πατριαρχεῖο νὰ ἐκχωρήσει αὐτοκέφαλο καὶ ὄχι ἡ Ἀθήνα, ἐφόσον ἡ Οὐκρανία ἀποκτᾶ κρατικὴ ὀντότητα, τὸ αὐτοκέφαλο θὰ προέλθει αὐτόματα ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη ὄχι ἀπὸ τὴ Μόσχα. Ὅσα δικαιώματα εἶχε πρὶν -ὅσα χρόνια καὶ ἂν πέρασαν, δὲν ἔχουμε χρησικτησία στὴν κανονικὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, δύο αἰῶνες τρεῖς αἰῶνες πέντε αἰῶνες;- ἐπανέρχονται σὲ αὐτὸν ποὺ εἶχε τὸ προδικαιοδοσιακὸ δικαίωμα… ἀντικανονικότατα δρᾶ αὐτὴ τὴ στιγμὴ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Ρωσίας στὴν Οὐκρανία… Θὰ μποροῦσε τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο νὰ πεῖ: αὐτὸ ποὺ θέλω καὶ κάνω ἐγὼ τὸ κάνω στὸ ἔδαφός μου πού μοῦ τὸ ἔχει δώσει ἡ Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος καὶ δὲν θὰ κάτσω νὰ σᾶς δώσω ἐξηγήσεις γι’ αὐτὸ ποὺ κάνω ἐγώ. Συγγνώμη γιὰ τὴν ἄσχημη αὐτὴ διατύπωση, γιατί εἶναι ἄσχημη, πεζοδρομιακὴ αὐτὴ ποὺ εἶπα, ἁπλῶς, δὲν μιλάει μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, γιὰ νὰ ἐξηγήσω καὶ νὰ πῶ κάτι».
Ἀπὸ ὅσα ἐδήλωσε παρατηρεῖται καὶ ἡ εἰσαγωγὴ μιᾶς καινοφανοῦς ἐκκλησιολογίας, ὅπου ὁ μὲν αἱρετικὸς παπισμὸς θεωρεῖται κανονικὴ Ἐκκλησία ἡ δὲ κοινωνία μὲ τὸ Πατριαρχεῖον Κων/λεως ὡς ἀπαραίτητον στοιχεῖον, διὰ νὰ εἶναι ἔγκυρα τὰ μυστήρια. Ἐπιπροσθέτως ἡ Ὀρθοδοξία διαιρεῖται εἰς δύο κατηγορίας Ἐκκλησιῶν, εἰς τὰ πρεσβυγενῆ Πατριαρχεῖα καὶ εἰς ὅλας τὰς ὑπολοίπους Ἐκκλησίας, γεγονὸς ποὺ καίτοι δὲν τὸ ἀποδέχεται ὁ Σεβασμιώτατος ὁδηγεῖ ἀναποφεύκτως εἰς τὸν ὑποβιβασμὸν αὐτῶν ἂν ὄχι εἰς τὴν ἀμφισβήτησιν τῆς ἐκκλησιολογικῆς τους πληρότητος, διότι ἀποκλείεται ἡ μαρτυρία τοῦ πληρώματος δέκα Ἐκκλησιῶν. Τὸ λάθος ποὺ διαπράττει ὁ Σεβασμιώτατος εἶναι ὅτι ὁμιλεῖ παραπειστικὰ περὶ τῶν πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων. Αὐτὰ συνοδικῶς ἐξέφραζαν τὸ ὅλον τῆς Ἐκκλησίας εἰς περίοδον ὅπου δὲν ὑπῆρχον ἄλλαι αὐτοκέφαλοι Ἐκκλησίαι. Σήμερα ὅμως ὁ ἀποκλεισμὸς τῆς συμμετοχῆς τῶν Συνοδικῶν Διαγνωμῶν τῶν ὑπολοίπων Ἐκκλησιῶν σημαίνει ὅτι τέσσαρες Προκαθήμενοι ὑπέρκεινται καὶ αὐτῶν τούτων τῶν Ἱερῶν Συνόδων. Διὰ τὴν Σύναξιν εἰς τὸ Ἀμμὰν ἐκατηγόρουν τὸν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων διὰ «φατρίαν»! Τώρα τί εἴδους Σύναξις θὰ εἶναι αὐτὴ τῶν τεσσάρων Πατριαρχῶν, ἄν ὄχι «ἐξωθεσμικὴ» μὴ προβλεπομένη ἀπὸ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας;
Τὰ ὅσα λέγει βρίθουν σφαλμάτων. Ποῦ εὗρε τὸν ὅρον «Χαλκηδόνια Πατριαρχεῖα»; Ἐδίωξαν τὸν προδότην Ἰσίδωρον καὶ ἦταν αὐτὸ σχίσμα; Διατί ἀποσιωπᾶ ὅτι δὲν ὑπέγραψεν ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός; Ἴσχυσεν ἡ Πενταρχία καθ’ ὅλην τὴν πρώτην χιλιετίαν; Κατηγορεῖ τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ρωσίας διὰ σχίσμα, ἐνῶ τὸν Πάπαν ἁπλῶς διὰ διακοπὴν κοινωνίας; Πρὸς τὸ τέλος τῆς συνεντεύξεως λέγει μάλιστα «πᾶν σχίσμα χρονίζον αἵρεσις γίνεται», ἀλλὰ ἀναφέρεται μόνον εἰς τὸ θέμα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας καὶ ὄχι εἰς τοὺς παπικούς!
Παραθέτομεν ἀπομαγνητοφωνημένα ἀποσπάσματα καὶ ἀπὸ τὴν συνέντευξιν ποὺ παρεχώρησεν εἰς τὴν ἱστοσελίδα «orthodoxia.info» τῆς 5ης Φεβρουαρίου 2022:
«Ἡ Οὐκρανία ἁπλῶς ἦταν μία εὐκαιρία, γιὰ νὰ ὑλοποιηθοῦν ἄλλοι σχεδιασμοί, καταστατικοὶ σχεδιασμοί, ὅπως φαίνεται ὅτι σχεδιαζόταν ἐδῶ καὶ μία 30ετία περίπου. Αὐτὸ προκύπτει μέσα ἀπὸ τὸν καταστατικὸ χάρτη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας τόσο τὸ 1988 ὅσο καὶ στὴν ἀναθεώρηση ποὺ ἔγινε τὸ 2000. Ὁ πρῶτος ἦταν πρὶν τὴν διάλυσιν τῆς Σοβιετικῆς Ἕνωσης καὶ ὁ δεύτερος εἶναι αὐτὸς ποὺ φανερώνει καὶ δείχνει αὐτὲς τὶς προθέσεις (ἐνν. ὅτι προβλέπεται εἰς αὐτὸν ὅτι μέλη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας δύνανται νὰ εἶναι ὄχι μόνον οἱ κάτοικοι τῆς Ρωσίας, ἀλλὰ καὶ οἱ Ρῶσοι τῆς διασπορᾶς, ὅπως ἐπίσης κάθε Ὀρθόδοξος ποὺ θὰ ἤθελε νὰ ὑπαχθῆ εἰς αὐτήν)…
Αὐτὸ ποὺ κάνουν στὴν Ἀφρικὴ θὰ τὸ κάνουν καὶ στὰ ἐδάφη τοῦ Πατριαρχείου Κων/λεως, στὰ ἐδάφη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ θὰ τὸ κάνουν καὶ στὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Νὰ τὸ περιμένουμε, ὅπου νά ’ναι ἔρχεται…
Σὰν τὴν ἀπόκλιση ποὺ ἔχουμε σήμερα μὲ τὸ Πατριαρχεῖο Ρώμης, τὸ ὁποῖο γιὰ ἐμᾶς ὑπάρχει, ἁπλῶς τὸ Πατριαρχεῖο Ρώμης μετάλλαξε τὴν ὀνομασία του, ὅπως θὰ τὴν μεταλλάξη καὶ στὸ μέλλον ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας, γιὰ νὰ μπορέσει νὰ ἀγκαλιάσει ὅλη τὴ γῆ. Μὲ τὸ Πατριαρχεῖο Ρώμης ἔχουμε αὐτὴ τὴν ἀπόκλιση καὶ προσπαθοῦμε χίλια χρόνια νὰ ἔρθουμε στὴν ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν, γιὰ τὴν ὁποία εὔχεται καὶ ἡ θ. Λειτουργία μας στὴν ἀρχή… δὲν ἔχουμε ποτὲ καμία σύνοδο τῆς δεύτερης χιλιετίας, ἡ ὁποία νὰ λέει ὅτι πρόκειται γιὰ σχίσμα (μὲ τὴ Ρώμη) καὶ νὰ πάρει τὴν ἀπόφαση ποὺ πῆρε ἡ Γ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, ὅταν στὴν Ἀλεξάνδρεια τότε ὅλη ἡ Ἱεραρχία ἔγινε νεστοριανὴ καὶ ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία, ἡ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος τότε, ἐγκατέστησε καινούρια Ἱεραρχία… ἂν εἴχαμε καὶ ἐμεῖς μία τέτοια σύνοδο στὴν δεύτερη χιλιετία θὰ ἔπρεπε νὰ πᾶμε καὶ νὰ ἐγκαταστήσουμε Πάπα Ρώμης. Δὲν τὸ κάναμε ποτὲ ἀκριβῶς, γιατί ἐμεῖς πιστεύουμε ὅτι εἴμαστε σὲ διακοπὴ κοινωνίας… Στὴν Ἀθήνα ἔχουμε τρεῖς Ἀρχιεπισκόπους: τὸ Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερώνυμο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καὶ ἔχουμε δίπλα καὶ ἄλλες δύο ἐκκλησίες, τὴν Λατινικὴ ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος καὶ τὴν Ἑλληνόρρυθμη ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Αὐτὸ χρονολογεῖται ἀπὸ τὸ 1576 καὶ μετά…
(Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας) ἀρχίζει καὶ κλέβει, ἀποσπᾶ, τί ἄλλο νὰ πῶ, προσπαθεῖ νὰ δελεάσει πιστοὺς εἴτε μὲ οἰκονομικὰ κίνητρα εἴτε μὲ τελετουργικὰ κίνητρα εἴτε μὲ δόξα εἴτε μὲ παγκοσμιότητα προσπαθεῖ νὰ δελεάσει τοὺς χριστιανοὺς Ὀρθοδόξους, γιὰ νὰ τοὺς συγκεντρώσει…
Ἤδη μετὰ τὴν Β΄ Σύνοδο τοῦ Βατικανοῦ ἀρχίζει ἡ Ρωμαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία νὰ εἶναι σὲ μία σωστὴ κατεύθυνση, ὀφείλουμε νὰ τὸ ἐπαινέσουμε καὶ αὐτό, ἀναδεικνύοντας τὴν τοπικὴ ἐκκλησία. Αὐτὴ τὴ στιγμὴ ἡ Ρωσία κάνει ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο. Εἴμαστε ἀκριβῶς 60 χρόνια μετὰ τὴ Β΄ Βατικανὴ καὶ κάνουν ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο…
(Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας μὲ τὰς ἐνεργείας της εἰς τὴν Ἀφρικὴν) Δὲν πρόκειται γιὰ τιμωρία αὐτῶν ποὺ ἀναγνώρισαν τὸ αὐτοκέφαλο τῆς Οὐκρανίας, ἀλλὰ γιὰ εὐκαιρία ἐπέκτασης τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας στὴν Ἀφρική… τὸ οὐκρανικὸ αὐτοκέφαλο εἶναι ἡ ἀφορμὴ, γιὰ νὰ κρύψουν ἄλλες ἐνέργειες ποὺ ἔχουν προσχεδιάσει… πρόκειται γιὰ ντελίριο… πόσο ποιὰ παρακμή…
Ὅταν μία Ἐκκλησία δὲν πληρεῖ τοὺς ὅρους τῆς αὐτοκεφαλίας σημαίνει ὅτι ἐκπίπτει ἀπὸ τὸ αὐτοκέφαλο καθεστὼς ποὺ τῆς ἐκχωρήθηκε. Λέω μία καινούρια πρόταση, ἡ ὁποία δὲν ὑπάρχει σὰν διατύπωση μέσα στὴν κανονικὴ παράδοση, ὅμως προκύπτει συνισταμένα ἀπὸ τοὺς τόμους τῆς αὐτοκεφαλίας, ποὺ λέει: σοῦ δίνω ἐδαφικὴ ἑτερότητα καὶ σὲ καλῶ σὲ κοινωνία… οἱ δύο ὅροι τῆς αὐτοκεφαλίας δὲν ὑφίστανται πλέον στὴν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας. Ἐγὼ ἔκανα πρόταση καὶ εἶπα νὰ ἀνασταλεῖ, νὰ ἔχουμε ἀναστολή, ἀδρανοποίηση τῆς αὐτοκεφαλίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας γιὰ μία πενταετία, ποὺ σημαίνει ὅτι αὐτόματα οἱ ἐπίσκοποι τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας πρέπει νὰ ἐνταχθοῦν στὴν σύνοδο τοῦ Πατριαρχείου Κων/λεως. Δὲν θὰ τὸ κάνουν, ἀλλὰ θὰ συμβεῖ κάτι ἄλλο, δὲν θὰ ἔχουν σύνοδο στὰ χέρια τους, γιὰ νὰ ἀποφασίζουν τέτοιες ἐνέργειες…
Προσωπικὰ προτείνω ὄχι τιμωρία καὶ καθαίρεση τῶν κληρικῶν (τῆς Ἀφρικῆς), ὁ ὁποῖοι παρασύρθηκαν μὲ ὑλικὰ ἐπιχειρήματα, ὑλικὰ ἀνταλλάγματα καὶ ξεγελάστηκαν γιὰ μερικὰ θέματα…
Νὰ θεωρήσουμε αὐτὸ ποὺ ἔγινε στὴν Κρήτη ὡς πρῶτο μέρος συνόδου καὶ νὰ συνεχίσουμε μὲ τὸ δεύτερο μέρος πανορθοδόξου συνόδου μόνο μὲ τὸ θέμα τοῦ αὐτοκεφάλου, ὅπως ἔγινε μὲ τὴν πρωτοδευτέρα τοπικὴ σύνοδο τὸν 9ο αἰώνα».
Εἰς αὐτὴν τὴν συνέντευξιν, ποὺ ἐδόθη μεταγενέστερα ἀπὸ τὴν πρώτην, ἄν καὶ ἐδημοσιεύθη μίαν ἡμέραν ἐνωρίτερα, ὁ Σεβασμιώτατος εἶναι λίαν ὀξὺς καὶ εὐθέως ἐπιτιθέμενος πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ρωσίας. Ὅσα λέγει θὰ ἦτο δυνατόν νά χαρακτηρισθοῦν καὶ ὡς συνωμοσιολογία καὶ ἀπόπειρα δημιουργίας κλίματος καχυποψίας, δηλ. ὑπονόμευσις καθαρῶς τῆς ἑνότητος.
Αὐτὸ ποὺ λησμονεῖ ὁ Σεβασμιώτατος εἶναι ὅτι ἀπὸ τὸ 1950 καὶ ἐντεῦθεν, ὅπως ἀπεκάλυψεν ὁ Ο.Τ. ὑπάρχει σχέδιον τῶν ΗΠΑ διὰ τὴν ὑποταγὴν τοῦ Φαναρίου εἰς τὴν πολιτικὴν των. Ὅταν ἐζήτησεν ἡ Οὐκρανία καὶ τὸ 1920 καὶ τὸ 1940 αὐτοκεφαλίαν, δὲν ἀντέδρασεν ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας, διότι ὑπῆρχεν ἡ ἐμπιστοσύνη ὅτι τὸ Φανάρι θὰ δράση ὀρθοδόξως, ὅπως καὶ ἔδρασε μὴ ἀνακατευόμενον μὲ ψευδοτόμους, ὥς τώρα. Τώρα πλέον ὅμως αἱ ΗΠΑ ἐπέτυχαν νὰ θέσουν τὸ Φανάρι ὑπηρέτην τῶν γεωστρατηγικῶν τους σχεδίων. Ἂν ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας διαβλέπει ὅτι πιστοὶ εἰς τὸ ἐξωτερικὸν (εἴτε ἐγγὺς εἴτε μακρὰν) ἐξαναγκάζονται εἰς ἐνεργείας, αἱ ὁποῖαι δὲν συνάδουν μὲ τὸ Ἱ. Εὐαγγέλιον, δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ παράσχη εἰς αὐτοὺς τὴν δυνατότητα νὰ ἐκκλησιάζωνται εἰς αὐτήν; Ἂν εἰς τὰς Ἀθήνας κάποιος ἐπιλέγη νὰ μετέχη μονίμως εἰς τὴν Θ. Λειτουργίαν τῆς Ἐξαρχίας τοῦ Παναγίου Τάφου καὶ ὄχι εἰς τὸν Καθεδρικὸν τῶν Ἀθηνῶν, ποίας Ἐκκλησίας εἶναι μέλος;
Πάντως, οἱ ἔπαινοι πρὸς τὸν παπισμὸν εἶναι πρόδηλοι… καὶ ἐφόσον δὲν εὑρέθη Σύνοδος(!) νὰ ἀντικαταστήση τὴν παπικὴν Ἱεραρχίαν αὐτὴ δὲν εἶναι αἱρετική! Τὸ ὅτι ὑπῆρχεν ὁ Ὀθωμανικὸς ζυγὸς δὲν τὸ ἐσκέφθη; Τὸ πρόβλημα τῆς διασπορᾶς, δηλ. τῆς ὑπάρξεως ἐθνικῶν Ἐκκλησιῶν εἰς τὰ ἴδια ἐδάφη εἰς τὸ ἐξωτερικόν, εἶναι τελικῶς πρόβλημα ποὺ ἐδημιουργήθη, ἐπειδὴ δὲν ἦτο δυνατόν λόγῳ Ὀθωμανικῆς κατακτήσεως νὰ ὑπάρξη Ὀρθόδοξον Πατριαρχεῖον Ρώμης.
Ἡ «λύσις» πάντως τῆς ἀναστολῆς τῆς αὐτοκεφαλίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας δὲν εἶναι ἁπλῶς οὐτοπικὴ, ἀλλὰ ἀλλοτρία τῆς ἐκκλησιολογίας, διότι αὐτὸ προϋποθέτει ὅτι τὰ τέσσερα Πατριαρχεῖα εἶναι ἀνώτεραι Ἐκκλησίαι καὶ μόνο αὐταὶ διατηροῦν ἀμόλυντον τὴν πίστιν (ἀπὸ διαθρησκειακάς συμπροσευχάς!)…
Δὲν εἶναι ὅτι ἀγνοεῖ τὸ κανονικὸν δίκαιον, ἀλλὰ τὸ ἔχει διαστρεβλώσει πλήρως ἢ καλύτερα ἔχει δημιουργήσει ἕνα ἰδικὸν του κανονικὸν δίκαιον, ποὺ εἶναι ἡ ἀντιστροφὴ τοῦ παραδεδομένου. Τὸ καινοφανὲς εἰς τὴν ἱστορίαν «κανονικὸν δίκαιον» τοῦ Σεβασμιωτάτου ὠθεῖ ὄχι μόνον εἰς «ἕνωσιν» μὲ τὸν παπισμὸν (ἀφοῦ ἐξοβελισθῆ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας, ἡ ὁποῖα λόγῳ ἔστω ἀντιζηλίας πιθανόν νὰ τὴν ἐμποδίση), ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν ὑπαγωγὴν ὅλων εἰς τὸ «πρῶτο» τῶν Πατριαρχείων, τὸ Φανάρι, ἀφοῦ εἰς αὐτὸ ἀνήκουν τὰ (ἀνύπαρκτα) «προδικαιοδοσιακὰ δικαιώματα» ὅλων τῶν Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν! Αἱ ἀμπελοφιλοσοφίαι τοῦ Σεβ. Περιστερίου ὁδηγοῦν ἀπροκάλυπτα εἰς τὸν παπισμὸν, τον ὁποῖον ἐσπούδασεν εἰς τὴν Γαλλίαν ὡς Πρωτοσύγκελλος.
Μία τελευταία λέξις σχετικῶς μὲ ὅσα λέγει διὰ τὴν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος. Ἂν ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εἶναι «Ἐκκλησία τῆς Ἀθήνας», ἂν εἰς τὴν Θεσσαλίαν αὐτοκεφαλίαν δύναται νὰ δώση τὸ Φανάρι «καὶ ὄχι ἡ Ἀθήνα» καὶ ἂν εἰς τὰς Ἀθήνας ἔχομεν «τρεῖς Ἀρχιεπισκόπους», ἀφοῦ καὶ οἱ λατῖνοι εἶναι ἐκκλησία, τότε ἀξίζουν συγχαρητήρια εἰς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν διὰ τὴν «πρόβλησιν» τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Γρηγορίου (Παπαθωμᾶ) εἰς Μητροπολίτην Περιστερίου.
πηγή: orthodoxostypos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας