Δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδας

Αντώνης Καλόγηρος

Οικονομολόγος

Πρόσφατη έκθεση[1] της Επιτροπής Οικονομικών και Νομισματικών υποθέσεων της Κομισιόν, για όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δείχνει πως στα επόμενα 50 χρόνια ο πληθυσμός της Ελλάδας θα μειωθεί κατά 28,7% και θα διαμορφωθεί τελικά, το 2070, στα 7.660.000 άτομα.

Παλαιότερες έρευνες[2], προ 25ετίας, έδειχναν την ίδια ακριβώς τάση μείωσης του πληθυσμού. Ήτοι ότι το 2070 η πατρίδα μας θα έχει πληθυσμό 7.000.000 κατοίκων, η Τουρκία 100.000.000[3], η Βουλγαρία 20.000.000 και η Αλβανία

6.000.000. Θυμίζουμε ότι το 1947 η Ελλάδα, στον ίδιο γεωγραφικό χώρο όπως είναι σήμερα, είχε πληθυσμό 7.563.000 κατοίκους.

Η Ελλάδα αρκετά μεγάλη σε έκταση με μικρό πληθυσμό

Αν χρησιμοποιήσουμε ως κριτήριο τον πληθυσμό ανά έκταση (πυκνότητα πληθυσμού) των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει πληθυσμό άνω των 15-20 εκατομμυρίων Ελλήνων κατοίκων. Τα παρακάτω στοιχεία το αποδεικνύουν:

-Η Ολλανδία είναι 3,2 φορές μικρότερη σε έκταση από την Ελλάδα (δηλαδή 41.543 τ.χλμ με την Ελλάδα να είναι 132.000 τ.χλμ) και έχει πυκνότητα πληθυσμού 414,5 κατοίκους ανά τετρ.χλμ. έναντι 81,6 κατοίκων της Ελλάδας.

-Η Ιταλία έχει έκταση 301.230 τ.χλμ, δηλαδή είναι 2,3 φορές μεγαλύτερη από την Ελλάδα σε έκταση, έχει πληθυσμό 6 φορές αυτόν της Ελλάδας, ήτοι 60.421.000 κατοίκους και πυκνότητα πληθυσμού 200,6 κάτοικοι ανά τ.χλμ.

-Η Γαλλία έχει έκταση 547.030 τ.χλμ δηλαδή είναι 4,14 φορές μεγαλύτερης της Ελλάδας, έχει πληθυσμό 6 φορές μεγαλύτερο της Ελλάδας ήτοι 65.120.000 και πυκνότητα πληθυσμού[4] 119 κάτοικοι ανά τ.χλμ.

-Η Πορτογαλία έχει έκταση 91.568 τ.χλμ δηλαδή είναι σε έκταση το 0.68 της έκτασης της Ελλάδας, έχει πληθυσμό σχεδόν ίδιο με την Ελλάδα ήτοι 10.291.000 κάτοίκους και πυκνότητα πληθυσμού 112,4 κάτοικοι ανά τ.χλμ

-Η Γερμανία έχει έκταση 357.021 τ.χλμ δηλαδή είναι 2,7 φορές μεγαλύτερη από την Ελλάδα, έχει πληθυσμό σχεδόν οκτώ φορές μεγαλύτερο της Ελλάδας ήτοι 82.792.400 και πυκνότητα πληθυσμού 231,9 κάτοικοι ανά τ.χλμ.

-Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει έκταση 244.820 τ.χλμ δηλαδή είναι 1,85 φορές μεγαλύτερη σε έκταση χώρα από την Ελλάδα, έχει πληθυσμό 6 φορές αυτόν της Ελλάδας ήτοι 66.040.229 και πυκνότητα πληθυσμού 269,8 κάτοικοι ανά τ.χλμ.

Επομένως, αναλογικά με την πυκνότητα του πληθυσμού (=πληθυσμός ανά έκταση σε 1 τετρ.χλμ)  –και σύμφωνα με τα ανωτέρω- η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει πληθυσμό:

-54.7 εκατομμύρια σύμφωνα με τα δεδομένα της Ολλανδίας

-26,5 εκατομμύρια σύμφωνα με δεδομένα της Ιταλίας

-15,7 εκατομμύρια σύμφωνα με αυτά της Γαλλίας

-14,8 εκατομμύρια σύμφωνα με αυτά της Πορτογαλίας

-30,6 εκατομμύρια σύμφωνα με αυτά της Γερμανίας

-35,6 εκατομμύρια σύμφωνα με αυτά του Ηνωμένου Βασιλείου

 Λαμβάνοντας την μετριοπαθέστερη προσέγγιση η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει –ανάλογα με την έκτασή της- πληθυσμό μεγαλύτερο των 15 εκατομμυρίων.

Εικόνα : Η Ελλάδα έχει τεράστιες δυνατότητες φυσικού-ορυκτού πλούτου. Κατέχει θέση υψηλής γεωστρατηγικής αξίας ενώνοντας τρείς Ηπείρους (Ευρώπη, Ασία, Αφρική) και αποτελώντας κομβικό πέρασμα τριών θαλασσίων οδών: Δαρδανέλια, Γιβραλτάρ, Σουέζ. Κατά φυσική συνέπεια είναι δυνατό να ζήσουν σε αυτή άνω των 20 εκατ. Ελλήνων βάσει και του μέσου ευρωπαϊκού όρου πυκνότητας πληθυσμού.

Στρατηγικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας αναξιοποίητα έναντι άλλων ευρωπαϊκών κρατών που δεν τα διαθέτουν

Αν ληφθεί υπόψη ότι η Ελλάδα διαθέτει στρατηγικά πλεονεκτήματα -ως χώρα- που δεν διαθέτουν τα Βόρεια Ευρωπαϊκά κράτη όπως –αναφέρω ενδεικτικά-:

-έκταση πολύ μεγαλύτερη των 132.000 τ.χλμ δεδομένου ότι η μέτρηση είναι σε προβολή επομένως η Ελλάδα με τον Όλυμπο, τα λοιπά υψηλά βουνά της (Πήλιο, Παρνασσός, Ψηλορείτης, Γκιώνα, Βαρδούσια –τα ανωτέρω όλα υψηλότερα των 2.500 μέτρων) και τις πολλές και τεράστιες οροσειρές της (Πίνδος, Ροδόπη, Παγγαίο Όρος, Αθαμανικά όρη κλπ) έχει πολλαπλάσια έκταση την στιγμή που το υψηλότερο βουνό της Ολλανδίας είναι λόφος 300 μέτρων

-εύκρατο κλίμα, πλούσιο έδαφος για καλλιέργειες

-ηλιακή, αιολική ενέργεια

-η πλουσιότερη σε ύδατα και υδρενεργειακές δυνάμεις χώρα στην Ευρώπη μαζί με τη Νορβηγία

και τεράστιο ορυκτό πλούτο[1], ως ακολούθως:

-Συνολική αξία των ενδεικτικών αποθεμάτων των Βιομηχανικών Ορυκτών & Πετρωμάτων (χαλαζίας, ζεόλιθος, μπετονίτης, γραφίτης, περλίτης κλπ) ανερχόμενο στα 60 δισεκ. €.

-Συνολική αξία των ενδεικτικών αποθεμάτων των Μεταλλικών Ορυκτών (νικέλιο, χρώμιο, μαγγάνιο, χρυσός, άργυρος, χαλκός) ανερχόμενο στα 72 δισεκ. €.

-Συνολική αξία των ενδεικτικών αποθεμάτων των Ενεργειακών Ορυκτών Πρώτων Υλών (Λιγνίτες, τύρφη, ουράνιο, πετρέλαιο και φυσικό αέριο) ανερχόμενο στα 1.362 δισεκ. € από τα οποία τα 268 δισεκ. € ανήκουν στους λιγνίτες, τους οποίους εκμεταλλευόμαστε εδώ και δεκαετίες για την παραγωγή αποκλειστικά ηλεκτρικής ενέργειας.

-Τα ενδεικτικά αποθέματα πετρελαίου ανέρχονται σε 10 δισεκ. βαρέλια με τρέχουσα αξία 685 δισεκ. € και τα αντίστοιχα του φυσικού αερίου σε 3,5 τρισεκ. m³ με τρέχουσα αξία 409 δισεκ. €.

Την στιγμή που η Ολλανδία διαθέτει μόνον κάποιες πηγές φυσικού αερίου στην Βόρεια θάλασσα και κοπριά από τα 8.000.000 βοοειδή της με την οποία λιπαίνει τα εδάφη της και παράγει τουλίπες και δεκάδες άλλα γεωργικά προϊόντα σε τεράστιες ποσότητες όντας ο τρίτος μεγαλύτερος εξαγωγέας γεωργικών προϊόντων παγκοσμίως! Πέραν λοιπόν φυσικού αερίου και κοπριάς η Ολλανδία δεν διαθέτει καμία άλλη πηγή φυσικού ή ορυκτού πλούτου.

Πως λοιπόν είναι δυνατόν να ζούμε σε μια από τις πλουσιότερες χώρες –σε φυσικούς πόρους- στην Ευρώπη, αν όχι παγκοσμίως και να οδηγείται ο ελληνικός πληθυσμός σε μετανάστευση ή να αποδεκατίζεται κατά χιλιάδες εξαιτίας των εκτρώσεων με μια εκ των κυριοτέρων, αν όχι κυριότερη αιτία αυτή της οικονομικής δυσπραγίας;

Πως δημιουργήθηκε αυτή η πληθυσμιακή συρρίκνωση

Τις δεκαετίες του ’50, ’60 και ’70 η μετανάστευση προκάλεσε την πληθυσμιακή διαφορά που οδήγησε στα μετέπειτα αποτελέσματα. Οι Έλληνες μη μπορώντας να επιβιώσουν οικονομικά μετανάστευσαν στα πέρατα της Γης αναζητώντας εργασία και αξιοπρεπή ζωή, από την Αυστραλία και τη Νότια Αφρική έως την Ιαπωνία, Καναδά και Αργεντινή. Οι ηλικίες που έφυγαν ήταν οι πιο κατάλληλες για εργασία και για να φτιάξουν τις δικές τους οικογένειες, για αναπαραγωγή δηλαδή. Η βιολογική αλυσίδα κόπηκε και αμέσως μετά άρχισε η υποχώρηση ήτοι η αδυναμία ανανεώσεως ακόμη και του υφιστάμενου πληθυσμού.

Αντιθέτως μέσα σε ελάχιστα χρόνια, στην Αυστραλία και με τις εκεί οικονομικές συνθήκες ο πληθυσμός ξεπέρασε το 1 εκατομμύριο. Αυτό επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό ότι κύριος λόγος της μετανάστευσης είναι η οικονομική δυσπραγία που επέφεραν οι εκάστοτε κυβερνήσεις με τα έργα και τις παραλείψεις τους. Βαρύτατες ευθύνες έχουν οι κυβερνήσεις της μεταπολιτεύσεως  δεδομένου ότι προηγήθηκε μια εικοσαετία βιομηχανικής άνθησης[1] στην πατρίδα μας από τις αρχές του 1950 έως και τις αρχές του 1970.

[1] Ολόκληρος ο παραγωγικός βιομηχανικός ιστός της πατρίδος μας στήθηκε τότε. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 άρχισε να δέχεται πλήγματα από το ίδιο το κράτος (βλέπε π.χ. Νόμος 1083 του 1980 ή νόμος Πανωτοκίων) μέχρι που σήμερα σχεδόν αφανίστηκε. Να θυμίσουμε μια σειρά βιομηχανιών που πλέον δεν υπάρχουν (ελάχιστες που υπάρχουν έχουν περιέλθει σε ξένα συμφέροντα): Πειραϊκή Πατραϊκή, Αιγαίον, Βόμβυξ και Βομβυκρύλ (κλωστοϋφαντουργίες), Αξελός-Παπαθανάσης, Μαλκότσης, Δημάκης-Κανάκης (πετρέλαιοκινητήρες-αμαξώματα-μηχανές),  ΧΡΩ.ΠΕΙ.,ΒΙΑΝΕΞ (χρώματα-φαρμακοβιομηχανίες), ΛΑΡΚΟ, Φωσφορικά Λιπάσματα, Αθηναϊκή Χαρτοποιία, Χαρτοποιία Θράκης DIANA, ΕΛ.ΒΙ.Λ.(λιπαντικά), NAMCO (αυτοκίνητα), Χαλυβουργία, Αλουμίνιο, ΒΙΟΧΑΛΚΟ και εκατοντάδες άλλες.

Δηλαδή ενώ όλα τα υπόλοιπα κράτη του στενού αλλά και πολλά του ευρύτερου πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατάφεραν –μεταπολεμικά- να κάνουν πραγματικότητα μια ισχυρή και βιώσιμη οικονομία και να εξασφαλίσουν ένα αρκετά ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο για τους κατοίκους τους, στην Ελλάδα έγινε το αντίθετο.

Και όχι μόνον αυτό. Αλλά σαν οι κυβερνώντες να μη διδάχτηκαν απολύτως τίποτε από την πρόσφατη ιστορία ξαναέφεραν την πατρίδα στο ίδιο και χειρότερο αδιέξοδο. Δεν έλαβαν μέριμνα για το χρέος από την δεκαετία του ’80, πανηγύρισαν συνθήκες τύπου Μάαστριχτ[1] (1992) που ήταν η νομισματική και εν μέρει δημοσιονομική ταφόπλακα της οικονομίας μας, πανηγύρισαν την είσοδο μας στην Ευρωζώνη (2000), πανηγύρισαν Κοινή Αγροτική Πολιτική[2] και Κοινή Βιομηχανική Πολιτική που δεν ήταν τίποτε άλλο από την εξυπηρέτηση των κρατικών εταιρειών και πολυεθνικών των Βορείων κρατών της Ευρώπης και μετά μας έβαλαν στα μνημόνια. Προβάλλοντας το εκτελεστικό οικονομικό απόσπασμα ως τούνελ που στο τέλος έχει… φως.

Από το 2010 λοιπόν, που οι κυβερνήσεις αποφάσισαν να σώσουν τις τράπεζες της Ευρώπης που είχαν επενδύσει στην Ελλάδα αλλά και σε ελληνικά ομόλογα και μετά τις εγχώριες τράπεζες, μετατρέποντας ουσιαστικά μια τραπεζική κρίση σε κρίση δημοσίου χρέους[3] άρχισε πάλι η μετανάστευση.

500.000 νέοι άνθρωποι, το μεγαλύτερο ποσοστό εξ΄ αυτών με πτυχίο ΑΕΙ και έχοντας λάβει Δημόσια εκπαίδευση αξίας 70.000 ευρώ μετανάστευσαν πάλι σε όλες τις γωνιές της Γης. Αυτό δεν είναι έγκλημα των κυβερνώντων;

Νέοι επιστήμονες αντιμέτωποι με τον εφιάλτη της ανεργίας και της οικονομικής καταστροφής –δεδομένου ότι ΕΝΦΙΑ και φόρους άμεσους και έμμεσους το κράτος ζητάει και από τους άνεργους πολίτες- εγκατέλειψαν χωρίς άλλη επιλογή την πατρίδα των πατέρων τους ζητώντας εργασία και αξιοπρέπεια που την αρνείται το κράτος εδώ. Πρόκειται για νέα παιδιά και ένα μικρό ποσοστό μεσήλικες που αποτελούσαν την αναπαραγωγική αιχμή της πατρίδας.

Παράλληλα τις τελευταίες δεκαετίες καταγράφονται εκατοντάδες χιλιάδες εκτρώσεις ανά έτος με κύριο λόγο να επικαλούνται -αυτοί που τις κάνουν- την οικονομική αδυναμία. Την ίδια περίοδο που σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη υπήρξε πολιτική στήριξης των τριτέκνων και πολυτέκνων.

Είναι μήπως παράλογο να απαιτούμε από το κράτος την ανάπτυξη της οικονομίας;

Καθόλου.

Το Σύνταγμα της Ελλάδας[1] γράφει ξεκάθαρα στο άρθρο 106, παράγραφος 1 (οι επισημάνσεις με bold δικές μας) :

 ‘’1. Για την εδραίωση της κοινωνικής ειρήνης και την προστασία του γενικού συμφέροντος το Κράτος προγραμματίζει και συντονίζει την οικονομική δραστηριότητα στη Xώρα, επιδιώκοντας να εξασφαλίσει την οικονομική ανάπτυξη όλων των τομέων της εθνικής οικονομίας. Λαμβάνει τα επιβαλλόμενα μέτρα για την αξιοποίηση των πηγών του εθνικού πλούτου, από την ατμόσφαιρα και τα υπόγεια ή υποθαλάσσια κοιτάσματα, για την προώθηση της περιφερειακής ανάπτυξης και την προαγωγή ιδίως της οικονομίας των ορεινών, νησιωτικών και παραμεθόριων περιοχών.

Επιπλέον το Σύνταγμα γράφει, όσον αφορά την εργασία στο άρθρο 22, στις παραγράφους 1 και 2 (οι επισημάνσεις με bold δικές μας):

1. H εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Κράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού. 

Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας.

2. Με νόμο καθορίζονται οι γενικοί όροι εργασίας, που συμπληρώνονται από τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας συναπτόμενες με ελεύθερες διαπραγματεύσεις και, αν αυτές αποτύχουν, με τους κανόνες που θέτει η διαιτησία’’.

Επομένως όλα αυτά τα χρόνια και ιδιαίτερα μετά την μεταπολίτευση αλλά και μετά το 2010 που το πολιτικό προσωπικό μάς εγκλώβισε στα καταστροφικά μνημόνια οι Κυβερνήσεις δεν τηρήσανε το Σύνταγμα, ούτε προστάτεψαν το ανθρώπινο δυναμικό, ούτε φρόντισαν –πολύ περισσότερο πέτυχαν- οικονομική ανάπτυξη. Κι αυτά είναι κριτήρια και μέτρα με τα οποία κρίνονται.

 Σήμερα τι γίνεται;

Η Ελλάδα σβήνει.

-Την περίοδο 2011-2016 οι θάνατοι ξεπέρασαν τις γεννήσεις κατά 115.479. Την εξαετία αυτή είχαμε 692.592 γεννήσεις και 808.071 θανάτους.

-Στις γεννήσεις περιλαμβάνονται και αυτές των μεταναστών από τρίτες χώρες. Για παράδειγμα το 2016 οι γεννήσεις ήταν περισσότερες από τους θανάτους κατά 1.051 και οφείλονταν σε ποσοστό 77% σε γεννήσεις από γυναίκες πρόσφυγες.

-Στην περίοδο 1951-2011 μειώθηκε στο μισό ο πληθυσμός των νέων 0-14 χρόνων (από 28,8% σε 14,5%) και σχεδόν τριπλασιάστηκε η αναλογία των ηλικιωμένων στον πληθυσμό (από 6,7% σε 19,5%)

-Στην περίοδο της κρίσης (από το 2009), ο ρυθμός γήρανσης επιταχύνεται[2]. Η μέση ηλικία του πληθυσμού από 30 έτη το 1951 φτάνει τα 43,5 το 2014!

-Ο δείκτης γονιμότητας από 2,1 μεταπολεμικά (δεκαετία ’40) σήμερα βρίσκεται στο 0,9 με την Ελλάδα να βρίσκεται στην 199η θέση των γεννήσεων μεταξύ 220 χωρών των Ηνωμένων Εθνών[1].

Η νομικός και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Δημογραφικών Μελετών κα Έμκε Πουλοπούλου[2] –μεταξύ άλλων επισημαίνει[3]-:

«…Το δημογραφικό πρόβλημα θα επιδεινωθεί». «Η εντυπωσιακή μείωση των γεννήσεων, η γήρανση του πληθυσμού και η εκτόξευση της αποδημίας θα καταλήξουν σε μεγάλη συρρίκνωση του πληθυσμού της χώρας μας και σε αύξηση της αναλογίας των ηλικιωμένων. Θα αυξάνεται ο πληθυσμός άνω των 65 ετών σε βάρος των ηλικιών 0-14»

Στο ερώτημα αν μπορεί να υπάρξει αντιστροφή της δημογραφικής… κατρακύλας της χώρας, η ερευνήτρια απαντά:

‘’Πρόκειται για μία εν μέρει μη αναστρέψιμη πραγματικότητα. Η επί 40 χρόνια χαμηλή γονιμότητα έχει δημιουργήσει μια μικρότερη αριθμητικά γενιά γυναικών. Ακόμα κι αν οι γυναίκες αυτές αποκτήσουν περισσότερα παιδιά, θα είναι δύσκολο ο αριθμός των γεννήσεων να ξεπεράσει τον αριθμό των θανάτων…’’

Η κ. Έμκε Πουλοπούλου κρατά για το τέλος μια μικρή δέσμη φωτός από μια χαραμάδα ελπίδας…

‘’Υπάρχει, ωστόσο, δυνατότητα να σταματήσει η κατάρρευση και να επιβραδυνθεί ο ρυθμός γήρανσης, αλλά αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την παροχή γενναίων κινήτρων για την ενίσχυση της γονιμότητας και τον περιορισμό της αποδημίας. Αλλά όχι έτσι απλά. Υπάρχει άμεση ανάγκη για μια υπεύθυνη, συντονισμένη, σοβαρή δημογραφική πολιτική, που θα έχει ως στόχο τη διαμόρφωση ενός κοινωνικού και εργασιακού περιβάλλοντος, ευνοϊκού για τη δημιουργία οικογένειας, την απόκτηση παιδιών και την παραμονή των νέων στον τόπο μας. Πρέπει, δε, να γίνει κατανοητό ότι η χρησιμοποίηση μεταναστών και προσφύγων για τη βελτίωση του δημογραφικού προβλήματος, μπορεί να οδηγήσει σε εθνική και δημογραφική αλλοίωση. Εξάλλου, οι μετανάστες προσαρμόζουν την αναπαραγωγική συμπεριφορά τους στη συμπεριφορά των γηγενών και μακροχρόνια γερνούν και αυτοί. Εκείνο που πρέπει να γίνει, είναι η δημιουργία ενός φορέα που θα συντονίζει τη στρατηγική για το Δημογραφικό, π.χ. ένα υπουργείο Οικογενειακής Πολιτικής ή ένα Γραφείο Δημογραφικής Πολιτικής της Βουλής…’’

***

 Προτάσεις που αφορούν εμάς την στιγμή που το κράτος καθεύδει

-Μεριμνούμε να ενημερωθούμε σωστά για τα προβλήματα της πατρίδος μας και το δημογραφικό. Γνωρίζοντας το πρόβλημα, όλοι όσοι αγαπούμε αυτόν τον τόπο, στον μικρόκοσμό μας (οικογένεια, φίλοι) αλλά και ευρύτερα κάτι σίγουρα θα μπορέσουμε να συνεισφέρουμε στην αντιμετώπισή τους.  

-Ενισχύουμε και προβάλλουμε συλλογικές προσπάθειες που αναλαμβάνουν σειρά πρωτοβουλιών με σκοπό να αλλάξουμε λανθασμένη νοοτροπία και τοποθέτηση. Πρόσφατα οργανώθηκε από νέους ανθρώπους το κίνημα: ‘’Αφήστε με να ζήσω[1]’’ Υπέρ της ζωής και κατά των εκτρώσεων. Δεκάδες άλλοι σύλλογοι[2] δραστηριοποιούνται χωρίς κρατική βοήθεια και προσφέροντας θαυμάσιο έργο.

-Αναγνωρίζουμε και μαθαίνουμε ότι ζούμε σε μια πλούσια χώρα –πραγματικά Δώρο του Θεού- από πλευράς φυσικών πόρων και όχι μόνον. Το θαυμάσιο γεωφυσικό περιβάλλον του άκρου αυτού της Βαλκανικής Χερσονήσου, σχεδόν πάντα ηλιόλουστο και φωτεινό μας εμπνέει και μας χαρίζει μια μοναδική ψυχοσύνθεση που δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε κανένα να μας την στερήσει.  

-Ανατρέχουμε στα ιερά κείμενα της Πίστεως μας (Καινή και Παλαιά Διαθήκη) και στα κείμενα των Αρχαίων προγόνων μας και Σοφών μας και όχι στην έντεχνα ‘’σερβιρισμένη’’ νεοταξική προπαγάνδα[3] προκειμένου να βρούμε λύσεις στα σημαντικά προβλήματα του έθνους και της πατρίδας μας.

-Κάνουμε την αναγωγή στη ζωή μας από το εγώ στο εμείς. Άλλωστε αν εμείς κάνουμε κάτι σωστό και εποικοδομητικό θα το εισπράξουμε και ως εγώ. Ας διδαχθούμε από την ιστορία μας: σε οριακές ιστορικές περιόδους και λίγο προ του κινδύνου ολικής καταστροφής το εγώ μας παραμερίστηκε και μεγαλουργήσαμε. Άρα μπορούμε. Ας παραμερίσουμε και υπερβούμε την αδυναμία της φυλής μας.

-Σε επίπεδο οικογενειακό, συλλόγων, τοπικών φορέων πρέπει να επιζητήσουμε την διασύνδεση του Παγκόσμιου Ελληνισμού με την μητέρα Ελλάδα. Δεν πρέπει να αφεθεί στον κρατικό μηχανισμό η τεράστια αυτή δύναμη δεδομένου ότι οι κυβερνήσεις δεν θέλουν σχέσεις με τον Ελληνισμό του εξωτερικού[4].  Ο απανταχού Ελληνισμός –στο σύνολο του- πονάει και νοιάζεται την μητέρα Ελλάδα. Αν οργανωθούν κανάλια επικοινωνίας και συνεργασίας -μη κρατικά- θα χαρούν οι φίλοι μας και θα φοβηθούν οι πολλαπλοί εχθροί μας.

[1] Βλέπε σχετικό δημοσίευμα στο ΣοφοκλέουςIn εδώ https://www.sofokleousin.gr/meiosi-kata-287-plithysmou-tis-elladas-vlepei-i-komision

[2] Βλέπε σχετικό κείμενο του Σωτήρη Σοφιανόπουλου σχετικά με την εξέλιξη του πληθυσμού και του χρέους όπως αυτό δημοσιεύτηκε την δεκαετία του ’90 ως υποσύνολο συνολικού προγράμματος για την ανασυγκρότηση της χώρας μας.

[3] Το 1940 η Ελλάδα διέθετε πληθυσμό 7.334.860 κατοίκους και η Τουρκία 17.730.000. Το 2000, 60 χρόνια μετά, η Ελλάδα διέθετε πληθυσμό 10.000.000 εκ των οποίων 10-20% αλλοδαποί και η Τουρκία 80.000.000. Δηλαδή διαφορά +2.665.140 για την Ελλάδα και +62.270.000 για την Τουρκία.

[4] Η πυκνότητα πληθυσμού, όπως αυτή δίνεται από τα στατιστικά στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών εδώ https://population.un.org/wpp/DataQuery/  και το https://www.census.gov/popclock/

[5] Βλέπε παλαιότερο άρθρο μας ‘’Οι οικονομικές δυνατότητες της Ελλάδας’’ δημοσιευμένο εδώ
[6] Ολόκληρος ο παραγωγικός βιομηχανικός ιστός της πατρίδος μας στήθηκε τότε. Από τα μέσα της δεκαετίας του ’70 άρχισε να δέχεται πλήγματα από το ίδιο το κράτος (βλέπε π.χ. Νόμος 1083 του 1980 ή νόμος Πανωτοκίων) μέχρι που σήμερα σχεδόν αφανίστηκε. Να θυμίσουμε μια σειρά βιομηχανιών που πλέον δεν υπάρχουν (ελάχιστες που υπάρχουν έχουν περιέλθει σε ξένα συμφέροντα): Πειραϊκή Πατραϊκή, Αιγαίον, Βόμβυξ και Βομβυκρύλ (κλωστοϋφαντουργίες), Αξελός-Παπαθανάσης, Μαλκότσης, Δημάκης-Κανάκης (πετρέλαιοκινητήρες-αμαξώματα-μηχανές), 

ΧΡΩ.ΠΕΙ.,ΒΙΑΝΕΞ (χρώματα-φαρμακοβιομηχανίες), ΛΑΡΚΟ, Φωσφορικά Λιπάσματα, Αθηναϊκή Χαρτοποιία, Χαρτοποιία Θράκης DIANA, ΕΛ.ΒΙ.Λ.(λιπαντικά), NAMCO (αυτοκίνητα), Χαλυβουργία, Αλουμίνιο, ΒΙΟΧΑΛΚΟ και εκατοντάδες άλλες.

[7] ‘’Μάαστριχτ και τα παρεπόμενα’’, Σπύρος Λαβδιώτης, άρθρο, 8.2.2018 – από την παρουσίαση του βιβλίου: ‘’Η Συνθήκη του Μάαστριχτ’’ του Μ.Βολουδάκη

[8] Βλέπε συνέπειες από τις ποσοστώσεις που υπέγραφε στην Ευρώπη το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας (το συγκεκριμένο αφορά τις ποσοστώσεις στην ζάχαρη και την καταστροφή της αντίστοιχης Ελληνικής Βιομηχανίας) εδώ

[9] Βλέπε σχετικό άρθρο: ‘’Μνημόνια: η μετατροπή της Ελλάδας σε χρεοδουλοπαροικία’’, 27.9.2018 εδώ

[10] Σύνταγμα της Ελλάδας, όπως αναθεωρήθηκε με το ψήφισμα της 27^ης Μαΐου 2008 από την Η’ Αναθεωρητική Βουλή των Ελλήνων.

[11] Για τα ανωτέρω συνοπτικά στατιστικά στοιχεία βλέπε σχετικό άρθρο στο cnn.gr εδώ και την υποσημείωση 13.

[12] Βλέπε άρθρο: ‘’Δημογραφική καθίζηση. Συνέπεια των ανθρωποκτόνων εκτρώσεων.’’ Ομοτ. Καθηγητού Παναγιώτου Β.Δημακάκου, περιοδικό ΕΡΩ, τεύχος 35, Ιουλίου-Σεπτεμβρίου 2018

^[13] Η κα Ήρα Έμκε Πουλοπούλου είναι νομικός και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Δημογραφικών Μελετών, διδάκτορας του πανεπιστημίου του Παρισιού και μέλος της Ακαδημίας Επιστημόνων της Νέας Υόρκης. Υπό την εποπτεία της εκπονήθηκε η πολυσέλιδη (734 σελίδων) έρευνα με τίτλο: ‘’Ο πληθυσμός της Ελλάδας υπό διωγμόν’’ προϊόν έρευνας τριών χρόνων που αποκωδικοποιεί δεκάδες στατιστικούς πίνακες της Ελ.Στάτ. και της Eurostat.  

[14] Αποσπάσματα από τις δηλώσεις της κας Ήρα-Έμκε Πουλοπούλου καθώς και στατιστικά στοιχεία αντλήσαμε από το άρθρο του CNN Greece εδώ https://www.cnn.gr/news/ellada/story/137730/o-plithysmos-tis-elladas-ypo-diogmon-o-rolos-poy-epaixe-i-oikonomiki-krisi

[15] Για περισσότερα βλέπε στο site https://afistemenaziso.gr/

[16] Βλέπε: Π.Ε.ΦΙ.Π. http://pefip.gr/ , ‘’Αγκαλιά’’ https://www.agalia.org.gr/ κ.α.

[17] Βλέπε σχετικό άρθρο: ‘’Η αλλοίωση των όρων και των εννοιών στη χώρα μας και η ευθύνη του επιστημονικού, ακαδημαϊκού και κοινοβουλευτικού κόσμου’’ Γ. Ρούντας, εδώ

[18] Πρόσφατο παράδειγμα (26.9.2018) η καθολική διαμαρτυρία του Ελληνισμού των Η.Π.Α. κατά του πρωθυπουργού που επισκέφτηκε τις Η.Π.Α. εναντίον της συμφωνίας των Πρεσπών. Αναρτημένες αφίσες παντού: Είσαι ανεπιθύμητος. Ενδεικτικά βλέπετε ρεπορτάζ εδώ κι εδώ. 

πηγή:  enromiosini.gr