Οἱ διωγμοὶ καὶ αἱ ταλαιπωρίαι

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019
Ἀπόστολος: Α΄ Κορ. δ΄ 9-16
Εὐαγγέλιον: Ματθ. θ΄ 36, ι΄ 1-8
Ἦχος: α΄- Ἑωθινόν: Β΄
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

“λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν” (Α΄ Κορινθ. Δ΄ 12)
Ἡ ζωὴ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων

Μεγάλας μορφὰς προβάλλει σήμερον ἡ Ἁγία ἡμῶν μήτηρ Ἐκκλησία, αἱ ὁποῖαι, μετὰ τὴν Ὑπεραγίαν

Θεοτόκον, τὸν Τίμιον Σταυρόν, τὰς Ἀσωμάτους Ἀγγελικὰς Δυνάμεις καὶ τὸν Τίμιον Πρόδρομον, ἀπολαμβάνουν ὑψίστας θέσεις πλησίον τοῦ Κυρίου, εἰς τὸν πνευματικὸν Παράδεισον. Εἶναι οἱ Ἅγιοι δώδεκα Ἀπόστολοι καὶ μαθηταὶ τοῦ Χριστοῦ, τοὺς ὁποίους τιμῶμεν ἐν ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ὠδαῖς πνευματικαῖς καὶ τοὺς παρακαλοῦμεν νὰ εὔχωνται καὶ οὗτοι ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς τὸν Κύριον καὶ Θεόν. Εἶναι οἱ ἁπλοϊκοὶ ἐκεῖνοι ἄνθρωποι, τοὺς ὁποίους ἐκάλεσεν ὁ Κύριος πλησίον Του ὡς ἀκολούθους καὶ μαθητάς, καὶ οἱ ὁποῖοι συνέζησαν ἀνθρωπίνως μετὰ τοῦ Ἰησοῦ, καθ’ ὅν χρόνον Οὗτος ἐδίδασκε καὶ ἐθαυματούργει καὶ ἤσκει τὴν σωτήριον, διὰ τοὺς ἀνθρώπους, ἀποστολήν Του. Εἶναι ἐκεῖνα τὰ εὐλογημένα πρόσωπα τὰ ὁποῖα ἠκολούθησαν τὸν Διδάσκαλον καὶ ἐγκατέλειψαν πρὸς τοῦτο, τὰς οἰκογενείας των, τοὺς γονεῖς των, τὰς συζύγους καὶ τὰ τέκνα των, ἔτι δε καὶ τὰς βιοποριστικὰς ἐργασίας των. Ἐνεπιστεύθησαν ἑαυτούς, εἰς τὴν Θείαν μέριμναν καὶ ἤρκει δι’ αὐτοὺς ὅτι ἦσαν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Κυρίου, καὶ ἔμενον πλησίον Του καὶ συνέτρωγον μετ’ Αὐτοῦ καὶ ἐκοιμῶντο ὑπὸ τὰς ἰδίας συνθήκας μετ’ Ἐκείνου, Ὅστις οὐκ εἶχε ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ.
Εἶναι ἐκεῖνοι, οἵτινες, μετὰ τὸ πάθος, τὴν Ἀνάστασιν καὶ τὴν Ἀνάληψιν τοῦ Σωτῆρος, περιμένουν τὴν κάθοδον τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Καὶ ὅταν τοῦτο κατέρχεται κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς καὶ φωτίζονται, ἐκδιδράσκουν εἰς ἅπαντα τὰ ἔθνη διὰ νὰ κηρύξουν καὶ φέρουν τὸ μήνυμα τῆς σωτηρίας εἰς τοὺς “ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου καθημένους”.

Οἱ διωγμοὶ καὶ αἱ ταλαιπωρίαι

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, καθ’ ὃν χρόνον εὑρίσκετο ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ μετὰ τῶν μαθητῶν Αὐτοῦ, προειδοποίησεν αὐτοὺς ὅτι τὸ ἔργον, τὸ ὁποῖον ἐκαλοῦντο νὰ διεκπεραιώσουν θὰ ἦτο δύσκολον καὶ ἐπικίνδυνον καὶ θὰ ὑφίσταντο φυλακίσεις καὶ ξυλοδαρμοὺς καὶ ὀδυνηροὺς θανάτους, ἕνεκα τῆς ἀληθείας. “Ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω ὑμᾶς ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων·… Προσέχετε δὲ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων· παραδώσουσι γὰρ ὑμᾶς εἰς συνέδρια καὶ ἐν ταῖς συναγωγαῖς αὐτῶν μαστιγώσουσιν ὑμᾶς·… καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων διὰ τὸ ὄνομά μου· ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται” (Ματθ. Ι΄ 16-22). Ἔλαβον δὲ μίαν “μικρὰν γεῦσιν” τῶν τοιούτων βασάνων, εἰς τὴν ζωὴν τοῦ Διδασκάλου των, ὁ ὁποῖος, παρ’ ὅλον ὅτι “ἀνομίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι Αὐτοῦ” (Ἡσ. ΝΓ΄ 9), ὑπέστη πᾶσαν ὀδύνην καὶ πᾶν τραῦμα, καὶ ὑπέφερεν ὀνειδισμοὺς καὶ μάστιγας καὶ κολαφισμοὺς καὶ Σταυρὸν καὶ θάνατον ἄδικον. Ὅταν δέ, ὁ Κύριος ἀνελήφθη εἰς τοὺς Οὐρανούς, ἰδίᾳ δέ, μετὰ τὴν ἐπιφοίτησιν τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἔρχεται δι’ ἐκείνους, ἐκείνη ἡ περίοδος κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ εὑρεθοῦν ἐν μέσῳ εἰδωλολατρῶν καὶ ἀπίστων καὶ βλασφήμων καὶ ἀρνητῶν.
Κατὰ ταύτην δέ, ἀντιλαμβάνονται ἀλλὰ καὶ βιώνουν ὅτι ὄντως… εὑρίσκονται “ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων”. Ποῖος ἐκ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων δὲν ἐδιώχθη; Ποῖος δὲν ὑβρίσθη; Ποῖος δὲν ἐμαστιγώθη; Ποῖος δὲν ἐνεκλείσθη σιδηροδέσμιος ἐν τῇ φυλακῇ; Τίνος τὸ ἔργον ἦτο εὔκολον καὶ ἀνώδυνον καὶ τίνος ἡ πορεία δὲν ὑπῆρξεν… πορεία σκληροῦ θανάτου; Ἂς ἀφήσωμεν, τὸν πλέον “εἰδήμονα” ἐκ τῶν Ἀποστόλων, τὸν Θεῖον Παῦλον νὰ μᾶς δείξῃ ταύτην τὴν ὀδυνηρὰν πορείαν, ὡς ὁ ἴδιος τὴν ἐβίωσε καὶ ὡς ἐν μέρει, εἴτε παραπλησίως, εἴτε καὶ περισσοτέρως, καὶ οἱ λοιποὶ Ἀπόστολοι. “ἐν κόποις περισσοτέρως, ἐν πληγαῖς ὑπερβαλλόντως, ἐν φυλακαῖς περισσοτέρως, ἐν θανάτοις πολλάκις· ὑπὸ Ἰουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρὰ μίαν ἔλαβον, τρὶς ἐρραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθάσθην, τρὶς ἐναυάγησα, νυχθημερὸν ἐν τῷ βυθῷ πεποίηκα· ὁδοιπορίαις πολ­­λά­κις, κινδύνοις ποταμῶν, κινδύνοις λῃστῶν, κινδύνοις ἐκ γένους, κινδύνοις ἐξ ἐθνῶν, κινδύνοις ἐν πόλει, κινδύνοις ἐν ἐρημίᾳ, κινδύνοις ἐν θαλάσσῃ, κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις· ἐν κόπῳ καὶ μόχθῳ, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν λιμῷ καὶ δίψει, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καὶ γυμνότητι” (Β΄ Κορινθ. ΙΑ΄ 23-27).
Πῶς δὲ “ἀπήντων” εἰς τὰς τοιαύτας κακουχίας καὶ δυσκολίας, οἱ γνήσιοι, ὄντως, Μαθηταὶ τοῦ Μεγάλου Ραββί; Ὡς ἀκριβῶς περιγράφεται εἰς τὸ σημερινὸν Ἀποστολικὸν Ἀνάγνωσμα, μέρος τοῦ ὁποίου ἐθέσαμεν καὶ ὡς κυρίαρχον θέμα εἰς τὸ παρόν … “λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν” (Α΄ Κορινθ. Δ΄ 12-13). Ἡ στάσις καὶ συμπεριφορά των πρὸς τοὺς διώκοντας καὶ ὑβρίζοντας καὶ θανατοῦντας αὐτούς, εἶναι ἀντίστοιχος μὲ αὐτὴν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, πρὸς τοὺς σταυρωτὰς Αὐτοῦ. “πάτερ, ἄφες αὐτοῖς· οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι” (Λουκ. ΚΓ΄ 34).

Ἡ ζωὴ τῶν Ἀποστόλων, ὑπόδειγμα πρὸς μίμησιν

Μία, ἀπολύτως λανθασμένη, θεωρία πολλῶν σημερινῶν χριστιανῶν, “λέγει”, ὅτι ὁ Κύριος, “τὰ φέρνει ὅλα δεξιά”, εἰς ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἀκολουθοῦν τὸν δρόμον ποὺ Ἐκεῖνος ὥρισεν. Δηλαδή, δὲν πρόκειται νὰ συμβῇ οὐδεμία θλῖψις, οὐδεὶς πειρασμός, κανὲν κακόν, ἀντιθέτως δέ, ἡ ζωή των θὰ γέμῃ χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης καὶ οὐδὲν “σύννεφον” θὰ ὑπάρχῃ διὰ νὰ θορυβῇ τὴν ἀρίστην ἀτμόσφαιραν. Πόσον, ὅμως, διαψεύδονται οἱ τοιοῦτοι, ἀπὸ τοὺς λόγους τοῦ Θείου Ἀποστόλου, τοὺς ὁποίους προεγράψαμεν. Ποῖ­­ος εἶναι ἐκεῖνος ὁ Ἅγιος, ὅστις ἐπέρασε καὶ διέπλευσε τὴν παροῦ­σαν ζωήν, ἄνευ θλίψεως καὶ πικριῶν; Πρῶτος ὁ Κύριος, ἐν συνεχείᾳ δέ, τὰ ἑκατομμύρια τῶν Ἁγίων, μαρτύρων, ὁσίων, ἱεραρχῶν, ὁμολογητῶν κ.ἄ., οὐδὲν ἔχουν διὰ νὰ ἐπιδείξουν, εἰ μή, δάκρυα, καὶ ἱδρῶτας, καὶ αἵματα.
Ἡ ὅλη διδασκαλία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὡς καὶ τὸ Θεῖ­ον Αὐτοῦ ὑπόδειγμα, εἰς οὐδὲν ἄλλο συμπέρασμα καταλήγουν, εἰ μή, εἰς τήν, διὰ τῆς βίας τοῦ ἑαυτοῦ μας, ἁρπαγὴν τῆς Οὐρανίου Βασιλείας. Ἡ βία δὲ αὕτη εἶναι, ἡ ἀσκητικὴ καὶ ἐπώδυνος πορεία τῆς στενῆς καὶ τεθλιμμένης ὁδοῦ τῆς ἀπαγούσης εἰς τὴν ζωήν, τῆς ὁποίας, ὡς ἄξιοι ὁδοιπόροι, εἴθε νὰ ἀπολαύσωμεν. Ἀμήν.

Ἀρχιμ. Τιμόθεος Γ. Παπασταύρου
Ἱεροκήρυξ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

πηγή:  http://orthodoxostypos.gr