Χρυσοστομικά διαμάντια

Κανείς δεν μπορεί να βλάψει εκείνον που δεν βλάπτει τον εαυτό του.

 Αν κανείς ζημιώνεται και αδικείται, αυτό παθαίνει οπωσδήποτε από τον εαυτό του…

Ας προσέχουμε και ας αγρυπνούμε πάντοτε, για να επιτύχουμε τα αιώνια και άφθαρτα αγαθά διά του Ιησού Χριστού του Κυρίου μας. Αμήν.

 * * *

 Είναι σχήμα μόνον χωρίς δύναμη η πίστη χωρίς έργα. Και πού σωστά… Ας υποθέσουμε ότι κάποιος είναι φυλάργυρος, προδότης,

αυθάδης. Πιστεύει όμως σωστά. Ποιο το κέρδος όταν δεν έχει τίποτε από εκείνα που πρέπουν στους Χριστιανούς; Όταν δεν κάνει τίποτε από εκείνα που χαρακτηρίζουν την ευσέβεια, αλλά ξεπερνάει στην ασέβεια τους ειδωλολάτρες; Όταν ζει για καταστροφή εκείνων που τον συναναστρέφονται; Όταν ζει για να βλασφημείται ο Θεός; Όταν με τα έργα του διαβάλλει το δόγμα;…

 

 

* * *

 

Ό,τι είναι για το σώμα η τροφή, το ίδιο είναι ο τρόπος ζωής για την πίστη. Και όπως η φύση της σάρκας μας δεν μπορεί να συγκρατηθεί χωρίς τροφή, έτσι και η πίστη χωρίς καλά έργα δεν μπορεί να σταθεί. Διότι «η πίστη χωρίς των έργων νεκρά εστί» (Ιακ. 2,20)…

Λοιπόν, το να νηστεύει κάποιος, το να κάνει γονυκλισίες, το να ασκεί την παρθενία και να σωφρονεί, αυτά φέρουν όφελος στους ίδιους που τα ασκούν. Εκείνα όμως που εκτός από εμάς ωφελούν και τον πλησίον είναι η ελεημοσύνη, η διδασκαλία, η αγάπη. Λοιπόν και εδώ άκουσε τον Παύλο που λέγει: «Και εάν ψωμίσω πάντα μου τα υπάρχοντα, και εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσωμαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι» (Α΄ Κορινθ. 13, 3).

 

 

* * *

 

 

Θά ‘θελα (όσα ακούτε) να μην τα κρατάτε για τον εαυτό σας, αλλά να τα διδάσκετε και σε άλλους…, αλλά και με τα έργα σας να καθοδηγείτε τους γύρω σας για την προκοπή τους στη χριστιανική ζωή.

 

 

* * *

 

Τίποτε δεν ενδιαφέρει τον Θεό περισσότερο από την σωτηρία της ψυχής, παρακαλώ, λοιπόν, ας μη αμελούμε την φροντίδα τόσο του εαυτού μας όσο και του πλησίον μας…

 

* * *

 

Και αν χίλιες υποθέσεις σε περιμένουν, καμία μη θεωρήσεις πιο επείγουσα από τη σωτηρία του αδελφού που κινδυνεύει… Προσπάθησε να καταλάβεις τι αντίτιμο έχει καταβληθεί γι’ αυτόν τον ένα, και μη θεωρείς ασήμαντη υπόθεση την σωτηρία του… Συ κάμε το καθήκον σου. Και αν εκείνος δεχτεί την προσφορά σου, συ θα εξασφαλίσεις τον μισθό σου από το Θεό… Ο Θεός… δεν δίνει σημασία τόσο στα αποτελέσματα, όσο στην πρόθεση εκείνων που εργάζονται….

 

* * *

 

 

Η παρούσα ζωή είναι σύντομη και αν δεν μαζέψουμε κέρδη (πνευματικά), την χάσαμε εκεί τη σωτηρία… Όσο σας επιτρέπουν οι δυνάμεις σας, καταβάλετε κάθε προσπάθεια και φροντίδα για να επιστρέψουν οι πλανεμένοι.

 

* * *

 

 

 

Έλα και γίνε άνθρωπος. Ισχυρίζεσαι ότι είσαι, αλλά μόνο με τον τίτλο. Δεν είσαι άνθρωπος και στο φρόνημα. Όταν σε βλέπω να αρπάζεις, πώς να σε ονομάσω άνθρωπο και όχι λύκο; Όταν σε βλέπω δολερό, πώς να σε ονομάσω άνθρωπο και όχι φίδι; Όταν έχει δηλητήριο στο στόμα σου, πώς να σε ονομάσω άνθρωπο και όχι ασπίδα (το πιο φαρμακερό φίδι). Όταν σε βλέπω ψυχρό και αναίσθητο, πώς να σε ονομάσω άνθρωπο και όχι πέτρα;

Ο Θεός σου έδωσε πλούτο και ποικιλία μεγαλείου αρετών και συ προδίδεις τα τάλαντα της φύσεώς σου; Καθένα από τα ζώα έχει ένα μόνο ελάττωμα. Ο λύκος το αρπακτικό, το φίδι το δολερό, η ασπίδα το φαρμακερό. Δε συμβαίνει το ίδιο με τον απρόσεκτο και αμαρτωλό άνθρωπο. Αυτός δεν έχει μόνο ένα, αλλά πολλά και σοβαρά ελαττώματα! Ενώ ορίσθηκε από τον Θεό να είναι κυρίαρχος των ζώων, έγινε δούλος στα ζωώδη του πάθη!

 

* * *

 

 

Εμπόριο και πραγματεία είναι ο ουρανός και εμείς αδιαφορούμε. Δώσε μικρά και πάρε μεγάλα. Δώσε θνητά και πάρε αθάνατα. Δώσε φθαρτά και πάρε άφθαρτα… Και εκεί που τα πράγματα είναι φθαρτά, δείχνετε τόση προθυμία. Όπου όμως, η πραγματεία είναι αθάνατη, δείχνετε τόση ραθυμία και αδιαφορία!

 

* * *

 

 

Από εμάς εξαρτάται το να μας ελεήσει ο Θεός. Αν κάνουμε έργα, που είναι άξια της ευσπλαχνίας του, άξια της φιλανθρωπίας του, θα μας ελεήσει ο Θεός. Εάν, όμως, δεν ελεούμε τον εαυτό μας, ποιος θα μας λυπηθεί; Λυπήσου τον πλησίον και θα σε λυπηθεί και ο ίδιος Θεός… Πως, λοιπόν, έχεις την αξίωση να ελεηθείς, όταν εσύ ο ίδιος δεν κάνεις τίποτε άξιο της ευσπλαχνίας;

 

* * *

 

Άνθρωπος δεν μπορεί να σε βλάψει, αν δεν κακοποιήσεις ο ίδιος τον εαυτό σου. αν είσαι αναμάρτητος, μυριάδες σπαθιά κι αν σε ζώσουν, ο Θεός θα σε γλυτώσει. Αν έχεις αμαρτία, και στον Παράδεισο μέσα να βρεθείς, θα πέσεις. Μέσα στον παράδεισο ήταν ο Αδάμ και έπεσε. Μέσα στην κοπριά ήταν ο Ιώβ και στεφανώθηκε.

Λοιπόν ας κάνουμε αρχή της μετανοίας μας και ας μην απογοητευώμεθα.

 

* * *

 

 

Δεν είναι αθλιότητα, στο μάτι σου να μην ανέχεσαι ούτε το ελάχιστο σκουπιδάκι και στην ψυχή σου να μη σε πειράζει να βλέπεις ένα ολόκληρο βουνό κακίες και πάθη;

 

* * *

 

 

Αυτός είναι ο καιρός της μετανοίας, εκείνος είναι ο καιρός της κρίσεως. Αυτός είναι ο καιρός των αγώνων, εκείνος είναι ο καιρός των βραβείων… εζήσαμε μέσα στην αδιαφορία, ας ζήσουμε του λοιπού μέσα στη μετάνοια. Είναι άπειρη η φιλανθρωπία του Θεού.

 

 

Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου «Σύντομος βίος, εγκωμιαστικός λόγος και παρακλητικός κανών εις τον Οικουμενικόν Διδάσκαλον και Φωστήρα της Εκκλησίας Άγιον Ιωάννην τον Χρυσόστομον», εκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»