Ἡ Θεία Διδασκαλία συνιστᾷ τήν …κακοπάθειαν!

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ
1 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2020
Ἀπόστολος: Α΄ Κορ. ιβ΄ 27- ιγ΄ 8
Εὐαγγέλιον: Λουκ. ιστ΄ 19-31
Ἦχος: δ΄.-Ἑωθινόν: Ι΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

«τέκνον, μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες σὺ τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου,

καὶ Λάζαρος ὁμοίως τὰ κακά» (Λουκ. ΙΣΤ΄ 25).

Τὸ ἀρνητικὸν κριτήριον

Ἕνας πλούσιος καὶ ἕνας πτωχός εἶναι τὰ πρόσωπα, τὰ ὁποῖα χρησιμοποιεῖ ὁ Κύριος εἰς τὴν σημερινὴν

παραβολήν, τὴν ὁποίαν ἠκούσαμεν! Ἕνας πλούσιος, ὁ ὁποῖος βιώνει τὴν παροῦσαν ζωήν, μέσα εἰς τὴν ἄνεσιν καὶ τὴν χλιδήν, μέσα εἰς τὴν καλοπέρασιν καὶ τὰ καθημερινὰ συμπόσια καὶ τὰς εὐωχίας, μέσα εἰς τὴν χαρὰν καὶ τὴν εὐφροσύνην. Ἀπεναντίας, ἕνας πτωχὸς καθήμενος παρὰ τὴν θύραν τοῦ πλουσίου, ρακένδυτος καὶ «ἡλικιωμένος», ζῇ μέσα εἰς τὴν θλῖψιν καὶ τὴν στέρησιν, τὴν γυμνότητα καὶ τὴν πεῖ­ναν, τὴν ταλαιπωρίαν καὶ τὴν περιφρόνησιν. Προσπαθεῖ νὰ ἐπιβιώσῃ… «ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου», ἔχων ὡς παρηγορίαν του τὰ «ἄλογα» σκυλάκια, τὰ ὁποῖα μὲ τὸν δικό τους τρόπο, – «ἀπέλειχον τὰ ἕλκη αὐτοῦ» –  παρηγοροῦσαν τὴν κακοπάθειάν του!

Ὡς ἦτο φυσικόν, καὶ διὰ τὰ δύο ταῦτα πρόσωπα, ἦλθεν ἡ ὥρα τοῦ σωματικοῦ θανάτου. Ὁ Διδάσκαλος παρουσιάζει τὴν ὥραν ταύτην ὡς ἀπολύτως φυσιολογικὴν καὶ ὄχι ὡς τό… τέλος τῆς ζωῆς ἡμῶν! Συνεχίζουν καὶ τὰ δύο αὐτὰ πρόσωπα νά… ζοῦν, εἰς διαφορετικούς, ὅμως, τόπους…! Ὁ μὲν πτωχός, θνήσκων, ἀπηνέχθη… «ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον τοῦ Ἀβραάμ»! Ἀπέθανεν, ὅμως, …«καὶ ὁ πλούσιος καὶ ἐτάφη. Καὶ ἐν τῷ ᾅδῃ… ὑπάρχων ἐν βασάνοις…»! Ὁ μὲν πτωχὸς εὑρίσκεται καὶ ἀπολαμβάνει, πλέον, τὴν παραδεισίαν ἀπόλαυσιν εἰς τοὺς κόλπους τοῦ Ἀβραάμ, ὁ δὲ πλούσιος, ἀντιθέτως, βασανίζεται καὶ ταλαιπωρεῖται εἰς τὸν ἀποπνικτικὸν καὶ ὀδυνηρὸν τόπον τοῦ ᾅδου!

Ὅπως, ὅμως, εἰς τὴν ζωὴν ταύτην, οὕτω καὶ εἰς τήν… «μετὰ θάνατον», βλέπει ὁ πλούσιος τὸν πτωχόν˙ ὄχι, ὅμως εἰς τὴν θλιβερὰν κατάστασιν τῆς πτωχείας καὶ τῆς ταλαιπωρίας, ἀλλὰ ἀπολαμβάνοντα τὴν οὐρανίαν κατάστασιν τοῦ Παραδείσου! Ὅταν δε ζητῇ ἀπὸ τὸν Ἀβραάμ, …«πάτερ Ἀβραάμ, ἐλέησόν με καὶ πέμψον Λάζαρον ἵνα βάψῃ τὸ ἄκρον τοῦ δακτύλου αὐτοῦ ὕδατος καὶ καταψύξῃ τὴν γλῶσσάν μου, ὅτι ὀδυνῶ­μαι ἐν τῇ φλογὶ ταύτῃ», ἐκπλήσσεται μὲ τὴν ἀπάντησιν τοῦ Δικαίου, …«τέκνον, μνήσθητι ὅτι ἀπέλαβες σὺ τὰ ἀγαθά σου ἐν τῇ ζωῇ σου, καὶ Λάζαρος ὁμοίως τὰ κακά· νῦν δὲ ὧδε παρακαλεῖται, σὺ δὲ ὀδυνᾶσαι»! Τὸ κριτήριον τοῦτο, …δὲν ἠδύνατο νὰ τὸ φαντασθῇ… Ἐφ’ ὅσον ἀπηλαύσαμεν τὴν ζωὴν ταύτην, τὴν ἐπίγειον καὶ βιοτικήν, θὰ στερηθῶμεν τὴν χαρὰν καὶ τὴν ἀπόλαυσιν, εἰς τήν… «μετὰ θάνατον»! Ἀντιθέτως δε, …οἱ κακοπαθήσαντες καὶ στερηθέντες εἰς τοῦτον τὸν κόσμον, θὰ ἀπολαύσουν τὰ ἄφθαρτα ἀγαθὰ τῆς αἰωνίου ζωῆς!

Ἡ Θεία Διδασκαλία συνιστᾷ τήν …κακοπάθειαν!

Πολλάκις ἀκούομεν ὑπό τινων λάτρεων τῆς «ἀθεολογήτου» Θεολογίας, ὅτι… «τοὺς καλοὺς ἀνθρώπους, ὁ Θεὸς τούς… περιποιεῖται καὶ καλοπερνοῦν καὶ δὲν ἔχουν θλίψεις καὶ στερήσεις…»! Θεωροῦν οὗτοι, ὅτι ὁ Κύριος – ὡς δίκαιος, κατὰ τὴν ἄποψίν των – ἐπιβραβεύει τοὺς ἐναρέτους, μὲ ἐπιγείους ἀπολαύσεις καὶ ἡδονάς, καὶ διάγουν οὗτοι, …ζωὴν ἀστενοχώρητον καὶ ἐν τῷ παρόντι, ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ μέλλοντι αἰῶνι! Ἔχουν, ὅμως, οὕτως τὰ πράγματα; Ὡς ἀντιλαμβάνεται ὁ κάθε συνειδητὸς χριστιανὸς καὶ μελετητὴς τῆς Ἁγίας Γραφῆς, οὐδαμοῦ ἀναφέρονται τοιαῦται… «προτιμήσεις» τοῦ Κυρίου πρὸς τοὺς ἐναρέτους. Ἀντιθέτως δὲ ὁ Κύριος ὑπόσχεται εἰς τοὺς προτιθεμένους ἵνα ἀκολουθήσωσιν Αὐτόν, θλίψεις καὶ ὀδύνας καί… τραχεῖαν ὁδόν, καὶ κοπιώδη πορείαν, καὶ μαρτυρικὸν καὶ ἐπώδυνον θάνατον! «Προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων· παραδώσουσι γὰρ ὑμᾶς εἰς συνέδρια καὶ ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν μα­στι­γώσουσιν ὑμᾶς· …Παραδώσει δὲ ἀδελφὸς ἀδελφὸν εἰς θάνατον καὶ πατὴρ τέκνον, καὶ ἐπαναστήσονται τέκνα ἐπὶ γονεῖς καὶ θανατώσουσιν αὐτούς·… καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου…» (Ματθ. Ι΄ 17-22).

Ἐπιπροσθέτως δὲ βλέπομεν ὅτι ὁ Κύριος συνιστᾷ τὴν κακοπάθειαν καὶ τὴν βίαν κατὰ τοῦ… ἑαυτοῦ μας, καὶ ἐπαινεῖ καὶ μακαρίζει ὅλους τούς, διὰ τὸ Ὄνομά Του τὸ Ἅγιον, κακοπαθήσαντας! «Μακάριοι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Μακάριοί ἐστε ὅταν ὀνειδί­σωσιν ὑμᾶς καὶ διώξωσι καὶ εἴπωσι πᾶν πονηρὸν ρῆμα καθ᾿ ὑμῶν ψευδόμενοι ἕνεκεν ἐμοῦ» (Ματθ. Ε΄ 10-11). Ἀκόμη δὲ μᾶς βεβαιώνει καὶ ὑπογραμμίζει ὅτι, «ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται, καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν» (Ματθ. ΙΑ΄ 12)! Συν­επῶς, καὶ διὰ νὰ «βάλωμεν τὰ πράγματα στὴ θέση τους», ὁ Διδάσκαλος καθ’ ὅλην τὴν διδασκαλίαν του, ὄχι μόνον δὲν συνιστᾷ τὴν καλοπέρασιν καὶ τὴν καλοζωΐαν, ἀλλά, τοὐναντίον, κατ’ ἐπανάληψιν, ἔψεξε ταύτας καὶ μᾶς ἐπέστησε τὴν προσοχήν˙ εἴτε διὰ τῆς «παραβολῆς τοῦ ἄφρονος πλουσίου», εἴτε διὰ τῆς τοιαύτης σημερινῆς «τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ Λαζάρου», εἴτε διὰ τῶν «μακαρισμῶν», κ.ο.

Ἡ κακοπάθεια καὶ ἡ βία καὶ αἱ θλίψεις καὶ αἱ στερήσεις, εἶναι ἐκεῖ­να τά… καθαρτικὰ στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα βοηθοῦν εἰς τὴν κληρονομίαν τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Ἐντύπωσιν δέ προκαλεῖ τὸ γεγονός, ὅτι διὰ τὸν πτωχὸν Λάζαρον, τίποτε τὸ ἀξιόμισθον καὶ ἀξιόλογον δὲν ἀναφέρεται, παρὰ τὸ ὅτι… ἦτο πτωχὸς καὶ ὑπέμενε τὴν πτωχείαν του καὶ τούς, ἐξ αὐτῆς, ὀνειδισμούς!

Ὁ ἀγὼν τοῦ Χριστιανοῦ

Μόνον καὶ μόνον, ἡ λέξις «ἀγὼν» μαρτυρεῖ  τὴν ἰδιομορφίαν τῆς ζωῆς τοῦ χριστιανοῦ! Ἡ Ὀρθόδοξος πίστις καὶ ζωὴ εἶναι συνυφασμένη ἢ μᾶλλον ταὐτόσημος μὲ τὴν ἄσκησιν καὶ τὴν κακοπάθειαν! Τοῦτο μαρτυρεῖται, πρῶτον μέν, ἀπὸ τὴν διδασκαλίαν τοῦ Ἀρχηγοῦ καὶ Ἱδρυτοῦ τῆς Ἐκκλησίας μας καθὼς καὶ ἀπὸ τὸ ἴδιον Αὐτοῦ παράδειγμα καὶ δεύτερον, ἀπὸ τὴν ὅλην πορείαν αὐτῆς τῆς Ἐκκλησίας, τὰς δύο χιλιετηρίδας ποὺ εὑρίσκεται εἰς τὸ προσκήνιον τῆς Ἱστορίας! Ὅλοι οἱ Ἅγιοι, ἀλλὰ καὶ πάντες ὅσοι ἀπεφάσισαν νὰ βαδίσουν ἐπὶ τῶν ἰχνῶν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, «ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαί­ρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι» (Ἑβρ. ΙΑ΄ 37). Μία πορεία ὀδύνης, θλίψεως καὶ στεναγμῶν, καὶ ἔχοντες ὡς ἀπώτερον σκοπόν καί… «ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν» (Ἑβρ. ΙΒ΄ 2).

Τοιοῦτον ἀγῶνα, – κατὰ πολύ, ὅμως «εὐκολώτερον» καὶ ὀλιγώτερον «ἐπώδυνον», – ὑποδεικνύει καὶ εἰς ἡμᾶς ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, εἴτε διὰ τῆς προσευχῆς, εἴτε διὰ τῆς νηστείας, εἴτε διὰ τῆς ἐγκρατείας, εἴτε διὰ τῆς ἠθελημένης πτωχείας, εἴτε διὰ τῆς οἵασδήποτε μορφῆς ἀσκήσεως καὶ βίας κατὰ τοῦ… ἑαυτοῦ μας! Ἡμεῖς, οὐχὶ ὡς ὁ Λάζαρος, – ἀθελήτως, – ἀλλὰ ἠθελημένως, ἂς μετέχωμεν εἰς τὸν τοιοῦτον ἀγῶνα, …καὶ νὰ εἴμεθα βέβαιοι ὅτι κακοπαθοῦντες ὡς καλοὶ στρατιῶται τοῦ Κυρίου, θὰ λάβωμεν τὸ βραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως. Ἀμήν.

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου, Ἱεροκήρυξ Ἱ. Μ. Πατρῶν 

 

πηγή:  orthodoxostypos.gr