«Δυό λόγια σ᾿ ἕνα θλιβερό φαινόμενο τῶν ἡμερῶν μας».Ἀρχιμ. Σεραφείμ Δημόπουλος

Πρός τά Νειάτα – Ἀρχιμ. Σεραφείμ Δημόπουλος

«Δυό λόγια σ᾿ ἕνα θλιβερό φαινόμενο τῶν ἡμερῶν μας»

Ὁ Θεός ἔπλασεν ἀπό χῶμα πρῶτον τόν Ἀδάμ καί ἔπειτα τήν Εὔαν. Οἱ δέ πρωτόπλαστοι εἶχαν σώματα ἅλκιμα, ἁρμονικά, ὡραιότατα. Ὁ Ἑρμῆς τοῦ Πραξιτέλους, τό ἄγαλμα τοῦ Ἀπόλλωνος, πού διασώζεται εἰς τό μουσεῖον τῆς Ὀλυμπίας, ἡ Ἀφροδίτη τῆς Μήλου, ὠχριοῦν μπροστά εἰς τό κάλλος καί τήν ἁρμονικότητα τῶν μελῶν τοῦ σώματος τῶν πρωτοπλάστων. Ὁ Ἀδάμ ἦταν ἕνας εὔσωμος ἄνδρας, μέ φωτεινούς ὡραίους ὀφθαλμούς σάν δυό γαλάζιες λίμνες εἰς τούς ὁποίους ἀντικαθρεπτιζόταν ἡ ἀθωότητα τῆς ψυχῆς του. Παρομοίως δέ καί ἡ Εὔα ἦταν μία εὔσωμη, ὡραία γυναῖκα, εὐτυχής κοντά εἰς τόν Ἀδάμ. Ἡ δέ Γραφή μᾶς ἀναφέρει ὅτι ὁ Θεός «ἄρσεν καί θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς» (Γεν. 1 : 27 καί 5 : 2). Ἕναν τέλειο ἄνδρα καί μία τέλεια γυναῖκα.

Αὐτόν δέ τόν διαχωρισμόν τῶν φίλων τόν παρατηροῦμε καί εἰς τήν φύσιν. Εἰς τούς πολυκυττάρους ὀργανισμούς παρατηροῦμεν εὐθύς ἀμέσως τήν διαφοροποίησι ἀρσενικοῦ καί θηλυκοῦ. Ἀρσενικά φυτά καί ζῶα, θηλυκά φυτά καί ζῶα. Εἶναι βασικός νόμος τῆς φύσεως ὁ διαχωρισμός τῶν φύλων μέ σαφῆ λειτουργία κάθε φύλου. Διαταραχή ἤ ἀνεπάρκεια τοῦ φύλου συνεπάγεται καταστροφή τοῦ εἴδους. Διά τοῦτο καί ἀκριβῶς ὁ Θεός ἐτιμώρησεν καί τιμωρεῖ σκληρότατα κάθε ἕναν πού ἀσεβεῖ εἰς τό θέμα τῆς ἀναμεταδόσεως τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς.

Ὅταν ὁ Αὐνάν εἰς τήν Παλαιά Διαθήκη ἔκαμε κακή χρῆσι τοῦ γενετησίου ἐνστίκτου (κάτι σάν τόν σημερινό ἔλεγχο τῶν γεννήσεων) ὁ Θεός τόν ἐθανάτωσεν.«Πονηρόν δέ ἐφάνη ἐναντίον τοῦ Θεοῦ ὅτι ἐποιήσε τοῦτο, καί ἐθανάτωσεν αὐτόν» (Γεν. 38 : 10).

Μέ τήν ἰδίαν σκληρότητα ὁ Θεός κατέκαυσε τίς δύο πολυάνθρωπες πόλεις τῶν Σοδόμων καί τῆς Γομόρας. Ὄχι μόνον τούς ἀνθρώπους, τά σπίτια, τά ἀμπέλια, τά δένδρα καί τά ζῶα κατέκαυσεν ὁ Θεός, ἀλλά καί τίς πέτρες ἔκαμεν σκόνη μέ θυελλώδη ἀσυγκράτητη ὀργή. «Καί κατέκαυσεν ὁ Θεός τάς πόλεις τῶν Σοδόμων καί Γομόρας καί ἔθεσεν αὐτάς ὑπόδειγμα μελλόντων ἀσεβεῖν», ἀναφέρει ἡ Γραφή (Γεν. 19 : 24 – 25 καί Β΄ Πέτρ. 2 : 6). Εἶναι λοιπόν καταδικαστέα κάθε ἐκτροπή ἀπό τό φύλον, θανάσιμον ἁμάρτημα πού ἐπισύρει τήν ὀργή τοῦ παντοδυνάμου Θεοῦ διότι οἱ διαστροφές εἶναι τσεκούρι στό δένδρο τῆς ζωῆς.

Ὁ κορυφαῖος τῶν Ἀποστόλων Παῦλος, πού ἔζησεν εἰς τήν Κόρινθον καί ἐκεῖ εἶδε τήν διαστροφή καί τό ἠθικό κατάντημα τῶν ἀρχαίων μας προγόνων, μέ πόνο καί ὀδύνη ἀναφέρει τό κατάντημά τους εἰς τήν ἐκκλησία τῆς Ρώμης. «Ἀποκαλύπτεται γάρ ὀργή Θεοῦ ἀπ᾿ οὐρανοῦ ἐπί πᾶσαν ἀσέβειαν καί ἀδικίαν ἀνθρώπων τῶν τήν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ κατεχόντων, διότι τό γνωστόν τοῦ Θεοῦ φανερόν ἐστι ἐν αὐτοῖς. ... ἀλλ᾿ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν, καί ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία. ... Διό καί παρέδωκεν αὐτούς ὁ Θεός ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τά σώματα αὐτῶν ἐν αὐτοῖς. .... Διά τοῦτο παρέδωκεν αὐτούς ὁ Θεός εἰς πάθη ἀτιμίας· αἵ τε γάρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τήν φυσικήν χρῆσιν εἰς τήν παρά φύσιν, ὁμοίως δέ καί οἱ ἄρσενες ἀφέντες τήν φυσικήν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἔρσεν ἐν ἄρσεσι τήν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι» (Ρωμ. 1 : 18-27).

Αὐτή δυστυχῶς ἡ γενετήσιος διαστροφή, πού παρατηρεῖται εἰς τό λυκόφως ὅλων τῶν πολιτισμῶν, παρατηρεῖται καί εἰς τάς ἡμέρας μας σέ κλίμακα ὄχι μικράν καί σέ βαθμόν ἀναισχυντίας τόσον μεγάλο ὥστε νά νομιμοποιοῦν τό παράνομον καί τό ἀφύσικον διά γάμων εἰς δημαρχεῖα τῆς α΄ἤ β΄ εὐρωπαϊκῆς πόλεως.

Μετά βδελυγμίας οἱ Πατέρες καταδικάζουν τίς διαστροφές πού οὔτε εἰς τήν ἄλογον φύσιν παρατηροῦνται, ὡς αἰτία δέ τῶν διαστροφῶν θεωροῦν τήν μαλθακή ζωή ἐκ τῆς ὁποῖας γεννᾶται ἡ θηλυπρέπεια κορυφαῖοι δέ βιολόγοι ὡς αἰτία τῶν διαταραχῶν αὐτῶν θεωροῦν «τήν πρόωρη σεξουαλικότητα καί ἰδιαίτερα τούς αὐνανισμούς τῆς παιδικῆς ἡλικίας, οἱ ὁποῖοι ... ἀνοίγουν τίς πύλες ὅλων τῶν σεξουαλικῶν διαστροφῶν». Ἐάν ἐρωτούσατε ἕναν γέρο ἄνθρωπο, μέ πεῖρα καί παρατηρητικότητα, ποιά εἶναι τά μεγαλύτερα ναυάγια πού εἶδες στή ζωή σου, χωρίς ἐπιφυλακτικότητα θά σᾶς ἀπαντοῦσε· «τά ναυάγια τῆς ἀκόλαστης ζωῆς».Κανένα ναυάγιο δέν εἶναι τόσο μεγάλο, ὁλοκληρωτικό καί ἀδιόρθωτο, ὅσο τό ναυάγιο τοῦ ἀκόλαστου ἀνθρώπου.

Ἡ ἀκολασία εἶναι τό φοβερό μικρόβιο ἀπό τό ὁποῖο ὁ ὀργανισμός ἰσοβίως ταλαιπωρεῖται. Τό πάθος τό ἀνειρήνευτο, ἡ ἐπιθυμία ἡ ἀσίγαστη. Πολλές φορές τό σῶμα γερνάει, ἀλλά ἡ ἐπιθυμία τῆς ἀκολασίας δέν λέει νά γηράσει. Τό σῶμα φθείρεται, ἀλλά τό πάθος δέν φθείρεται. Ἕνα ἕνα τά ὄργανα τοῦ σώματος ἀδυνατίζουν σύν τῷ χρόνῳ. Οἱ ὀφθαλμοί, ἡ καρδιά, ὁ στόμαχος, οἱ φωνητικές χορδές, ἡ νόησις, ἡ μνήμη, τό μυικό σύστημα, οἱ πνεύμονες, τά δόντια. Ἡ ἐπιθυμία ὅμως τῆς σαρκός παραμένει πάντοτε νέα, ἀγήραστη, ἄφθαρτη, βασανιστική. Καί ὄχι μόνον αὐτό. Ἀλλά σύν τῷ χρόνῳ διαστρέφεται, ἀκολουθεῖ δρόμους ὀδυνηρούς καί ἐξευτελιστικούς.

Ἁγνή λοιπόν καί ἀναμάρτητη νεότητα ἐξασφαλίζει μιάν ἐπιτυχημένη καί ὄμορφη ζωή μέ δημιουργικές κοινωνικές πρωτοβουλίες, μέ φυσιολογική ψυχική ζωή. Καί εἶναι ἀνάγκη ἡ νεότητά μας νά ἀγαπήσει τήν ἁγνότητα, νά τήν θεωρήσει σάν ἕνα πολύτιμο θησαυρό τόν ὁποῖον νά διασφαλίσει μέ μυρίους τρόπους ἐάν θέλει νά μήν δεῖ τή ζωή της ἕνα φοβερό σωρό ἀπό καπνίζοντα ἐρείπια.

Ὁ προφήτης Ὠσηέ καί ἄλλοι προφῆτες προειδοποιοῦν ὅτι «ἀσθενήσουσιν ἐν τοῖς σώμασι αὐτῶν διά τό πλῆθος τῶν πορνειῶν αὐτῶν». (Ὠσηέ 5 :4-5).

Συνεχίζεται...

 

πηγή:  http://hristospanagia3.blogspot.com