Γιατί αποκαλούμε τη μητέρα του Χριστού Θεοτόκο;

Όταν ο άγγελος στον Ευαγγελισμό έλεγε στη Μαριάμ ότι θα γεννήσει με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, της είπε και για την εγκυμοσύνη της συγγενούς της στείρας και ηλικιωμένης Ελισάβετ που έγινε με την παντοδύναμη παρέμβαση του Θεού (Λουκά 1,34-38). Η Μαριάμ έσπευσε στην Ιουδαία, για να διαπιστώσει την εγκυμοσύνη της Ελισάβετ. Η Ελισάβετ, μόλις άκουσε το χαιρετισμό της Μαριάμ, αισθάνθηκε το μωρό της, τον Ιωάννη, να σκιρτά με αγαλλίαση, και γεμάτη από Άγιο Πνεύμα απαντά στο λογισμό της Μαριάμ για την αξιοπιστία των λόγων του αγγέλου και της μίλησε για τις δύο εγκυμοσύνες. Της είπε: «Ευλογημένη είσαι

εσύ ανάμεσα στις γυναίκες και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου. και πως μου έγινε αυτό, να έλθει η μητέρα του Κυρίου μου προς εμένα; Γιατί μόλις άκουσα το χαιρετισμό σου σκίρτησε το βρέφος με αγαλλίαση στην κοιλία μου. Ευτυχισμένη είναι αυτή (δηλ. εσύ) που πίστευσε ότι θα πραγματοποιηθούν όσα λέχθηκαν σ’ αυτήν από τον Κύριο (διά του αγγέλου)» (Λουκά 1,42-45).

Το Άγιο Πνεύμα, μέσω της Ελισάβετ, αποκάλεσε τη Μαριάμ, αν και εγκυμονούσε λίγες μέρες μετά τον Ευαγγελισμό τον Ιησού, μητέρα του Κυρίου μου, μητέρα του Θεού μου, δηλαδή Θεοτόκο.

Η Εκκλησία μας στην Τρίτη Οικουμενική Σύνοδο υπερασπίσθηκε αυτό τον τίτλο της Μαριάμ, για να εκφράσει την πίστη της ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν όντως Θεάνθρωπος. Είχαν ενωθεί η θεία και η ανθρώπινη φύση στο Χριστό. Η σωτηρία της ανθρωπότητας άρχισε από τον Ευαγγελισμό, όταν ο Θεός ένωσε τη θεία Του φύση με την ανθρώπινη. Τα Χριστούγεννα η Μαριάμ δε γέννησε έναν απλό άνθρωπο, αλλά ένα Θεάνθρωπο. Γι’ αυτό τη λέμε Θεοτόκο. Αυτή η σωτηρία ολοκληρώθηκε με το Πάθος και την Ανάσταση της ανθρώπινης φύσης. Είχε μεγάλη αξία το Πάθος, γιατί ήταν ενωμένη η ανθρώπινη φύση ασύγχυτα και αδιαίρετα με τη θεία φύση (Τέταρτη Οικουμενική Σύνοδος).

Από το βιβλίο «Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως» (σελ.89-90), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου