Ταφή ή καύση νεκρών

Στις ημέρες μας ανέκυψε έντονα και το θέμα της καύσεως των νεκρών αντί της ταφής.

Τα επιχειρήματα που επιστρατεύουν οι υπέρμαχοι της καύσεως των νεκρών είναι πρακτικά και θεωρητικά.

Επικαλούνται κυρίως την οικολογική ρύπανση, ωσάν η ταφή να μην είναι ο πλέον «οικολογικός» τρόπος διάθεσης των νεκρών, αφού κάθε είδους καύση καταναλώνει πολύτιμη ποσότητα οξυγόνου.

Επικαλούνται ακόμα την ανάγκη ελλείψεως χώρου ταφής, ωσάν η Ελλάδα να μην είναι η πλέον αραιοκατοικημένη χώρα της Ευρώπης. Τέλος ισχυρίζονται πως η καύση θα είναι οικονομικότερη της ταφής.

Θεωρητικά επιχειρήματα επικαλούνται το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να διαθέτει το σώμα του κατά βούληση και ότι δεν υπάρχει κάποιο δόγμα της Ορθοδοξίας που να απαγορεύει την καύση. Τέλος επισημαίνουν πως η αύξηση των αλλοδαπών και αλλοθρήσκων που διαμένουν στην Ελλάδα συνιστά αναγκαία την καύση.

Η Ορθοδοξία έχει να αντιτάξει τα εξής επιχειρήματα.

1. Την ταφή την στήριξε ο ίδιος ο Χριστός με το παράδειγμά Του.

2. Υπάρχουν πάρα πολλά λείψανα αγίων θαυματουργά που ευωδιάζουν. Ενίοτε και αδιάφθορα σώματα.

3. Συμφωνεί η παράδοσή μας.

4. Άπαξ και το σώμα του νεκρού καεί οι πιθανότητες ιατροδικαστικού εντοπισμού των αιτιών θανάτου είναι ανύπαρκτες, αν δηλ. ο θάνατος ήταν βίαιος. Αντίθετα με την ταφή ο εντοπισμός των αιτιών θανάτου είναι εφικτός και μετά παρέλευση πολλών ετών.

5. Το σώμα αποτελεί το ναό του Αγίου Πνεύματος και η καύση του αποτελεί εικονοκλαστική πράξη που προσβάλλει την πίστη στην αιωνιότητα.

6. Με την ταφή γίνεται πιο έντονη η πίστη μας στην ανάσταση των νεκρών.

Υλικά για την ταφή είναι λίγο λάδι και χώμα που ρίχνει ο ιερέας στο νεκρό προ της ταφής. Χρόνος εκταφής δεν υπάρχει. Πρακτικοί λόγοι των κοιμητηρίων κάνουν την εκταφή μετά από τρία ή περισσότερα χρόνια.

Απόσπασμα από το βιβλίο του π. Γεωργίου Καλπούζου «ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΛΑΤΡΕΥΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ- Αυτονόητα αλλά τόσο άγνωστα θέματα», Εκδόσεις ΦΩΤΟΔΟΤΕΣ σελ. 100-101