Περὶ τίνων… καυχώμεθα καὶ αὐτοσυνιστώμεθα;

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
7 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021
Ἀπόστολος: Β΄ Κορ. στ΄ 1-10
Εὐαγγέλιον: Ματθ. κε΄ 14-30
Ἦχος: β΄.-Ἑωθινόν: Β΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

«ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς 

ὡς Θεοῦ διάκονοι» (Β΄ Κορ. ΣΤ΄ 4)

Αἱ… αὐτοσυστάσεις!

Εἶναι μία ἔκφρασις κοινωνικῆς εὐγενείας! Εἶναι ἕνας ὄμορφος τρόπος γνωριμίας καὶ συνεργασίας! Εἶναι, τέλος ἡ… παρουσίασις τοῦ ἑαυτοῦ μας, τῆς ταυτότητός μας. Ὅταν εὑρισκώμεθα μεταξὺ ἄλλων

ἀνθρώπων καὶ ὀφείλωμεν νὰ τοὺς πλησιάσωμεν, …θὰ πρέπῃ καὶ νὰ αὐτοσυστηθῶμεν. Ποῖοι εἴμεθα, τί ἐπαγγελλόμεθα, καὶ ἄλλα τινα στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα συνήθως μᾶς ζητοῦνται, προκειμένου νὰ γνωρισθῶμεν… Ἡ αὐτοσύστασις εἶναι ὁ τρόπος, διὰ τοῦ ὁποίου… ἐρχόμεθα… πλησίον τῶν ἀνθρώπων!

Ὅμως αἱ συστάσεις, τὰς ὁποίας δίδομεν, ἀλλὰ καὶ ἐκεῖναι ποὺ μᾶς δίδονται ἀπὸ τοὺς ἄλλους, δὲν εἶναι πάντοτε… ἀρεσταὶ καὶ ἀποδεκταί! Ὅταν προσδιορίζωμεν τὸν ἑαυτόν μας, ὡς ἀσχολούμενον μὲ καθημερινὰς καὶ συνήθεις ἐργασίας, καὶ ζῶντας τὸν συν­ήθη καθημερινὸν βίον, διακρίνομεν, ἀπὸ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν τὴν «εὐγενῆ» τάξιν, (πλουσίους, ἐπιχειρηματίας, πολιτικούς, καθηγητὰς Πανεπιστημίων κ.ἄ.), ἕνα δισταγμὸν καὶ μίαν τυπικὴν προσέγγισιν (τὴν ἀπολύτως ἀπαραίτητον). Ἀντιθέτως δέ, αἱ προσεγγίσεις μεταξὺ προσώπων τῆς ἰδίας… κατηγορίας, ἔχουν περισσοτέρας… διαχύσεις καί… περισσεύοντας λόγους!

Αἱ «ἀποστάσεις» ὅμως αὐξάνονται ἀκόμη περισσότερον, ὅταν εἰς τὰς τοιαύτας κοινωνικὰς συναντήσεις, εὑρεθοῦν καὶ ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ παρουσιάσουν τὸν τρόπον ζωῆς των, ἢ τὰς πνευματικάς των ἀναζητήσεις, ἢ τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν των, ἢ ἄλλας τινὰς θρησκευτικὰς κινήσεις των, διὰ τῶν ὁποίων ἐκφαίνεται ἡ σχέσις των μετὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ Κυρίου. Τότε… τοιαῦται συστάσεις ἀπαγορεύονται! Καὶ ἂν ἀκόμη, ἐξαιρέτως, ἐπιτραποῦν, τότε… ἡ ἀποστροφὴ πρὸς τὰ τοιαῦτα ἄτομα γίνεται περισσότερον ἔντονος καί… θρασεῖα καὶ ἐνδεχομένως «ἐμπλουτίζεται» καὶ μὲ λόγους περιφρονητικοὺς ἢ καὶ προσβλητικούς! Οἱ τοιοῦτοι ἄνθρωποι, δὲν ἔχουν «θέσιν» ἀναμέσον τῶν λοιπῶν ἀνθρώπων καὶ ἐπιδιώκεται ἡ ἀπομάκρυνσις αὐτῶν ἐκ τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου.

Οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι

Ὁ θεῖος Ἀπόστολος Παῦλος, ὁμιλῶν καὶ ἐκ μέρους ὅλων τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, παρουσιάζει καὶ συνιστᾷ τὸν ἑαυτόν του χωρὶς τὰ κοινωνικά… ἀπαιτούμενα, τὰ ὁποῖα προανεφέραμεν! Δὲν ὁμιλεῖ διὰ τὴν καταγωγήν του ἢ διὰ τὴν εὐρυτάτην μόρφωσίν του, ἀλλὰ διὰ τὴν Ἀποστολικήν του διακονίαν! «ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι»! Αὐτὴ εἶναι ἡ «ταυτότητά» του! Δὲν διστάζει νὰ παρουσιάζῃ τὸν ἑαυτόν του μὲ τὰ συγκεκριμένα στοιχεῖα, ἔστω καὶ ἂν γνωρίζη ὅτι, ἀφ’ ἑνός μέν, τὰ τοιαῦτα στοιχεῖα ἐδημιούργουν γύρω του, ἐν πολλοῖς, ἐχθροὺς καὶ ἀντιπάλους, ἀφ’ ἑτέρου δέ, ὡς προείπομεν, εἶχεν ἀρκετὰς «περγαμηνὰς» κοσμικῆς καὶ πνευματικῆς μορφώσεως, εὐγενοῦς καταγωγῆς, ἀλλὰ καὶ τῆς Ρωμαϊκῆς προελεύσεώς του, στοιχεῖον τὸ ὁποῖον τοῦ προσέδιδεν, ἰδιαίτερον κῦρος! Ταύτην τὴν Ρωμαϊκὴν του καταγωγήν, δύο μόνον φορὰς «ἐξεμεταλλεύθη», καὶ ὄχι διὰ νά… προβληθῆ, ἀλλὰ διὰ τὴν ἀτομικήν του προστασίαν ἀπὸ τὴν Ρωμαϊκὴν σκληρότητα καὶ βίαν, ὡς ἀναγινώσκομεν εἰς τὰς Ἀποστολικὰς Πράξεις (Πράξ. ΙΣΤ΄ 37, ΚΒ΄ 25).

Χαίρει, ὅμως, καὶ καυχᾶται, …ὡς διάκονος Χριστοῦ! «Χάριν» δὲ ταύτης τῆς ἰδιότητός του, ὡς ὁ ἴδιος περιγράφει, …«ἐν κόποις περισσοτέρως, ἐν πληγαῖς ὑπερβαλλόντως, ἐν φυλακαῖς περισσοτέρως, ἐν θανάτοις πολλάκις· ὑπὸ Ἰουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρὰ μίαν ἔλαβον, τρὶς ἐρραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθάσθην, τρὶς ἐναυάγησα, νυχθημερὸν ἐν τῷ βυθῷ πεποίηκα· ὁδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμῶν, κινδύ­νοις λῃστῶν, κινδύνοις ἐκ γένους, κινδύνοις ἐξ ἐθνῶν, κινδύ­νοις ἐν πόλει, κινδύνοις ἐν ἐρημίᾳ, κινδύνοις ἐν θαλάσσῃ, κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις· ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν λιμῷ καὶ δίψει, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι» (Β΄ Κοριν. ΙΑ΄ 23-27).

Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας

Ἦλθεν εἰς τὴν μνήμην μου, ἐν προκειμένῳ, μία περίπτωσις ἑνὸς Ἁγίου Μάρτυρος ὅστις καὶ ἔμεινεν εἰς τὴν ἱστορίαν… ἀνώνυμος, – εἷς ἐκ τῶν ἑκατομμυρίων ἀνωνύμων Ἁγίων, – ὅστις, ὅταν προσή-χθη εἰς τὸν εἰδωλολάτρην ἡγεμόνα, διὰ νὰ ἀνακριθῇ καὶ ἐν συνεχείᾳ ὁδηγηθῇ εἰς τὸν μαρτυρικὸν θάνατον, ἠρωτήθη παρὰ τοῦ ἡγεμόνος, ποῖον ἦτο τὸ ὄνομά του, ποία ἡ καταγωγή του, ποία ἡ ἡλικία του, ποῖαι αἱ γνώσεις του, ποῖα, ἐν γένει, τὰ προσόντα του… καὶ ἐκεῖ­νος εἰς κάθε μίαν ἐκ τούτων τῶν ἐρωτήσεων, ἀπήντα μὲ μίαν μόνον δίλεκτον ἀπάντησιν! «Χριστιανὸς εἰμι»! Ἀνέφερα τοῦτο τὸ μοναδικὸν καταγεγραμμένον περιστατικόν, ὄχι, διότι ἐνδεχομένως δὲν ὑπῆρξαν καὶ ἄλλα παρόμοια, οὔτε, ἀσφαλῶς, διὰ νὰ δείξω, τὰ λεκτικὰ λογοπαίγνια, τὰ ὁποῖα, ἴσως κάποιοι θεωρήσουν, ὅτι ἔκανε ὁ συγκεκριμένος μάρτυς τοῦ Χριστοῦ! Δὲν ἦσαν ἐκεῖναι αἱ φρικώδεις στιγμαὶ τοῦ μαρτυρίου, …εὐκαιρίαι διὰ ἐπίδειξιν… εὐφυΐας καὶ λογοπαιγνίων. Ἀντιθέτως, μέσα εἰς τὰς δύο ταύτας λέξεις, ἐκρύπτετο ἡ… ὅλη ζωή του καὶ ἅπαν… τὸ καύχημά του!

Παρομοίαν δὲ στάσιν καὶ ὁμολογίαν, ἐπέδειξαν – διὰ ποικίλων τρόπων – καὶ ἅπαντες οἱ Ἅγιοι τῆς Πίστεως ἡμῶν, ἀλλὰ καὶ συν­εχίζουν νὰ ἐπιδεικνύουν, ὅσοι ἔταξαν ἑαυτοὺς εἰς τὴν πρὸς Κύριον στρατείαν καὶ μαθητείαν. Οὗτοι, ἀνὰ πᾶσαν στιγμήν, ζοῦν καὶ ἀναπνέουν μὲ τό… Θεῖον Ὄνομα καὶ Τοῦτο ἐπιδεικνύουν, καὶ ἐν τούτῳ καυχῶνται, καὶ τοῦτο ἔχουν «γραπτὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν» (Ρωμ. Β΄ 15).

Περὶ τίνων… καυχώμεθα καὶ αὐτοσυνιστώμεθα;

Δὲν προτίθεμαι ἐν προκειμένῳ νὰ προσπαθήσω νὰ ἐκθέσω τά… καυχήματα τῶν ἀνθρώπων, οὔτε ἐπίσης νὰ κατηγορήσω δι’ αὐτὰ τούς… καυχωμένους! Πιστεύω ὅτι ἅπαντες ὅσοι ἐκαυχήθησαν καὶ καυχῶνται διὰ κοσμικά, καὶ μικρά, καὶ ἀσήμαντα, καὶ φθαρτά, καὶ ἁμαρτωλὰ πράγματα καὶ κατορθώματα, «ἀργὰ ἢ γρήγορα»… μετενόησαν καὶ ἤλλαξαν τὰς πεποιθήσεις των! Περισσότερον… ἐκεῖ­νοι οἱ ὁποῖοι «ἐπεποίθησαν» εἰς τὸν πλοῦτον καὶ τὰ ἀξιώματα καὶ τὴν εὐμορφίαν, ἀλλὰ καὶ τὰς κοσμικὰς καὶ ἁμαρτωλὰς ἀγάπας… ἦλθεν ἡ στιγμὴ κατὰ τὴν ὁποίαν… ἔκλαυσαν καὶ ἀνεστέναξαν καὶ ἐνδομύχως «ηὐχήθησαν» μετανοημένοι, τὴν γνωστὴν παροιμιακὴν φράσιν, «στερνή μου γνώση… νὰ σ’ εἶχα… πρῶτα»!

Ὅσοι ὅμως ἐκαυχήθησαν διὰ τὴν Ἐκκλησίαν τὴν Ὀρθόδοξον, διὰ τὴν Ἁγίαν ἡμῶν Πίστιν, διὰ τὸν Τίμιον Σταυρόν, διὰ τὴν φύλαξιν τῶν θείων ἐντολῶν καὶ θεσμίων, διὰ τὴν Μυστηριακήν των ζωήν, ἔτι δὲ περισσότερον διὰ τὴν ἀγάπην των καὶ τὰ μαρτύρια καὶ τὸ αἷμα των ὑπὲρ τῆς Οὐρανῶν Βασιλείας, οὗτοι – ὡς διδασκόμεθα ἐκ τῆς ἱστορίας – ἔστω καὶ ἂν ὑβρίσθησαν, ἢ ἐλοιδορήθησαν, ἢ ἐσυκοφαντήθησαν, ἤ…, ἤ…, ἤ…, τὰ καυχήματά τους τοὺς ἐδικαίωσαν καὶ σήμερον ἀπολαμβάνουν τὰ ἀγαθὰ καὶ τὰς οὐρανίους ἀπολαύσεις τοῦ Παραδείσου! «καὶ ἔσται ὁ μισθὸς ὑμῶν πολύς, καὶ ἔσεσθε υἱοὶ ὑψίστου» (Λουκ. ΣΤ΄ 35), ὑπεσχέθη ὁ Κύριος, καὶ εἶναι Οὗτος, …«πιστὸς ἐν τοῖς λόγοις Αὐτοῦ»!

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου, Ἱεροκήρυξ Ἱ. Μ. Πατρῶν

 

πηγή: orthodoxostypos.gr